رمان بسیار زیبای ببار بارون (به قلم نویسنده رمان گناهکار:fereshteh27)

[s1368]

سلام به دوستای گلم، از امروز قراره یه رمان تو این سایت گذاشته بشکه که بترکونه :498:یه پست می ذارم اگه استقبال کردید ادامه میدم.پس لطفا اول سپاس بدید تا دلگرم بشم بعد اگه نظر یا انتقادی داشتید بگید تا به نویسنده بگم. خلاصه اومدم که باهم بترکونیما ..... بدو بدو حراجش کردم..... دوستون دارم خیلی زیاد

بیشتر رمان از زبان دختر قصه روایت میشه..اما خب تو بعضی از قسمت ها از زبان راوی هم شاهد بعضی از صحنه ها هستید..ساده و روان..

بی نهایت سپاس..بابت تموم دلگرمی ها و همراهی های خالصانه تون..
عاشق همه تونم و اینو صادقانه میگم که به وجود تک تکتون افتخار می کنم..از اینکه هستید..از اینکه با منید..از اینکه همراهمید..خوشحالم و به خودم می بالم..

اسامی شخصیت های اصلی

آنیل
معنی نام ( معروف و نامدار )

سوگل
معنی نام ( مورد محبت و علاقه ی بسيار، محبوب)

آروين
معنی نام ( تجربه، آزمايش، امتحان، آزمون )

بنیامین

خب حالا نوبتی هم باشه نوبت خلاصه و دیگر مطالبه که اینجا توی همین تاپیک قرار دادم..

خلاصه: موضوع اصلی رمان در خصوص دختریه به اسم سوگل..دختری با ظاهری مهربون ولی نگاهی مملو از غم..
دختری که باید با گذشته ی سیاهش هرطور شده کنار بیاد..چاره ای جز این نداره چون بی پناهه..
سوگل ِ قصه ی ما دلش پر از غصه ست..سراسر زندگیش پر شده از دروغ..دروغ اون هم از جانب ادمایی که یه روزی فکر می کرد دوستش دارن..
ولی حقایق هیچ وقت اونطوری نیستن که ما می بینیم و هر روز شاهدشون هستیم..
سوگل هنوز اول راهه ولی تو همین اولین گام طعم خیانت رو می چشه..با چشم هر اونچه که نباید ببینه رو می بینه..
مشکلات دختر قصه ی ما یکی دوتا نیست..ولی نمی خواد کمرش زیر بار ِ این همه مشکل خم بشه..می خواد محکم باشه..می خواد بمونه و بجنگه..در برابر مشکلات سد بشه و نذاره سیاهی به درون قلب مهربونش نفوذ کنه..
سوگل نمی خواد که از جنس سنگ باشه..می خواد از جنس نسیم باشه..از جنس گلبرگ..از جنس آرامش..از جنس باران....عاری از هر بدی که اطرافش رو پر کرده..
و زمانی که از دنیا بریده و از خدا گله داره..درست تو یه شب بارونی..اتفاقی براش میافته که سرنوشتش رو به کل تغییر میده..سرنوشتی که خواسته یا ناخواسته رقم خورده و آبستن ِ اتفاقاتیه که قراره قلب دو دلداده رو به بازی بگیره..دو نفر که محکوم به چیدن میوه ی ممنوعه ی زندگیشون هستند..و این آغاز ماجراست....

ژانر : هیجانی , اجتماعی , عاشقانه

به قلم :fereshteh27
نویسنده ی رمان های : قصه عشق ترگل - مسیر عشق - فرشته من - عشق و احساس من (جلد1) -آبی به رنگ احساس من (جلد2) - در مسیر آب و آتش (گروهی) - قرعه به نام سه نفر - [b]گناهکار[/b]-ببار بارون

منبع: سایت دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
www.98ia.com

---

اینم از جلد رمان:

---

خوب خوب حالا می ریم سر اصل مطلب، اینم اولین پست:

« به نام آفریننده ی باران »

ببار بارون
بزن بارون
ببار نم نم
به یاد هر شب تنهایی ام بارون
ببار آروم
ببار آروم
ببار از فرط غم امشب
همین امشب
به یاد هر شب تنهایی ام بارون
ببار نم نم
میان کوچه چشمان من یک دم
همین امشب
به یاد هرشب تنهایی ام بارون
بزن بارون
شاید تر شه یکم شیشه،تو این باغ پر از تیشه
فقط یک شب
همین امشب
به یاد هرشب تنهایی ام بارون
بزن بارون
برای من
برای من که تکرارم همه عمرم
همین حالا همین امشب
ببار بارون
ببار بارون

*****************************************
بدون اینکه حتی پلک بزنم به تصویر خودم تو آینه خیره شدم..
به تصویر دختری که ظاهر ارومش می تونست نشانگر غمی باشه که مدت هاست تو دلش جای گرفته..
چشمای غم زده م رو بستم..نمی خوام شاهد تصویر درون آینه باشم..اون من نیستم..می خوام که نباشم..
اما حقیقت نداره..من همینی ام که آینه بهم نشون میده..یه دختر بی پناه..دختری که تو اغوش غم محو شده و سیاهی بر بخت و اقبالش سایه انداخته..

بغض داشتم..چشمام بارونی بود..بازشون کردم..یک قطره اشک بی اراده به روی گونه م چکید..
حس تنهایی اراده م رو ازم گرفته بود..با اینکه اطرافم پر بود از ادم هایی که به ظاهر بهم نزدیک بودن ولی باز هم احساس تهی بودن می کردم..اینکه تنهام و کسی رو ندارم تا پناهم باشه..

نسترن درست می گفت..تا وقتی اراده ای از خودم نداشته باشم اوضاعم هیچ تغییری نخواهد کرد..هیچ چیز دست من نبود..این روزگار تلخ با بی رحمی ِ هر چه تمام تر زنجیرش رو به ناحق به دست و پام بسته بود..

تقه ای به در خورد..با سر انگشت اشکام و پاک کردم..در باز شد..نسترن لبخند بر لب وارد اتاق شد ولی با دیدن چهره ی درهم و گرفته م خیلی زود لبخند از روی لب هاش محو شد..

-- تو که هنوز نشستی..دختر پاشو تا مامان قشقرق به پا نکرده..
- نمی تونم نسترن..به مامان میگی که حوصله ندارم؟..
-- چرا خودت نمیگی؟..

نگاهش کردم..غم تو چشمام و دید..با مهربونی نگام کرد..به طرفم اومد و کنارم روی صندلی نشست..
-- سوگل تا کی می خوای حرفات و تو دلت نگه داری؟..چرا انقدر ارومی؟..
- تو که حال و روزم و می بینی دیگه چرا می پرسی؟..
-- بس کن تو رو خدا..پاشو خودت و جمع کن .. توسری خور نباش سوگل..حقت و از همه بگیر..نذار ناراحتت کنن..

از روی صندلی بلند شدم..
- دیگه واسه این حرفا دیر شده..
-- ای وای منو ببین اومدم تو رو ببرم خودمم موندم تو اتاق..پاشو تا صداش در نیومده..منتظرما..

با لبخند نگام کرد و آهسته از اتاق بیرون رفت..
باز به آینه خیره شدم..با حرص خاصی یه برگ دستمال کاغذی از روی میز برداشتم و محکم کشیدم به لبام..
به زور مامان آرایش کرده بودم ..
تموم مدت بالا سرم وایساد و تا با چشم خودش ندید دست از سرم برنداشت..
دیگه اثری از ماتیک صورتی رو لبام نمونده بود..کیفم و برداشتم و از اتاق رفتم بیرون..

مامان تو درگاه اشپزخونه وایساده بود و با نگین حرف می زد..چشمش به من افتاد..لباش از حرکت ایستاد و با اخم به طرفم اومد..
-- داشتی تو اتاق چکار می کردی؟..حنجره م پاره شد از بس صدات زدم..بیا برو دم در منتظرته..
- مامان حالم خوب نیست..
-- واسه من بهونه نیار.. نمی فهمم بیچاره نامزدت دلش و به چیه تو خوش کرده ..واقعا حیف شد پسر به اون محترمی و با شخصیتی ..صد بار به بابات گفتم این دختر ِ وقت شوهر کردنش نیست نکن اینکارو ولی کو گوش شنوا، بازم کار خودش و کرد..پس چرا وایسادی بِر و بِر منو نگاه می کنی بیا برو ..

نگین مثل همیشه برام پشت چشم نازک کرد و از کنارم رد شد..
با بغض تا دم در رفتم ..
مادرم کسی که منو به دنیا اورده بود جوری باهام رفتار می کرد که همیشه احساس می کردم توی این خونه زیادی ام..
نگین خواهر کوچکترم که فقط 14 سالش بود هر وقت به من نگاه می کرد نفرت خاصی تو چشماش موج می زد..
پدرم مرد زحمت کشی بود..کارمند یه شرکت دولتی..
زندگی ساده ای داشتیم..البته اگه بریز و بپاش های بیخودی مامان نبود میشه گفت حقوق کارمندی بابا کفاف یه زندگی متوسط رو می داد..
و خواهرم نسترن..دختری خوش قلب ولی شیطون..2 سال ازم بزرگتر بود و توی این خونه اون تنها کسی ِ که منو درک می کنه و با حرفاش ارامش بخش روح خسته ی منه..

شبهایی که سر رو شونه های مهربونش می ذاشتم و از این همه ظلمی که در حقم شده بود گریه و شکایت می کردم..
اینکه هیچ کس تو این خونه جز پدرم و نسترن دوستم نداشت..اگه نگین خطایی می کرد به پای من نوشته می شد..اگه مشکلی تو خانواده به وجود می اومد منو مقصر می دونستند..

و حالا با وجود نامزدم..
کسی که قلبا علاقه ای بهش نداشتم ولی به زور هم زنش نشده بودم، خودم خواستم..
فکر می کردم ازدواج کنم و از اینجا برم راحت میشم ولی همه چیز برعکس شد..نامزدم از طبقه ی ثروتمندان بود و با من کوچکترین وجه اشتراکی نداشت..
اون تو یک خانواده ی ازاد رشد کرده بود و من تو خانواده ای که چنین کارهایی رو گناه می دونستند..
افکارمون با هم جور نبود و همین مسبب مشکلات زیادی شده بود..بنیامین اصرار داشت باهاش تو مهمونی ها و مجالس انچنانی شرکت کنم و همپای دیگر مهمانان خودم رو ازاد و رها نشون بدم..و اخر شب به خونه ش برم و یک شب رویایی رو تا صبح باهاش بگذرونم........
خانواده م از این موضوع با خبر نبودند..

بینمون صیغه ی عقد موقت خونده شد تا توی این 1 ماهه دوران نامزدی مشکلی پیش نیاد و همین امر سبب شد که تو ذهن بنیامین افکاری روشنفکرانه تداعی بشه..
اینکه هر کار خواست بکنه و مشکلی نداشته باشه..ولی از دید من بزرگترین مشکل همین بود..اینکه بذارم اینکار تا قبل از ازدواج انجام بشه..
عاشقش نیستم ولی قبولش کردم..اونم شده بود جزوی از زندگی من..
**********************
به محض اینکه نشستم تو ماشین دستم و گرفت و با لبخند لباش و جلو اورد تا صورتم و ببوسه..ممانعت کردم..
چهره ش درهم شد و عقب کشید..تازه می فهمیدم که علاقه تا چه حد می تونه توی این روابط تاثیر گذار باشه..
اینکه تو قلبم حسی بهش نداشتم باعث می شد ناخداگاه از خودم عکس العمل نشون بدم که خب..این حرکات برای بنیامین خوشایند نبود..

-- سوگل تو الان نامزد منی، چه اشکالی داره ببوسمت و یا اینکه یه شب و تو خونه ی من بگذرونی؟!..
ماشین و روشن کرد و راه افتاد..
- قبلا درمورد این موضوع حرف زدیم..
-- دیگه داری شورش و در میاری سوگل..اینجوری نمیشه ما باید هر چه زودتر عقد کنیم..
- من عقاید خودم و دارم..همون شب اول تو خواستگاری بهت گفتم تو هم قبول کردی..
-- اره ولی نمی دونستم تا این حد سفت و سخت رو حرفت وایسادی..

سفت و سخت نبودم مسئله اینجا بود که احساسی بهش نداشتم..شاید اگه عاشقش بودم اوضاع با الان فرق می کرد..
نامزدی ما کاملا سنتی انجام شد..پدر بنیامین از دوستان قدیم پدرم بود که سالها همدیگر رو ندیده بودند..
ولی یه روز که گذر اردشیر خان(پدر بنیامین) به شرکتی که بابام اونجا کار می کرد میافته همدیگه رو می بینن و........
این میشه سراغاز اتفاقی نو در زندگی پر از تشویش ودلهره ی من..

آشنایی ما بر پایه ی دوستی پدرامون بود که تو همون شب خواستگاری خانواده هامون موافقتشون رو اعلام کردند و ما نامزد شدیم..
اون شب بنیامین حرفای دیگه ای می زد..حرف هایی که نشون می داد تا حدودی سلایق و عقایدمون می تونه شبیه به هم باشه ولی اینطور نشد..
خلق و خوی واقعیش رو کم کم نشون داد و من فهمیدم که تا چه حد از همسر اینده م فاصله دارم..

- داری کجا میری؟!..
-- چه عجب صدات در اومد..
سکوتم و که دید ادامه داد: امشب تولد یکی از بچه هاست..تو رستوران یه جشن خودمونی گرفتیم همه جمع میشیم اونجا..

صورتم و سمت پنجره ی ماشین برگردوندم..
با این سن وسال واسه هم جشن تولد می گیرن!..شاید چیزعجیبی نباشه ولی برای من که یادم نمیاد کسی تولدم رو جشن گرفته باشه چیز عجیب وغریبی بود..
21 سال از خدا عمر گرفته بودم ولی یکبار خانواده م برام از اینکارا نکردن..در عوض نگین هر سال با دوستاش به همین مناسبت مهمونی می گرفت..
هر چی به نسترن اصرار می کردن قبول نمی کرد و می گفت جشن گرفتن واسه بچه هاست..می دونستم اینو به خاطر من میگه تا ناراحت نشم..

بنیامین 30 سالش بود ولی یه کم از سنش بزرگتر نشون می داد..می گفت ارثیه ..پدرشم همینطور بود..
تو افکارم غرق بودم که دیدم جلوی رستوران نگه داشت..


ادامه دارد...

---

در ضمن باید بگم این رمان تازه داره نوشته میشه و مطمئن باشید از دنبال کردنش پشیمون نمیشید.اگه استقبال کردید تو پستای بعدی عکساش هم میذارم. سپاس یادتون نره، فعلا دوستای گلم:hje:

[s1368]

با اینکه یه دونه سپاس هم ندادید ولی ادامه می دم:

happy birthday to you..
happy ........birthday ..........to you

صدای دست........
جیغ..........
هــورا.........
سرم در حال انفجار بود..
کنار بنیامین تنها نقش یک تماشاچی ِبی خاصیت رو داشتم..نه کسی بهم توجه می کرد..نه باهام هم کلام می شد!..
تقصیر اونها نیست..نه..تقصیر هیچ کس نیست..
اونها شادن..تو دلشون هیچ غصه ای نیست..لااقل هیچ غصه ای به تلخی ِغصه ی من نیست..
فارغ و بی خیال از اتفاقات و ادمای دنیای اطرافشون خوشحالن ..و این خوشحالی رو جشن گرفتند..
جشن تولد دختری به اسم لیدا..تولد 24 سالگیش..با شعف ِ خاصی به 24 شمع سوخته ی روی کیکش نگاه می کرد..کوهی از هدایای رنگارنگ و کوچیک و بزرگ کنار ظرفه کیک اون رو سر شوق اورده بود..
حسرت خوردم..برای چندمین بار؟!..نمی دونم!..ولی هُرم ِحسرت اینبار هم قلبمو سرد کرد..
در کنار دوستانش تو یه رستوران شیک..همه از طبقه ی بی نیازان..از طبقه ی بنیامین..حسرت اینو نداشتم..حسرت ثروت بی حد و حسابشون رو نداشتم....ولی حسرت اون نگاه های دوستانه و پر محبت رو به تن می کشیدم..حسرت می کشیدم چون اون دختر احساس تنهایی نمی کرد و من با وجود این جمع بازم این خلاء ِ احساس رو در خودم پررنگ می دیدم..

تو جمع بر خلاف بقیه اهل شلوغ کاری و گرم گرفتن با این و اون نیستم..و ترجیح میدم بیشتر تو لاک خودم باشم و به قول مامان منزوی و گوشه گیر..
به همین خاطر هیچ کس باهام نمی جوشید..
با کسی جور نمی شدم، کسی هم با من جور نمی شد..از اول همینطور بار اومدم..
تا جایی که یادم میاد تنهایی همزادمه..تنهایی شده همه کسم..تنهایی شده یار شب های برفی و سپید پوشم..شب های بی روح..شب هایی از انفجار ِ بغض..از فریاد ِمادر..از نگاهه سرزنش بار ِپدر..از نفرت خواهر....از..حتی از پشتیبانی های خواهر..ولی..باز هم این تنهایی ِ که منو تو اغوشش جای میده..به قدری تهی از هر چیزم، که اون رو همزاد ِ خودم می دونم..اون با منه..از بدو تولد همراهمه..پس همزادمه.....

