مشاعره (نسخه دوم)

[KᏙ¥றᏙƝ]

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

[امیررضا*]

اي غم ، تو که هستي از کجا مي آيي؟
هر دم به هواي دل ما مي آيي
باز آي و قدم به روي چشمم بگذار
چون اشک به چشمم آشنا مي آيي!

[KᏙ¥றᏙƝ]

یا علی نام تو بردم نه غمی ماند نه همی،بابی انت و امی
گوییا هیچ نه همی به دلم بوده نه غمی،بابی انت و امی
توکه از مرگ و حیات این همه فخری و مباهات،علی ای قبله ی حاجات
گویی آن دزد شقی تیغ نیالوده به سمی،بابی انت و امی

[امیررضا*]

يوسف گمگشته باز آيد به كنعان غم مخور
كليه احزان شود روزي گلستان غم مخور

[KᏙ¥றᏙƝ]

روي قبرم بنويسيد مسافر بوده است
بنويسيد که يک مرغ مهاجر بودهاست
بنويسيد زمين کوچه ي سرگردانياست
او در اين معبر پرحادثه عابر بودهاست

[امیررضا*]

ترسم این قوم که بر درد کشان می خندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را

[KᏙ¥றᏙƝ]

آنكه دستور زبان عشق را
بی‌گزاره در نهاد ما نهاد
خوب می‌دانست تیغ تیز را
در كف مستی نمی‌بایست داد

[امیررضا*]

دوست ان باشد که گیرد دست دوست در پریشان حالی و درماندگی

[KᏙ¥றᏙƝ]

یار با ما بی وفایی می کند


بی دلیل از ما جدایی می کند

[امیررضا*]

دی، کودکی بدامن مادر گریست زار
کز کودکان کوی، بمن کس نظر نداشت