امراض خود را با این نوشیدنی مداوا نمایید!

[MOHSENEBRAHIMI]

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

امراض خود را با این نوشیدنی مداوا نمایید![/font]
قدس انلاین_مصطفی لعل شاطری: یکی از نوشیدنی های سودمند شیر می باشد، چرا که در آن مواد معدنی همچون سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، روی، مس، فسفر و ویتامین هایی چون ب، پ، آ، د موجود است؛ اما جالب است بدانید که ائمه اطهار (ع) قرن ها پیش بر استفاده ی مستمر از این ماده غذایی تاکید فراوانی داشته و آثار سودمندی برای آن بیان داشته اند.

[rtl]به گزارش سرویس فرهنگی قدس انلاین در این باره روایت شده است شخصی نزد امام صادق (ع)آمد و عرض کرد: سرورم؛ در بدنم احساس ضعف می نمایم، راه علاج آن چیست؟
حضرت فرمودند: خوردن شیر بر شما لازم است، چرا که موجب روییدن گوشت بر بدن و استحکام استخوان ها می شود، و همچنین امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: انسان مسلمان هنگامی که ضعف و سستی در بدنش عارض گردید، برای جبران آن گوشت و شیر بخورد، چرا که خداوند متعال، قدرت و سود فراوانی را در این دو قرار داده است و در جایی دیگر بیان می دارند: حَسوُ اللَّبَنِ شَفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ اِلّا المَوت؛ جرعه جرعه نوشیدن شیر درمان هر دردی است جز مرگ.

علاوه بر این روایت شده است مردی به امام محمد باقر (ع) از ناراحتی معده اش شکایت کرد. پس امام فرمودند: چه چیز تو را از نوشیدن شیر گاو باز می دارد؟ و آیا هرگز آن را نوشیده ای؟
مرد پاسخ داد: بارها سرورم.
حضرت فرمودند: آن را چگونه یافتی؟
مرد عرض کرد: نمی دانم!
پس حضرت فرمودند: همانا آگاه باش که شیر گاو، معده را شست و شو می دهد و به کلیه ها نیرو می بخشد و اشتهاآور است و هیچ گاه از نوشیدن شیر گاو جهت برطرف شدن درد معده خودداری نکن، چرا که معده را تصفیه و دباغی می نماید.

همچنین رسول خدا (ص) می فرمایند: امراض خود را با نوشیدن شیر گاو مداوا نمایید، چرا که خداوند در آن شفا قرار داده است، زیرا این حیوان از هر درختی، چرا و تغذیه می نماید؛ و البته امروزِ از نظر علم پزشکی نیز ثابت شده است که اگر حیوان خوب تغذیه و چرا کرده باشد، تمام اقسام ویتامین ها و مواد معدنی در شیر آن وجود دارد و استفاده از آن شیر سود فراوانی برای بدن در پی دارد.

منابع:
1- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج63: 56، 102، 103.
2- شیخ صدوق. خصال، ج2: 636.
3- شازده احمدی. نهج الطبابه: 190.
4- پورقاسم میانجی. خوراک های حلال و حرام: 138- 140.[/rtl]