اعمال در شب عرفه

[love 2012]

شب عرفه از شب‌هاى مبارک و بافضیلت است که عبادت، توبه، راز و نیاز با حضرت حق در آن بسیار پرارزش است. در روایتى از رسول خدا (ص) نقل شده است که فرمود: شب عرفه، شبى است که دعاها در آن مستجاب است و کسى که آن شب را به عبادت بپردازد، پاداش سالها عبادت را دارد و این شب، شب مناجات و توبه است.
براى این شب، اعمالى نقل شده است:
اول:
این دعا را که از رسول خدا(ص) نقل شده است بخواند و در پاداش آن فرموده هر کس آن را در شب عرفه یا شب هاى جمعه بخواند، خداوند او را بیامرزد:
اَللّهُمَّ یا شاهِدَ کُلِّ نَجْوى ومَوْضِعَ کُلِّ شَکْوى وعالِمَ کُلِّ خَفِیَّة،
خدایا اى آگاه هر راز و مرجع هر شکایت و داناى هر پنهان
وَمُنْتَهى کُلِّ حاجَة، یا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ عَلَى الْعِبادِ، یا کَریمَ الْعَفْوِ،
و منتهاى هر حاجت، اى آغازنده نعمت ها بر بندگان اى بزرگوار گذشت
یا حَسَنَ التَّجاوُزِ، یا جَوادُ، یا مَنْ لا یُوارى مِنْهُ لَیْلٌ داج ولا بَحْرٌ عَجّاجٌ
اى نیکو درگذر، اى بخشنده، اى که نه شب تار چیزى را از تو پنهان کند و نه دریاى مواج
ولا سَمآءٌ ذاتُ اَبْراج ولا ظُلَمٌ ذاتُ ارْتِیاج، یا مَنِ الظُّلْمَةُ عِنْدَهُ ضِیآءٌ،
و نه آسمان برج دار و نه تاریکیهاى پیچیده درهم، اى کسى که تاریکى در پیش او روشن است
اَسْئَلُکَ بِنُورِ وَجْهِکَ الْکَریمِ، اَلَّذى تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَکّاً و خَرَّ
از تو خواهم به حق نور ذات بزرگوارت، همان که بدان وسیله بر کوه تجلى فرمودى و آن را متلاشى کردى
مُوسى صَعِقاً وبِاسْمِکَ الَّذى رَفَعْتَ بِهِ السَّمواتِ بِلا عَمَد وسَطَحْتَ بِهِ
و موسى مدهوش بر زمین افتاد و به همان نامت که آسمانها را بدون ستون برافراشتى
الاَْرْضَ عَلى وَجْهِ ماء جَمَد وبِاسْمِکَ الْمَخْزُونِ الْمَکْنُونِ الْمَکْتُوبِ الطّاهِرِ،
و زمین را بر روى آبى منجمد شده پهن کردى و بدان نامت که پیش تو در گنجینه و در پرده و نوشته و پاکیزه است
اَلَّذى اِذا دُعیتَ بِهِ اَجَبْتَ واِذا سُئِلْتَ بِهِ اَعْطَیْتَ
همانکه هرگاه بدان نام بخوانندت اجابت کنى و هرگاه بدان از تو خواهند
عطافرمایى
و بِاسْمِکَ السُّبُوحِ الْقُدُّوسِ الْبُرْهانِ، اَلَّذى هُوَ نُورٌ عَلى کُلِّ نُور ونُورٌ مِنْ نُور،
و به حق نام منزه و مقدس و برهان تو که آن نور است بر هر نورى و نور است از نورى
یُضیىُ مِنْهُ کُلُّ نُور، اِذا بَلَغَ الاَْرْضَ انْشَقَّتْ وا ِذا بَلَغَ السَّمواتِ فُتِحَتْ،
که روشنى گیرد از آن هر نور چون به زمین رسد شکافته شود و چون به آسمانها رسد گشوده شوند
وَاِذا بَلَغَ الْعَرْشَ اهْتَزَّ و بِاسْمِکَ الَّذى تَرْتَعِدُ مِنْهُ فَرآئِصُ مَلائِکَتِکَ،
و چون به عرش رسد بلرزد و به حق آن نامت که بلرزد از آن اندام فرشتگانت
وَاَسْئَلُکَ بِحَقِّ جَبْرَئیلَ وَ میکائیلَ وَ اِسْرافیلَ و بِحَقِّ مُحَمَّد الْمُصْطَفى
و از تو خواهم به حق جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و به حق محمّد مصطفى
صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ و عَلى جَمیعِ الاَْنْبِیآءِ وَ جَمیعِ الْمَلائِکَةِ
که درود خدا بر او و آلش و بر جمیع پیمبران و همه فرشتگان
و بِالاِْسْمِ الَّذى مَشى بِهِ الْخِضْرُ عَلى قُلَلِ الْمآءِ، کَما مَشى بِهِ عَلى جَدَدِ الاَْرْضِ،
و به حق آن نامى که حضرت خضر بوسیله آن بر روى امواج آب دریا راه مى رفت، چنانچه روى زمین هموار راه مى رفت
وَ بِاسْمِکَ الَّذى فَلَقْتَ بِهِ الْبَحْرَ لِمُوسى واَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَقَوْمَهُ،
و به حق آن نامت که شکافتى بدان دریا را براى موسى و غرق کردى فرعون و قوم او را
وَاَنْجَیْتَ بِهِ مُوسَى بْنَ عِمْرانَ وَ مَنْ مَعَهُ
و نجات دادى بدان موسى بن عمران و همراهانش را
و بِاسْمِکَ الَّذى دَعاکَ بِهِ مُوسَى بْنُ عِمْرانَ مِنْ جانِبِ الطُّورِ الاَْیْمَنِ، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَاَلْقَیْتَ عَلَیْهِ مَحَبَّةً مِنْکَ
و به حق آن نامت که موسى بن عمران بوسیله آن تو را خواند از جانب راست کوه طور و اجابتش کردى و محبّت خود را بر دلش انداختى
