بازی آنلاین
آپلود عکس
05-05-2014، 18:56
لواط مانند زنا از گناهان كبيره است و البته حرمت و عقوبتش از زنا شديدتر است. رسول خدا(ص) فرمود: كسي كه با پسري جمع شود روز قيامت جنب وارد محشر مي شود و آب دنيا او را پاك نميكند و خشم خدا بر او است و او را لعنت فرموده، دوزخ را برايش آماده مي فرمايد و بدجايگاهي است. هرگاه كسي لواط كند عرش خدا به لرزه در آيد و خداوند او را لعنت و غضب فرموده و جهنم را برايش آماده مي كند و ملوط (مفعول) را در كنار جهنم نگه مي دارند تا خلايق از حساب فارغ شوند، پس او را در جهنم مي اندازند و در طبقات دوزخ هميشه معذب خواهد بود.(1)
در زمان عمر غلامي كه مولاي خودش را كشته بود پس از اقرار، عمر امر به كشتنش نمود، حضرت اميرالمؤمنين(ع) از غلام پرسيد چرا مولاي خود را كشتي؟ عرض كرد به زور با من لواط كرد پس او را كشتم. حضرت از اولياي مقتول پرسيد آيا او را دفن كردهايد؟ گفتند: آري هم اكنون از دفنش مي آئيم پس به عمر فرمود غلام را تا سه روز نگهدار. پس از سه روز از اولياي مقتول حاضر شوند. پس از سه روز حضرت به اتفاق عمر و اولياي مقتول بر سر قبرش آمدند از اوليايش سؤال كرد اين قبر ميت شما است؟ گفتند: آري. فرمود: قبر را بشكافيد تا بلحد برسد، چون بلحد رسيدند و آن را برداشتند، جنازه را نديدند، حضرت تكبير گفت و فرمود: به خدا قسم دروغ نگفتم. شنيدم از رسول خدا(ص) فرمود: هر كس از امت من عمل قوم لوط را مرتكب شود و بدون توبه از دنيا برود پس در قبرش بيش از سه روز نميماند تا اين كه زمين او را فرو مي برد و به جايي كه قوم لوط هستند و هلاك گرديدهاند ملحق مي نمايد. پس در زمره ايشان محشور مي شود.(2)
بنابراين زنا و لواط و بي عفتي و بي بندوباري جنسي فاسد كننده دنيا و آخرت است و كسي كه خداي نكرده مرتكب چنين اعمال شنيع شده واجب و لازم است فوراً نادم شده و توبه كرده و به سوي خداوند باز گردد تا خود را از منجلاب بدبختي نجات دهد. رسول اكرم(ص) فرمود: هر مرضي دارويي دارد و داروي گناهان استغفار و طلب عفو از پيشگاه ذات پاك الهي است.(3) توبه كه به معني پشيماني واقعي از معصيت است موجب بخشش گناه شده و صفحه قلب را از آلودگي پاك و تيرگي را مبدّل به روشنايي مي سازد.
گناه هر چه باشد قابل توبه است و توبه از آن در درگاه الهي پذيرفته مي شود به شرط آن كه توبه حقيقي باشد يعني انسان از عمق دل توبه كرده باشد. مكتب تربيتي اسلام تمام آلودگان به گناه را دعوت مي كند كه براي اصلاح خويش و جبران گذشته از در توبه كه درب رحمت الهي است وارد شوند و سعادت خود را باز يابند.
امام زين العابدين(ع) در مناجات زيباي خود مي فرمايد: معبود من تو كسي هستي كه به روي بندگانت دري به سوي عفو گشودهاي و نامش را توبه نهادهاي و فرمودهاي باز گرديد به سوي خدا و توبه كنيد، توبه خالص حال كه اين در رحمت باز است عذر كساني كه از آن غافل شوند و توبه نكنند چيست؟.(4)
توبه هرگاه واقعي باشد و از اعماق جان برخيزد و انسان از كرده خويش پشيمان شود مقبول در گاه خدا مي شود و آثار و بركات توبه نمايان مي گردد. توبه كار واقعي خود را از مجالس گناه دور مي دارد و از عواملي كه گناه را وسوسه و تداعي مي كند برحذر مي باشد و خود را در پيشگاه خدا شرمنده مي بيند و همواره در صدد كسب رضاي او مي باشد. خداوند نه تنها توبه را مي پذيرد بلكه توبه كار واقعي را دوست دارد. لذا شما مسلماً توبه كنيد و مصمّم باشيد كه ديگر از اين كارها نكنيد چون عواقب بيسار خطرناك و نابود كننده دارد و مطمئن باشيد كه ان شاءاللَّه خداي مهربان توبه شما را خواهد پذيرفت. ضمناً براي نامزد خود هم بايد عقد شرعي خوانده شود و قبل از عقد حتي يك كلمه هم با او حرفهاي محرك نزنيد چون حراماست و تا عقد خوانده نشود مثل ساير زنان بر شما نامحرم است. خداوندا همه ما را بيامرز.
