بازی آنلاین
آپلود عکس
11-05-2013، 16:36
شرکت کننده مسابقه با شکایت علیه صداوسیما و صرف 500 هزار تومان توانست جایزه 150 هزار تومانی اش را از طریق دادگاه دریافت کند! شرکت کننده مسابقه با شکایت علیه صداوسیما و صرف 500 هزار تومان توانست جایزه 150 هزار تومانی اش را از طریق دادگاه دریافت کند.
یکی از کسانی که در مسابقات تلویزیونی برنده شده محمد شعبانی مقدم است. او صبح روز 19 خردادماه سال 83 در مسابقه ای که برنامه زنده صبح بخیر ایران برگزار کرده بود شرکت می کند و در نهایت موفق می شود از پس این مسابقه برآید و برنده جایزه 150هزار تومانی شود. آن روز برای محمد شعبانی مقدم روز خوبی بود و در کاشان، محل زندگی اش با شادمانی به همه از برنده شدن می گفت، اما این شیرینی برای این مرد جوان چندان پایدار نبود. او هر قدر بیشتر منتظر دریافت جایزه اش می شد کمتر به نتیجه می رسید تا جایی که بالاخره مجبور شد با هزینه کردن 500 هزار تومان از طریق مراجع قضایی پس از 7 سال جایزه 150 هزار تومانی خود را دریافت کند.
محمد شعبانی مقدم وقتی از دریافت جایزه ناامید می شود تصمیم می گیرد خود اقدام کند. به همین دلیل نامه ای خطاب به تهیه کننده برنامه صبح بخیر ایران می نویسد و از او می خواهد جایزه اش را ارسال کند. وقتی از این نامه پاسخی نمی گیرد این بار تصمیم می گیرد نامه ای خطاب به حراست صداوسیما بنویسد. این نامه هم بی پاسخ می ماند، نامه او به مدیر شبکه یک سیما هم بی پاسخ می ماند، او حتی در یک مراسم خاص یکی از مجریان این برنامه را می بیند و از او جایزه اش را طلب می کند، ولی با برخورد مناسبی روبه رو نمی شود.
این برنده مسابقه صداوسیما نامه های دیگر نیز ارسال می کند و وقتی همه این نامه ها بی پاسخ می ماند چاره کار را در شکایت می بیند، به دیوان عدالت اداری می رود و پس از 4 سال دوندگی در سال 87 از برنامه صبح بخیر ایران و صدا و سیما شکایت می کند. دیوان عدالت اداری وقتی با این شکایت عجیب روبه رو می شود و به دلیل این که شکایت موضوعی مدنی است، خود را فاقد صلاحیت رسیدگی تشخیص می دهد. با عدم رسیدگی به این شکایت در دیوان عدالت اداری اما محمد شعبانی مقدم ناامید نمی شود، او ابتدا به دادسرای کارکنان دولت مراجعه می کند.
دادستان این دادسرا وقتی چنین شکایت عجیبی را می بیند از این جوان می خواهد حتماً شکایتش را پیگیری کند و به همین دلیل برای طرح شکایت به مجتمع قضایی شهید بهشتی مراجعه می کند. محمد در این مجتمع هم متوجه می شود نمی تواند شکایتش را مطرح کند و باید به مجتمع قضایی شهید صدر برود. این جوان برای رسیدن به حقی که صدا و سیما از پرداخت آن خودداری می کرد به این مجتمع مراجعه می کند و بالاخره موفق می شود شکایتش را طرح کند.
طرح چنین شکواییه عجیبی با آن همه پشتکار برای احقاق حق مورد توجه مراجع قضایی قرار می گیرد و او بالاخره در سال 88 موفق می شود از صدا و سیما شکایت کند. چهار ماه بعد نوبت رسیدگی به شکایت محمد شعبانی مقدم می رسد، قبل از آن مسئولان حقوقی و وکلای صدا و سیما با تماس های تلفنی از محمد می خواهند شکایتش را پس بگیرد، ولی او هرگز چنین کاری نمی کند. حتی برای این که او از این قضیه منصرف شود یکی از مسئولان حقوقی سازمان صدا و سیما به محمد می گوید که با رئیس وقت شبکه اول مکاتبه کرده و او گفته که ادعای محمد برای (شرکت در مسابقه) رد شده ولی مبلغ این جایزه را به دلیل پیگیری مستمر او با کسر مالیات به عنوان «کادو» به او پرداخت می کنند. محمد عصبانی تر از قبل می شود و پاسخ می دهد که حقش را می خواهد نه صدقه و اعانه!!