و بِاسْمِکَ الَّذى بِهِ اَحْیى عیسَى بْنُ مَرْیَمَ الْمَوْتى و تَکَلَّمَ فِى الْمَهْدِ صَبِیّاً
و به حق آن نامت که عیسى بن مریم بوسیله اش مردگان را زنده کرد و در گهواره در زمان کودکى سخن گفت
واَبْرَءَ الاَْکْمَهَ وَالاَْبْرَصَ بِاِذْنِکَ و بِاسْمِکَ الَّذى دَعاکَ بِهِ حَمَلَةُ عَرْشِکَ
و کور مادرزاد و مبتلاى به مرض برص را به اذن تو شفا داد و بدان نامت که خواند بوسیله آن تو را حاملین عرشت
و جَبْرَئیلُ وَ میکآئیلُ وَ اِسْرافیلُ وحَبیبُکَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
و جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و حبیبت محمّد درود بر او و آلش
ومَلائِکَتُکَ الْمُقَرَّبُونَ و اَنْبِیآؤُکَ الْمُرْسَلُونَ و عِبادُکَ الصّالِحُونَ
و فرشتگان مقرّب و پیمبران مرسلت و بندگان شایسته‌ات
مِنْ اَهْلِ السَّمواتِ وَ الاَْرَضینَ و بِاسْمِکَ الَّذى دَعاکَ بِهِ ذُوالنُّونِ،
از اهل آسمانها و زمینها و بدان نامت که یونس تو را بدان نام خواند،
اِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ اَنْ لَنْ تَقْدِرَ عَلَیْهِ، فَنادى فِى الظُّلُماتِ،
در آن هنگام که خشمناک برفت و گمان داشت که بر او سخت نگیرى پس ندا کرد در میان تاریکیها
اَنْ لا اِلـهَ اِلاَّ اَنْتَ، سُبْحانَک اِنّى کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ،
که معبودى جز تو نیست، منزهى تو و براستى من از ستمکاران هستم
فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَ نَجَّیْتَهُ مِنَ الْغَمِّ وکَذلِکَ تُنْجِى الْمُؤْمِنینَ
پس تو اجابتش کردى و از اندوه نجاتش دادى و این چنین نجات دهى مؤمنان را
وبِاسْمِکَ الْعَظیمِ الَّذى دَعاکَ بِهِ داوُدُ وَخَرَّ لَکَ ساجِداً، فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ
و بدان نام عظیمت که داود بدان نام تو را خواند و برایت به سجده افتاد پس گناهش آمرزیدى
و بِاسْمِکَ الَّذى دَعَتْکَ بِهِ اسِیَةُ امْرَأَةُ فِرْعَوْنَ، اِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لى عِنْدَکَ بَیْتاً فِى الْجَنَّةِ
و بدان نامت که آسیه همسر فرعون بدان نام تو را خواند و گفت: پروردگارا براى من نزد خود در بهشت خانه اى بنا کن
و نَجِّنى مِنْ فِرعَوْنَ وَ عَمَلِهِ و نَجِّنى مِنَ الْقَوْمِ الظّالِمینَ،فَاسْتَجَبْتَ لَها دُعائَها و بِاسْمِکَ
و نجاتم ده از فرعون و کردارش و نجاتم ده از دست مردم ستمکار پس دعایش را اجابت کردى
الَّذى دَعاکَ بِهِ اَیُّوبُ، اِذْ حَلَّ بِهِ الْبَلاءُ، فَعافَیْتَهُ وَ اتَیْتَهُ اَهْلَهُ ومِثْلَهُمْ
و بدان نامت که ایوب تو را بدان خواند در آن هنگام که بلا بر او نازل شد پس او را تندرست کرده و کسانش را به او دادى و نظایرشان را
مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِکَ وَذِکْرى لِلْعابِدینَ
نیز از رحمت خویش و پندى براى پرستش کنندگان
و بِاسْمِکَ الَّذى دَعاکَ بِهِ یَعْقُوبُ، فَرَدَدْتَ عَلَیْهِ بَصَرَهُ وقُرَّةَ عَیْنِهِ یُوسُفَ وجَمَعْتَ شَمْلَهُ،
و بدان نامت که یعقوب تو را بدان نام خواند، پس بیناییش را و نور دیده اش یوسف را به او بازگرداندى و پریشانیش را برطرف کردى
وَ بِاسْمِکَ الَّذى دَعاکَ بِهِ سُلَیْمانُ، فَوَهَبْتَ لَهُ مُلْکاً لا یَنْبَغى لاَِحَد مِنْ بَعْدِهِ
و بدان نامت که سلیمان بدان تو را خواند پس بدو سلطنتى دادى که شایسته نبود براى هیچ کس پس از او ،
اِنَّکَ اَنْتَ الْوَهّابُ وبِاسْمِکَ الَّذى سَخَّرْتَ بِهِ الْبُراقَ لِمُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَسَلَّمَ،
و براستى تو پر بخششى و بدان نامت که براق را براى محمّد درود خدا براو و خاندانش باد مسخر کردى
اِذْ قالَ تَعالى: سُبْحانَ الَّذى اَسْرى بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ
آن جا که فرمودى: «منزه است خدایى که راه برد بنده‌اش را شبانه
الْمَسْجِدِ الْحَرامِ اِلَى الْمَسْجِدِ الاَْقْصى. وَقَوْلُهُ: سُبْحانَ الَّذى سَخَّرَ لَنا هذا
از مسجدالحرام تا مسجد اقصى» و گفتار دیگرت: «منزه است خدایى که مسخر کرد براى ما این را
وَ ما کُنّا لَهُ مُقْرِنینَ و اِنّا اِلى رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ.