بغضم گرفت..از دیدن اون چشمای خندون و شاد بغضم گرفت..
با دیدن بنیامین که بی قید و بند و بی توجه به حضور من جلو رفت و گونه ی دختر رو بوسید و دستش رو تو دست گرفت ..و باز هم پیش نگاهه لرزان ِ من بر پشت اون دست های ظریف بوسه زد و نگاهی از سر ِشیفتگی نثار ِچشمان دخترک کرد بغضم گرفت..
نزدیکم..نزدیک به ترَک برداشتن ِ شیشه ی نازک احساسم....
هیچ نگاهی روم سنگینی نمی کرد..هیچ کس منو نمی دید..بین 15 نفر نشستم و هیچ کس شاهد حضورم نیست..
چرا؟!..
چون از خودشون نیستم؟!..
چون یه دختر پولدار نیستم؟!..
چون غرور ندارم؟!..
چون تکبر رو نمی شناسم؟!..
چون ساده م؟!..
ولی مگه ادم نیستم؟!....

به دختری نگاه کردم که جلوی من، درست اونطرف ِ میز نشسته بود..با غرور خاصی سگ پشمالوی کوچیک و سفیدش رو بغل گرفته بود .. و انگشتای ظریف و کشیده ش رو لا به لای کرکای تن حیوون فرو برده بود و با ناخن های لاک زده ی قرمزش اونها رو نوازش می کرد..
با دیدن اون حیوون که لایق نوازش و نگاهه هرچند گرم و پر مهر ِ ادمها بود نفسم رفت..با هر لحظه حضور توی اون جمع ِ شاید دوستانه، محیط رو خفقان اور احساس می کردم..
چه سخت بود!..
من هر کجا که باشم تنهام..

به بنیامین نگاه کردم..کسی که حکم نامزدم رو داشت..همسر اینده م.......
لبمو گزیدم..تو دلم داد زدم..
تو می دونی چقدر تنهام؟!..
یه غم دارم توی چشمام؟!..
که میگه.. از همه دردام؟!..
ولی نه..تو نمی دونی!......
همراهمی....کنارمی ولی .. بازم نمی دونی!..
چون منو نمی بینی!..با چشم دلت نمی بینی!..
من اینجام..
تو..کسی که دیده به جسم یخ زده م داری و من طلب ِ نگاهی از سر احساس به روح ِ خسته م..
آره..تو....
بشنو..روحم خسته ست!..
احساس طلب می کنم و..
تو نمی بینی!..

ادامه دارد...

[s1368]

سلام به دوستای گل خودم که رسم ادب رو به جا میارن و بعد از خوندن سپاس میدن،امروز براتون دوتا پست دارم::499:

شاید سنگینی نگاهمو حس کرد..سرشو در حالی که به صورت لیدا لبخند می زد به سمتم چرخوند..
تو چشمای قهوه ایش خیره شدم..لبخند از رو لباش آروم آروم محو شد..
و لبایی که حالا اثری از اون شوق و لبخند درش دیده نمی شد رو با سر زبون تر کرد..کمی به طرفم خم شد و زیر گوشم با حرص گفت: حوصله ت سر رفته؟!..چرا تو هم یه چیزی نمیگی؟!..
اخم کردم..نگام به دستای در هم قلاب شده م روی میز بود..
- عادت به همچین....با نگام غیرمستقیم بهشون اشاره کردم: ادمایی ندارم!..
لحنم آروم بود..ولی پر از غیض..که هر وقت این حس ِ تلخ تو وجودم می دوید ناخواسته به سراغم می اومد..
نگاهش نکردم ولی صداش زیر گوشم پیچید..
- سوگل یه امشبَ رو تحمل کن، خواهشا با این رفتارای بیخودت آبروی منو پیش اینا نبر!..
بغضم و قورت دادم..
من ابروشو می برم!..منی که قرار بود زنش باشم یه موجودی ام که ابروی شوهرمو با حضور ناچیزم پیش دوستاش می برم..
ولی من همینم..از اولم همین بودم..پس چرا برای تصاحب من پیش قدم شد؟!..چرا؟!..
به قول خودش از روی علاقه؟!..
هه!.........
**************************************
جلوی خونه محکم زد رو ترمز..کیفمو برداشتم و خواستم پیاده شم که دستمو گرفت: صبر کن!..
از فشار دستش دور مچم پی به خشم ِ بی حد و اندازه ش بردم..ترسیدم..اما سعی کردم ترسم تو رفتارم مشهود نباشه!..
نمی دونم تا چه حد موفق بودم اما نگاهه بنیامین از شیشه ی جلوی ماشین به رو به رو بود.. به کوچه ای که نیمی از اون تو روشنایی ِ چراغ ها و نیمی دیگه ش تو تاریکی محو شده بود..
خواستم دستمو بکشم ولی حلقه ی انگشتاش قوی تر از تقلاهای نامحسوس ِ من بود..
نگام کرد..تو فضای نیمه روشن ماشین چشماش می درخشید..از سر ِ خشم.....
سرمو چرخوندم تا ترس و تو چشمام نبینه..

-- چرا سوگل؟!..آخه چرا؟!..
اب دهنم رو قورت دادم..
خواستم بگم چی چرا؟! که بلندتر از حد معمول گفت: چرا با من اینکار و می کنی؟!..چرا باهام راه نمیای؟!....و بلندتر داد زد: چرا خودتو از من می گیری؟!..
متحیر از این فریادهای بی سابقه و بلند، به صورتش خیره شدم......
- منظورت چیه؟!..مگه من نـ .......
-- بسه..بسه سوگل، تمومش کن .. همه ش حرفای تکراری....همه ی زندگیم تو همین مدت زمانه کوتاه شده التماس به تو و « نه » شنیدن های من..مگه ما نامزد نیستیم؟..مگه به خاطر عقاید تو محرم نشدیم؟....و با خشم تا حدی که سعی داشت تن صداش رو کنترل کنه داد زد: بگو آره یا نه؟!..

تنم لرزید..چشمام و رو هم فشار دادم..توان ِ حرف زدن نداشتم فقط تونستم سرمو تکون بدم..
آره..تموم اینکارا رو کرده بودیم!..هم من..و هم بنیامین..
دستمو کشید سمت خودش..دست راستم که آزاد بود رو کنار فرمون تکیه دادم که پرت نشم تو بغلش..نفس نفس می زد..تند..نامنظم..
-- پس بی وجدان وقتی من همه جوره دارم به سازت می رقصم، چرا تو یه قدم واسه من بر نمی داری؟!..چرا تا نزدیکت میشم مثل ادمای مریض که بیماری مسری دارن باهام رفتار می کنی؟!..چـــرا؟!......

بی امان تو دلم داد زدم چون دوستت ندارم..ندارم بنیامین..ندارم!..منو ببخش!..
ولی لبام تکون نخورد..حتی کوچکترین لرزشی بر مبنای حرف زدن و به زبون اوردن ِ حرف دلم نداشت......فقط نگاه بود..هر چی که بینمون بود از سر ِ نگاه بود و بس..
هیچ کدوم گناهی نداشتیم..
ولی چرا..بود..گناهه من انتخاب عجولانه م بود و گناهه اون انتخاب ِ منی که از هیچ لحاظ باهاش برابری نمی کردم!.....
کمی که تو چشمام خیره شد ولم کرد..محکم و با حرص..

ادامه دارد...

---

عصرتونم بخیر!
***********************************************


بی معطلی درو باز کردم و پریدم پایین..بدون اینکه حتی به پشت سرم نگاه کنم کلید و از تو کیفم در اوردم .. کلید لا به لای انگشتای سردم ثابت نمی موند..
صدای گاز ِ ماشینش و شنیدم.. و در کوتاهترین زمان ممکن، تنها صدایی که تونست سکوت کوچه ی «شهید مصطفی نیک نژاد» رو برهم بزنه صدای گوشخراش لاستیک های ماشین بنیامین بود..

قبل از اینکه کلید و تو قفل بچرخونم در باز شد..دماغم و بالا کشیدم و از پشت پرده ای از حریر ضخیم ِ اشک، نگاش کردم..مامان بود..
با دیدنم توی اون وضعیت اخم کرد..خدایا..به جای اینکه تو یه همچین موقعیتی موجی از نگرانی رو تو چشماش شاهد باشم.. در عوض اخم ِ محکم ِ روی پیشونیش شهادته بی تفاوتی ِ مادرم رو می داد..
رفتم تو و توی همون حالت که داشتم بی حوصله کفشام و در می اوردم پرسید: چی شده باز؟!..
جواب ندادم..می دادم بغضم می شکست و صدای هق هقم بلند می شد..و این یعنی شروع غرغرهای پایان ناپذیر و سرزنش های درداور ِ مامان..
خواستم برم تو اتاقم که صدای بابا رو شنیدم..تو هال نشسته بود..دسته ی کیفمو تو مشت لرزونم فشار دادم و برگشتم..سرمو زیر انداختم و به صورتم دست کشیدم تا مبادا ردی از اشک رو صورتم باقی مونده باشه..
صدای مهربونش مثل همیشه تونست تا حدی قلبم و گرم کنه..ولی هنوزم غم داشت..دلم با مهری خواهرانه غم رو به اغوش کشیده بود..شاید برای همیشه!..
-- سوگل ِ بابا چی شده؟!..
رو به روش نشستم..
نسترن با یه سینی چای از اشپزخونه اومد بیرون..با دیدن من مکث کرد و لبخند زد ولی با دیدن چشمای سرخم لبخندش کمرنگ شد..
سرمو زیر انداختم و با بغض زمزمه کردم : بابا..من......
سکوت کردم..
بابا نفس عمیق کشید..
می دونست مشکلم هر چی که هست به بنیامین بر می گرده که تا این موقع باهاش بودم ولی نمی دونست من حتی با خودمم مشکل دارم..با همه چیز ِ این زندگی.......
--بگو دخترم!..
صداش گرما داشت..گرمایی پدرانه....پدرانه ای در قبال ِ فرزندش..ولی حیف..حیف که این گرما با یه تشر ِ مامان و دو تا جمله ی به ناحق از جانب نگین از هم می پاشید و دیگه حتی اون نگاه رو هم نداشتم..
نمی دونستم باید از کجا شروع کنم..اصلا چی باید می گفتم؟!..
این انتخاب ِ خودم بود..من خودم بنیامین رو خواستم..کسی مجبورم نکرده بود....حالا چی داشتم که بگم؟!..
بگم دیگه نمی خوامش؟!..بگم تازه فهمیدم چه غلطی کردم؟!..بگم اون موقع که داشتم تو اتاق باهاش حرف می زدم کور بودم و کر؟!..ندیدم و نشنیدم حرفاش رو ......
بگم نامزدم می خواد دستمو بگیره نمیذارم؟!..بگم می خواد صورتمو ببوسه و من.......
با شرم لبمو گزیدم..واقعا چی داشتم که بگم؟وقتی همه ی جوابا پیش خودم بود!..
شرم نمی کنم؟!..که می خوام به پدرم..به خانواده م گلگی کنم در حالی که خودم کردم؟!..
مگه نمیگن خود کرده را تدبیر نیست؟..
پس باید بکشم..
حقم نیست ولی مجبورم..
مجبورم بمونم و....
شاید تونستم بسازم!..

ادامه دارد...

---

:bighug:به افتخار دوستای گلم میخوام سومین پست هم بذارم چون خیلی دوسشون دارم. چاکریم به مولا

مامان_ پس چرا دردت و نمیگی دختر؟!..
نگاهش کردم..هنوزم اخم داشت!..دردم؟!..دردم نگاهه عاری از مهرته..چی بگم از دردم؟!..
مثل همیشه باز هم ترجیح دادم سکوت کنم..دم نزنم از درد و غم ِ تلنبار شده روی دلم..بگذرم..بازم بگذرم و چشم ببندم بر هر اونچه که تا به الان روحا و جسما آزارم داده..
به تک تک اعضای خانواده م از پشت همون حریر خیس نگاه کردم..پدرم..مادرم..خواهرم......
منم عضوی از این خانواده بودم..عضوی که به حسابش نمی آوردند..
فقط می خواستن بدونن چی شده!..از سر کنجکاوی..نه از سر ِ محبت........

از جام بلند شدم و سر به زیر در حالی که سعی داشتم نگاهه اشک الودم با نگاهه پدرم تلاقی نکنه گفتم: می تونم برم تو اتاقم؟!..
سکوتی طولانی....و با یک نفس عمیق: برو........
شتابی که روی پاها و قدم های لرزونم داشتم کنترل شده نبود..فقط می خواستم برم..از بین اونها..از بین خانواده م..انگار که قصد فرار داشتم..
درو بستم..کیفمو پرت کردم رو صندلی..رمقی تو پاهام احساس نمی کردم و تن خسته م رو پرت کردم رو تخت..صورتم و تو تشک تخت فرو بردم..هق هقم و همونجا خفه کردم..جیغ کشیدم..ناله کردم..ولی صدام بلند نشد..نرمی ِتشک خفه َش کرده بود......
صدای باز و بسته شدن در منو به خودم اورد..سر بلند کردم..نسترن بود..مثل همیشه با نگاهی مهربون اما گرفته......سنگ صبورم..
کنارم نشست..دست نوازشش رو به صورت خیس از اشکم کشید..
--چی شده سوگل؟!..چرا باز چشمات بارونی ِ خواهری؟!..
با بغض طاقت از کف دادم و خودم رو پرت کردم تو بغلش..جسم مرتعش از بغض و هق هق ِ بی صدام رو تو اغوشش فشرد..پشتمو نوازش داد..
هق زدم: نسترن من چرا نمی میرم؟!..
دست ِ نوازشگرش از حرکت ایستاد..بازوی چپم رو گرفت و منو از آغوشش جدا کرد..تو چشماش خیره شدم..شوکه بود..از حرفم..
-- دیوونه شدی سوگل؟!..این چه حرفیه که می زنی؟!..
و باز هم هق زدم: دیوونه م نسترن..آره دیوونه م..ادمی که خودشو ته ِ خط ببینه ناخداگاه دیوونه میشه..
صورتمو با دستاش قاب گرفت..
-- بسه حرف مفت نزن..ته ِخط یعنی چی؟!..محکم باش.......
- نمی تونم..خواستم ولی نشد..نسترن تو و خدای بالا سر شاهد بودید چقدر تلاش کردم قوی باشم و بگم بی خیال سوگل هر کی هر چی گفت تو فکرت و مشغول نکن فقط توکل کن..ولی نتونستم..نه که نخوام.. نشد..سخته نسترن..که مادرت رو کنارت داشته باشی و خودش از آغوشش محرومت کنه..
با حرص بغلم کرد..
-- تو نیازمند آغوش ِ مادرانه ای؟!..پس من چیم سوگل؟!..من هم خواهرتم هم مادرت..مهرم برات بس نیست؟!..
با خشمی ناخواسته کشیدم کنار..چسبیدم به نرده های فرفورژه ی بالای تختم..به حالت عصبی اشکام و پاک کردم و گفتم: تو هر چی هم بهم محبت کنی ولی مادرم نیستی..نسترن تو خواهرمی مادرم نیستی..من مادر می خوام..من مهر ِ مادرمو می خوام..مادر خودمو نه سـ.........
لبامو روی هم فشار دادم..
اشک تو چشمای نسترن حلقه بست..جلو اومد و دستامو گرفت..
--باشه..باشه هر چی تو بگی فقط گریه نکن..من مطمئنم یه روزی همه چی درست میشه..
پوزخند زدم: یه روزی؟!..چندین ساله که قراره اون روز برسه پس کو؟!..صبر کنم تا یه روزی مامان بغلم کنه و با مهربونی زیر گوشم بگه دخترم؟!..هان نسترن؟!..اینه رسمش؟!.......
--بس کن سوگل..من همه ی اینا رو می دونم..
- ولی دلیلش و نه....دلیلش و نمی دونی..
-- اره دلیلش و نمی دونم..نمی دونم چرا مامان همچین رفتاری رو باهات داره..گاهی حتی با منم سرسنگین میشه!..اما تو سعی کن با آرامش برخورد کنی.....

