محکومیت

[آوید]

سراب محکوم به پوچی است

کوه محکوم به سکون
پرستومحکوم به کوچ کردن
قاصدک های سپید محکوم به آوارگی
انسان محکوم به زندگی کردن
شمع محکوم به اشک ریختن
پروانه محکوم به سوختن
گل های زیبا محکوم به پژمرده شدن
غنچه محکوم به شکفتن
خارها محکوم به تحمل تنهایی درصحرایی خشک
روز محکوم به پایان
شب محکوم به رسیدن
خورشید محکوم به غروب کردن
                                                      و
بدرمحکوم به برآمدن
                                                      و
قلب با همه ی پاکیوصداقت محکوم به دوست داشتن چه محکومیت شیزین ودلپذیری
اما ای کاش همه مردم این محکومیت زیبا رامیپذیرفتند.
ای کاش به جای کینه ونفرت دردلهای مردم دوستی وصفابود.ای کاش گرمای محبت دلهارابه هم پیوندمیزدیم.ایکاش یخ های سردبی مهدی میشکست وبلورهاسی آن به گل های سرخ محبت تبدیل میشد.ای کاش دردلهای مردم به جای رنگ سیاه کینه رنگ سپیدمهروجود داشت. ودرباغچه دل همه ی مردم گل سرخ محبت ریشه میدواندوریشه میکردورایحه اش فضا رامی آکندوای کاش...
پس بیاییدمحکومیت تلخ اسارت درزندان کینه ها را به آزادی دراغ سرسبزمحبت ودوستی تبدیل نماییم.