وگرنه ما نیروى تسخیرش را نداشتیم و ما بسوى پروردگارمان باز مى گردیم»
وَبِاسْمِکَ الَّذى تَنَزَّلَ بِهِ جَبْرَئیلُ عَلى مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
و بدان نامت که نازل مى شد بوسیله آن جبرئیل بر محمّد درود خدا بر او و آلش
و بِاسْمِکَ الَّذى دَعاکَ بِهِ آدَمُ، فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ و اَسْکَنْتَهُ جَنَّتَکَ
و بدان نامت که خواند بدان نام تو را آدم، پس گناهش آمرزیدى و در بهشتت جایش دادى
و اَسْئَلُکَ بِحَقِّ الْقُرْآنِ الْعَظیمِ و بِحَقِّ مُحَمَّد خاتَمِ النَّبِیّینَ وبِحَقِّ اِبْراهیمَ وبِحَقِّ فَصْلِکَ یَوْمَ الْقَضآءِ
و از تو خواهم به حق قرآن عظیم و به حق محمّد خاتم پیمبران و به حق ابراهیم و به حق جدا کردنت حق و باطل را در روز داورى
وبِحَقِّ الْمَوازینِ اِذا نُصِبَتْ و الصُّحُفِ اِذا نُشِرَتْ و بِحَقِّ الْقَلَمِ وَ ما جَرى،
و به حق میزانها هنگامى که نصب گردد و نامه ها آنگاه که گشوده شود و به حق قلم و آنچه بنویسد
و َاللَّوْحِ وَ ما اَحْصى و بِحَقِّ الاِْسْمِ الَّذى کَتَبْتَهُ عَلى سُرادِقِ الْعَرْشِ
و لوح و آنچه بشمارد و به حق آن نامت که نوشتى آن را بر سراپرده هاى عرش
قَبْلَ خَلْقِکَ الْخَلْقَ وَالدُّنْیا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ بِاَلْفَىْ عام
پیش از آن که خلق را بیافرینى و دنیا و خورشید و ماه را خلق فرمایى
واَشْهَدُ اَنْ لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ وحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ واَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ
و گواهى دهم که معبودى جز خداى یگانه نیست که شریکى ندارد و این که محمّد بنده و رسول او است
و اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَخْزُونِ فى خَزآئِنِکَ، اَلَّذِى اسْتَاْثَرْتَ بِهِ فى عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ،
و از تو خواهم بدان نام محفوظ در خزینه هایت که مخصوص خود ساختى آن را در علم غیب در نزد خویشتن
لَمْ یَظْهَرْ عَلَیْهِ اَحَدٌ مِنْ خَلْقِکَ، لا مَلَکٌ مُقَرَّبٌ ولا نَبِىٌّ مُرْسَلٌ ولا عَبْدٌ مُصْطَفىً
و آگاه نشد بر آن هیچ کس از خلق تو نه فرشته مقربى و نه پیامبر مرسلى و نه بنده برگزیده اى
واَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذى شَقَقْتَ بِهِ الْبِحارَ وقامَتْ بِهِ الْجِبالُ،
و از تو خواهم بدان نامت که شکافتى بدان دریاها را و برپا شد بدان کوهها
وَاخْتَلَفَ بِهِ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وبِحَقِّ السَّبْعِ الْمَثانى و الْقُرْآنِ الْعَظیمِ،
و در رفت و آمد شد بدان شب و روز و به حق سوره مبارکه حمد و قرآن عظیم
وَ بِحَقِّ الْکِرامِ الْکاتِبینَ و بِحَقِّ طه وَ یس وکهیعص و حمعسق
و به حق نویسندگان ارجمندت و به حق طه و یس و کهیعص و حمعسق
و بِحَقِّ تَوْراةِ مُوسى و اِنْجیلِ عیسى و زَبُورِ داوُدَ و فُرْقانِ مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
و به حق تورات موسى و انجیل عیسى و زبور داود و قرآن محمّد که درود تو بر او و آلش
و عَلى جَمیعِ الرُّسُلِ و بِاهِیّاً شَراهِیّاً،
و بر جمیع رسولان باد و به حق آهى و شراهى (که دو نام اعظم یا نام دو
تن از بزرگان دین است)
اَللّـهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِحَقِّ تِلْکَ الْمُناجاتِ، اَلَّتى بَیْنَکَ و َبَیْنَ مُوسَى بْنِ عِمْرانَ فَوْقَ جَبَلِ طُورِ سَیْنآءَ
خدایا از تو خواهم به حق آن مناجاتى که میان تو و موسى بن عمران در بالاى کوه طور سینا گذشت
واَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذى عَلَّمْتَهُ مَلَکَ الْمَوْتِ لِقَبْضِ الاَْرْواحِ،
و از تو خواهم به آن نامت که آن را براى گرفتن جانها به ملک الموت یاد
دادى
وَاَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذى کُتِبَ عَلى وَرَقِ الزَّیْتُونِ، فَخَضَعَتِ النّیرانُ لِتِلْکَ الْوَرَقَةِ،
و از تو خواهم بدان نامت که نوشته شد به برگ زیتون و آتشها در مقابل آن نام فروتن گشت
فَقُلْتَ: یا نارُ کُونى بَرْداً وَسَلاماً. وَ اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذى کَتَبْتَهُ عَلى سُرادِقِ الْمَجْدِ وَالْکَرامَةِ،
و فرمودى «اى آتش سرد و سلامت باش» و از تو خواهم بدان نامت که نوشتى آن را بر سرا پرده هاى مجد و کرامت
یا مَنْ لا یُحْفیهِ سآئِلٌ ولا یَنْقُصُهُ نآئِلٌ،
اى که درمانده اش نکند سائلى و نکاهدش دادن جایزه‌اى،
یا مَنْ بِهِ یُسْتَغاثُ وَ اِلَیْهِ یُلْجَأُ، اَسْئَلُکَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ
اى که به او استغاثه شود و به او پناه برند از تو خواهم به حق آنچه موجب عزت عرشت گشته
ومُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ کِتابِکَ و بِاسْمِکَ الاَْعْظَمِ و جَدِّکَ الاَْعْلى و کَلِماتِکَ التّآمّاتِ الْعُلى،
و به آخرین حد نهایى رحمت از کتاب تو و به اسم اعظمت و مقام والاترت و کلمات کامله و والایت
اَللّـهُمَّ رَبَّ الرِّیاحِ وَما ذَرَتْ والسَّمآءِ وَ ما اَظَلَّتْ،
خدایا، اى پروردگار بادها و آنچه پراکنده کنند و پروردگار آسمان و آنچه را
سایه کنند
وَ الاَْرْضِ وَ ما اَقَلَّتْ و الشَّیاطینِ وَ ما اَضَلَّتْ و الْبِحارِ وَ ما جَرَتْ،
و پروردگار زمین و آنچه برخود دارد و پروردگار شیاطین و آنچه را گمراه کنند و دریاها و آنچه را همراه برند
وَ بِحَقِّ کُلِّ حَقٍّ هُوَ عَلَیْکَ حَـقٌّ و بِحَـقِّ الْمَلائِکَةِ الْمُقَرَّبینَ،
و به حق هر حقى که بر تو است و به حق فرشتگان مقربت
وَالرَّوْحانِیّینَ وَ الْکَرُوبِیّینَ و الْمُسَبِّحینَ لَکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ لا یَفْتُرُونَ،
و روحانیان و کروبیان و آنان که تسبیحت کنند به شب و روز بى آن که سستى کنند
وَبِحَقِّ اِبْراهیمَ خَلیلِکَ و بِحَقِّ کُلِّ وَلِىٍّ یُنادیکَ بَیْنَ الصَّفا وَ الْمَرْوَةِ،
و به حق ابراهیم خلیل تو و به حق هر ولى و دوستى که تو را در میان صفا و مروه صدا زند
وَ تَسْتَجیبُ لَهُ دُعآئَهُ، یا مُجیبُ اَسْئَلُکَ بِحَقِّ هذِهِ الاَْسْماءِ
و دعایش را به اجابت رسانى، اى اجابت کننده، از تو خواهم به حق این نامها
و بِهذِهِ الدَّعَواتِ، اَنْ تَغْفِرَ لَنا ما قَدَّمْنا وَ ما اَخَّرْنا و ما اَسْرَرْنا وَ ما اَعْلَنّا
و به این دعاها که بیامرزى آنچه از گناهان که از پیش داشته و از این پس داریم و آنچه پنهان کرده و آنچه را آشکار کردیم
و ما اَبْدَیْنا وَ ما اَخْفَیْنا و ما اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّا، اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ،
و آنچه را ظاهر کرده و آنچه را مخفى کردیم و آنچه را تو بدان آگاهترى از ما که براستى تو بر هر چیز توانایى، به رحمتت اى مهربانترین مهربانان
یا حافِظَ کُلِّ غَریب، یا مُونِسَ کُلِّ وَحید،
اى نگهدار هر غریب، اى همدم هر تنها
یا قُوَّةَ کُلِّ ضَعیف، یا ناصِرَ کُلِّ مَظْلُوم، یا رازِقَ کُلِّ مَحْرُوم،
اى نیروى هر ناتوان، اى یاور هر ستمدیده، اى روزى ده هر محروم، اى مونس هر وحشت زده
یا مُونِسَ کُلِّ مُسْتَوْحِش، یا صاحِبَ کُلِّ مُسافِر، یا عِمادَ کُلِّ حاضِر،
اى همراه هر مسافر، اى تکیه گاه هر حاضر در وطن،
یا غافِرَ کُلِّ ذَنْب وَ خَطیئَة، یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ، یا صَریخَ الْمُسْتَصْرِخینَ،
