شما به عنوان یک نوجوان در زندگیتون چه مقدار ازادی دارید؟!

[Łost Đλtλ]

درود بر شما دوستان گرامی!

شما به عنوان یک نوجوان در زندگیتون به چه مقدار ازادی دارید؟!

تعریف شما از ازادی چیه؟!

ایا اون ازادی رو که میخواهید دارید یا نه؟

اگه ازادی مد نظرتون رو ندارید این ازادی چگونه از شما سلب شده؟!

محیط اجتماعی خانواده یا قوانین ازادی مد نظرتون رو سلب کرده؟!

چیزایی که مد نظر منه ایناست

ازادی در مورد پوششتون
انتخاب سبک زندگیتون
روابطتون با جنس مخالف

وچیزای دیگه که خودتون میتونید بگید فقط منظور من ازادی سیاسی و از این قبیل نیست !

با سپاس از شما!

[MONA-GH]

من تقريبا دختر ازادي هستم 

[MAHTA .S]

منم ازادم یه 4 ساعتی میشه

[FARID.SHOMPET]

من به عنوان یه نوجوان همیشه ازادی هایی رو داشتن که بهم آسیب نمیزنن(هر چند که ممکنه از دید شماری از خانواده ها آسیب بزنن)

من ازادی یه نوجوان رو محدود می دونم. یعنی باید محدود باشه. نوجوان خام هست. هنوز زوده تا خیلی ازادی ها رو به دست بیاره.

نخست بگم شرایط زندگی هر کس و محیط اجتماعی هر کس و شخصیت هر کس فرق داره پس خانواده ی هر کس باید یک جور محدودیت ها رو براش ایجاد کنن.

من مواردی از ازادی خودم رو میگم که خانواده در اختیارم گذاشتن و من تمام تلاشم رو میکنم که از اعتماد آن ها سو استفاده نکنم(این ازادی ها رو خوب می دونم ولی نه برای هر کسی) :

1- من می تونم با جنس مخالف دوست باشم. از همون نخست همین جوری بوده توی خانواده ما ولی شرط داره و اونم این هست که خانواده در جریان دوستی من باشن و من دست از پا خطا نکنم که شرط خوبیه و سبب میشه راهنمایی ها و پشتیبانیی هایی از سوی خانواده داشته باشم

2-من هر جور که بخوام می تونم لباس بپوشم و محدود نیستم ولی همیشه خانواده توصیه های لازم رو میکنن(البته این مورد واسه پسرا چندان مهم نیست بلکه برای دختر ها خیلی مهمه و سخت گیری زیاد)

3-من می تونم هر دوستی که می خوام داشته باشم ولی اگر خانواده به من بگن با فلان دوستت دیگه نگرد مجبورم گوش بکنم  و ازشون دلایل رو بخوام. البته شخصیت ادم ها هم خیلی نقش داره. برای نمونه من هیچوقت دوست نا باب نداشتم چون شخصیت دوستم واسم خیلی مهمه

4- درباره ی بیرون رفتن هر سال نسبت به سال پیش ازاد تر شدم. برای نمونه تا 13 سالگی حق نداشتم از یه منطقه ای دور تر بشم. پس از 13 سالگی اون منطقه بزرگ تر شد و پس از 15 سالگی تونستم هر جای تهران که خواستم برم ولی از اون جا که هنوز 18 سالم نشده حق ندارم مسافرت برم بدون خانواده مگر این که یک فرد قابل اعتمادی همراه من باشه توی اون مسافرت

5-خانوادم اینترنت و رایانه رو سالهاست در اختیار من گذاشتن که ازشون بهره ببرم که اندیشه میکنم خیلی هم استفاده ی خوبی تاکنون کردم. همه ی امکانات رو همیشه در اختیارم گذاشتن که خودم تصمیم بگیرم باهاشون چی کار کنم.