خودشم می دونست شدنی نیست..همچین چیزی امکان پذیر نبود..با آرامش اونم تو چنین وضعیتی؟!..
لبخند زد و به نگاهش رنگ شیطنت پاشید..
-- حالا از این حرفا بگذریم بگو ببینم با بنیامین خوش گذشت؟!..
می خواست حرف و عوض کنه..این تغییر مسیر ِ ناگهانی بین حرفامون کار ِهمیشگیش بود!..
نگاهمو به پنجره ی اتاقم دوختم........
- خوش بگذره؟!..اونم با بنیامین؟!..
--چطور؟!..
- سر جمع ِ این چند ساعت و بین چند تا دختر و پسر هم تیپ ِ خودش گذروندم..همه از اون مایه دارای باکلاس که محل سگ به ادم نمیدن....
--پـــــوف..حالا گرفتم چی شد!..پس آه و ناله های امشبت به خاطر این بود آره؟!..
بدون فکر گفتم: بعلاوه رفتار ِ اخیر بنیامین..نسترن اصلا نمی تونم درکش کنم..حداقل اونم درکم نمی کنه..انگار راهمون با هم یکی نیست!..دو قطب منفی چطور می تونن به هم نزدیک بشن؟!..
-- یعنی تا این حد؟!..
- از اینم بدتر....
-- نمی خوای به من بگی؟!..
- از چی؟!..
-- از همه چی..تو خودت نریز هر چی تو دلت هست و بریز بیرون شاید تونستم راهنماییت کنم!..
- هیچ راهی واسه ش نیست!..
--شاید باشه!..به من اعتماد نداری؟!..
اعتماد داشتم..به تنها کسی که تو این خونه اعتماد داشتم نسترن بود..تردیدم از سر عادت بود..عادت به خود خوره و سکوت داشتم..هر چیزی رو به زبون نمی اوردم..
نسترن که پی به تردیدم برد دستمو کمی فشار داد: بهم بگو سوگل..چی انقدر پریشونت کرده؟!..
لبام لرزید..سرمو زیر انداختم..می خواستم بگم..لااقل برای اولین بار..برای خواهرم همه چیزو بگم..شاید واقعا بتونه کمکم کنه!..حس می کردم لبریزم..کاسه ی صبرم سر اومده و دیگه نمی تونم تو خودم نگه دارم....
و گفتم..از بنیامین و خواسته های بی حد و نصابش..حرکت و حرفای امشبش..بوسیدن و بغل کردن اون دختر و..
نسترن صبور و اروم به همه ی حرفام گوش داد..سکوتش باعث می شد زمان رو فراموش کنم و ادامه بدم..
ساکت که شدم چیزی نگفت..تا چند لحظه فقط نگام کرد..
با چشمانی مخمور و نگاهی متفکرانه..


ادامه دارد...

خیلی دوستون دارم، فعلا خداحافظ  :hje:

[aCrimoniouSs]

اسپم ها پاک شدند.

[s1368]

سلام سلام به دوستای خوبم،ببخشید دیروز کار داشتم نتونستم پست بذارم.خوب دیگه سخنرانی نمی کنم میرم سراغ پستای امروز:

-- می خوای با بنیامین بمونی؟!..
-چرا اینو می پرسی؟!..
-- بگو سوگل می خوای زنش بشی یا نه؟..
- مگه چاره ی دیگه ای هم دارم؟!..
-- اگه دوسش نداری مجبور نیستی تحملش کنی..شما تازه نامزد کردید فوقش می گیم از هم خوشتون نیومده و خلاص!..
مکث کردم: به همین آسونی؟!..من بگم بنیامین و نمی خوام بعدش می دونی چی میشه؟..علاوه بر ولوله ای که تو خونه میافته حرف مردم چی؟!..مگه دیگه میشه جلوی دهن مردم و گرفت؟!..
اخم کرد: تو به حرف مردم چکار داری؟!..مگه واسه مردم داری زندگی می کنی؟!..به خاطر این چرت و پرتا می خوای خودت و بدبخت کنی؟!..
پوزخند زدم..
- من بدبخت ِخدایی هستم نسترن..
-- وقتی خودت هی تو مغزت تکرارش کنی میشه یه جور تلقین..تلقین هم از دید خودت به واقعیت نزدیکه ولی از دید اطرافیانت یه چیز دیگه ست..اگه می خوای باهاش بمونی بهم بگو تا راه حل نشونت بدم اگرم دوسش نداری بگو تا با بابا حرف بزنم!..
با ترس نگاش کردم و گفتم: نه نسترن یه وقت به بابا چیزی نگی..خواهش می کنم!..
با تعجب گفت: آخه چرا؟!..وقتی نخـ.......
-می خوام..من بنیامین و می خوام..
دومین شوک رو هم بهش وارد کردم..مات و مبهوت نگام کرد..
-- سوگل تو منو خر فرض کردی؟!..تا همین چند دقیقه پیش داشتی از دستش زار می زدی حالا میگی می خوای باهاش بمونی؟!..

نمی تونستم بهش بگم..اینکه از اول این راه و انتخاب کردم تا از این خونه و ادماش فرار کنم..نمی تونستم بهش بگم اون موقع که بدون هیچ علاقه ای به بنیامین جواب مثبت دادم همه ی فکر و ذکرم این بود یه جوری نظر خانواده م رو به خودم جلب کنم..با دوری و فاصله گرفتن از اونها..
وقتی نباشم شاید جای خالیم رو احساس کنند..شاید....
مسیر ِعاقلانه ای نبود ولی واسه دختری با شرایط من تنها راه همین بود..
از کنارش بلند شدم و رفتم سمت پنجره..پرده ی نسبتا ضخیم دودی رنگ اتاقم رو کنار زدم!..صدای جیرجیرک ها حتی از پشت پنجره ی بسته هم شنیده می شد..
آه کشیدم..نگاهم به بالا کشیده شد..رو چادر سیاه شب..به اسمون..به قرصه ماه..گاهی درد را جز با سکوت نمی توان جواب داد.......گاهی اشک اگر بیاید حرمت غم می شکند........گاهی باید خود را آه کشید..........گاهی باید چون قاصدک اسیر سرگردانی باد شد.......گاهی....گاهی.............
نفس عمیق کشیدم و گفتم: نسترن من تو چنگال این روزگار اسیرم..ناجوانمردانه دارم شکنجه میشم..اون منو به هر سو که بخواد می کشه..گاهی عصبانی و پر از خشم..گاهی نرم نرمک که بغضم نگیره..ولی بغض دارم..بغضی که با سکوتم سعی دارم بپوشونمش..با نگاهه خسته م اونو فریاد می زنم اما......کسی منو نمی بینه..

پشت به پنجره ایستادم و نگاهش کردم..
- من محکومم به سکوت..نمی تونم سرپیچی کنم..
-- سوگل منظورت و واضح بگو!..
زهرخنده عمیقی رو لبام نشست..سرمو تکون دادم و بعد از مکث کوتاهی گفتم: من بنیامین و می خوام..قبول کردم زنش بشم رو حرفمم هستم..مطمئنم بعد از ازدواج علاقه خود به خود به وجود میاد!..
پوزخند زد: می خوای رو زندگیت قمار کنی؟!..
زیر لب زمزمه کردم: قمــار!!!!.. و بلندتر جوری که بشنوه گفتم: من بهش میگم یه مسیر ِنو..یه مسیر نو تو بیراهه های زندگیم..شاید ریسک باشه ولی چون خواسته ی قلبیم همینه همه چیز درست میشه!..

داشتم دروغ می گفتم..داشتم خودم و نسترن رو گول می زدم..هر دو می دونستیم ته ِ این مسیر به کجا می رسه..
من قصد جون ِ خودمو کرده بودم..قصد داشتم به ظاهر با این کار به خودم امید واهی بدم و ثابت کنم که می تونم..بد رو بد می دونستم و خوب رو خوب ..اما الان تو مرحله ای از زندگیم قرار داشتم که درسته بر هردوی اونها آگاهم ولی داشتم با چشم باز و آگاهیه کامل خودمو بدبخت تر از اینی که هستم می کردم..یک مرگ ِ تدریجی..
کسی که از اول به بن بست رسیده باشه اخرش تصمیمی جز این نمی تونه بگیره..

-- پس می خوای یه ازدواج ِ معمولی بدون احساس داشته باشی و تو زندگی ِ مشترکت با بنیامین هم فقط همسرش باشی درسته؟!..
- مگه قرار ِ غیر از این باشه؟!..
با شوق خاصی که سعی داشت اون رو به من هم القا کنه گفت: آره چرا که نه؟!..تو می تونی با عشق ازدواج کنی....مرد ِ زندگیت و پیدا کن سوگل..بی گدار به آب نزن..باور کن صبر بهترین راهه..وقتی با عشق ازدواج کنی علاوه بر همسر، دوست و همه کسش میشی تو..همه ی زندگیت میشه اون مرد..مردی که واقعا عاشقش باشی......
- عشق؟!..آخه کدوم بدبختی میاد عاشق من شه؟!..اصلا می خواد عاشق ِ چیه من بشه؟!..من چی دارم که به درد ِ عشق وعاشقی بخوره؟!..روح ِ من نیمه جونه..با همین روحی که داره نفسای آخرش و می کشه رو پا وایسادم نسترن..چی داری میگی تو؟!..
-- تو خوشگلی..آرومی..سر به زیر و محجوبی..هزاران هزار خواهان پیدا می کنی .. فقط باید خودتو نشون بدی..به همه بودنت رو ثابت کنی..صبح تا شب خودت و تو اتاقت حبس نکن..به جای اینکه سرت و با کتاب و دلنوشته و یه مشت آهنگ ِ غمگین گرم کنی برو بیرون و با ادمای این جامعه آشنا شو..کمی مردمی تر فکر کن سوگل!..
- من به این زندگی عادت کردم..
-- به زندگی با بنیامین چطور؟..می خوای اونم از روی عادت ادامه ش بدی؟!..
- گفتم که، شایدعلاقه بـ.......
-- شاید..شاید..شاید......شاید و کاشتن هیچی ازش سبز نشد..حالا تو اصرار به دِرو کردنش داری؟!..
کلافه نشستم کنارش و تو موهام چنگ زدم........
- این چیزا برام مهم نیست..راه حلت و بگو!..
-- کدوم راه حل؟!..
- گفتی اگه بخوام باهاش بمونم راه حلش و نشونم میدی!..
ابروهاش و بالا انداخت : سوگل تو مطمئنی؟!..
سرمو تکون دادم..
-- نمی خوای رو حرفام فکر کنی؟!..
- فایده نداره نسترن..راه حلت و بگو..

ادامه دارد...

---

اینم از پست دوم:

نگاهش کلافه بود.. ولی من تصمیمم و گرفته بودم!..
-- ببین اگه واقعا بنیامین و می خوای، پس سعی کن حفظش کنی..اونم فقط مال خودت..نذار نگاهش هرز بره سمت زنای دیگه..الان فقط نامزدشی و درسته عقد دائم نکردید ولی به هم محرمین...........
- خب به نظر تو من باید چکار کنم؟!..
--اینطور که از ظاهر امر پیداست و از خودتم شنیدم تو حتی اجازه نمیدی پسره ببوستت..یا حتی با خیال راحت دستتو بگیره..خب این درست نیست....اگه می خوایش، باید تو چند مورد باهاش راه بیای وگرنه کمترینش اینه با وجود تو که همسرشی خواسته هاش براورده نشه و اونوقت........مکث کرد و تو چشمام زل زد: خودت منظورمو که می فهمی درسته؟!..

سرم و تکون دادم و نگاهمو به دستام دوختم..با انگشت اشاره م به پشت دستم می کشیدم و به حرفای نسترن فکر می کردم..درسته..من با اینکه قلبا علاقه ای به بنیامین ندارم ولی انتخابش کردم..می خوام که باهاش ازدواج کنم و از این خونه برم..از اول هم قصدم همین بود..
صدای نسترن منو به خودم اورد!..
-- سوگل الان تو این دوره و زمونه دخترا برای جلب توجهه همسر و یا حتی نامزدشون هزار جور کار انجام میدن..نمیگم تو ام همونا رو مو به مو عملی کن....نه..منظورم اصلا این نیست ولی کمی بهش توجه کن..روی خوش نشون بده..می دونم با روحیه ای که تو داری سخت میشه اینکار و کرد ولی سعی ِ خودتو بکن..اگه خواست دستت و بگیره ممانعت نکن..خواست صورتتو ببوسه این اجازه رو بهش بده بالاخره به هم محرمین مشکلی نداره..اگه بهت زنگ می زنه که حاضر شو میام دنبالت بریم بیرون نگو نه حوصله شو ندارم..کمی به ظاهرت برس....چیه این رنگای تیره و کدر، واسه دختری به سن تو که از قضا نشون کرده هستی و انگشتر نامزدی دستت کردن مناسب نیست....
دستامو گرفت:عزیزم خواهرانه دارم بهت میگم..درسته من این تجربه ها رو نداشتم تو زندگیم ولی خب نخوردیم نون گندم ولی دیدیم دست مردم!..بالاخره 2 تا چیز ِ به درد بخور تو این کتاب متابا یاد گرفتم دیگه درسته؟!..
به صورتش نگاه کردم..لبخند می زد..چقدر دوسش داشتم..من اگه نسترن و نداشتم حتما تا الان مرده بودم!..
ناخداگاه بغلش کردم..گونه ش رو بوسیدم و گفتم: ممنونم نسترن..اگه تو........
اروم زد پشتم و به شوخی گفت: خیلی خب من باز 2 کلوم با تو حرف زدم زرتی جو گیر شدی؟!..
لبخند زدم..از تو بغلش بیرون اومدم..
زل زد تو صورتم....

-- الان حتما بابت بی توجهیات ازت دلگیره..اینطور که معلومه از همون روز اول بهش روی خوش نشون ندادی.. شاید واسه همینه که گاهی تند رفتار می کرده و این عدم توجه باعث میشه که تو فکر کنی اون درکت نمی کنه و اونم فک کنه که بهش علاقه ای نداری.. پس یه کم کوتاه بیا.... فقط........
ابروهاش و طبق عادت انداخت بالا و با لبخند شیطنت باری گفت: فقط یه وقت نذاری شیطونی کنه!..حواست باشه خواهری زیاد از حد بهش رو نده....
خندید ..و من از اون خنده ی خاص و معنی دار سرخ شدم و با لبخند سرمو زیر انداختم..
به شوخی زد به شونه م و گفت: هوی تو که باز عین لبو پخته، قرمز شدی؟!....سوگل؟!..
نگاش کردم..لبخندش کمرنگ شده بود ولی نگاهش همونطور مهربون وشیطون تو چشمام قفل شد!..
-- نمی خوای بیشتر فکر کنی؟!..عزیزم ازدواج و زندگی ِ مشترکی که قراره کنار همسرت داشته باشی مثل خاله بازی نیست..هزار جور فراز و نشیب و باید متحمل بشی..اگه شوهرت واسه ت همسر نباشه و اون درک صحیح رو در مقابل مشکلات و علی الخصوص همسرش نداشته باشه زندگی واسه ت جهنم میشه سوگل..داغون میشی!..تنها و یه تنه چطور می تونی از پس مشکلات بر بیای؟!..به این امید که شاید یه روزی علاقه ای به وجود بیاد زندگیت و بر چه پایه و اساسی می خوای بسازی؟!..فقط به همین شایدها می خوای تکیه کنی؟!..

- نمیگم کارم درسته ولی راهه دیگه ای برام نمونده..تو که از همه چیز خبر داری..از نگاه های بی تفاوته مامان..از نفرت نگین نسبت به من که خواهرشم..از اخلاق خاص بابا که گاهی باهام خوبه و گاهی تحت تاثیر حرفای مامان سرد میشه و.......
لبمو گزیدم .. صدام می لرزید: من هیچ گرمایی از محبت اطرافیانم جز تو حس نمی کنم نسترن..از همون بچگی آرزوی یه تغییر فصل کوچیک تو زندگیمو داشتم..اینکه بهار بیاد و خزون و سرما رو از وجودم بگیره..ولی نیومد..21 ساله که تو آرزوش دارم بال بال می زنم..نمی دونم..شاید دارم با این کارم بدتر زمستون و به زندگیم دعوت می کنم..همه ش حدس و گمان ِ ....
نیشخند زدم و ادامه دادم: اون اوایل رفتار بنیامین باهام خوب بود..با علاقه نگام می کرد..خودم این بلا رو سر خودم اوردم....تو راست میگی..من با ندونم کاری دارم بنیامین رو از خودم دور می کنم..اگه واقعا واسه ش زن باشم اون هیچ وقت نگاهش سمت دخترای دیگه کشیده نمیشه!..

با لبخند سرشو تکون داد و از رو تخت بلند شد..دستمو کشید و منو هم وادار کرد بایستم!..
-- بسه دیگه دهنم کف کرد بریم یه چیزی بخوریم..
- کجا؟!..
--این موقع شب که جایی نمیشه رفت فعلا بریم تو اشپزخونه..امروز هوس کردم یه جعبه رولت گرفتم تا نگین خوابه بریم دخلشون و بیاریم!..
به نگاه و کلامش که رنگی از شیطنت کودکانه داشت لبخند زدم..
- چطور امشب نگین انقدر زود خوابیده؟!..
شونه ش و بالا انداخت : چی بگم..تو که زدی بیرون اونم از مامان اجازه گرفت با دوستاش بره بیرون....پوزخند زد:می دونی که فقط جلو مامان کافیه لب تر کنه....خلاصه دیر برگشت خونه..بابا هم عصبانی شد و بحثشون بالا گرفت..نگین ام با قهر رفت بالا و مامان رفت پیشش..اینطور که اون موقع می گفت خوابیده!..


