زن ذلیل

[ابراهیم هادی]

الهی به مردان در خانه ات، به آن زن ذلیلان فرزانه ات، به آنان که با امر روحی فداک نشینند و سبزی نمایند پاک به آنان که مرعوب مادر زنند، زاخلاق نیکوش دم می زنند،به آن گرد گیران ایام عید(اید)، وانت بار خانم به وقت خرید، به آن شیره مردان با پیشبند، که در ظرف شستن به تاب وتبند، به آنان که در یچه داری تکند، یلان عوض کردن پوشکند، به آنان که بی امر وعلم عیال، نیاید در از جیبشان یک ریال،به آنان که با ذوق و شوق تمام ، به مادر زن خود بگویند مام،به آنان که داماد سر خانه اند ،مطیع فرامین جانانه اند، به انان که دارند با افتخار ، نشان ایزو نه زی زی نه هزار،به آنا که دامان رفو می کنند؛ ز بعد رفویش اتو می کنند، به آنان که درگیر سوزن نخند،گرفتار پخت وپز مطبخندف به آن قورمه سبزی پزان قدر،به آن مادران به ظاهر پدر ،الهی به آه دل زن ذلیل ، به آن اشک چشمان ممد سبیل،به تنهای مردان که از لنگه کفش، چو جبغ عیالانشان شد بنفش،که ما را بر این عهد کن استوار ،از این زن ذلیلی مکن برکنار، به زی زی جماعت نما لطف خاص، نفرما از این یوغ ما را خلاص    آمین یا رب العالمین