اى آمرزنده هر گناه و خطا، اى فریادرس فریادخواهان، اى دادرس دادخواهان
یا کاشِفَ کَرْبِ الْمَکْرُوبینَ، یا فارِجَ هَمِّ الْمَهْمُومیـنَ،
اى برطرف کننده محنت محنت‌زدگان، اى غمزداى غمزدگان
یـا بَـدیـعَ السَّمواتِ وَالاَْرَضینَ، یا مُنْتَهى غایَةِ الطّالِبینَ، یا مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّینَ،
اى پدید آرنده آسمانها و زمینها اى منتهاى مقصود جویندگان اى اجابت کننده دعاى درماندگان
یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ، یا رَبَّ الْعالَمینَ، یا دَیّانَ یَوْمِ الدّینِ،
اى مهربانترین مهربانان، اى پروردگار جهانیان، اى جزا دهنده روز جزا
یا اَجْوَدَ الاَْجْوَدینَ، یا اَکْرَمَ الاَْکْرَمینَ، یا اَسْمَعَ السّامِعینَ،
اى بخشنده ترین بخشندگان، اى با کرمترین کریمان، اى شنواترین شنوایان
یا اَبْصَرَ النّاظِرینَ، یا اَقْدَرَ الْقادِرینَ، اِغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُغَیِّرُ النِّعَمَ و اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُورِثُ النَّدَمَ
اى بیناترین بینایان، اى قادرترین قدرتمندان، بیامرز از من آن گناهانى را که نعمتها را تغییر دهد
واغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُورِثُ السَّقَمَ
و بیامرز از من گناهانى را که پشیمانى به بار آورد و بیامرز از من گناهانى را که موجب بیماریها گردد
واغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَهْتِکُ الْعِصَمَ واغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَرُدُّ الدُّعآءَ،
و بیامرز از من گناهانى را که پرده ها بدرد و بیامرز از من گناهانى را که دعا را باز گرداند
وَاغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَحْبِسُ قَطْرَ السَّمآءِ واغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُعَجِّلُ الْفَنآءَ
و بیامرز از من گناهانى را که باران را از آسمان جلوگیرى کند و بیامرز از من گناهانى را که شتاب در نابودى کند
واغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَجْلِبُ الشَّقآءَ واغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُظْلِمُ الْهَوآءَ
و بیامرز از من گناهانى راکه بدبختى آرد و بیامرز از من گناهانى که هوا را تاریک کند
واغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَکْشِفُ الْغِطآءَ واغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى لا یَغْفِرُها غَیْرُکَ
و بیامرز از من گناهانى را که پرده را بالا زند و بیامرز از من گناهانى را که جز تو کسى آنها را نیامرزد
یا اَللهُ واحْمِلْ عَنّى کُلَّ تَبِعَة لاَِحَد مِنْ خَلْقِکَ
اى خدا و بردار از دوش من هر حقى که از یکى از خلق تو بر گردن من است
واجْعَلْ لى مِنْ اَمْرى فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ یُسْراً و اَنْزِلْ یَقینَکَ فى صَدْرى
و قرار ده براى من در کارم گشایش و آسانى و وسیله بیرون آمدنى
و فرود آر یقینت را در سینه ام
ورَجآءَکَ فى قَلْبى، حَتّى لا اَرْجُوَ غَیْرَکَ، اَللّـهُمَّ احْفَظْنى
و امیدت را در دلم تا امیدى به کسى جز تو نداشته باشم خدایا مرا حفظ کن
وَ عافِنى فى مَقامى و اصْحَبْنى فى لَیْلى وَنَهارى
و عافیتم ده در جایگاهم و همراه من باش در شب و روزم
و مِنْ بَیْنِ یَدَىَّ وَخَلْفى وعَـنْ یَمینى وَعَنْ شِمالى ومِنْ فَوْقى وَمِنْ تَحْتى ویَسِّرْ لِىَ السَّبیلَ
و از پیش رو و پشت سرم و از راست و چپم و از بالاى سر و زیر پایم و راه را بر من هموار کن
واَحْسِنْ لِىَ التَّیْسیرَ ولا تَخْذُلْنى فِى الْعَسیرِ واهْدِنى یا خَیْرَ دَلیل
