07-06-2014، 13:10
سلام بهونه ی قشنگ من برای زندگی
اره بازم منم همون دیونه ی همیشگی
فدای مهربونیات چه میکنی باسرنوشت
دلم واست تنگ شده بود این نامه رو واست نوشت
حال منو اگر بخوای رنگ گلای قالیه
جای نگاهت بدجوری تو صحن چشام خالیه
ابرا همه پیش منن اینجا هوا پرغم
ازغصه هام هرچی بگم جون خودت بازم کمه
دیشب دلم گرفته بود رفتم کنار اسمون
فریاد زدم یا تو بیا یامنو پیشت برسون
فدای تو نمیدونی بی تو چه دردی کشیدم
حقیقت رو واست بگم به اخرخط رسیدم
رفتی و من تنها شدم باغصه های زندگی
قسمت تو سفر شدو قسمت من اوارگی
نمیدونی چقدر دلم تنگ برای دیدنت
برای مهربونیات نوازشات بوسیدنت
به خاطرت مونده یکی همیشه چشم به راهت؟
یه قلب تنها و کبود هلاک یه نگاهته؟
من میدونم همین روزا عشق من ازیادت میره
بعدش خبر میدن بیا که داره دوستت میره
روزات بلند یا کوتاه دوست شدی اونجابا کسی
بیشتر ازاین منو نزار تو غصه ودلواپسی
یه وقت منو گم میکنی تو دود این شهرغریب
یه سرزمین غربته باصدتا نیرگ وفریب
فدای تو یه وقت شبابی خوابی خستت نکنه
غم غریبی عزیزم زردوشکستت نکنه
چادر شب لطیف تو ازروت شبا پس نزنی
تنگ بلور اب تو یه وقت ناغافل نشکنی
اگه واست زحمتی نیست برسرعهدمون بمون
منم تو رو سپردمت دست خدای مهربون
راستی دیروز بارون اومد منو خیالت ترشدیم
رفتیم تو قلب اسمون باابرا هم سفر شدیم
ازوقتی رفتی اسمون پرکبوتره
زخم دلم خوب نشده ازوقتی رفتی بد تره
غصه نخور تا تو بیای حال منم اینجوریه
سرفه های مکررم مال هوای دوریه
گلدون شعمدونی مونم عجیب واست دلواپسه
مثه یه بچه که بار اوله میره مدرسه
تو ازخودت برام بگو بدون من خوش میگذره؟
دلت میخواد میاومدم یا تنها رفتی بهتره؟
ازوقتی رفتی تو چشام فقط شده یه کاسه خون
همش یه چشمم به در یه چشم دیگم به اسمون
یادت میاد گریه هام و یختم کنره پنجره؟
داد کشیدم تو رو خدا نامه بده یادت نره
یادت میاد خندیدی و گفتی بزار حالا برم
تو رفتی و من تاحالا کنار در متظرم
امروز دیم دیگه داری منو فراموش میکنی
فانوس ارزو هامو تو داری خاموش میکنی
گفتم واست نامه بدم نگی عجب چه بی وفاست
بااینکه من خوب میدونم جواب نامه باخداست
عکسای نازنین تو با چند تا گل کنارمه
یه بغض کهنه چند روزه دائم درانتظارمه
تنها دلیل زندگی با یه غمی دوستت دارم
داغ دلم تازه میشه وقتی اسمت رو می ارم
وقتی تو نیستی چه کنم با این دل بهونه گیر؟
مگه نگفتم چشمات وازچشم من هیچ وقت نگیر
حرف منو به دل نگیر همش مال غریبیه
رفتی و من غریب شدم چه دنیای عجیبیه
زود تر بیا بدون تو ایتجا واسم جهنمه
دیوار خونمون پر از سایه غصه وغمه
تحملی که تو دادی دیگه داره تموم میشه
مگه نگفتی همه جا مال منی تا همیشه
دلم واست شور میزنه این دلو بی خبر نذار
تورو خدا باخوبیات روهیچ دلی اثر نذار
فکر نکنی ازراه دور دارم سفارش میکنم
به جون تو فقط درم یه قدر خواهش میکنم
اگه بخوام برات بگم شاید بشه صد تا کتاب
که هر صفحش قصه چند تا درده وچندتا عذاب
میگم شبا ستاره ها تا میتونن دعا کنن
نورشونو بدرقه پاکی خنده هات کنن
یه شب تو پاییز که غمت سربه سر دل میذاره