ادامه دارد...
ممنون از نگاه های قشنگتون، شرمنده تونم ولی فردا هم نمی تونم بیام، پس خداحافظ تا شنبه :hje:

[s1368]

:4chs:سلام سلام به دوستای گلم بابت تاخیرم ازتون معذرت می خوام،اینم از پستای امروزمون:

قصه من و نگاهت

قصه آتیش و اب ِ

لحضه به تو رسیدن

مثل تعبیر یه خواب ِ

************************************************** *************


کسی تو هال نبود!..
همراه ِ نسترن کمی از رولت شکلاتی و نارگیلی رو با ابمیوه خوردیم..
-- فردا با 2 تا از بچه های دانشگاه قرار داریم بیرون..تو هم بیا..
- باور کن حوصله شو ندارم....
اخم کرد: ای بابا باز که تو گفتی حوصله ندارم!..بیا بهت خوش می گذره..داریم ترتیب یه سفر 3 روزه رو میدیم..
-- از طرف دانشگاه؟!..
خندید: نه بابا ما که از این شانسا نداریم!..همینجوری..
- کجا؟!..
-- جاش و هنوز مشخص نکردیم..ولی به جون خودم اگه « نمیشه » و « حوصله ندارم » و چه می دونم کلا « نه » بیاری تو کار، من می دونم و تو..اینجا رو دیگه حتما با خودم می برمت!..
سکوت کردم..
از سفر بدم نمی اومد ولی خلوت ِ خودمو بیشتر دوست داشتم..شاید هم بهش عادت کرده بودم و حاضر به ترک این عادت نمی شدم!..
***************************************
سارا کمی رو صندلی جا به جا شد و گفت: خب چی سفارش بدیم؟!..
نسترن دست به سینه تکیه داد: فقط بستنی!..تو این گرما هلاکم!..
به من نگاه کرد و سرشو تکون داد: تو چی سوگل؟!..
شونه م رو از سر بی تفاوتی بالا انداختم: فرق نمی کنه!..
نگار که تا اون موقع ساکت نشسته بود گفت: منم مثل نسترن بستنی سفارش میدم..یه چیکه اب تو تنم نمونده همه ش تبخیر شد!..
سارا پشت چشم نازک کرد: پس چرا می خوای بستنی بخوری؟!..برو دهنتو بگیر زیر ِ شیر اب سردکن........
نگار خندید: تو رو سننه .. سفارشت و بده!..
همه سفارش بستنی دادن..
نگار یه مقدار ِ زیاد از بستنی رو گذاشت دهنش ..از سرمای زیاد اخماش جمع شد و چشماشو باریک کرد: پوکیـــدم!..
نسترن و سارا خندیدن..نگار به سارا چشم غره رفت: کوفت.....و به لپای باد کرده ی سارا اشاره کرد و گفت: نترکی هِـــی..کمتر بخور، قرار که نیست فرار کنه..
به سارا نگاه کردم..با ولع بستنیش رو می خورد..دختر تپل مپل و ریزه میزه ای بود..و صد البته بامزه!..
سارا اخم کرد وخواست جوابش رو بده که نسترن گفت: ای بابــا ..ما باز با اینا اومدیم بیرون و نشد یه بار مثل ادم با هم حرف بزنن ..از سنتون خجالت بکشین!..
سارا_ صد دفعه بهش گفتم به هیکل من گیر نده اما......
نگار با شیطنت ابروش و بالا انداخت: تو نخور، بعد ببین من گیر میدم؟!..همینجور پیش بری2 روز دیگه از در پارکینگ ام تو نمیریا از ما گفتن بود!..
سارا بی تفاوت کمی از بستنیش رو خورد..
سارا_ مال تو رو که نخوردم..مال بابامه می خورم نوش جونم!..
نگار لباشو کج کرد: قشنگ معلومه همه هم گوشت و چربی شده به جونت..
نسترن خندید و من با لبخند سرمو زیر انداختم..
سارا حسابی جوش اورده بود..
نسترن_ بس کنید بچه ها می خوام یه چیزی بهتون بگم!..
سارا و نگار ساکت شدند .. نگاهشون به نسترن بود..
نسترن_ یادتونه چند روز پیش سر یه سفر ِ سه روزه با هم حرف زدیم؟!..
اخمای سارا از هم باز شد و گفت: اره یادمه.. که قرار شد رو جاش فکر کنیم..
نگار_ منم پیشنهاد دادم بریم اصفهان!..
سارا_ نه بابا تو این گرما هلاک میشیم..بریم یه وَری که از این اب و هوا خبری نباشه!..
نگار_ الان همه جا همین بساطه..پیشنهاد خودت چیه نسترن؟!..
نسترن مکث کرد..دستاشو گذاشت رو میز و کمی به جلو خم شد: گیلان!..
نگار با تعجب گفت: گیلان؟!..چرا اونجا؟!..
نسترن_ چرا اونجا نه؟!..
نگار_ خب 4 تا دختر تنها پاشیم بریم جایی که نمی شناسیم بگیم چند من ِ ؟!..باز اصفهان خونه ی عمه م هست راحتیم!......
نسترن_ من اونجا رو تا حدودی می شناسم، مشکلی نیست!..
با تعجب نگاش کردم..ولی نسترن متوجه ِ من نشد..گیلان چه ربطی به نسترن داشت؟!..
سارا_ من که موافقم..اتفاقا اب وهوای گیلان الان محشره..
نگار پوفی کرد و گفت: خونه رو چکار کنیم؟!..جایی واسه موندن نداریم اونجا!..
نسترن_ تو فکر اونش نباش..هم جاش هست هم کلی جا واسه تفریح..
نگار رو به من گفت: تو نمی خوای چیزی بگی؟!..
- چی بگم؟!..
نگار_ نظری چیزی!..
- نسترن ازم خواست همراهتون بیام منم حرفی ندارم..این برنامه بین خودتون بوده من دخالت نمی کنم!..
نسترن با لبخند گفت: پس همگی اوکی و دادید دیگه نه؟..
سارا سرشو تکون داد..نگار گفت: هر جا باشه جز تهران من پایه م..کلی دود و دم فرستادم تو بریم گیلان یه کم تصفیه ش کنم..
منم که حرفی نداشتم و موافق با جمع ..
و بنا بر این شد که اخر هفته یعنی 5 روز دیگه حرکت کنیم!..


ادامه دارد...

---

میگن دعآی دسته جمعی زودتر اجآبت میشه
خدایا
هرکی دکمه ی سپاس و زد به عشقـــش برسهـ
هرکی نظرش رو راجع بع رمان گفت آرزوش رو برآورده کن
حالآ ببینم چیکآر می کنیدا...
بر و بچ فلش خوری: الهی آمیــــــن!!


************************************************** ************


************************************
تقریبا 2 روزی می شد که از بنیامین خبر نداشتم..نه اون زنگ می زد و نه من سراغی ازش می گرفتم..توی این مدت روی تک تک حرفای نسترن فکر کردم..اینکه باید چکار کنم تا بنیامین رو نگه دارم..
برای خودم؟!..
اره چون قراره باهاش ادواج کنم..یه ازدواج معمولی اما..هر چند از دید همه الان اون همسرم محسوب می شد!..
گوشیم زنگ خورد..خودش بود..با دیدن اسمش روی صفحه ی گوشیم نفس عمیق کشیدم..باید نقش بازی می کردم که از دستش ناراحت نیستم..دکمه ی برقراری تماس رو فشردم..
-الو.....
به اندازه ی 3 ثانیه سکوت و بعد از اون صداش آروم و تا حدی گرفته تو گوشی پیچید: الو....سوگل....
لبای ترک خورده از خشکی نفسهام رو با سر زبونم خیس کردم: سلام!....خوبی؟!..
-- سلام..خوبم تو چطوری؟!..
تعجب رو تو صداش حس کردم..من هیچ وقت حالش رو نمی پرسیدم!..
- خوبم ممنون!..
سکوت کرد..سکوت کردم..چی داشتم که بگم؟!..از چی بگم؟!..
--سوگل هنوز پشت خطی؟!.........
- آره بگو..چیزی شده؟!..
--نه..هیچی....می خوام امروز ببینمت!..
مکث کردم..از روی تردید..از روی بی تفاوتی، که سرسختانه به مبارزه با اون ایستاده بودم..از روی سرمایی که اصرار بر محو شدنش داشتم و..چه بسا موفق نبودم!..
اما گفتم: باشه!..
--عصر منتظرم باش میام دنبالت!..
-باشه.....
--تا بعد..
تماس و قطع کرد..بدون اینکه منتظر جمله ای از جانب من باشه....
با بغض ِ ناخواسته ای گوشی رو انداختم رو تخت..طبق عادت تو موهام چنگ زدم و سرمو فشردم..
پس این کابوس کی می خواد تموم شه؟!..
**********************************************
سر میز شام نسترن موضوع سفرمون رو پیش کشید..بابا نیم نگاهی به من انداخت و همونطور که با محتویات بشقابش مشغول بود گفت: چند روز؟!..
نسترن_ فقط 3 روز..فقط بابا میشه ماشینتون و قرض بگیرم؟!..
بابا سرشو تکون داد: از دست فرمونت خاطرم جمع ِ ..فقط بازم مراقب باش!..
نسترن با لبخند سر تکون داد ....به مامان نگاه کردم..اخماشو کشیده بود تو هم....به نگین نگاه کردم که دست از غذا کشیده بود و با خشم به نسترن نگاه می کرد..و همون نگاه متوجهه منم بود!..
رو به بابا گفت: اَه این که نمیشه..پس من چی؟!..
بابا جدی گفت: قرار نیست تو باهاشون بری!..
نگین رو ترش کرد: آخه چرا ؟!..چطور......با سر به من اشاره کرد و با لحن بدی گفت: این باهاشون بره اونوقت من.....
بابا قاشقش رو انداخت تو بشقابش..و صدای برخورد قاشق با بشقاب ِ چینی، نگین رو وادار به سکوت کرد..
بابا_ این چه طرز صحبت کردن با خواهر بزرگترته؟!..« این » یعنی چی؟!....در ضمن تو باید به دَرسِت برسی و نمره ی تک ریاضیت و جبران کنی..
نگین که از گستاخی کلامش ذره ای کم نشده بود گفت: من این چیزا رو نمی فهمم اصلا میرم همونجا درسمم می خونم..چطور اونی که لیاقت نداره باس بره، اونوقت منی که .......
بابا_ نگیـــــن........
بابا از زور عصبانیت سرخ شده بود و لباشو به روی هم فشار می داد.. نگاهی از سر خشم به نگین انداخت..ولی نگین بی توجه از پشت میز بلند شد و رفت بیرون....
و حالا نوبت مامان بود..برای حمایت از نگین..
سرمو زیر انداخته بودم و به بشقاب دست نخورده ی غذام نگاه می کردم..
صدای عصبانی مامان سکوت اشپزخونه رو شکست..تنم لرزید و نگاهم تار شد..دوباره همون حریر نمناک رو پیش چشمام شاهد بودم!..
مامان _ خب راست میگه بچه م..این همه میره با دوستاش درس می خونه کمی هم به تفریح نیاز داره..
بابا_ خانم شما دخالت نکن..نگین فقط 14 سالشه..نیازی نیست که تنهایی بره مسافرت..هر وقت امتحانش و داد همگی چند روزی رو از..........
مامان_ بسه نیما، دیگه شورشو در اوردی..هر وقت این بچه ازت یه چیزی خواست زدی تو ذوقش..چی میشه با نسترن بره؟!.......سر بلند کردم..با دست به من اشاره کرد و بدون اینکه نگام کنه گفت: این که هست!..
این!..نمیگه سوگل!..نمیگه دخترم!..میگه این!!..انگار که داره به یک شی ء ِ بی جون و بی مصرف اشاره می کنه....
چونه م از بغض لرزید..احساس خفگی بهم دست داد.. ولی حتی اینم برام عادت شده بود..به این احساس ِ خفقان اور عادت داشتم..وابسته بودم به این حس......
نسترن که ناراحت شده بود رو به مامان گفت: منم حقو به بابا میدم اگه نگین بخواد با ما بیاد یکی اونجا فقط باید چارچشمی هوای اونو داشته باشه که یه وقت دسته گل به اب نده..حرف که تو گوشش نمیره پاشو از این در بذاره بیرون هر کار دلش بخواد می کنه!..
از پشت میز بلند شدم..نسترن مچ دستمو گرفت..کنارش بودم!..
نسترن_ تو که چیزی نخوردی سوگل!..
لبام تکون خورد..انگار گفتم سیرم..ولی صدایی از لا به لای لب های سردم شنیده نشد..حتی صدا هم تو گلوم خفه شده بود..
پشتمو بهشون کردم و خواستم برم بیرون که مامان بلند گفت: همه ش تقصیر اینه..اگه قبول نمی کرد با نسترن بره نگین هم ناراحت نمی شد..بچه م دید تک و تنها تو خونه می مونه دلش گرفت!..


ادامه دارد..



اگه تا عصر دیدم این پستا رو خوندید و سپاس هم دادید برا جبران تاخیرم دو تا پست دیگه میذارم،پس فعلا خداحافظ تا عصر:hje:
[][/url]

[s1368]

سلام به همه ی دوستان
من چند روز اکانتم خراب بود و نمیدونم چرا نمیتوستم بیام که ALI SHAH رو باز کردم حالا درست شده
من از سایت 98ia میخونم
که خیلی جلوتر از اینجا هست نمیدونم  چه طور شما ندیدید اگه توی گوگل  رمان ببار بارونو سرج کنید و وارد سایت اصلی بشید میتونید رمانو کامل در اختیار داشته باشید
ممنون از پستاتون

معلومه عضو جدید این سایت هستید و به طرز پست گذاشتن آشنا نیستید. باید بگم اگه پستای منو از اول خونده باشید گفتم که منبع منم سایت نود و هشتیا هست ولی علی آقا باید بدونید که نباید زیاد و پشت سرهم پست بذارید و گرنه خواننده خسته می شه و ادامه نمیده به خاطر همین من روزانه دوتا پست بیشتر نمی ذارم تا خواننده هام رو نگه دارم. ممنون از لطفتون.

[s1368]

سلام به دوستای گلم امروز اومدم با دست پر. می خوام براتون عکس از شخصیت های داستان بذارم:




دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

---

اینم از پستای امروز، در ضمن چون تا پنجشنبه دارم میرم مسافرت و نمی تونم براتون پست بذارم امروز چهارتا پست می ذارم:

دلها همه بهاران شد از شمیم باران
مه رخ نموده امشب در عید روزه داران
هر کس که در دعایش یادی کند ز یاران
شیرین تر از عسل باد کامش به روزگاران



