نقد و بررسی فیلم پلیس آهنی ( RoboCop )

[Wanton]

پلیس آهنی : RoboCop

کارگردان : José Padilha

نویسنده : Joshua Zetumer ، Edward Neumeier

بازیگران :         

Joel Kinnaman...Alex Murphy / RoboCop

Gary Oldman...Dr. Dennett Norton

Michael Keaton...Raymond Sellars

Abbie Cornish...Clara Murphy

Samuel L. Jackson...Pat Novak

و...                      

ژانر : اکشن

رده سنی : PG-13 ( مناسب برای افراد بالای 13 سال)

زمان : 108 دقیقه

در ادامه جریان " بازسازی آثار مهم هالیوود " که چند سالی هست دنبال می شود، اینبار « پلیس آهنی » به کارگردانی پُل ورهون نیز از چنگال تهیه کنندگان هالیوود در امان نماند و نسخه بازسازی آن در دستور کار قرار گرفت. اولین قسمت از مجموعه فیلمهای پلیس آهنی ( و با ارزش ترین قسمت ) در سال 1987 ساخته شد و خیلی سریع تبدیل به یکی از آثار محبوب تماشاگران شد و کمپانی سازنده را مجاب کرد که دنباله هایی برای آن بسازد که هیچکدام نتوانستند در حد قسمت اول موفق ظاهر شوند. « پلیس آهنی » یک اکشن آینده نگر بود که داستان یک پلیسِ ساخته شده از فولاد را به تصویر می کشید که به جنگ بی قانونی می رفت. شخصیت پلیس آهنی در اواخر دهه ی هشتاد میلادی چنان به محبوبیت رسید که پایش به کتابهای مصور و بازیهای کامپیوتری کشیده شد و اسباب بازیهای بسیاری هم از این شخصیت ساخته و روانه بازار شد اما پس از اکران قسمت سوم از این مجموعه که یک فاجعه تمام عیار بود، هالیوود رسماً میخ را بر تابوت این شخصیت کوبید و کم کم پلیس آهنی به دست فراموش سپرده شد

اما کمپانی اسکرین گمز در سال 2005 بطور غیرمنتظره ای اعلام کرد که قصد بازسازی فیلم « پلیس آهنی » را دارد و دارن آرونوفسکی هم قرار هست که بر صندلی کارگردانی این اثر بنشیند. البته تقریباً همه سینما دوستان از همان ابتدا مطمئن بودند که آرونوفسکی قرار نیست که بر صندلی کارگردانی چنین اثری بنشیند و خیلی زود هم نامش از فهرست نامزدهای کارگردانی این فیلم کنار رفت و خود فیلم هم

 چند سالی تاخیر خورد تا اینکه بالاخره در سال 2011 خوزه پادیلای برزیلی بر صندلی کارگردانی این فیلم نشست و پس از چند بار وقفه در اکران فیلم، بالاخره « پلیس آهنی » در فوریه سال 2014 رنگ اکران به خود گرفت.

داستان « پلیس آهنی » در سال 2028 در شهر پر جنایت دیترویت آمریکا رخ می دهد. در این دوران شرکت اعظم OmniCorpکه تکنولوژی های برتر روز در ارتباط با ساخت ربات ها را در اختیار دارد، قصد دارد تا اینبار تکنولوژی اش را به خانه های مردم بیاورد اما پیش از اینکار برای آزمایش بر روی یک نمونه نیمه انسان – ربات ، نیازمند جسم یک انسان است.

آلکس مورفی ( جوئل کینامن ) یکی از ماموران شریف و زحمتکش اداره پلیس است که عاشق کشور و خانواده اش است. مورفی اما در شهر پر دردسر دیترویت در حین انجام وظیفه به طرز دلخراشی مجروح می شود.. در این میان کمپانی OmniCorp که دقیقاً به دنبال چنین فرصتی بود، تصمیم میگیرد تا مغز آلکس مورفی را در جسم رباتی قرار دهد و به این صورت اولین ربات از این دست را بسازد و روانه خیابانهای شهر کند تا عدالت را برقرار کند. اما در ادامه مشخص می شود که کمپانی اهداف دیگری در 

سر دارد و رباتی هم که ساخته ، چندان مطیع و فرمانبردار نیست چراکه او در هر صورت مغز یک انسان را دارد و...

« پلیس آهنی » یک نمونه قابل تامل و مستند از سینما و سیاست ایالات متحده در گذر زمان است. در واقع شاید مهمترین نکته ای که می توان با مشاهده دو قسمت « پلیس آهنی » ( اولی مربوط به سال 1987 و دیگری 2014 ) به راحتی متوجه آن شد تغییر سیاست هالیوود و اضافه شدن مباحث سیاسی به این اثر بوده است. « پلیس آهنی » در سال 1987 قرار بود که در خدمت هرج و مرج بی انتهای شهر دیترویت باشد؛ شهری که سالهاست جرم و جنایت در آن آمار نگران کننده ای دارد و متاسفانه با تمام تلاشهایی که برای از بین بردن این آمار صورت گرفته، کماکان این شهر بهشت خلافکاران در ایالات متحده محسوب می شود. « پلیس آهنی » سال 1987 هم قرار بود که درباره این شهر و مشکلاتش باشد اما حالا در سال 2014 همه چیز تغییر کرده و دیگر نگرانی هالیوود فقط مربوط به دیترویت نیست.