مریم همون کسی که بیشتر از همه دوست داره
اره بازم منم همون دیونه ی همیشگی
فدای مهربونیات چه میکنی باسرنوشت
دلم واست تنگ شده بود این نامه رو واست نوشت
حال منو اگر بخوای رنگ گلای قالیه
جای نگاهت بدجوری تو صحن چشام خالیه
ابرا همه پیش منن اینجا هوا پرغم
ازغصه هام هرچی بگم جون خودت بازم کمه
دیشب دلم گرفته بود رفتم کنار اسمون
فریاد زدم یا تو بیا یامنو پیشت برسون
فدای تو نمیدونی بی تو چه دردی کشیدم
حقیقت رو واست بگم به اخرخط رسیدم
رفتی و من تنها شدم باغصه های زندگی
قسمت تو سفر شدو قسمت من اوارگی
نمیدونی چقدر دلم تنگ برای دیدنت
برای مهربونیات نوازشات بوسیدنت
به خاطرت مونده یکی همیشه چشم به راهت؟
یه قلب تنها و کبود هلاک یه نگاهته؟
من میدونم همین روزا عشق من ازیادت میره
بعدش خبر میدن بیا که داره دوستت میره
روزات بلند یا کوتاه دوست شدی اونجابا کسی
بیشتر ازاین منو نزار تو غصه ودلواپسی
یه وقت منو گم میکنی تو دود این شهرغریب
یه سرزمین غربته باصدتا نیرگ وفریب
فدای تو یه وقت شبابی خوابی خستت نکنه
غم غریبی عزیزم زردوشکستت نکنه
چادر شب لطیف تو ازروت شبا پس نزنی
تنگ بلور اب تو یه وقت ناغافل نشکنی
اگه واست زحمتی نیست برسرعهدمون بمون
منم تو رو سپردمت دست خدای مهربون
راستی دیروز بارون اومد منو خیالت ترشدیم
رفتیم تو قلب اسمون باابرا هم سفر شدیم
ازوقتی رفتی اسمون پرکبوتره
زخم دلم خوب نشده ازوقتی رفتی بد تره
غصه نخور تا تو بیای حال منم اینجوریه
سرفه های مکررم مال هوای دوریه
گلدون شعمدونی مونم عجیب واست دلواپسه
مثه یه بچه که بار اوله میره مدرسه
تو ازخودت برام بگو بدون من خوش میگذره؟
دلت میخواد میاومدم یا تنها رفتی بهتره؟
ازوقتی رفتی تو چشام فقط شده یه کاسه خون
همش یه چشمم به در یه چشم دیگم به اسمون
یادت میاد گریه هام و یختم کنره پنجره؟
داد کشیدم تو رو خدا نامه بده یادت نره
یادت میاد خندیدی و گفتی بزار حالا برم
تو رفتی و من تاحالا کنار در متظرم
امروز دیم دیگه داری منو فراموش میکنی
فانوس ارزو هامو تو داری خاموش میکنی
گفتم واست نامه بدم نگی عجب چه بی وفاست
بااینکه من خوب میدونم جواب نامه باخداست
عکسای نازنین تو با چند تا گل کنارمه
یه بغض کهنه چند روزه دائم درانتظارمه
تنها دلیل زندگی با یه غمی دوستت دارم
داغ دلم تازه میشه وقتی اسمت رو می ارم
وقتی تو نیستی چه کنم با این دل بهونه گیر؟
مگه نگفتم چشمات وازچشم من هیچ وقت نگیر
حرف منو به دل نگیر همش مال غریبیه
رفتی و من غریب شدم چه دنیای عجیبیه
زود تر بیا بدون تو ایتجا واسم جهنمه
دیوار خونمون پر از سایه غصه وغمه
تحملی که تو دادی دیگه داره تموم میشه
مگه نگفتی همه جا مال منی تا همیشه
دلم واست شور میزنه این دلو بی خبر نذار
تورو خدا باخوبیات روهیچ دلی اثر نذار
فکر نکنی ازراه دور دارم سفارش میکنم
به جون تو فقط درم یه قدر خواهش میکنم
اگه بخوام برات بگم شاید بشه صد تا کتاب
که هر صفحش قصه چند تا درده وچندتا عذاب
میگم شبا ستاره ها تا میتونن دعا کنن
نورشونو بدرقه پاکی خنده هات کنن
یه شب تو پاییز که غمت سربه سر دل میذاره
مریم همون کسی که بیشتر از همه دوست داره