خودکشی سلول‌های سرطانی با نانوذرات مغناطیسی

[ERF@N]

پژوهشگران دانشگاه لوند سوئد با تحریک لیزوزوم‌های سلول سرطانی آنها را وادار کردند که خود را از بین ببرند.

اریک رنستروم از محققان این پروژه می‌گوید: از نکات جالب توجه در این پروژه آن است که ما تنها سلول‌های سرطانی را تحت تاثیر قرار می‌دهیم، پس سلول‌های سالم اطراف آن آسیبی نمی‌بینند. همچنین از دیگر مزایای این روش، آن است که قابلیت انتخاب‌ سلول‌های سرطانی در این روش بیشتر از روش‌های رایج نظیر شیمی‌درمانی است.

شیمی‌درمانی معمولاً روی تمام سلول‌ها، سرطانی و سالم، تأثیر می‌گذارد، بنابراین اثرات جانبی آن بسیار زیاد است. در رادیوتراپی نیز بافت‌های سالم اطراف سلول‌های سرطانی نیز دچار مشکل می‌شوند. اما در این روش تنها به سلول سرطانی حمله می‌شود.

در این روش ابتدا نانوذرات وارد سلول‌های سرطانی می‌شوند، در این سلول‌ها نانوذرات به لیزوزوم‌ها متصل می‌شوند. لیزوزوم واحدهایی درون سلول هستند که مسئولیت پاک‌سازی درون سلول را به عهده دارند؛ این کار با تکه تکه کردن ذرات خارجی انجام می‌شود. این واحدها قادرند تمام سلول را نیز از بین ببرند، با این کار سلول آسیب دیده خودبه‌خود از میان می‌رود.

محققان در این پژوهش از نانوذرات اکسید آهن استفاده کردند که دارای خواص مغناطیسی است. به محض وارد شدن نانوذرات به درون سلول، آن‌ها در معرض میدان مغناطیسی قرار می‌گیرند که این کار موجب حرکت نانوذرات می‌شود؛ چرخش نانوذرات موجب تحریک لیزوزوم‌ها شده که این کار فرآیند از بین بردن سلول را کلید می‌زند.

پیش از این نیز از نانوذرات مغناطیسی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده شده بود؛ اما در تمامی آنها فرآیند گرم شدن موجب از بین بردن سلول‌ها می‌شده است. گرم شدن موجب التهاب بافت شده و ممکن است سلول‌های سالم اطراف را نیز تحت تاثیر قرار دهد. اما در روش جدید، نانوذرات به صورت کنترل شده به چرخش در می‌آیند و سلول‌های سرطانی به وسیله لیزوزوم‌ها از بین می‌روند.

هر چند این روش برای درمان سرطان ابداع شده، اما می‌تواند کاربردهای گوناگونی داشته باشد؛ برای مثال می‌توان از آن برای درمان برخی بیماری‌ها نظیر دیابت نوع یک که منشاء‌ آن‌ها سیستم ایمنی بدن است، استفاده کرد.