یه نکته در پایان بگم:
توی نوجوانی و جوانی ما دوست داریم خیلی چیزها رو بدونیم و گاه کار های بزرگ ها رو انجام بدیم ولی باید توجه داشته باشیم وقتی می دونی چیزی چیه دیگه نیازی نیست اون رو ازمایش کنیم! برای نمونه وقتی هم مدرسه ای من بهم سیگار تعارف میکنه یا میگه فلان ماریجوآنا خیلی خوبه بیا بزن میری فضا من چون می دونم چه بلایی سرم میاره و می دونه از چی درست شده و چه تاثییر خوب و بدی داره و چه حالی میده دیگه نیاز نیست ازمایشش کنم یا به اصطلاح از روش ازمون و خطا استفاده کنم

[sara1112]

من که توی خانواده کاملا ازادم ولی تو اجتماع خب از نظر حجاااب نمیذارن ازاد باشیم دیگه

[Apathetic]

آزادی ؟ خخخخخ |:

اگـع آزادی ندآشتیـم کـه الان اینجـا دآریـم چه غلـطی میکنیـم ؟!

آزادی رو نوجوآنآی ایـن دوره زمونـه همه دآرن ، حتی بیش از حـد ..

[EHSAN$$]

ازادی 0 رصد ازادی چیه

[سودی]

من با نظر اقا فرید موافقم

[Łost Đλtλ]

unfined
 

[F A R ! N]

اووووم

من ازادی محدودی دارم و ازش راضیم(چون اگه توی این دوره زیادم ازاد باشی خوب نیس و اگه خیلیم محدود باشی هم ضرر داره)

مثلا من آزادم که با دوستام به تنهایی برم پارک -بازار-استخر -خونه ی دوستام و یا هرجای دیگه(خیلی راضیم)
فعلا اجازه ندارم با جنس مخالف رابطه ای داشته باشم البته فعلا(از این نظر هم کاملا راضیم چون میدونم فعلا توی این سن درست نیس)
من خانوادم فعلا با پوششم مشکلی ندارن چون نه خیلی بد حجابم نه خیلی باحجاب(خانوادم به من نمیگن فلان لباس را بپوش یا نپوش من خودم فکر میکنم برای این جایی که میخوام برم چی مناسبه ولی با توجه به دوستایی که من دارم چون همه نوع دوست دارم مجبورم با هر کودوم مثه خودش باشم )
از سبک زندگیم هم راضیم چون فعلا هدفم یه چیزه اونم پزشکی دانشگاه تهرانروزها را با تکیه به کتب های مختلف میگذرونم و راضیم

خانوادم هیچ وقت به من نمیگن فلان کار را بکن بلکه منا راهنمایی میکنن مثلا برای اتنخاب یک راه چن گزینه پیش راهم میزارن و مزایا و بدی هاشون را بهم میگن و تصمیم را خودم میگیرم

سبک زندگیم معمولیه مثلا من حق دارم با دوستام توی مرکزه شهر بگردم
مامانم و بابام میگن که هرکاری که میکنی باید گفته بشه و منم میگمدر نتیجه همیشه بهم اعتماد دارن و منم هیچوقت از اعتمادشون سو استفاده نمیکنم
مادر و پدرم زیاد متمرکز روی کارایی نیستن که یه دختر باید بلد باشه بلکه روی درس متمرکزن
برای همینه که من آشپزیم افتضاحه
یا خیاطی و اینجور کارا را بلد نیستم
ولی تا دلت بخواد اطلاعات عمومی دارم و نکته و...
این ازادی بود که توی خانواده به من میدن و خیلیییییییی ازش راضیم و واقعا ازین ازادی آرامش دارم
ولی راستشو بخواید با آزادیه جامعه یکمی ...ولی وقتی با مامانم حرف زدم گفت که توی این دوره تو باید مثه یه خمیر نرم باشی که بتونی خودتو با هر وضعی وقف بدی
ومنم همین کارو کردم
و الان بهتر از شرایطه قبله واقعا بهتره
یه بار از بابام پرسیدم وگفتم چرا یه نوجوون اینقدر باید سختی بکشه؟بهم گفت چون اگه از همین الان سختی بکشی بعد توی دوران جوانی بهتر میتونی با مشکلات جامعه کنار بیای به قول معروف عادت کردی و اون موقه میتونی گیلیم خودتو از آب بکشی بیرون ولی اگه ناز پرورده باشی نهمنم تصمیم گرفتم که در مواجه شدن با مشکلات دختری باشم که فقط بلده هر مشکلیو احساس کنه با استفاده از فکر و منطقش اونو به نحوی از خودش دور کنه و واقعا هم تا بوده همین بوده
در هرصورت من از آزادی توی خانوادم راضیم :cool:و چون ازادیه جامعه خیلییییییی محدوده مجبورم خودمو با جامعه وقف بدم

مرسی از موضوعت