************************************************** *************


صدای نسترن بلند شد..ترس ِ اینو داشت که تحت تاثیر حرفای مامان از تصمیمم صرف نظر کنم....
نایستادم..به پاهای لرزونم تا حدی توان قدم برداشتن بخشیدم که فقط بتونم برم..برم از اون محیط متزلزل و پر شده از سرما و حس های بد..
دستم و به ستون اپن گرفتم..ولی پشت دیوار طاقت نیاوردم و نفس زنان ایستادم..داشتم خفه می شدم..نفس عمیق کشیدم..لا به لای اون نفس های نامنظم و کشیده صدای نسترن رو شنیدم.........
نسترن_ چه ربطی به سوگل داره مامان؟!..خود ِ سوگل هم قبول نمی کرد به زور راضیش کردم..
بابا_ این بحثو همینجا تمومش کنید..نگین الان تو شرایطی ِ که فقط باید بچسبه به درسش، سوگل و نسترن هم می تونن برن فقط باید لحظه به لحظه با من در تماس باشن!..واسه اینکه خیالم راحت باشه برید ویلای کاویانی..ادرسشو دقیق ازش می گیرم..
نسترن_ اقای کاویانی قبول می کنه بابا؟!..مزاحمشون نباشیم؟........
بابا_ نه دخترم برادرش و زن برادرش با بچه هاشون اونجا زندگی می کنن..برید اونجا خیالم راحت میشه....گر چه اگه یه مرد بود که باهاتون بفرستم خوب مـ........
سکوت کرد..دیگه حتی صدای نفسامو هم نمی شنیدم..نکنه.....
دست چپم و روی قفسه ی سینه م گذاشتم.....و بابا بیش از اون اجازه نداد تردید تو دلم پیشروی کنه و گفت: به نظرم صلاحه که بنیامین هم باهاتون باشه!..
نسترن_ نه بابا خودمون می.....
بابا_ همین که گفتم..نمیشه که 2 تا دختر و تنها بفرستم تو جاده..خوبیت نداره بابا.....
نسترن سکوت کرد..تا قبل از اینها خوشحال بودم که لااقل برای 3 روز به دور از همه ی ادمهای این شهرم و می تونم برای خودم زندگی کنم اما..
چه خیال ِ خامی..
**************************************************
اروم اروم دکمه های مانتوی مشکی و ساده م رو بستم ..حواسم تو اتاق نبود..تا جایی که متوجهه ورود نسترن نشدم....دستی رو شونه م نشست..تو جام پریدم..با ترس نگاش کردم..خندید..
-- نترس منم..کجا سیر می کنی؟!..
نفسم وعمیق بیرون دادم..کیفمو برداشتم.......
خواستم برم سمت در که جلومو گرفت: کجا؟!..
-با بنیامین قرار دارم..تا 10 دقیقه دیگه می رسه!..
-- عجله داری؟!..
عجله؟!..برای دیدن بنیامین؟!..نمی دونم..شاید..شاید قصدم فقط فرار باشه!..فرار از فشاری که روی تک تک سلول های بدنم احساس می کردم..فشار جسمی نه، بلکه من از روح بیمارم..از روح اسیب دیده ام و مجالی برای ترمیم این روح ِ بیمار نیست!..
نشستم رو تخت....
نسترن رفت سمت کمد لباسام..
-- تو که باز شدی کلاغ سیاه..مگه نگفتم کمی تغییر لازمه تا..........
- همین خوبه نسترن..حالشو ندارم عوض کنم!..
همونطور که داشت تو کمدمو نگاه می کرد گفت: مگه دست خودته؟!..ما یه قول و قراری با هم گذاشتیم..من اون همه فک زدم، بیخودی؟!..
یه مانتوی روشن بیرون اورد و متفکرانه نگاش کرد..رنگش آبی بود..تا حالا اون رو نپوشیده بودم .. کادوی بنیامین بود..و تا الان نو و دست نخورده تو کمدم افتاده بود!..
دستمو گرفت و بلندم کرد..
-- همین عالیه..نو هم که هست..یالا بپوشش!..
- نسترن........
چپ چپ نگام کرد: نکنه می خوای خودم دست به کار شم؟!..
به شیطنت چشماش لبخند زدم..ولی چه سرد و بی روح بود این لبخند!..
--من میرم بیرون حواس مامان رو پرت می کنم تو هم برو تو کوچه!..
دکمه هامو باز کردم: چرا، مگه منو ببینه چی میشه؟!!..
کلامم سرد بود..سردتر از همیشه..
و نسترن این سرمای بی تفاوت رو به خوبی حس کرد!..
-- یه امروز حوصله ی داد و بیداد کردنش و ندارم..سر قضیه ی نگین هنوز عصبانیه از زمین و زمان ایراد می گیره..
به خاطر من می گفت..خواهرم نمی خواست قرارم با این غر و لند های همیشگی خراب بشه..
ولی الان نه..شاید چند ساعته دیگه..شاید هم چند روز بعد..
مهم اینه که هیچ وقت تمومی نداشت!..
**************************************
به محض اینکه نشستم تو ماشین سلام کردم..جوابمو اروم داد..تعجب کردم..که مثل همیشه تلاشی برای گرفتن دستم نکرد..فقط یه نیم نگاهه کوتاه و همون جواب سلام ِ کلیشه ای..
-- چه خبر؟!..
از پنجره بیرون و نگاه کردم..
- هیچی....
-- نمی پرسی کجا دارم می برمت؟..
نگاهش کردم..کوتاه نه..طولانی و عمیق....ولی نگاهه اون به خیابون بود..خیابون ِ شلوغ و پر تردد از ماشین ها!..مثل ذهن ِ آشفته ی من..
- کجا داریم میریم؟!..
-- حدسم نمی تونی بزنی؟!..

چشم بسته غیب می گفت؟!..
از کجا بدونم که منو داری کجا می بری؟!..این سوال های بی ربط واسه چی بود؟!..
- نه.....
-- پس صبرکن تا خودت بفهمی!.....
- بنیامین من..........
لبخند زد..
-- صبر کن گفتم......
سکوت کردم..سکوت کردم تا جایی که ماشین رو گوشه ای از خیابون نگه داشت و بهم گفت پیاده شم!..کل مسیر تو 1 ساعت و نیم طی شد!..
پیاده شدم و کنارش قدم برداشتم..رو به روی خونه ای بزرگ و ویلایی ایستاد..
- اینجا کجاست؟!..
با همون لبخند: خونه ی من..و تو..که قراره بشه خونه ی ما.....
درو باز کرد و دستشو گذاشت پشتم و به داخل هدایتم کرد....ناخداگاه نرم کنار کشیدم..مردد بودم..برای ورود به خونه ای که بنیامین مالکیتش رو جمع بسته بود..ولی هیچ احساس تعلقی نسبت بهش نداشتم!..
یاد حرفای نسترن افتادم..یاد حرفای خودم..پس چرا تردید می کنم؟!..مگه راهم و مشخص نکرده بودم؟!..
از همونجا به راهه باریک و سنگلاخی ِ ویلا نگاهی انداختم..خوب ببین سوگل..این همون مسیری ِ که تو انتخاب کردی..همون مسیر ِ نو توی زندگیت..همون راهه باریک بین تموم بیراهه های زندگیت..خوب نگاه کن..مردی که کنارت ایستاده همسر اینده ت ِ و این خونه همون انتخاب نهایی ِ ..پس.........
تردید و پس زدم..قدم برداشتم..برای اولین بار قدم به خونه ای گذاشتم که....« شاید » بتونم درش خوشبختی رو پیدا کنم!..


ادامه دارد...

---

گاهي چقدر دلم هوس شيطنت مي كند از همان شيطنت هايي كه حرف تو پشت بند آن باشد كه مي گويي مگه دستم بهت نرسه !

*************************************************

سرمو زیر انداختم..دسته ی کیفم رو طبق عادتی که همراه با استرس بهم دست می داد لا به لای انگشتام فشردم!..
نزدیک ویلا که شدیم سرمو بلند کردم..سمت چپ ردیف کامل درخت کاری شده بود و زیر هر درخت با فاصله ی اندکی گل های سرخ و صورتی دیده می شد..سمت راست هم چند تا درخت بود منتهی در مرکز اونها استخر بزرگی قرار داشت که با وجود درختان کوتاه و بلند، زیاد تو دیدراس نبود و من هم با کمی دقت متوجه شدم!..
به ساختمون اصلی نگاه کردم..نمایی متشکل از رنگ های سفید و قهوه ای روشن..سبک و طرحش ویلایی بود..با اینکه رو همچین خونه هایی شناخته انچنانی نداشتم ولی ظاهرش رو بیش از این نمی تونستم تو ذهنم ترسیم کنم!..
بنیامین قفل در ورودی رو باز کرد و مجدد دستشو پشت کمرم گذاشت..اینبار کنار نکشید..گرمای دستش از روی مانتوی نخی هم قابل لمس بود..هیچ احساس ِ خاصی تو قلبم به این گرمای شدید نداشتم!..ولی اولین تجربه م بود و این باعث می شد بی تفاوت نباشم!..قلبم تند می زد..نه از روی هیجان..نه از روی علاقه..از روی نزدیکی ِ یک مرد به خودم که برام تازگی داشت!..
سرشو اورد پایین و زیر گوشم گفت: چطوره عزیزم؟!..خوشت میاد؟!..
و نگاهه من رو دور ِ تند، اون اطراف می چرخید..راهرو..سالن..راه پله..و اشپزخونه ی اپنی که سمت راستمون بود..فضای داخلی کاملا مبله و شیک بود..
اگر بناست اینجا زندگی کنیم پس این اثاثیه برای چیه؟!..مگه رسم ِ اوردن جهیزیه با عروس نیست؟!..
و همین رو ازش پرسیدم..
بنیامین با لبخند به سمت پله ها راهنماییم کرد و گفت: چه اشکالی داره عزیزم؟!..از دکورش خوشت نیومد؟!..کاره بهترین طراح ِ این شهره!..
از پله ها بالا رفتیم.......
- نه..منظور من به دکورش نبود..ولی جهیزیه ی منو باید کجا بچینیم؟!..اینجا حتی واسه 2 متر جای خالی وجود نداره!..
خندید..همزمان دستمو توی دستش گرفت..لبمو گزیدم تا عکس العملی از خودم نشون ندم..مکث کرد..منتظر امتناع ِ من از عمل سرزده ش بود و زمانی که بی توجهیم رو به کارش دید لبخند روی لباش غلیظ تر شد و گفت: خانمی من ازت جهیزیه نمی خوام..از همون اولم با خانواده ت در میون گذاشتم که لازم نیست با خودت چیزی بیاری..منتهی بازم نتونستم پدرتو راضی کنم..قرار بر این شد که پول جهیزیه رو بهمون بدن..منم اون پول و میدمش به تو چون خودم بهش نیازی ندارم..تو هم هر کاری که خواستی مختاری باهاش انجام بدی..چطوره؟!..
حالا داشت نظرمو می پرسید؟!..چرا کسی چیزی به من نگفت؟!..حضور من توی اون خونه چه ارزشی داشت؟!..در مورد من و هر اونچه که به من مربوط می شد تصمیم ها از قبل گرفته شده بود و الان با پیش کشیدن این موضوع باید باخبر می شدم که پدرم چنین قصدی داره!..
از فشاری که به دستم اورد به خودم اومدم و حواسم با یک نفس عمیق جمع شد!..
-- خوشگلم ناراحت شدی؟!..احساس کردم رفتی تو خودت......
-نه!مشکلی نیست....
و مثل همیشه خیلی زود قانع شد ! ناراحتیم کاملا مشخص بود ولی بنیامین به روی خودش نمی اورد!..
3 تا اتاق طبقه ی بالا بود که در یک به یکشون رو باز کرد!..
و با باز کردن در اخرین اتاق منو به طرف درگاه هدایت کرد و گفت: اینم از بزرگترین اتاق ویلا که قرار اتاق ما باشه!..از دکور و چیدمانش خوشت میاد؟!..
با قدمی اهسته وارد شدم!..نگاهم روی جای جای ِ اتاق می چرخید!..سمت چپ ردیف کمد های دیواری همه یکدست سفید.........رو به رو، سرتاسر اتاق پنجره کار شده بود..پرده هایی که حریرش سفید و والان روش ترکیبی از رنگ های سرمه ای براق و آبی بود.........تختی دو نفره سمت راست که دو طرفش عسلی های سفیدرنگ چیده شده بودند همراه با اباژورهای سرمه ای..........رو تختی هم ازهمون رنگ تشکیل شده بود..سفید و سرمه ای..طرح جالبی داشت..حالت چروک که تو قسمتای جمع شده مروارید های سفید و پولک های همرنگ کار شده بود..زیر نور لوستر کوچکی که از سقف اویزون بود برق می زد!...........میز آرایش رو به روی تخت همرنگ عسلی ها بود با نواری از رنگ سرمه ای......در کل رنگ دیوارها و دکور و اثاثیه ی اتاق فقط از سه رنگ آبی و سرمه ای و سفید تشکیل شده بود..این رنگ بهم آرامش می داد..اما نه تا حدی که همه ی غم هام رو توش گم کنم..ولی این بوی نو بودن اثاثیه و اون رنگ های ارامش بخش تو روحیه م، پُر بی تاثیر نبود!..
هر دو وسط اتاق ایستاده بودیم..دستمو کشید سمت تخت..آروم دستمو از تو دستش بیرون کشیدم و وانمود کردم که حواسم اونجا نیست و به اشیاء ِ توی اتاق نگاه می کنم!..
-- نمی خوای نظرتو بگی؟!..
نگاهش کردم..با فاصله ی کمی از من نشسته بود و به صورتم لبخند می زد..تو چشمای قهوه ای و براقش واسه چند ثانیه خیره شدم و گفتم: خیلی خوبه..از رنگ بندیش خوشم میاد!..
لباشو جمع کرد و سرشو تکون داد: شک نداشتم که خوشت میاد!..


ادامه دارد...

---

خدایااااااااااااا هر کی که دکمه ی سپاس رو زد و اومد نظر داد بهش یه شوهر خوشگل و پولدار و جذاب و همه چی تموم بده..
اگرم پسر بود که یه دختر خوشگل و خانم و نجیب و بازم پولدار بده..
پس همه یک صدا الهـــــــــی آمین!..
چاکریم دربست!..

************************************************** **************



دستمو از روی پام برداشت..نگاهمو لغزان از روی دستم تا روی صورتش بالا کشیدم..قلبم تندتر می کوبید..معذب بودم..در حضور بنیامین معذب بودم..
لبخند رو لباش کمرنگ شد..نگاهش تو چشمام بود ..خواستم بلند شم ولی با وجود دستم که تو دستاش بود نتونستم....تنها بودیم..این یعنی زنگ خطر!..توی این خونه تنها با بنیامین حس خوبی رو بهم القا نمی کرد!..
صورتشو به قصد بوسیدن گونه م جلو اورد....چرا داغ نمیشم؟!..چرا بر عکس اونچه که تصور می کردم دستام سرده؟!..مگه توی کتاب های عاشقانه هزاران هزار بار ننوشته که تو یه همچین لحظه ای جسم تو التهاب این حرارت باید بسوزه و تن رو به اتیش بکشه؟!..پس چرا من از این سرمای محض دارم می لرزم؟!...چرا سردمه؟!..چرا این نگاه گرمم نمی کنه؟!..نگاهه بنیامین اگر هم گرما داشت قادر به ذوب کردن یخ وجودی ِ من نبود!..کوچکترین گرمایی از این چشمها به جسم خسته ی من نفوذ نمی کنه!..
اما رنگی از تعجب رو تو نگاهش می دیدم..اینکه بی حرکتم..اینکه مثل همیشه کاری نمی کنم..چرا که دیگه قصد فرار از دستای مردونه ش رو ندارم..
صدای نسترن تو سرم می پیچید..مثل نواری که تا انتها می رفت و باز از نو تکرار می شد..

(اینطور که از ظاهر امر پیداست و از خودتم شنیدم تو حتی اجازه نمیدی پسره ببوستت..یا حتی با خیال راحت دستتو بگیره..خب این درست نیست....اگه می خوایش، باید تو چند مورد باهاش راه بیای وگرنه کمترینش اینه با وجود تو که همسرشی خواسته هاش براورده نشه و اونوقت........خودت منظورمو که می فهمی درسته؟!)..

با دو حس متضاد درگیر بودم..هنوزم قصد فرار داشتم..فرار از دستان بنیامین..ولی پاهام از زور استرس نیرویی برای کشیدن جسمم نداشتند!..لباش رو گونه م نشست..همزمان چشمامو بستم و نفسمو تو سینه م حبس کردم!..بغض داشتم..نامزدم داشت صورتمو می بوسید و من بغض داشتم..نامزدم دستامو گرفته بود و من هوای گریه داشتم..
بنیامین با خشونت خاصی دست سردمو کشید سمت خودش..تن مرتعشم تو اغوشش پنهون شد!..تو اغوش مردی که حتی دوست نداشتم سر رو شونه ش بذارم و گریه کنم!..دلم می لرزید..از بغض پر بود و توان خالی شدن نداشت!..تنم می لرزید..احساس اسارت می کرد تو دستای این مرد......
برای یه لحظه به خودم گفتم من تو بغل کی فرو رفتم؟!..این مرد کیه که داره نوازشم می کنه؟!..این بوی عطر مردونه..بوی مطبوعی داشت و من از این رایحه ی خوشبو تو همین مدت زمان کوتاه دلزده شدم!..
و باز هم صدای نسترن.........

(کمی بهش توجه کن..روی خوش نشون بده..می دونم با روحیه ای که تو داری سخت میشه اینکار و کرد ولی سعی ِ خودتو بکن..اگه خواست دستت و بگیره ممانعت نکن..خواست صورتتو ببوسه این اجازه رو بهش بده بالاخره به هم محرمین مشکلی نداره)..