و آسانى خوشى برایم پیش آور و در دشواریها خوارم مکن و راهنماییم کن اى بهترین راهنما
ولا تَکِلْنى اِلى نَفْسى فِى الاُْمُورِ ولَقِّنى کُلَّ سُرُور
و در کارها مرا به خودم وامگذار و هر سرور و خوشحالى را به دلم انداز
واقْلِبْنى اِلى اَهْلى بِالْفَلاحِ وَالنَّجاحِ، مَحْبُوراً فِى الْعاجِلِ وَالاْجِلِ، اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ
و بازگردان مرا بسوى خانواده ام به رستگارى و کامیابى و آراسته به شادکامى در دنیا و آخرت که براستى تو بر هر چیز توانایى
وارْزُقْنى مِنْ فَضْلِکَ و اَوْسِعْ عَلَىَّ مِنْ طَیِّباتِ رِزْقِکَ،
و از فضل خویش روزیم کن و فراخ گردان بر من از روزیهاى پاکیزه ات
وَاسْتَعْمِلْنى فى طاعَتِکَ واَجِرْنى مِنْ عَذابِکَ وَنارِکَ
و وادارم کن به انجام طاعتت و پناهم ده از عذاب و آتش دوزخت
واقْلِبْنى اِذا تَوَفَّیْتَنى اِلى جَنَّتِکَ بِرَحْمَتِکَ،
و بگردانم به رحمت خود هنگامى که مرا از این جهان بیرون برى بسوى بهشتت
اَللّـهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ زَوالِ نِعْمَتِکَ وَمِنْ تَحْویلِ عافِیَتِکَ ومِنْ حُلُولِ نَقِمَتِکَ ومِنْ نُزُولِ عَذابِکَ
خدایا به تو پناه برم از زوال نعمتت و از تغییر یافتن عافیتت و از آمدن عقوبتت و از نازل شدن عذابت
واَعُوذُ بِکَ مِنْ جَهْدِ الْبَلاءِ ودَرَکِ الشَّقآءِ ومِنْ سُوءِ الْقَضآءِ وشَماتَةِ الاَْعْدآءِ،
و به تو پناه برم از سختى بلا و گرفتارى و رسیدن بدبختى و از تقدیر بد و شماتت دشمنان
وَمِنْ شَرِّ ما یَنْزِلُ مِنَ السَّمآءِ و مِنْ شَرِّ ما فِى الْکِتابِ الْمُنْزَلِ،
و از شرّ آنچه از آسمان فرود آید و از شرّ آنچه درکتاب منزل خود (قرآن) بیان فرموده اى
اَللّـهُمَّ لا تَجْعَلْنى مِنَ الاَْشْرارِ ولا مِنْ اَصْحابِ النّارِ ولا تَحْرِمْنى صُحْبَةَ الاَْخْیارِ
خدایا مرا از اشرار و از اهل دوزخ قرارم مده و از مصاحبت نیکان محرومم مفرما
واَحْیِنى حَیاةً طَیِّبَةً و تَوَفَّنى وَفاةً طَیِّبَةً تُلْحِقُنى بِالاَْبْرارِ،
و به زندگى پاکیزه زنده ام بدار و به مرگ پاکیزه اى بمیرانم که به نیکان ملحقم دارى
وَارْزُقْنى مُرافَقَةَ الاَْنْبِیآءِ فى مَقْعَدِ صِدْق عِنْدَ مَلیک مُقْتَدِر،
و رفاقت پیمبران را روزیم گردانى در جایگاه پسندیده نزد پادشاهى نیرومند
اَللّـهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلى حُسْنِ بَلائِکَ وَصُنْعِکَ ولَکَ الْحَمْدُ عَلَى الاِْسْلامِ و اتِّباع السُّنَةِ،
خدایا از آن توست ستایش بر خوش آزمایشى و خوش رفتاریت و تو راست ستایش بر نعمت دین اسلام و پیروى طریقه (پیمبران)
یا رَبِّ کَما هَدَیْتَهُمْ لِدینِکَ وعَلَّمْتَهُمْ کِتابَکَ، فَاهْدِنا وَعَلِّمْنا،
پروردگارا چنانچه آن پیمبران را به دین خود راهنمایى کردى و کتاب خود را به آنان یاد دادى ما را نیز هدایت کرده و یادمان ده
وَلَکَ الْحَمْدُ عَلى حُسْنِ بَلائِکَ وَصُنْعِکَ عِنْدى خآصَّةً، کَما خَلَقْتَنى
و تو راست ستایش بر خصوص آزمایش و رفتار نیکت درباره شخص من که مرا آفریدى
فَاَحْسَنْتَ خَلْقى وعَلَّمْتَنى فَاَحْسَنْتَ تَعْلیمى وهَدَیْتَنى فَاَحْسَنْتَ هِدایَتى،
و خلقتم را نیکو کردى و یادم دادى و نیکو یاد دادى و هدایتم کردى و نیکو هدایت کردى
فَلَکَ الْحَمْدُ عَلى اِنْعامِکَ عَلَىَّ قَدیماً وَ حَدیثاً،
پس تو راست ستایش بر نعمت بخشیت نسبت به من از زمان قدیم و جدید
فَکَمْ مِنْ کَرْب یا سَیِّدى قَدْ فَرَّجْتَهُ وکَمْ مِنْ غَمٍّ یا سَیِّدى قَدْ نَفَّسْتَهُ وکَمْ مِنْ هَمٍّ یا سَیِّدى قَدْ کَشَفْتَهُ
پس چه بسیار محنتى که اى آقاى من تو آن را گشودى و چه بسیار اندوهى که اى آقاى من تو آن را زدودى و چه بسیار غم و غصه اى که اى آقاى من تو آن را برطرف