در « پلیس آهنی » سال 2014 دایره فعالیت ربات ها گسترش پیدا کرده و تا تهران نیز کشیده شده است. در صحنه ابتدایی فیلم شاهد هستیم که ربات های معروف مجموعه فیلمهای « پلیس آهنی » که ED-209 نام دارند، در سطح شهر تهران و تحت عملیاتی به نام « تهران آزاد » در حال رژه رفتن در خیابان هستند و به نظر می رسد که ایران را فتح کرده اند! اشارات سیاسی « پلیس آهنی » که در نسخه جدید

 به وفور پیدا می شود، یکی از بدترین و در عین حال مضحک ترین بخش های این قسمت از آب درآمده است که البته اصلا و ابداً ارتباطی به داستان اصلی این مجموعه ندارند.

شخصیت پردازی و خرده داستانهای فیلم نیز مشکلات خاص خود را دارند و هرگز توسعه پیدا نمی کنند. آلکس مورفی به عنوان قهرمان داستان، این توانایی را ندارد که تماشاگر را با خود همراه کند و حتی تلاش پادیلا برای نشان دادن زندگی عیالواری پلیس آهنی هم راه به جایی نبرده است. در مجموع حضور همسر پلیس آهنی ( که ابی کورنیش ایفاگر آن است ) و پسرش، نتوانسته درامِ داستان را آنطور که کارگردان انتظار داشته به جلو هدایت کند.

« پلیس آهنی » در بخش اکشن نیز رویه جدیدی جدیدی بنا نهاده که احتمالاً مورد پسند تماشاگران جوان سینما قرار خواهد گرفت. « پلیس آهنی » پُل ورهون در سال 1987 شخصیتی دوست داشتنی بود. یک ربات که صدای مهیب گامهایش لرزه بر تن می افکند و تماشاگر سینما هم به راحتی قادر بود این سنگینی را حس کند. اما پلیس آهنی سال 2014 نشانی از آن ربات پر اُبهت به همراه ندارد. لباس و نحوه حرکات، دیالوگ ها و حتی مزه پراکنی های عجیب و غریب این شخصیت بدجوری بر روی اعصاب مخاطب رژه می روند! شخصیت محبوب پلیس آهنی که خوزه پادیلا آن را در سال 2014 بازسازی و روانه سینما کرده ، چیزی بیشتر یک قهرمان کم فروغ نیست 

که حالا در سال 2014 عواطفش هم در مقایسه با سالهای دور ، دو چندان شده و حسابی بلاتکلیف است!

یکی از ایرادات عمده ای که می توان به اکشن نه چندان جالب « پلیس آهنی » وارد دانست این است که این فیلم با درجه بندی سنی PG-13 روانه سینما شده که تصمیم بسیار عجیبی بوده است. نکته جالب درباره این درجه بندی سنی این است که نسخه کلاسیک این مجموعه در دهه ی هشتاد میلادی با درجه بندی سنی R اکران شده بود اما امروزه که کسب درجه بندی سنی R به یک امر عادی برای فیلمها مبدل شده، « پلیس آهنی » با درجه بندی سنی PG-13 اکران شده که همین امر باعث بی رمق بودن اکشن فیلم شده است. البته گفته شده که فیلم قرار بوده با درجه R اکران شود اما زمانی که بودجه پیش بینی شده فیلم که بالغ بر60 میلیون دلار بود، تغییر کرد و به 120 میلیون دلار رسید، کمپانی اعلام کرد که صحنه های خشن باید حذف شود تا مخاطبین کم سن و سال به سینما بیایند تا سود بیشتری نصیب کمپانی شود! همین تصمیم هم باعث شده تا « پلیس آهنی » در بخش اکشن در مقایسه با نسخه کلاسیک ضعف های زیادی به خود ببیند و حتی ضرباهنگ و استفاده از جلوه های ویژه خوش رنگ و لعاب تر هم نتواند تماشاگری که نسخه کلاسیک را دیده ، راضی کند. برای درک این موضوع کافی هست که به افتتاحیه نسخه کلاسیک و نحوه مرگ تکان دهنده آلکس مورفی نگاهی بیندازد و سپس به سراغ نسخه جدید بروید تا متوجه شوید که کمپانی چقدر رعایت حال مخاطبین کم سن و سال را کرده است.

برخلاف نسخه کلاسیک، در « پلیس آهنی » 

سال 2014 ستاره های زیادی در فیلم به ایفای نقش پرداخته اند. قهرمان فیلم جوئل کینامن است که در نقش پلیس آهنی ظاهر شده است. کینامن بازیگر جوان و اینده داری است که مسلماً می تواند حرف های بسیاری برای گفتن داشته باشد اما نه به واسطه ایفای نقش پلیس آهنی! مایکل کیتون هم که یکی از فراموش شده های هالیوود در سالهای اخیر محسوب می شود، در « پلیس آهنی » حضور درخشانی را تجربه نکرده اما بهرحال لحظات دو نفره میان او و گری اولدمن خوشایند است. ابی کورنیش هم در نقش همسرِ آلکس مورفی، از همان تیپ هایی است که فقط به قهرمان داستان یادآوری میکند که زن و بچه دارد و باید این را بفهمد و دیگر هیچ!

« پلیس آهنی » چنانچه فیلمی ارجینال بود، می شد که آن را قبول کرد و از آن به عنوان یک اکشن معمولی نام برد اما این فیلم بازسازی اثری است که از آن به عنوان یکی از برترین اکشن های دهه ی هشتاد میلادی نام برده می شود. برای کسانی که « پلیس آهنی » کلاسیک را دیده اند و با آن خاطره دارند، مسلماً تماشای نسخه جدید بر داشته های آنان نخواهد افزود. متاسفانه اینبار دیگر  " مرده یا زنده " پلیس آهنی برای کسی اهمیتی ندارد!