پي نوشتها:
----------------
1. محمد بن حسن حرعاملي، وسائل الشيعه، ج 14، حديث 1 از باب 17 و 252، حديث 1 از باب 18.
2. عبدالحسين دستغيب، گناهان كبيره، ج 1، ص 205.
3. محمد ري شهري، ميزان الحكمه، ماده ذنب، شماره 6655، ج 2، ص 997.
4. آيت اللَّه مكارم شيرازي، اخلاق در قرآن، ج 1، ص 218.
در زمان عمر غلامي كه مولاي خودش را كشته بود پس از اقرار، عمر امر به كشتنش نمود، حضرت اميرالمؤمنين(ع) از غلام پرسيد چرا مولاي خود را كشتي؟ عرض كرد به زور با من لواط كرد پس او را كشتم. حضرت از اولياي مقتول پرسيد آيا او را دفن كردهايد؟ گفتند: آري هم اكنون از دفنش مي آئيم پس به عمر فرمود غلام را تا سه روز نگهدار. پس از سه روز از اولياي مقتول حاضر شوند. پس از سه روز حضرت به اتفاق عمر و اولياي مقتول بر سر قبرش آمدند از اوليايش سؤال كرد اين قبر ميت شما است؟ گفتند: آري. فرمود: قبر را بشكافيد تا بلحد برسد، چون بلحد رسيدند و آن را برداشتند، جنازه را نديدند، حضرت تكبير گفت و فرمود: به خدا قسم دروغ نگفتم. شنيدم از رسول خدا(ص) فرمود: هر كس از امت من عمل قوم لوط را مرتكب شود و بدون توبه از دنيا برود پس در قبرش بيش از سه روز نميماند تا اين كه زمين او را فرو مي برد و به جايي كه قوم لوط هستند و هلاك گرديدهاند ملحق مي نمايد. پس در زمره ايشان محشور مي شود.(2)
بنابراين زنا و لواط و بي عفتي و بي بندوباري جنسي فاسد كننده دنيا و آخرت است و كسي كه خداي نكرده مرتكب چنين اعمال شنيع شده واجب و لازم است فوراً نادم شده و توبه كرده و به سوي خداوند باز گردد تا خود را از منجلاب بدبختي نجات دهد. رسول اكرم(ص) فرمود: هر مرضي دارويي دارد و داروي گناهان استغفار و طلب عفو از پيشگاه ذات پاك الهي است.(3) توبه كه به معني پشيماني واقعي از معصيت است موجب بخشش گناه شده و صفحه قلب را از آلودگي پاك و تيرگي را مبدّل به روشنايي مي سازد.
گناه هر چه باشد قابل توبه است و توبه از آن در درگاه الهي پذيرفته مي شود به شرط آن كه توبه حقيقي باشد يعني انسان از عمق دل توبه كرده باشد. مكتب تربيتي اسلام تمام آلودگان به گناه را دعوت مي كند كه براي اصلاح خويش و جبران گذشته از در توبه كه درب رحمت الهي است وارد شوند و سعادت خود را باز يابند.
امام زين العابدين(ع) در مناجات زيباي خود مي فرمايد: معبود من تو كسي هستي كه به روي بندگانت دري به سوي عفو گشودهاي و نامش را توبه نهادهاي و فرمودهاي باز گرديد به سوي خدا و توبه كنيد، توبه خالص حال كه اين در رحمت باز است عذر كساني كه از آن غافل شوند و توبه نكنند چيست؟.(4)
توبه هرگاه واقعي باشد و از اعماق جان برخيزد و انسان از كرده خويش پشيمان شود مقبول در گاه خدا مي شود و آثار و بركات توبه نمايان مي گردد. توبه كار واقعي خود را از مجالس گناه دور مي دارد و از عواملي كه گناه را وسوسه و تداعي مي كند برحذر مي باشد و خود را در پيشگاه خدا شرمنده مي بيند و همواره در صدد كسب رضاي او مي باشد. خداوند نه تنها توبه را مي پذيرد بلكه توبه كار واقعي را دوست دارد. لذا شما مسلماً توبه كنيد و مصمّم باشيد كه ديگر از اين كارها نكنيد چون عواقب بيسار خطرناك و نابود كننده دارد و مطمئن باشيد كه ان شاءاللَّه خداي مهربان توبه شما را خواهد پذيرفت. ضمناً براي نامزد خود هم بايد عقد شرعي خوانده شود و قبل از عقد حتي يك كلمه هم با او حرفهاي محرك نزنيد چون حراماست و تا عقد خوانده نشود مثل ساير زنان بر شما نامحرم است. خداوندا همه ما را بيامرز.
پي نوشتها:
----------------
1. محمد بن حسن حرعاملي، وسائل الشيعه، ج 14، حديث 1 از باب 17 و 252، حديث 1 از باب 18.
2. عبدالحسين دستغيب، گناهان كبيره، ج 1، ص 205.
3. محمد ري شهري، ميزان الحكمه، ماده ذنب، شماره 6655، ج 2، ص 997.
4. آيت اللَّه مكارم شيرازي، اخلاق در قرآن، ج 1، ص 218.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