کردى
وکَمْ مِنْ بَلاء یا سَیِّدى قَدْ صَرَفْتَهُ وکَمْ مِنْ عَیْب یا سَیِّدى قَدْ سَتَرْتَهُ،
و چه بسیار بلا و گرفتارى اى آقاى من که تو آن را باز گرداندى و چه بسیار عیبى اى آقاى من که تو آن را پوشاندى
فَلَکَ الْحَمْدُ عَلى کُلِّ حال فى کُلِّ مَثْوىً وَزَمان،
پس تو راست ستایش بر هر حال و در هر جا و هر زمان
وَمُنْقَلَب وَمُقام وعَلى هذِهِ الْحالِ وَکُلِّ حال، اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنْ اَفْضَلِ عِبادِکَ
و هر منزل و هر مقام و بر این حال و هر حال خدایا قرار ده مرا از بهترین بندگانت
نَصیباً فى هذَا الْیَوْمِ ]فِى هذِهِ اللَّیْلَةِ[ مِنْ خَیْر تَقْسِمُهُ، اَوْ ضُرٍّ تَکْشِفُهُ،
در بهره مندى این روز از هر خیرى که قسمت کنى یا گرفتارى که برطرف کنى
اَوْ سُوء تَصْرِفُهُ، اَوْ بَلاء تَدْفَعُهُ، اَوْ خَیْر تَسُوقُهُ، اَوْ رَحْمَة تَنْشُرُها،
یا بدى که بازش گردانى یا بلایى که دفعش کنى یا خیرى که بفرستى یا رحمتى که بگسترانى
اَوْ عافِیَة تُلْبِسُها، فَاِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ وبِیَدِکَ خَزآئِنُ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ
یا جامه تندرستى که بپوشانى که براستى تو بر هر چیز توانایى و خزینه هاى آسمانها و زمین بدست توست
واَنْتَ الْواحِدُ الْکَریمُ الْمُعْطِى الَّذى لا یُرَدُّ سآئِلُهُ،
و تویى خداى یگانه بزرگوار عطابخشى که خواهنده اش دست خالى بازنگردد
وَلا یُخَیَّبُ آمِلُهُ ولا یَنْقُصُ نآئِلُهُ ولا یَنْفَدُ ما عِنْدَهُ، بَلْ یَزْدادُ کَثْرَةً وَطیباً وعَطآءً وَجُوداً
و آرزومندش ناامید نشود و عطاهایش نقصان نپذیرد و خزینه اش پایان ندارد بلکه همواره به زیادى و پاکیزگى و عطا و جودش بیفزاید
وارْزُقْنى مِنْ خَزآئِنِکَ الَّتى لا تَفْنى ومِنْ رَحْمَتِکَ الْواسِعَةِ،
و روزیم کن از خزینه هایت که فنا نپذیرد و از رحمت وسیعت
اِنَّ عَطآئَکَ لَمْ یَکُنْ مَحْظُوراً واَنْتَ عَلى کُلِّ شَىْء
که براستى عطاى تو از کسى منع نشده و تو بر هر چیز
قَدیرٌ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.
توانایى به رحمتت اى مهربانترین مهربانان.
دوم:
- مستحب است این تسبیحات را بخواند که رسول خدا(ص) فرمودند:
هرکس در شب عرفه این تسبیحات ده گانه را هزار مرتبه بخواند، هر حاجتى از خداوند بخواهد، جز خواسته‌اى که گناه باشد، برآورده مى‌شود:
سُبْحانَ مَنْ فِى السَّماءِ عَرْشُهُ، سُبْحانَ الَّذِی فِى الاَْرْضِ سَطْوَتُهُ،
منزّه است خدایى که در آسمان است عرش او، منزه است خدایى که در زمین است فرمان و حکمش
سُبْحانَ الَّذِی فِى الْبَحْرِ سَبیلُهُ، سُبْحانَ الَّذِی فِى النّارِ سُلْطانُهُ،
منزّه است خدایى که در دریا راه دارد منزّه است، خدایى که در آتش دوزخ سلطنتش موجود است
سُبْحانَ الَّذِی فِى الْجَنَّةِ رَحْمَتُهُ، سُبْحانَ الَّذِی فِى الْقُبُورِ قَضاؤُهُ،
منزّه است خدایى که در بهشت رحمت اوست، منزّه است خدایى که در گورها قضا و فرمانش جارى است
سُبْحانَ الَّذِی فِى الْهَواءِ اَمْرُهُ، سُبْحانَ الَّذِی رَفَعَ السَّماءَ،
منزّه است خدایى که در هوا امر اوست، منزّه است خدایى که آسمان را بالا برد
سُبْحانَ الَّذِی وَضَعَ الاَْرْضَ،سُبْحانَ مَنْ لا مَنْجا مِنْهُ إلاّ إِلَیْهِ.
منزّه است خدایى که زمین را گسترد، منزه است خدایى که ملجأ و پناهى از او نیست جز به سوى خودش.
سوم:
زیارت امام حسین(ع). در روایتى امام باقر(ع) فرمود: هر کس در شب عرفه امام حسین(ع) را زیارت کند و تا روز عید در آن جا بماند، خداوند او را از گرفتارى و مشکلات آن سال محفوظ بدارد.