کجایی که ببینی با هر حرکت دستش روی کمرم دارم جون میدم؟!..کجایی که ببینی این تماس تن به تن حتی از روی لباس هم برای من عاری از لذت و مملو از عذابه؟!..
بنیامین تو همون حالت که منو تو اغوشش داشت و کمرم رو محکم نوازش می کرد زیر گوشم گفت: می دونی چقدر انتظار این لحظه رو می کشیدم؟!..
و با یک حرکت شال رو از روی موهام کشید که چند تار از موهام همراه شال کشیده شد و دردم گرفت......تو دلم هق زدم و لبمو گزیدم تا صدام بلند نشه!..بنیامین صورتمو نمی دید..
موهای بلندمو با گیره پشت سرم بسته بودم..دستش اومد بالا و گیره رو باز کرد..دستامو از تو دستش بیرون اوردم و گذاشتم رو سینه ش و کمی به عقب هلش دادم..ولی اون بی تفاوت به عکس العمل من با شدت بیشتری پیشروی می کرد!..
موهامو چنگ زد و سرمو به سمت شونه ی چپم کج کرد..حرکت ِ تند ِ لباشو به روی گردنم احساس کردم..هنوزم تنم سرد بود..حتی سردتر از قبل..مثل یه مرده..بدنم منقبض شده بود..در برابر حرکات پر عطش بنیامین مانند جسمی بی روح تنم به تکه ای از یخ ِ در حال انجماد بیشتر شبیه بود!..
با تماس لبهاش به روی گردنم انزجارم ازش بیشتر شد!..تقلا کردم..هر دو دستشو محکم دور کمرم حلقه کرد تا نتونم تقلا کنم..فشار جسمم توسط دستای بنیامین نفسمو برید..
نالیدم: بنیامین..خواهش می کنم!..
بی تفاوت به بغض ِ تو صدام پرتم کرد رو تخت..حرکاتش با خشم همراه بود..آروم نبود..به قول نسترن عاشقانه نبود....عطش داشت و این عطش منو به ترس وا می داشت!..ای کاش نمی اومدم..ای کاش اون قدم لعنتی رو بر نمی داشتم!..
داشت گردنمو می بوسید تا برسه به لبهام، که دستامو گذاشتم رو شونه اش و خواستم جسم سنگینش و از رو خودم بلند کنم!..
ریتم نفس های بنیامین نامنظم بود!..
-- عزیزدلم..چرا منو از خودت.. منع میکنی؟!..ما که نامزدیم..ما که..محرمیم.....و با لحنی که حرص و خشم رو در خودش داشت فریاد زد: بذار ازت لذت ببرم لعنتی.....بذار ازت لذت ببرم..تا کی می خوای ازم فرار کنی؟!..دیگه بسه..
و لباشو به شدت رو لبام فشار داد..نفسم رفت..دیدم تار شد و سیاهی، نور رو از چشمام ربود!..با بغض نالیدم..لا به لای بوسه هاش نالیدم که ولم کنه!..ولی غ/ر/ی/ز/ه/ی مردونه و سرکشش این اجازه رو بهش نمی داد که کنار بکشه!..
صورتم خیس بود از اشک .......
- بنیامین..ولم کن..بنیامین خوا..خواهش می کنم..
سرشو بلند کرد..تو چشمای خیسم زل زد..صورتش سرخ شده بود از این همه تقلا..
-- چرا نه سوگل؟!....باهات تا اون حد کاری ندارم .. خودم می دونم تا کجا باید پیش برم..فقط می خوام کـه با تموم وجود با من باشی..بذاری انقدر تو بغلم بگیرمت که سیراب شم.........
سکوت کرد..اون از این تماس ها لذت می برد و من لذتی درش نمی دیدم!..لبمو گزیدم و نیمخیز شدم تا از کنارش بلند شم که دستشو زد تخت سینه م و به شدت افتادم رو تخت!..


ادامه دارد...

---

تو اس ام اس
پسر:عزیزم کاش الان پیشم بودی بغلت میکردم
دختر:وااای اره عزیزمم
روز قرار
پسر:عشقم حالا تنها شدیم بیا بغلم
دختر:به خدا اگه بهم دست بزنی جیغ میزنم
پسر:
دختر:
چه دخملای جلبی پیدا میشنا!پسره رسما ماستش و کیسه کرد!..

************************************************** ******




با لحن خشونت باری گفت: تو زنمی سوگل..رفتارات و درک نمی کنم..
محکمتر از قبل بغلم کرد..لا به لای بوسه های محکم و درداورش داشت دکمه های مانتومو باز می کرد..چشمام از زور وحشت گرد شده بود ..زیر مانتو جز لباس زیر هیچی تنم نبود و نمی خواستم مانتو رو از تنم در بیاره!....
دستاشو گرفتم تا منعش کنم ولی دستامو پس زد..2 تا از دکمه هامو باز کرد و دو طرف یقه ی مانتومو تو دست گرفت و از هم باز کرد ..قفسه ی سفید ِسینه م پیش چشمای ملتهبش نمایان شد!..وحشی شد..وحشیانه رفتار می کرد..می بوسید..خشن..بی رحم..و چه دردی داشت این بوسه های بی رحمانه..دردی که علاوه بر جسم به قلبمم آسیب می زد..
گازهای محکمی که از پوستم می گرفت باعث می شد ناخواسته جیغ بکشم..بلند و گوش خراش..و حس می کردم همین باعث ت/ح/ر/ی/ک/ش میشه..بنیامین واقعا وحشی بود!..چون ببری گرسنه که آهویی لذیذ رو در چنگال داشت تو اغوشش اسیر بودم!..
با صدای بلند گریه می کردم..عصبانی شد..و با فریاد ِ « ببر صداتو » به صورتم سیلی زد..جیغ کشیدم و حس کردم دارم از حال میرم..دست چپمو رو صورتم گذاشتم..
شدت سیلی انقدر زیاد بود که موهام از یه سمت تو صورتم پخش شد!..
صدای گوشیش بلند شد..با غرولند و ناسزایی زیر لب از روم پا شد!.تنم خرد بود..حس می کردم سینه م داره آتیش می گیره!..بهش دست کشیدم..از پشت پرده ای از اشک سرمو خم کردم تا ببینم چه بلایی به سرم اورده..تا 2 دکمه از مانتوم رو بیشتر نتونسته بود باز کنه..قفسه ی سینه م می سوخت..با احساس خیسی خون سر انگشتام شوکه شدم!..به قدری محکم گاز گرفته بود که از جای دندوناش خون زده بود بیرون..و اون جاهایی هم که سالم مونده بود به کبودی می زد!....خدای من..بنیامین با من چکار کرده بود؟؟؟؟!!!!!......

بنیامین_ الو....سلام چی شده؟!....اره خاموش بود!..کدوم بیمارستان؟!..الان نمی تونم!..گفتم نمی تونم....خیلی خب..خیلی خب باشه....تا کی؟!..باشه..گفتم باشه...فعلا........
تو این مدت که داشت با تلفنش حرف می زد سریع خودمو جمع و جور کردم..موهامو با گریه ای بی صدا بستم و شالمو رو سرم انداختم!....مکالمه ش داشت تموم می شد که از اتاق بیرون زدم..قدمام بلند بود..صداشو که از پشت سر شنیدم قدمامو تندتر برداشتم تا جایی که به شتاب می دویدم..
-- صبر کن بت میگم سوگل..وایسا باهات کار دارم..سوگل..سوگل با تو ام......
چند بار نزدیک بود بخورم زمین..پاهام می لرزید..زیر لب اسم خدا رو صدا می زدم تا بهم توان بده و بتونم از اون خراب شده بزنم بیرون..از دست اون هیولا فرار کنم و خودمو به جایی برسونم که احساس خطر نکنم!..
دستمو گرفت....از زور ترس و دلهره به جنون رسیده بودم..به محض اینکه برم گردوند دستامو محکم زدم تخت سینه ش .. نتونست خودشو کنترل کنه و پرت شد عقب..فکرشو هم نمی کرد بتونم اینچنین با خشم پسش بزنم!..
از در زدم بیرون .. فقط می دویدم..به کجا؟!..نمی دونستم..فقط می دویدم..
من همیشه در حال فرارم..ولی زمونه دستش بهم می رسه..سرنوشت زورش بهم می چربه..من همیشه در حال فرارم....
با شنیدن ترمز شدید ماشین از پشت سرم که صدای بوق های ممتدش اعصابم رو متشنج می کرد برگشتم..یه تاکسی زرد رنگ بود..راننده سرشو از پنجره اورد بیرون و دستشو بلند کرد: خانم برو کنار وسط جاده چکار می کنی؟!..
لبخند زدم..میون اون همه اشفتگی لبخند زدم..تند رفتم سمت ماشینش و در عقب و باز کردم و نشستم..
- برو آقا..تو رو خدا فقط برو..
راننده با تعجب نگام کرد..
-- خانم حالت خوبه؟!..
صدام می لرزید: خوبم..خوبم اقا برو..
به عقب برگشتم..اثری از بنیامین ندیدم..نفس راحتی کشیدم....تا برگشتم در سمت چپم باز شد و با دیدنش قالب تهی کردم!..
دستم رفت سمت دستگیره که بازومو گرفت: سوگل........
جیغ کشیدم: ولم کن....
راننده رو به بنیامین گفت: اقا برو پایین با دختر مردم چکار داری؟!..
بنیامین که توی اون لحظه مثل یه ببر زخمی عصبانی بود سرش داد زد: این خانم زن منه اقا شما دخالت نکن!..
راننده با تعجب به من نگاه کرد..با ترس در حالی که صدام به زور شنیده می شد گفتم: نه..دروغ میگه..دروغ میگه..این یه روانیه..دیوونه ست..ولم کن..ولم کن می خوام برم..........
بنیامین سرم داد زد: خودم می رسونمت بیا پایین..
خودمو کشیدم سمت در .. حالت نرمالی نداشت..منم نداشتم..اون عصبانی بود و من وحشت زده..
میون این کشمکش ها صدای راننده در اومد: خانم برو پایین واسه من شر درست نکن..چرا به حرف شوهرت گوش نمی کنی؟!....برو پایین خانم!..
بنیامین با یه حرکت منو از ماشین کشید بیرون..تقلاهای منم فایده ای نداشت..راننده پاشو روی گاز فشرد و از کنارمون رد شد..بنیامین دستمو کشید..ای کاش می تونستم جیغ بکشم..داد بزنم..مردمو صدا کنم تا یکی پیدا بشه و کمک کنه ولی اون لحظه لال شده بودم..زبونم از ترس بند اومده بود!..همین که هنوز زنده م و سنکوپ نکردم جای تعجب داشت!..
در جلوی ماشینش رو باز کرد و پرتم کرد رو صندلی....به حالت هشدار دستشو اورد بالا و گفت: می شینی از جاتم جم نمی خوری .. نترس می رسونمت خونتون!..
درو محکم بهم کوبید..نشست پشت فرمون و حرکت کرد..سرعتش نسبتا زیاد بود..فین فین کنان با یه برگ دستمال کاغذی که از تو جعبه رو داشبورت برداشته بودم اشکامو پاک کردم!..


ادامه دارد...

خوب عزیزای دلم من دیگه باید برم تا پنجشنبه که انشالله برگردم به خدا می سپارمتون

[agh ali]

سلام به همه ی دوستان
من چند روز اکانتم خراب بود و نمیدونم چرا نمیتوستم بیام که ALI SHAH رو باز کردم حالا درست شده
من از سایت 98ia میخونم
که خیلی جلوتر از اینجا هست نمیدونم  چه طور شما ندیدید اگه توی گوگل  رمان ببار بارونو سرج کنید و وارد سایت اصلی بشید میتونید رمانو کامل در اختیار داشته باشید
ممنون از پستاتون

معلومه عضو جدید این سایت هستید و به طرز پست گذاشتن آشنا نیستید. باید بگم اگه پستای منو از اول خونده باشید گفتم که منبع منم سایت نود و هشتیا هست ولی علی آقا باید بدونید که نباید زیاد و پشت سرهم پست بذارید و گرنه خواننده خسته می شه و ادامه نمیده به خاطر همین من روزانه دوتا پست بیشتر نمی ذارم تا خواننده هام رو نگه دارم. ممنون از لطفتون.

 سلام
بله درسته من قبلاعضو سایت بودم و اکانتم با همین  نام بود و بسته شد من رمان گناکار رو میخوندم و دیدم بارون ادامه رو نمیذاره عضو شدم و ادامه رو گذاشتم
ولی اگه دقت کرده باشید بارون پست هاشو پشت سر هم میذاشت و این رضایت مارو بیشتر میکرد این روش شما درسته ولی نه اینقدر شما خیلی عقبید و شاید این کاری کنه خواننده هااتون کمتر بشه
در کل مرسی
و راستی درسته من تازه واردم و خیلی با ایین جا اشنایی ندارم

[s1368]

سلام به دوستای گلم، بابت تاخیرم معدرت می خوام، آخه مسافرتم جند روز بیشتر طول کشید.خوب میریم سر پستای امروز:

ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺎﺩﺭ !
ﮔﻔﺖ : ﺟﺎﻧﻢ !
ﮔﻔﺘﻢ : ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﻡ !
ﮔﻔﺖ : ﺑﺠﺎﻧﻢ !
ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ !
...ﮔﻔﺖ: ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻢ!
ﮔﻔﺘﻢ: ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﻡ !
ﮔﻔﺖ : ﺑﺨﻮﺭ ﺍﺯ ﺳﻬﻢ ﻧﺎﻧﻢ !
ﮔﻔﺘﻢ: ﻛﺠﺎ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ !
ﮔﻔﺖ : ﺭﻭﻯ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ !
ﮔﻔﺘﻢ: ﭘﺎﺭﭺ ﺁﺏ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺭﻭ ﻓﺮﺵ !
ﮔﻔﺖ : ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺫﻟﻴﻠﺖ ﻛﻨﻪ،ﺑﻤﻴﺮﻯ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺸﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺖ!!!
بعلهههههههههههههه..سه ساعت حرفو پیچوند تهش شد این!..

************************************************** *****

صداشو شنیدم..عصبانی بود ولی سعی داشت اروم حرف بزنه........
-- من یه عادتی که دارم تو رابطه م با جنس مخالف خشن رفتار می کنم..نمی تونم رمانتیک باشم..هر چی طرفم بیشتر جیغ بزنه من بیشتر لذت می برم..
ساکت بودم..سرمو انداخته بودم پایین.. و اون به خاطر سکوت پر از اجبارم، فکر می کرد بهش این اجازه رو دادم تا رفتار بی رحمانه ش رو در قبال ِ من با یه همچین دلایلی رفع و رجوع کنه..

-- من فقط تو یه همچین رابطه ای این کارا ازم سر می زنه..وحشی گری و وحشی بازی بهم لذت میده..زیاد پیش نرفتیم ..وقتی اوردمت تا ویلا رو نشونت بدم فقط قصدم بوسیدنت بود..ولی بعدش..دیگه نتونستم جلوی خودمو بگیرم!..
مکث کوتاهی کرد و گفت: این حرفا رو می خواستم قبل از رابطه ی اولمون بهت بزنم نه الان..من ممکنه تو یه همچین حالتی فحش بدم..حتی کتکت بزنم..ولی مطمئن باش از این نظر یه جوری جلوی خودمو می گیرم..ممکنه ازت توقعاتی داشته باشم که شاید به نظرت دور از ذهن باشه..اینجور مواقع عطش شدیدی رو تو خودم حس می کنم که کنترلش خیلی سخته.......برای همین ازت می.........
- چرا همون شب که اومدی خواستگاری بهم نگفتی؟..چرا الان؟!...چرا الان من باید بفهمم که تو...........
سکوت کردم..تند گفت: چون می دونستم تا به زبون بیارم جواب رد میدی..
صورتمو برگردوندم سمتش و نگاهش کردم: تو جای من بودی قبول می کردی؟!..
نیم نگاهی به صورتم انداخت و کلافه تو موهاش دست کشید..
-- نمی دونم..من جای تو نیستم....من فقط نیازای خودمو در نظر دارم..وقتی دیدمت ازت خوشم اومد..خوشگل بودی و اروم..یه ارامشی تو رفتارت بود که نسبت بهت یه جور کشش خاصی داشتم..حاضر بودم هرکاری بکنم تا به دستت بیارم..ولی تو خیلی ساکت بودی..ارامشت زیاد از حد بود..از طرفی بهم توجه نداشتی..کنارت که بودم دوست داشتم باهات رابطه داشته باشم شاید مستقیم نه ولی تا یه حدی چرا....دوست داشتم دستتو بگیرم ولی تو هر بار کنارگیری می کردی..من قبلا دوست دخترای زیادی داشتم..چندتاییشون مثل خودم بودن و تو رابطه همو راضی می کردیم ولی بعضیاشونم به رابطه نمی کشید و....
- دیگه ادامه نده!..
نمی دونم شنید یا نه..صدام بغض داشت و لحظه به لحظه تحلیل می رفت!..
شنید و گفت: می دونم باید اینا رو همون اول بهت می گفتم..ولی من که پسر پیغمبر نیستم..مثل اکثر جوونای امروزی یه نیازهایی تو خودم می دیدم و برای رفع اون نیازها احتیاج داشتم که با دخترا.............
اشک نشست رو صورتم..نالیدم: بنیامین.................
-- خیلی خب..کاری به این حرفا نداریم..فقط خواستم همه چیزو بدونی..دیگه واسه برگشتنت دیره چون من نمیذارم..چون می خوامت..هر چی هم تو نتونی راضیم کنی ولی من دست از سرت بر نمی دارم..بالاخره عادت می کنی..عادت می کنی که باهام بمونی..بهت قول میدم که اگه بتونی تو این زمینه بی نیازم کنی واسه ت کم نذارم..چه عاطفی چه مالی چه هر چی که خودت بخوای..من دوستت دارم..اینو روزی هزار بار بهت میگم..کارای من از روی علاقه ست و چون زنمی وظایفی هم داری..تو اینکارو برای من انجام بده..منم هرکاری که تو بخوای دریغ نمی کنم..........

سرم در حال انفجار بود..چقدر بی شرم بود این مرد....من قرار بود همسرش بشم و فقط محض ا/ر/ض/ا/ی نیازهای ج/ن/س/ی/ش و بس؟؟!!..و اون در عوض روزی هزار بار بهم بگه دوستت دارم؟!..یعنی زندگی مشترک ما قراره تو همین 2 مسیر خلاصه بشه؟!..غ/ر/ا/ی/ز/ه بنیامین و عقده های روحی ِ من؟!..زندگی یعنی این؟!..
زندگی که قرار بود بعد از فرار از اون خونه قسمتم بشه این بود؟!..
خدایا چقدر من بدبختم..چقدر من احمقم..چطور بدون فکر خودمو از چاله کشیدم بیرون و در عوض به قعر چاه انداختم؟!..

