در فرهنگ غنی ایرانی ازدواج و پیوند زناشویی پایه و اساس یک خانواده و در نتیجه یک
جامعه موفق و اخلاقی است .
بزرگان این سرزمین به موجب جلوگیری از سست شدن اخلاقیات در جامعه و کنترل
انحطاط و فحشا و همچنین استواری تفکر و اندیشه زنان و مردان ایرانی ، ازدواج را یکی
از مهم ترین ارکان جامعه بر شمرده اند . از دیدگاه اجتماعی چه در حیات اقتصادی ، چه
مادی ، چه معنوی و روحانی این سنت نتایج پر ثمری دارد که مهم ترین آن قوام خانواده
ها و در نتیجه یک اجتماع است . هیچ انسانی به تنهایی کامل نیست و پیوسته در
جهت جبران کمبود خویش تلاش میکند . به طور کلی میتوان گفت که انسانی موفق
و پویا است که هر روز زندگی اش از روز گذشته اش کاملتر باشد . سیر طبیعی گیتی
چنین است که دختران و پسران خردمند در پی رسیدن به استقلال فکری هستند و در
نتیجه برای جبران نواقص و تأمین نیازهای بی شمار خود به سوی تکامل و دانش و
راهکارهای رسیدن به کمال هستند . ازدواج و گزینش همسر مناسب و شایسته
موجبات رشد و تکامل زنان و مردان را فراهم میکند . متأسفانه در این میان نیز دختران و
پسرانی هستند که مستثنی میباشند ، زیرا با عدم درک درست و منطقی از فلسفه
ازدواج نه تنها به تفکر ، اندیشه و روان خود ضرر میرسانند بلکه در دراز مدت به سهم
خود بروی یک جامعه نیز تأثیر منفی میگذارند .