چهارم:
دعایى را که در اعمال شب جمعه و روز عرفه نیز وارد شده است، بخواند:
اَللّهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ وَ تَهَیَّأَ وَ اَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفادَة اِلى مَخْلُوق رَجآءَ رِفْدِهِ، وَطَلَبَ نآئِلِهِ وَ جآئِزَتِهِ،
خدایا هرکس مجهز و آماده و مهیا و مستعد براى ورود بر مخلوقى شده امید دهش و به جستجوى جایزه و بخشش او
فَاِلَیْکَ یا رَبِّ تَعْبِئَتى وَ اسْتِعْدادى، رَجآءَ عَفْوِکَ،
پس اى پروردگار من آمادگى و استعداد من بسوى توست و آرزوى عفو تو
وَ طَلَبَ نآئِلِکَ وَ جآئِزَتِکَ، فَلا تُخَیِّبْ دُعآئى، یا مَنْ لا یَخیبُ عَلَیْهِ سائِلٌ
و خواهش بخشش و جایزه ات را دارم پس در این خواهشى که دارم نومیدم مکن اى کسى که هیچ خواهنده اى ناامید از درگاهش نرود
ولا یَنْقُصُهُ نآئِلٌ، فَاِنّى لَمْ آتِکَ ثِقَةً بِعَمَل صالِح عَمِلْتُهُ
و هیچ گیرنده عطایى از (کرمش) نکاهد و من به اعتماد عمل صالحى که کرده باشم بدرگاهت نیامده
و لا لِوِفادَةِ مَخْلُوق رَجَوْتُهُ، اَتَیْتُکَ مُقِرّاً عَلى نَفْسى بِالاِْسآئَةِ وَالظُّلْمِ،
و نه به مخلوقى وارد شده ام که از او امیدى داشته باشم بلکه بدرگاه تو آمده ام در حالى که اقرار دارم که بخود بدى و ستم کرده
مُعْتَرِفاً بِاَنْ لا حُجَّةَ لى وَ لا عُذْرَ، اَتَیْتُکَ اَرْجُو عَظیمَ عَفْوِکَ الَّذى
و معترفم که هیچ دلیل و عذرى هم بر این بدى و ستم نداشته ام، آمده ام به امید آن عفو عظیم تو
عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخاطِئینَ، فَلَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ عُکُوفِهِمْ عَلى عَظیمِ الْجُرْمِ
که بدان از خطاکاران درگذرى و توقف طولانى آنها بر جرم بزرگ بازت نداشت
اَنْ عُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالرَّحْمَةِ، فَیا مَنْ رَحْمَتُهُ واسِعَةٌ و عَفْوُهُ عَظیمٌ،
از این که باز بدانها مهر ورزى، اى کسى که رحمتش وسیع و گذشتش بزرگ است
یا عَظیمُ یا عَظیمُ یا عَظیمُ، لا یَرُدُّ غَضَبَکَ اِلاَّ حِلْمُکَ و لا یُنْجى مِنْ سَخَطِکَ اِلاَّ التَّضَرُّعُ اِلَیْکَ،
اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، خشم تو را جز بردباریت جلوگیرى نکند و از غضب تو جز زارى به درگاهت چیزى نجات نبخشد
فَهَبْ لى یا اِلـهى فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الَّتى تُحْیى بِها مَیْتَ الْبِلادِ
پس اى معبود من بدان قدرتى که سرزمینهاى مرده را بدان وسیله زنده مى گردانى
و لا تُهْلِکْنى غَمّاً حَتّى تَسْتَجیبَ لى و تُعَرِّفَنِى الاِْجابَةَ فى دُعآئى
گشایشى بر من بخش و مرا به حال اندوه هلاکم مکن تا دعایم را مستجاب کنى
و اَذِقْنى طَعْمَ الْعافِیَةِ اِلى مُنَتَهى اَجَلى و لا تُشْمِتْ بى عَدُوّى
و اجابت دعایم را به من بنمایانى و طعم تندرستى را تا پایان عمر به من بچشان و گرفتار شماتت دشمنم مکن
ولا تُسَلِّطْهُ عَلَىَّ و لا تُمَکِّنْهُ مِنْ عُنُقى،
و او را بر من مسلط مگردان و بر گردنم سوارش منما
اِلهى اِنْ وَضَعْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَرْفَعُنى و اِنْ رَفَعْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَضَعُنى
خداى من اگر تو مرا پست کنى پس کیست که (بتواند) بلندم کند و اگر تو بلندم کنى پس کیست که (بتواند) پستم کند
و اِنْ اَهْلَکْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَعْرِضُ لَکَ فى عَبْدِکَ، اَوْ یَسْئَلُکَ عَنْ اَمْرِهِ
و اگر هلاکم کنى پس کیست که درباره این بنده ات متعرض تو شود یا از وضع او از تو پرسش کند
و قَدْ عَلِمْتُ اَنَّهُ لَیْسَ فى حُکْمِکَ ظُلْمٌ و لا فى نَقِمَتِکَ عَجَلَةٌ و اِنَّما یَعْجَلُ مَنْ یَخافُ الْفَوْتَ،
ولى بطور مسلّم این را دانسته ام که در حکم تو ستمى نیست و نه در انتقام تو شتابى است زیرا کسى شتاب (در انتقام) کند که بترسد (فرصت) از دست برود
وَ اِنَّما یَحْتاجُ اِلَى الظُّلْمِ الضَّعیفُ و قَدْ تَعالَیْتَ یا اِلـهى عَنْ ذلِکَ عُلُوّاً کَبیراً،
و شخص ناتوان نیازمند به ستم است و درصورتى که اى معبود من تو از این گونه مطالب بسیار برتر و بزرگترى
اَللّـهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ فَاَعِذْنى و اَسْتَجیرُ بِکَ فَاَجِرْنى واَسْتَرْزِقُکَ فَارْزُقْنى
خدایا به تو پناه آرم پس یاریم ده و از تو امان خواهم پس امانم ده و از تو روزى طلبم پس روزیم ده
و اَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ فَاکْفِنى و اَسْتَنْصِرُکَ عَلى عَدُوّى فَانْصُرْنى،
و بر تو توکل کنم پس کفایتم فرما و براى پیروزى بر دشمنم از تو یارى خواهم پس یاریم ده
وَاَسْتَعینُ بِکَ فَاَعِنّى و اَسْتَغْفِرُکَ یا اِلـهى فَاغْفِرْ لى، آمینَ آمینَ آمینَ.
و از تو کمک خواهم پس کمکم ده و از تو آمرزش طلبم اى معبود من پس بیامرزم آمین، آمین، آمین.