. . . عــــآشــقــآنــــه . . .

[~lovely boy~]

دستآموگرفتـے...


دستآموگرفتـے...

اعتمآב کردҐ...

احسآس کردҐ دیگـہ زمین نمےخورҐ...

چـہ ساבه تو سرآشیبـے هآے زندگـے בستآمو ول کردے...

بـבجور زمین خوردҐ...

بـבنم زخم شـב...

اشکآل نـבآره...!

پیش میآב...

خوب میشـہ...!

ولـے..!

گاهـے براے محبت کرבن

لازҐ نیست چیزے بدهـے...

کافـے است،

گوش بدهـے...


صفحـه هــای کاغذ


تمـــام صفحـه هــای کاغذ را از پـیـش رویــم بــردار

حـالــم بـه هـم مـی خــورد از ایــن همــه دروغ

کــه بـا ایــن واژه هـــا مــی ســازم

مــن از تمـــام دار دنیــا

تنهــا دلــم مـی خـواهـد بـا تــو در شبــی مهتــابــی

بـــه قــرص مــاه نگـاه کنـــم و

بــا چشــم هـای خیــس بــه تـــو بفـهـمــانــم

چقــدر تصـویــر تــوی زنــدگیــم دیــده ام

کــه بـــی تـــو

هیــــچ کـــدام

لـذتـــی بـرایـــم نـداشتـنـد!


بهـ گمـــــــــانم


بهـ گمـــــــــانم در زنــــــــدگی هرکس بـــــاید یک نفر باشد...

مرد و زن بـــــــودنش مهــــــــــم نیست...

فقط باید یــــــک نفــــــــر باشد...

یک آدم ...

یک دوســــــت...

یک همـــــــدم... یک رفیـــــــــق...

یک نفـــــــــر که جــــــــویای حالـــــــــت باشد...

که نگرانـــــــت باشد...

که تو را بهتـــــــر از خــــــــودت بشناسد...

یک نفر که شماره اش را بگیری و بگویی حالم بد است..

شنیدن همین یک جمله کافیست تا کار وزندگی اش را تعطیل کند...

و به سرعت باد خودش را به تو برساند...

آخر خوشبختـــــــــیست یک نفر در زنـــــــــدگیت باشد...

که تنها نباشی ...

که تنـــــــــــها نمــــــــــــانی...


حـس...


آدم وقـتی یـه حـس تکرار نشدنی رو

با یکی تجـربه مـیکـنه ..

دیگه اون حــس رو با کـسی دیگه ای

نـمیـتونه تـجـربه کـنه !

بـعـضی حــس هـا ..

خــاص و نــاب هـسـتـنـد ..

مـثـل بــعـضـی آدم هـا ..!


تارهای زندگی


در کنج تنهایی هایم...

دیگر قادر به نواختن تارهای زندگی نیستم...

سپاس دادن تو نشانه رضایت توست...

[masuooood]

باران را برایت آرزو میکنم
بــــاران  که پاک کند هر غصه و ناراحتی را که در دل داری
و بیاورد برایـت خنده و شادمانی
همانطور که مهربانی تو و  به یاد بودنت  برای من آورد

[masuooood]

یک نفر هست که از پنجره ها
نرم و آهسته مرا می خواند
گرمی لهجه ی بارانی او
تا ابد توی دلم می ماند
یک نفر هست که در پرده ی شب
طرح لبخند سپیدش پیداست
مثل لحظات خوش کودکی ام
پر ز عطر نفس شب بوهاست
یک نفر هست که از راه دراز
باز این حس مرا می داند
یک نفر هست که چون آینه ها
روز وشب توی نگاهم پیداست
توی چشمش مخملی از احساس
توی دستش سبدی آواز است
یک نفر هست که یادش هر روز
چون گلی توی دلم می روید
آسمان ،باد،کبوتر ، باران
قصه اش را به دلم می گوید
یک نفر هست که این قلب مرا
تا ابد در گرو خود دارد
عشق را در دل من جای نهاد
زندگی ، دیوانگی ، شور و امید