******************************************
مامان_ نمی دونم چش شده از کی تا حالا تو اتاقشه واسه شامم نیومد بیرون!..
بابا_ به تو چیزی نگفت؟!..
مامان_ مگه درست و حسابی جواب میده؟!..بهش میگم چته چرا رنگ و روت پریده ؟..میگه حالم خوب نیست بخوابم خوب میشم..بعدم رفت تو اتاقش..
بابا_ نرفتی بهش سر بزنی؟!..
مامان_ رفتم ولی خواب بود!..
بابا_ شامش و می بردی تو اتاقش........
مامان_ دیگه چی؟!..لازم نکرده بد عادتش کنی..اونوقت از فردا تقی به توقی بخوره میگه حوصله ندارم و شامش و باید براش ببریم تو اتاق.............کجا میری؟!..

و صدای باز شدن در اتاق باعث شد اروم لای پلکامو باز کنم..با دیدن بابا تو درگاه دستمو گذاشتم رو قفسه ی سینه م و خودمو کشیدم بالا..به خاطر اینکه زخمام دیده نشه یه پیراهن که طرح و مدلش مردونه بود پوشیده بودم..فکم در اثر سیلی که بنیامین بهم زده بود هنوز درد می کرد..
بابا نشست کنارم رو تخت و مهربون نگام کرد: خوبی بابا؟!..مامانت می گفت حالت خوش نیست!..
سرمو تکون دادم......موهامو نوازش کرد..وقتی مهربون می شد از ته دلم دوسش داشتم..وقتی هم از دستم عصبانی می شد بازم دوسش داشتم..مگه می تونستم از پدرم بگذرم؟!..من فقط دنبال محبتم..اینکه منو هم ببینن..نیاز داشتم که بغلم کنه و تو بغلش اشک بریزم..نیاز به محبت داشتم..کمبود محبت رو به شدت در خودم احساس می کردم..همیشه..همیشه این حس باهام بود و همین هم باعث شد راهو اشتباه برم!..


ادامه دارد...

---

ماشالله ماشالله بش بگید..ماشاالله..
صد باریک الله بش بگید ماشالله..
هرکی نگه ماشالله شوهر کچل گیرش بیاد ایشاالله..
همه یکصدا ماشاالله..

***************************************



بابا که از تو چشمام راز دلمو خوند، دستمو گرفت و نرم کشیده شدم سمتش..آغوشش چقدر گرم بود..چقدر ارامش بخش بود..نفس عمیق کشیدم و با بازدمش بغضم شکست..لرزش شونه هام گریه ی بی صدام رو به گوش پدرم می رسوند!..
موهامو نوازش کرد و با لحن ارومی گفت: چرا گریه می کنی بابا؟!..کسی اذیتت کرده؟!..
-.................
-- دخترم اگه چیزی ناراحتت کرده بگو.........
-....................
سرمو از تو بغلش بلند کرد..نگاهمو زیر انداختم..چی باید می گفتم؟..که بنیامین باهام چکار کرده؟!..چی بگم بابا؟!..بگم نامزدم نمی تونه غ/ر/ا/ی/ز/ش و کنترل کنه؟!..روشو داشتم که بگم؟!..دردمو به کی بگم خدا؟!..
به مادرم که حتی نگامم نمی کرد چه برسه بخواد براش درد و دل کنم!..فقط نسترن بود که امشب سرش درد می کرد و زود خوابید..من کیو داشتم که از دردای دخترونه م براش بگم؟!..
- چیزی نیست بابا..فقط همینجوری دلم گرفته!..
لبخند کمرنگی مهمون لباش شد......
-- فقط همین بابا؟!..به خاطر همین داری گریه می کنی؟!..
سرمو تکون دادم!..
--چیز دیگه ای ناراحتت نمی کنه؟!..
- نه...............
-- با بنیامین میونه تون خوبه؟!..
سکوت کردم..تردید داشتم..به تکون دادن سرم که بگم اره، با هم خوبیم....ولی اگه بیشتر از اون خودم رو مردد نشون می دادم بابا حتما شک می کرد..
سرمو به نشونه ی مثبت تکون دادم..انگار که خیالشو راحت کردم..با یه نفس عمیق لبخندش رنگ گرفت.......
- خب خدا رو شکر..بنیامین هم پسر خوبیه..رو خانواده ش شناخت دارم....مکث کرد: بیشتر به خاطر تو درخواست سفر نسترن و با دوستاش قبول کردم ..
منتظر به صورتش خیره شدم..ادامه داد: می دونم چند روز که اب و هوای اونجا به سرت بخوره روحیه ت و به دست میاری!....دوست دارم وقتی برگشتی بازم لبخند و رو لبات ببینم....
لبخند زدم..فقط برای دلخوشی بابا..کمرنگ و دلگیر..چی می شد همیشه همینطور باشی بابا؟!..
--یکی، دو باری گذاشتم نسترن با هم دانشگاهیاش بره اردو ولی اینبار فقط 4 تا دختر بیشتر نیستید..فعلا مرخصی بهم نمیدن..واسه اینکه خیالم از جانبتون راحت باشه سفارشتون و به کاویانی کردم..بنیامین هم که مثل پسرم می مونه..غریبه که نیست دامادمه..باهاتون باشه خاطرم جمع ِ که اتفاقی نمیافته!..
سرمو زیر انداختم..بابا چه می دونست بنیامین که نزدیک من باشه برام از صد پشت غریبه غریبه تر ِ ؟!..ای کاش می تونستم با اومدنش مخالفت کنم!..ولی با کوچکترین عکس العملی از جانب من بابا رو به شک می انداختم......
-- اردشیر بابای بنیامین ظاهرا امروز قلبش درد می گیره می رسوننش بیمارستان..الان حالش بهتره..چند دقیقه پیش بنیامین زنگ زد گفت اوردنش خونه!..مثل اینکه وقتی تو رو میذاره خونه یه راست میره بیمارستان!..
پس مکالمه ش با تلفن به خاطرهمین بود که اسم بیمارستان رو اورد!..
از کنارم بلند شد و گفت: پاشو دخترم..پاشو بیا تو اشپزخونه یه چیزی بخور..
- گشنه م نیست بابا..........
دستمو گرفت: پاشو دخترم..مامانت غذات و گرم کرده.........
به اصرار بابا از جام بلند شدم و همراهش رفتم..دلم درد می کرد..این یعنی گرسنه م ولی به روی خودم نمی اوردم تا از اون در بیرون نرم..می ترسیدم از تو چشمام بخونن که امروز چه بلایی سرم اومده!..
اما حالا در مقابل مهربونی پدرم تسلیم بودم..اگه همیشه باهام همینطور بود شاید نصف غصه هام تموم می شد......
*******************************************
نگار_ مرگ من این درختا رو نیگا..ادم با دیدنشون جون می گیره!..
سارا_ من که دارم عشق می کنم..از دیدن طبیعت و آب وهوای شمال هیچ وقت سیر نمیشم !..
نسترن با لبخند گفت: کی بود می گفت بریم اصفهان؟..............
نگار تند گفت: خب حــــــالا تو ام دست گرفتی!..نگاهش و به جاده انداخت و ادامه داد: چه می دونستم جاده ی گیلان انقدر جیگره!....از تو اینه منو نگاه کرد و گفت: راستی این نومزد ِ خوش تیپت بادیگارده؟!..
با تعجب نگاش کردم........
- نه..چطور؟!..
شونه ش و انداخت بالا: هیچی فقط جای اینکه تو ماشین اون باشی اومدی اینور..اون بدبختم خط راستو گرفته و داره پشت سرمون میاد!..
اخم کردم و چیزی نگفتم.....نگار ادامه داد: میونه تون شکرابه؟!..
سکوت کردم که نسترن گفت: به تو چه آخه!..جلوتو نگاه کن به کشتنمون ندی..درضمن امانتی بابامه حواست باشه!..
نگار با اخم ساختگی روشو برگردوند و گفت: خیلی خب بابا..ندید بدید بازی در نیار..
نسترن_ اگه خسته نبودم خودم می نشستم پشت فرمون!..
سارا_ ای کاش خودت رانندگی می کردی نسترن، نگار این چاله چوله ها رو نمی بینه دل و روده م اومد تو دهنم به خدا!..
نگار _ دو کلومم از قالپاق ماشین عروس بشنو..اخه گرد و قلمبه با این شکمی که تو داری و از همون اول که استارت زدیم کله تو کردی تو آخور و یه دم داری می لمبونی معلومه باید دل و روده ت بیاد تو دهنت..معده ت مثل mp3 عمل می کنه آره؟!..فشرده و جادار......
نگار با هر جمله بیشتر حرص می خورد..نسترن بلند زد زیر خنده و منم نتوسنتم جلوی خودمو بگیرم!..
سارا که وقتی عصبانی می شد جیغ می زد گفت: تو اون روحت نگار..حیف که داری رانندگی می کنی و پای جونم وسطه وگرنه........
نگار خندید و با شیطنت گفت: وگرنه هنوز جا داری منم می خوردی اره؟!..
اینبار منم همصدای نسترن خندیدم..سارا از زور عصبانیت نزدیک به انفجار بود..حالت هر دوشون توی اون لحظه واقعا بامزه بود.....


ادامه دارد...

---

سارا باز انگشتشو رو زنگ فشرد....
نگار که کلافه شده بود رو کرد بهش وگفت: بسه بابا پوکوندی زنگ مردمو..
سارا_ اخه باز نمی کنه......
نگار_ خب لابد نیستن.........
از خونه ی کناری یه زنی با لباس محلی اومد بیرون و با همون لهجه ی شیرین گیلکی گفت: با کی کار دارید؟!..
نسترن رفت جلو و گفت: سلام خانم..ما مهمونای اقای کاویانی هستیم از تهران اومدیم ولی ظاهرا کسی خونه شون نیست!..
زن سرشو تکون داد و گفت: اره دخترم نیستن رفتن شهر..
نسترن_ نمی دونید کی بر می گردن؟!..
-- مثل اینکه حال مادرزنش بد شده بردنش بیمارستان..احمد اقا اومد بهم گفت هر وقت مهموناش اومدن بگم شرمنده تا شب بر نمی گردن....
سارا_ پس حالا ما باید چکار کنیم؟!..
نگار_ انگار باید تا شب صبر کنیم دیگه راهی نیست!..
بنیامین که تا اون موقع ساکت بود گفت: می برمتون مسافرخونه ای جایی..
نسترن _ نه لازم نیست می دونم باید کجا بریم!..
زن همسایه با روی خوش که عاشق لهجه ش شده بودم رو بهمون گفت: بیاین تو تا شب که نمیشه اواره ی کوچه و خیابون باشید..بفرمایید تو مهمونای احمد اقا مهمونای ما هم هستن!..
نسترن با لبخند گفت: ممنونم ازتون..لطف دارید شما......ولی نه مزاحمتون نمیشیم..میریم خونه ی دوست من!..
--باشه مادر هر جور خودتون صلاح می دونید..بی تعارف گفتم!..
نسترن_ ممنونم..فقط اگه آقای کاویانی اومدن و سراغ ما رو گرفتن بگید با این شماره......«شماره ش و نوشت رو یه کاغذ».......تماس بگیرن!..
--باشه دخترم..حتما بهش میگم!..
زن که رفت تو رو به نسترن گفتم: دوستت اینجا زندگی می کنه؟!..
نسترن_ اینجا که نه..تو یه روستا همین حوالی..
نگار_ از بچه های دانشگاست؟!..
نسترن_ نه.......بهتره بریم منم بهش زنگ می زنم هماهنگ می کنم!..
سارا_ نکنه اونجایی که از اول قرار بود بریم همون خونه ی دوستت بود؟!..
نسترن سرشو تکون داد..داشتیم می رفتیم سمت ماشین که بنیامین دستمو گرفت و نگهم داشت..گرمای شدید دستش مثل صاعقه از تنم رد شد..
-- تو بیا تو ماشین من!..
- اما.........
-- راه بیافت!.....
جلوی بچه ها نمی تونستم چیزی بگم!..دنبالش رفتم و بنیامین که در ماشین و برام باز کرد نسترن برگشت..
برای اطمینانش سرمو تکون دادم..به صورتم لبخند زد و نشست تو ماشین....
ولی من تو دلم عزا گرفته بودم!..
***********************************
تو مسیر هیچ کدوم حرفی نزدیم..می دونست هر چی هم که بگه من سکوت می کنم بنابراین ترجیح می داد حرفی نزنه!..تو این مدت با خلق و خوی من تا حدودی آشنا شده بود!..
نیم ساعت بعد نسترن جلوی یه خونه ی ویلایی نگه داشت..از روستا رد شده بودیم..و این ویلا دقیقا بالاترین نقطه از روستا قرار داشت!..
همه جلوی در بزرگ و سفید رنگش ایستاده بودیم..
نگار که دهنش باز مونده بود گفت: عجب دوست مایه داری نسترن..من که وقتی اسم روستا رو اوردی گفتم الان میریم تو یه خونه ی محلی و با یه مشت گاو و گوسفند و مرغ و خروس سر و کله می زنیم ولی اینجا که خیــــلی خفنه!..
سارا_ نسترن تو از این دوستا هم داشتی و رو نمی کردی؟!..
نسترن با لبخند زنگو زد و پشت در ایستاد..من کنارش بودم و بنیامین پشت سرم..سارا و نگار هم کنار نسترن ایستاده بودن!....
توقع نداشتیم به این زودی کسی درو باز کنه که یه دفعه در با شتاب باز شد و یکی با صدای مردونه بلند داد زد: به ارواح خاک حاج خانم می کشـــمت.............. و تا اینو گفت نسترن جیغ کشید: سوگل سرتو بدزد............. که همزمان دستمو گرفت و با خودش کشید پایین....و این حرکت ما همراه شد با صدای فریاد بنیامین از پشت سرمون!..
نگار و سارا از خنده غش کرده بودن!..من و نسترن مات و مبهوت سرمون و بلند کردیم که ببینم چه خبره و چی به چیه که با دیدن 2 تا مرد جوون رو به رومون سیخ سر جامون ایستادیم..اونا هم با تعجب به ما نگاه می کردن..
از شنیدن صدای ناله ی بنیامین برگشتم و نگاش کردم..افتاده بود رو زمین و سرشو چسبیده بود و یه لنگه کفش مردونه هم افتاده بود کنارش!....
نسترن که از این همه سر و صدا هول کرده بود گفت: ای وای، کی با لنگه کفش زد تو سر بنیامین؟!..
و همین جمله ی نسترن بود که باعث شد نگار و سارا بلندتر از قبل بزنن زیر خنده!..
صدای یکی از پسرا از پشت سر اومد: ما واقعا معذرت می خوایم ..نمی دونستیم شما پشت در هستید وگرنه........ما که برگشتیم اروم گفت: بازم معذرت!........
یکیشون رفت سمت بنیامین و دستشو گرفت بلندش کرد......بنیامین با حرص دستشو پس زد ......
-- نسترن!..........
نسترن با دیدن دختر جوونی که جلوی در ایستاده بود لبخند زد و به طرفش رفت!..
نسترن_ آفرین..وای چقدر دلم برات تنگ شده بود!..
همدیگه رو بغل کردن و آفرین با لبخند گفت: از بس بی معرفتی!........


ادامه دارد...