روز دادگاه فرا می رسد و محمد شکایتش را طرح می کند، نماینده حقوقی سازمان نامه ای به قاضی می دهد که در آن نوشته شده «پرداخت جوایز مسابقات با اسپانسرهاست و سازمان صدا و سیما هیچ مسئولیتی در قبال آنها ندارد ضمن این که هیچ سند و نشانه ای وجود ندارد که نشان بدهد محمد شعبانی مقدم در مسابقه مورد نظر شرکت کرده باشد.»
این نامه با واکنش تند قاضی روبه رو می شود و رئیس دادگاه در پاسخ این نامه به نماینده حقوقی سازمان می گوید: «چرا صورت مسئله را عوض می کنید؟ مردم درخواستی از شما ندارند، شما مسابقه نگذارید، ولی وقتی مسابقه برگزار می کنید، باید جایزه اش را هم بدهید» سپس قاضی در مورد برنده شدن از محمد شاهد می خواهد و این برنده دو تن شاهد را به دادگاه می آورد. با این شهود جلسه دادگاه به نفع محمد ختم می شود و سرانجام صدا و سیما ضمن پرداخت جایزه 150 هزار تومانی، مجبور می شود دو هزار و سیصد تومان هم بابت هزینه رسیدگی به این پرونده پرداخت کند.
محمد شعبانی مقدم می گوید: «پس از هفت سال بالاخره به حق خودم رسیده ام و جایزه ام را می گیرم اما این محکومیت و بدنامی برای همیشه در تاریخ عملکرد سازمان صدا و سیما می ماند.» کار آنقدر بالامی گیرد که نه تنها خبرگزاری ها و روزنامه ها ماجرای محمد را منعکس می کنند بلکه خود صدا و سیما هم مجبور می شود برای جلوگیری از تبعات بعدی با محمد گفت وگو کند و آن را سانسور شده روی آنتن بفرستد. جوان کاشانی برای گرفتن 150 هزار تومان با هفت سال دوندگی مبلغ 500هزار تومان هزینه می کند و به گفته خودش این تلاش را به کار می گیرد تا درس عبرتی شود برای برنامه سازان صدا و سیما که جوایز مورد نظر را پرداخت کنند! به گفته جوان کاشانی جالب این که 150 هزار تومان حتی هزینه تولید 10 ثانیه برنامه در تلویزیون هم نیست و این که چرا صدا و سیما حتی در این حد هم به مخاطبش احترام نمی گذارد جای سوال دارد.
محمد شعبانی مقدم می گوید: 7 سال تلاش کردم تا جایزه ام را بگیرم اما بسیارند کسانی که برنده می شوند، جایزه شان را نمی گیرند و اقدامی هم نمی کنند، آنها صرفاً بی اعتماد می شوند، بی اعتماد به رسانه ای که ادعا دارد «ملی» است.
یکی از کسانی که در مسابقات تلویزیونی برنده شده محمد شعبانی مقدم است. او صبح روز 19 خردادماه سال 83 در مسابقه ای که برنامه زنده صبح بخیر ایران برگزار کرده بود شرکت می کند و در نهایت موفق می شود از پس این مسابقه برآید و برنده جایزه 150هزار تومانی شود. آن روز برای محمد شعبانی مقدم روز خوبی بود و در کاشان، محل زندگی اش با شادمانی به همه از برنده شدن می گفت، اما این شیرینی برای این مرد جوان چندان پایدار نبود. او هر قدر بیشتر منتظر دریافت جایزه اش می شد کمتر به نتیجه می رسید تا جایی که بالاخره مجبور شد با هزینه کردن 500 هزار تومان از طریق مراجع قضایی پس از 7 سال جایزه 150 هزار تومانی خود را دریافت کند.
محمد شعبانی مقدم وقتی از دریافت جایزه ناامید می شود تصمیم می گیرد خود اقدام کند. به همین دلیل نامه ای خطاب به تهیه کننده برنامه صبح بخیر ایران می نویسد و از او می خواهد جایزه اش را ارسال کند. وقتی از این نامه پاسخی نمی گیرد این بار تصمیم می گیرد نامه ای خطاب به حراست صداوسیما بنویسد. این نامه هم بی پاسخ می ماند، نامه او به مدیر شبکه یک سیما هم بی پاسخ می ماند، او حتی در یک مراسم خاص یکی از مجریان این برنامه را می بیند و از او جایزه اش را طلب می کند، ولی با برخورد مناسبی روبه رو نمی شود.
این برنده مسابقه صداوسیما نامه های دیگر نیز ارسال می کند و وقتی همه این نامه ها بی پاسخ می ماند چاره کار را در شکایت می بیند، به دیوان عدالت اداری می رود و پس از 4 سال دوندگی در سال 87 از برنامه صبح بخیر ایران و صدا و سیما شکایت می کند. دیوان عدالت اداری وقتی با این شکایت عجیب روبه رو می شود و به دلیل این که شکایت موضوعی مدنی است، خود را فاقد صلاحیت رسیدگی تشخیص می دهد. با عدم رسیدگی به این شکایت در دیوان عدالت اداری اما محمد شعبانی مقدم ناامید نمی شود، او ابتدا به دادسرای کارکنان دولت مراجعه می کند.
دادستان این دادسرا وقتی چنین شکایت عجیبی را می بیند از این جوان می خواهد حتماً شکایتش را پیگیری کند و به همین دلیل برای طرح شکایت به مجتمع قضایی شهید بهشتی مراجعه می کند. محمد در این مجتمع هم متوجه می شود نمی تواند شکایتش را مطرح کند و باید به مجتمع قضایی شهید صدر برود. این جوان برای رسیدن به حقی که صدا و سیما از پرداخت آن خودداری می کرد به این مجتمع مراجعه می کند و بالاخره موفق می شود شکایتش را طرح کند.
طرح چنین شکواییه عجیبی با آن همه پشتکار برای احقاق حق مورد توجه مراجع قضایی قرار می گیرد و او بالاخره در سال 88 موفق می شود از صدا و سیما شکایت کند. چهار ماه بعد نوبت رسیدگی به شکایت محمد شعبانی مقدم می رسد، قبل از آن مسئولان حقوقی و وکلای صدا و سیما با تماس های تلفنی از محمد می خواهند شکایتش را پس بگیرد، ولی او هرگز چنین کاری نمی کند. حتی برای این که او از این قضیه منصرف شود یکی از مسئولان حقوقی سازمان صدا و سیما به محمد می گوید که با رئیس وقت شبکه اول مکاتبه کرده و او گفته که ادعای محمد برای (شرکت در مسابقه) رد شده ولی مبلغ این جایزه را به دلیل پیگیری مستمر او با کسر مالیات به عنوان «کادو» به او پرداخت می کنند. محمد عصبانی تر از قبل می شود و پاسخ می دهد که حقش را می خواهد نه صدقه و اعانه!!
روز دادگاه فرا می رسد و محمد شکایتش را طرح می کند، نماینده حقوقی سازمان نامه ای به قاضی می دهد که در آن نوشته شده «پرداخت جوایز مسابقات با اسپانسرهاست و سازمان صدا و سیما هیچ مسئولیتی در قبال آنها ندارد ضمن این که هیچ سند و نشانه ای وجود ندارد که نشان بدهد محمد شعبانی مقدم در مسابقه مورد نظر شرکت کرده باشد.»
این نامه با واکنش تند قاضی روبه رو می شود و رئیس دادگاه در پاسخ این نامه به نماینده حقوقی سازمان می گوید: «چرا صورت مسئله را عوض می کنید؟ مردم درخواستی از شما ندارند، شما مسابقه نگذارید، ولی وقتی مسابقه برگزار می کنید، باید جایزه اش را هم بدهید» سپس قاضی در مورد برنده شدن از محمد شاهد می خواهد و این برنده دو تن شاهد را به دادگاه می آورد. با این شهود جلسه دادگاه به نفع محمد ختم می شود و سرانجام صدا و سیما ضمن پرداخت جایزه 150 هزار تومانی، مجبور می شود دو هزار و سیصد تومان هم بابت هزینه رسیدگی به این پرونده پرداخت کند.
محمد شعبانی مقدم می گوید: «پس از هفت سال بالاخره به حق خودم رسیده ام و جایزه ام را می گیرم اما این محکومیت و بدنامی برای همیشه در تاریخ عملکرد سازمان صدا و سیما می ماند.» کار آنقدر بالامی گیرد که نه تنها خبرگزاری ها و روزنامه ها ماجرای محمد را منعکس می کنند بلکه خود صدا و سیما هم مجبور می شود برای جلوگیری از تبعات بعدی با محمد گفت وگو کند و آن را سانسور شده روی آنتن بفرستد. جوان کاشانی برای گرفتن 150 هزار تومان با هفت سال دوندگی مبلغ 500هزار تومان هزینه می کند و به گفته خودش این تلاش را به کار می گیرد تا درس عبرتی شود برای برنامه سازان صدا و سیما که جوایز مورد نظر را پرداخت کنند! به گفته جوان کاشانی جالب این که 150 هزار تومان حتی هزینه تولید 10 ثانیه برنامه در تلویزیون هم نیست و این که چرا صدا و سیما حتی در این حد هم به مخاطبش احترام نمی گذارد جای سوال دارد.
محمد شعبانی مقدم می گوید: 7 سال تلاش کردم تا جایزه ام را بگیرم اما بسیارند کسانی که برنده می شوند، جایزه شان را نمی گیرند و اقدامی هم نمی کنند، آنها صرفاً بی اعتماد می شوند، بی اعتماد به رسانه ای که ادعا دارد «ملی» است.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