---

وقتی به تو فکر میکنم آیینه ها رو می شکنم

عطر تو هر شب میزنه، سایه ی تو رو پیرهنم

وقتی به تو فکر می کنم لرزه میفته به تنم

تو کل دنیا من می خوام فقط با تو حرف بزنم


************************************************** *******



نسترن با لبخند از تو بغلش اومد بیرون: باور کن نتونستم بیام..وگرنه...
آفرین لبخند زد و در حالی که دستشو به نشونه ی تعارف به سمت ویلا گرفته بود گفت: بی خیاله این حرفا، بیاین تو چرا دم در وایسادین؟!..
پسری که تو درگاه ایستاده بود کمی عقب ایستاد..تو صورتش نگاه نکردم ....
آفرین رو به بنیامین گفت: منم ازتون معذرت می خوام..یه سر ِ قضیه تقصیر من بود..
بنیامین که حالا اخماش ازهم باز شده بود گفت: مشکلی نیست..اتفاق بود!..
آفرین با لبخند به من نگاه کرد: شما باید خواهر نسترن جون باشید درسته؟!..
متقابلا با لبخند سرمو تکون دادم: بله....و دستمو به سمتش گرفتم که مشتاقانه باهام دست داد..
-اسمم سوگل ِ ..از اشناییتون خوشبختم.......
--منم آفرینم....و به همون پسری اشاره کرد که به بنیامین کمک کرده بود: برادرم آروین و....نگاهش و اطراف چرخوند و با تعجب گفت: پس آنیل کجا رفت؟!..الان همینجا بود.....
آروین_ رفت اونطرف..داره با گوشیش حرف می زنه!..
نگاهمو اطراف چرخوندم..نمای بیرونی ویلا سبک معمولی داشت ولی چشمگیر بود..باغی پر از دار و درخت که اکثرشون درختای بومی بودند..پرتقال .. انار .. انگور..و گل های رنگارنگی که هوش از سر ادم می برد!..صدای پرنده ها لا به لای درختا..صدای شرشر اب از فواره ای که وسط یه حوض بزرگ سمت راست باغ قرار داشت..
از پله ها بالا رفتیم..کنار هر پله یه گلدون ِ گل شمعدونی گذاشته بودند..با دیدن گلدونی که کمی بزرگتراز بقیه بود ناخداگاه ایستادم..شمعدونی سرخ و شادابی که به هیچ وجه نمی ذاشت نگاهمو به سمتی جز رخ شفاف و ظریفش بچرخونم!..
متوجه بچه ها نشدم ..رفته بودن تو..با شنیدن صدای قدمهایی از پشت سرم برگشتم..همون پسری بود که آفرین، آنیل معرفیش کرده بود..نگاهش که به من افتاد مکث کرد..سرشو زیر انداخت و پله ها رو آروم طی کرد..نگاهه کوتاهی به همون شمعدونی انداختم و رفتم تو!..
بنیامین با دیدنم اومد سمتم و کنارم ایستاد!..بچه ها تو راهرو بودند..
یه راهروی نسبتا عریض که از رو به رو به راه پله ها و از سمت راست به سالن راه داشت..سمت چپ هم شبیه به مهمونخونه بود..با دیدن سالن خالی از اثاثیه با تعجب همونجا ایستادیم....
نسترن_ فکر می کنم بد موقع مزاحم شدیم آفرین!..
آفرین و آروین داشتن لول یکی از فرشا رو باز می کردن..
آفرین_ داریم اثاث کشی می کنیم..فقط یه چندتا چیز دیگه مونده که فردا میان می برن!..
نسترن_ شرمنده نمی دونستم سرتون شلوغه وگرنه زنگ نمی زدم..
پسری که اسمش آروین بود فرش و غلت داد و لولش رو باز کرد..
رو به نسترن گفت: اثاثیه رو می برن ولی ما تا 1 هفته اینجا هستیم..
نسترن_ اگه به خاطر ما اینو می گید که.....
آروین میون حرفش اومد و گفت:من و آنیل یه مدت کوتاه اینجا کار داریم مجبوریم بمونیم!..
و رو به آفرین گفت: من یه سر میرم روستا کاری داشتی به گوشیم زنگ بزن!..
آفرین_ باشه..آنیل ام باهات میاد؟!..
آروین_ نمی دونم .. اگه خواست بیاد بهت خبر میدم!..
و زیر لب « با اجازه ای » گفت و از سالن بیرون رفت..آفرین به فرشی که با کمک آروین پهن کرده بود اشاره کرد: چرا سر ِ پا؟!..بشینید دیگه!..
نسترن_ ما تا شب بیشتر اینجا نیستیم..بازم معذرت حضورمون بی موقع بود!..
افرین یه اخم ساختگی نشوند رو پیشونیش و گفت: این چه حرفیه مگه من میذارم از اینجا برید؟!..بعد از یه مدتی تازه پیدات کردم!..
نگار که از همه خوش سر و زبون تر بود گفت: همین الانشم کلی معذبیم اینجا....و به سالن اشاره کرد: تو این اوضاع و احوال سرزده اومدیم درست نیست یه جورایی!..
آفرین کنار من نشست و با لحنی که معلوم بود دلخور ِ گفت: به اینجا نگاه نکنید تو 3 تا از اتاقا هنوز اسباب و اثاثیه هست..اشپزخونه هم همینطور..فقط 2 تا از سالنا و خورده ریزای اطراف و جمع کردیم..منم تا وقتی بچه ها اینجان پیششون هستم دیگه واسه چی برید؟!....
به نسترن نگاه کرد و ادامه داد: به جون مامان مریمم اگه بذارم پاتونو از اینجا بیرون بذارید..حالا ببین!..
نسترن خندید.......
--پس موندنمون یه شرط داره!..
آفرین منتظر نگاش کرد که نسترن گفت: باهامون مثل غریبه ها رفتار نکنید..اینجوری معذب میشیم!..
آفرین با ذوق خاصی که تو صداش مشهود بود گفت: من که از خدامه..خیالت راحت..من..............
صدای بسته شدن در و بعد از اون صدای مردی که گفت: واقعا صدآفرین...........

ادامه دارد...

---

فقط به عشق تو، به عشق اون چشمات، به عشق دیدنت، شنیدن صدات
تموم راهو با علاقه اومدم، قول میدم تا ابد تورو از دست ندم
فقط به عشق تو از خواب بیدار میشم
حس میکنم تورو بی اختیار پیشم
فقط به عشق تو دنیارو دوست دارم
حتی یه لحظه هم تنهات نمیذارم

************************************************** ****

آفرین از جاش بلند شد.......
آفرین_ با منی آنیل؟!..
آنیل پیراهنی که تو دستاش بود رو اورد بالا و گفت: این چیه؟!..
آفرین با دیدن لکه ی نسبتا تیره ی رو پیراهن لبشو گزید و رفت سمتش!..
آفرین _ ای وای ببخشید..یه لحظه حواسم پرت شد افتاد رو لباس مشکیا..رنگ گرفته!..
آنیل_ بله رنگ گرفته..حالا من چی بپوشم؟!..
آفرین_ یعنی جز این لباس دیگه ای نداری؟!..
آنیل_ دارم فقط استیناش زیادی کوتاهه!..
آفرین_ خب همون خوبه دیگه..فعلا بپوش تا بقیه شون خشک شن!..
آنیل_ یعنی میگی با زیرپوش برم جلو اون همه ادم؟!..
آفرین با تعجب نگاش کرد که آنیل با لبخند گفت: مگه بهت نگفتم همه رو نمی خواد بشوری؟!..فقط 2تا زیرپوش واسه م باقی گذاشتی هر چی داشتم و نداشتم ریختی تو اون وامونده!..
آفرین یه تای ابروشو انداخت بالا و گفت: هوا گرمه زود خشک میشه..تازه مگه من خدمتکاره شما دوتام که دم به دقیقه دستور میدین؟!..اون از آروین که میگه جورابامو لنگه به لنگه شستی..اینم از تو که میگی یه دونه پیرهن ندارم بپوشم!..هر دقیقه لباس عوض می کنید توقع دارید چیزی هم تمیز بمونه؟!..
آنیل خندید و با لحنی که قصد داشت آفرین و اذیت کنه گفت: پس تو موندی اینجا چکار؟!..
آفرین _ تا کارای دانشگاهمو انجام بدم اونوقت با خیال راحت برگردم تهران..نموندم که کلفتی شما دوتا رو بکنم!..
آنیل که انگار تازه متوجه ما شده بود لبخندش و کمرنگ کرد ....
اومد جلو و با بنیامین دست داد: بابت لنگه کفش شرمنده..من نشونه گیریم همیشه دقیقه ولی خب اینبار........
و با لبخند به سر بنیامین اشاره کرد..اخمای بنیامین تو هم رفت و دستشو عقب کشید:مهم نیست!....
نگار با لبخندی غلیظ دستشو جلو برد و گفت: من نگارم، دوست نسترن!..
آنیل نگاهش کرد و بدون اینکه خودشو متوجه ِ دست دراز شده ی نگار نشون بده سرشو تکون داد و گفت: خوشبختم......
و رو به آفرین گفت: پس چرا راهنماییشون نمی کنی؟.......
و به طبقه ی بالا اشاره کرد...............
نگاهه من به نگار بود که لبخندشو قورت داد .. دستش رو هوا مشت شد و آروم عقب کشید..
از نسترن شنیده بودم که نگار بر عکس فرهنگی که ما توش بزرگ شدیم به محرم و نامحرم بودن چندان اهمیتی نمیده!..
**************************************
- از کجا آفرین و می شناسی؟!..
--قضیه ش مفصله بعدا برات میگم..ولی اتفاقی باهاش اشنا شدم..با خودش و خانواده ش..تو یه خانواده ی 5 نفره زندگی می کنه..مادرش اسمش مریم ِ که چون از خانواده ی ثروتمندی ِ میشه گفت یه جورایی مغروره..خود ِ آفرین بارها برام تعریف کرده..........پدرش هم اسمش علیرضاست..مرد مهربون و مودبی ِ ..متین و با شخصیت.........برادرش آروین مدیر هتل ِ ..هتل واسه بابا بزرگشونه تو تهران!..........آنیل هم باشگاه بدنسازی داره ..آفرین می گفت یه مغازه ی عطر فروشی هم تو یکی از پاساژا بالای شهر تو تهران داره که گه گاه بهش سر می زنه!....
نگار با خنده گفت: دمت گرم بابا چجوری این همه اطلاعات ازشون گرفتی؟!..مگه چند وقته می شناسیشون؟!..
نسترن خندید و هیچی نگفت..
سارا _ چیز ِ دیگه ای هم مونده که ازشون نگفته باشی؟!..
نسترن- فقط همین که یه بابابزرگ دارن به اسم حاج اقا مودت..مرد معتقد و مومنی ِ .. آفرین می گفت یه روستا رو اسمش قسم می خورن!..اینجا هم ویلای بابابزرگشه!..
نگار با بداخلاقی ابرهاشو کشید تو هم و گفت: از این پسره آنیل هیچ خوشم نمیاد..خیلی خودشو می گیره!..
سارا_ کجا بیچاره خودشو گرفت؟!..نکنه واسه این میگی که باهات دست نداد؟!..
و با شیطنت خندید..نگار با حرص زد تو پهلوی سارا و گفت: بُشکه ببند نیشتو....از خداشم باشه بخواد با من دست بده..منو بگو فک کردم ادمه..
سارا که با اخم داشت پهلوشو می مالید گفت: پس فک کردی چیه؟!..هر کی زل بزنه تو چشات و هیز بازی در بیاره از نظر تو ادمه؟!..ولی خوشم اومد بالاخره یکی پیدا شد روی تو رو کم کنه!..
نگار دهنشو باز کرد که یه چیزی به سارا بگه، همون موقع تقه ای به در خورد و تا یکی از ما خواست جواب بده در رو پاشنه چرخید...........


ادامه دارد...

---

اگه خوبم، اگه اینجام یه نفر هست توی دنیام که مثل کوه پشتم موند همیشه
یه نفر که یه پدیدست، اتفاقی ناب و ویژست، زندگیمو خالی کرده از کلیشه
مثل مکس زیر بارون خود عشقه، واسه ی اون مهربونی مثل نبضه، بی ارادست
عشقو توی یه شب سرد تو وجودم منتشر کرد، یه سواله، یه ترانه، فوق العادست


************************************************** ******

با دیدن بنیامین لبخندمو خوردم و از رو تخت بلند شدم..
نیم نگاهی به بقیه انداخت و رو به من گفت: چند لحظه بیا بیرون کارت دارم!..
بدون اینکه به بچه ها نگاه کنم از اتاق بیرون رفتم!....
به محض اینکه درو بستم با غیظ گفت: می خوای اینجا بمونی؟!..
سرمو تکون دادم: اره.....تو مشکلی داری؟!..
-- معلومه که مشکل دارم..بین این دوتا غول تشن بمونی که چی بشه؟!..ما میریم مسافرخونه برو وسایلت و جمع کن!..
- ولی نسترن و دوستاشم هستن..تو هم که اینجایی واسه چی بریم مسافرخونه؟!..
-- از اول قرار شد بریم خونه ی دوست بابات نه ویلای دوست نسترن!..
- دیدی که نشد....الان هم خواستیم بریم آفرین نذاشت!..
-- نسترن هر کاری بخواد بکنه برام مهم نیست تو با من میای..
با اخم و صدای لرزونی گفتم: من با تو جایی نمیام..
جدی تو چشمام زل زد و مچ دستمو گرفت: همین که گفتم..برو کیفتو بردار.....
-ول کن دستمو زشته صدامون میره پایین..بنیامین خواهش می کنم.....
دیدم ساکته و فقط داره نگام می کنه فکر کردم کوتاه اومده ولی با چیزی که شنیدم درجا خشکم زد........
-- خیلی خب اگه بناست بمونیم من واسه ش یه شرط دارم!..تو باید توی یه اتاق با من باشی..
-چی؟؟!!......
-- همین که گفتم..لوازمت و میاری اون اتاق........در غیر اینصورت میریم هتل..
-ولـ .. ولی من..من نمی خوام!..
کشیده شدم سمتش..زور بنیامین زیاد بود و من توان مقابله با اون رو نداشتم..از لا به لای دندونای کلید شده ش غرید: تو غلط می کنی!..یادت نره تو نامزد منی.......
از خشمی که تو چشماش دو دو می زد و دردی که رو مچم احساس می کردم بغضم گرفت ..جسم لرزونمو محکم بین بازوهاش نگه داشت.. حتی بهم حق نفس کشیدن هم نمی داد..
- با اون کاری که تو ویلا باهام کردی..ازت می ترسم..من..من پیشت نمیام..ولم کن.......
تکونم داد و به همون ارومی ولی با خشم گفت: بهت گفتم ولت نمی کنم..بهت گفتم دست از سرت بر نمی دارم..تو هم فقط میگی چشم....
چشماشو باریک کرد و همونطور که تو چشمای خیس از اشکم خیره بود گفت: فک کردی واسه چی حاضر شدم کار و زندگیمو ول کنم و واسه چند روز باهات بیام اینجا؟!..بابات فکر کرده واسه دخترش بادیگارد استخدام کرده؟!..اومدم که بهت نزدیک باشم..تو رو وابسته ی خودم می کنم..از این حجب و حیای دخترونه و مزخرفت بدم میاد اینو می فهمی؟..ولی من برش می دارم..کاری می کنم هیچ کجا رو جز...................

--چیزی شده؟!..
صورتمو برگردوندم..آنیل با نگاهی از سر تعجب با فاصله ی کمی از ما ایستاده بود!..بنیامین حتی با وجود اون هم ذره ای کنار نکشید!..یه قطره اشک از گوشه ی چشمم رو گونه م چکید و نگاهمو زیر انداختم..توی موقعیتی که گیر افتاده بودم از اون مرد خجالت می کشیدم و از دست بنیامین عصبانی بودم!..
با شنیدن صدای بنیامین چشمامو بستم....
-- اتاق ما کجاست؟!.......
لبمو از شرم گزیدم.........و صدای آنیل.............
--اتاق شما؟!..منظرتون چیه؟!.......
بنیامین_اتاق ِ من و نامزدم!.......
تقلا کردم تا ولم کنه..ازش می ترسیدم..
- بنیامین تو رو خدا ولم کن..من با تو، تو یه اتاق نمی مونم!..
و صداشو شنیدم..بی توجه به من جمله ش رو مجددا تکرار کرد......
سرمو بلند کردم..اخمای آنیل تو هم رفت..نگاهش تو چشمام افتاد..چشمای گریونم....با بغض بنیامین رو پس زدم و محکم به در اتاق نسترن چسبیدم....و قبل از اینکه گریه م بگیره رفتم تو و درو سریع بستم و قفلش کردم..چسبیده به در زانو زدم..صدای هق هقم بلند شد..سرمو گذاشتم رو زانوهام..
صدای بچه ها رو می شنیدم..صدای بنیامین و که ازم می خواست درو بازکنم رو می شنیدم..
نسترن_ سوگل قربونت برم خواهری چی شده؟!..
دستش که رو سرم نشست نگاش کردم..با صورت خیس خودمو انداختم تو بغلش و با هق هق گفتم: نسترن یه کاری کن اون از اینجا بره..ازش می ترسم..تو رو خدا ......
پشتمو نوازش کرد: چی شده؟!..سوگل به خاطر خدا یه چیزی بگو..
با گریه به لباسش چنگ زدم.........
- اون دیوونه ست..نمی خوام منو ببره..

نسترن_ بچه ها میشه چند لحظه تنهامون بذارید؟!..
نگار و سارا بدون هیچ حرفی از اتاق رفتن بیرون.....نسترن از رو زمین بلندم کرد..رو تخت نشستیم..اشکامو با سر انگشتاش نوازشگرانه پاک کرد و گفت: باز چت شده سوگل؟!..بنیامین باهات چکار کرده؟!..
تو صورتش نگاه کردم..نسترن بابا نبود..نسترن مامان نبود..نسترن کسی نبود که بخواد سرزنشم کنه..نسترن خواهرم بود..آره..وقتی همه چیزو بهش بگم منو شماتت نمی کنه که چرا اینکارو کردم..تموم مدت سکوت کردم چون می ترسیدم..می ترسیدم لب باز کنم و همه منو به چشم مقصر ببینن..می ترسیدم از بنیامین بگم و همه سرزنشم کنن..که همین یه ذره محبت رو هم از دست بدم..من می ترسیدم..ولی نسترن با بقیه فرق داشت..پس....... سکوتم رو شکستم و همه چیزو تعریف کردم..


ادامه دارد...

به خاطر جبران این چند روزی که نبودم تعداد پستا رو بیشتر می کنم. عصر هم دوباره برا پست گداشتن میام.فعلا بای:493: