بازی آنلاین
آپلود عکس
سلام بیوگرافیه خوانندگان خارجی مورد علاقتون رو بنویسید
بیوگرافی جاستین بیبر
برگرفته از ویکی پدیا
جاستین درو بیبر (به انگلیسی: Justin Drew Bieber) زادهٔ ۱ مارس ۱۹۹۴، خوانندهٔ پاپ و بازیگر نوجوان کانادایی است. او در سال ۲۰۰۷، با قرار دادن ویدئوهایی از خواندن خود در سایت یوتوب، در بین کاربران آن محبوب شد و در سال ۲۰۰۸ توسط اسکوتر براون، (کسی که بعدأ مدیر برنامه‌هاش شد) کشف شد. او به طور رسمی خوانندگی را از سال ۲۰۰۹ با تک‌آهنگ «یک بار» شروع کرد و اولین اثر خود را با نام «دنیای من» در تاریخ ۱۷ نوامبر ۲۰۰۹ (۲۶ آبان ۱۳۸۸) روانهٔ بازار کرد.
در تاریخ ۲۳ مارس ۲۰۱۰ اولین آلبوم استودیویی او با نام «دنیای من ۲.۰» که ادامهٔ آلبوم چندآهنگهٔ قبلی خود با نام «دنیای من» بود، منتشر شد و در رتبهٔ ۱ جدول بیلبورد ۲۰۰ جای گرفت. تک‌آهنگ «عزیزم» از آلبوم «دنیای من ۲.۰» در ژانویهٔ ۲۰۱۰ منتشر شد. موزیک ویدئوی این ترانه هم‌اکنون پربیننده‌ترین ویدئوی تاریخ سایت یوتوب است. این ویدئو تا چندی پیش، منفورترین ویدئوی تاریخ سایت یوتوب بود. پس از انتشار «دنیای من ۲.۰» اولین تور کنسرت خود را با نام «دنیای من» آغاز کرد. سپس آلبوم‌های ریمیکس «دنیاهای من آکوستیک» و «هرگز نگو هرگز – ریمیکس‌ها» را روانهٔ بازار کرد. فیلم سه‌بعدی او نیز با نام «جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز» که یک مستند کنسرتی است در ۱۱ فوریه (۲۲ بهمن ۱۳۸۹) امسال اکران شد و به پرفروشترین فیلم مستند، موزیکال و کنسرتی تاریخ آمریکا تبدیل شد.
بیبر توانسته جوایز معتبری در صنعت موسیقی بدست آورد که جایزهٔ «بهترین خوانندهٔ سال ۲۰۱۰» از مراسم جوایز موسیقی آمریکا و جایزهٔ «بهترین خوانندهٔ جدید سال ۲۰۱۰» از مراسم جوایز موزیک ویدیوی ام تی وی از جمله آن است. به گفتهٔ خودش، او تحت تاثیر هنرمندان سیاه پوستی همانند مایکل جکسون، موسیقیدان و رقصندهٔ برجستهٔ اهل آمریکا است. جاستین در سال ۲۰۱۱، از طرف مجلهٔ تایم به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد تأثیر گذار سال انتخاب شد. همچنین در سال ۲۰۱۱، به عنوان دومین فرد ثروتمند زیر2۰ سال ۱۲ ماه گذشته نیز معرفی شد. جاستین به عنوان یکی از معروف‌ترین نوجوانان جهان نیز شناخته می‌شود.
جاستین بیبر در تاریخ ۱ مارس ۱۹۹۴ (۱۰ اسفند ۱۳۷۲) در لندن، انتاریو به دنیا آمد و در شهر استرت‌فورد، انتاریو[و ۱] بزرگ شد. پدر بزرگ پدری او اهل آلمان بود که مدت‌ها قبل به کانادا مهاجرت کرد. مادر جاستین، پتی مالته،[و ۲] نیز فرانسه-کانادایی تبار است. مادرش وقتی که ۱۸ ساله بود جاستین را باردار شد. وقتی جاستین ۲ ساله بود پدرش، جرمی بیبر،[و ۳] برای ازدواج با زن دیگری پتی را طلاق داد و مادرش او را به تنهایی و با درآمد کمی که از کارش بدست می‌آورد بزرگ کرد. در حالی که جاستین بزرگ می‌شد مادرش نحوهٔ نواختن پیانو، درام، گیتار و ترومپت را به او آموخت. اوایل سال ۲۰۰۷ زمانی که او ۱۲ ساله بود در مسابقه‌ای محلی که در شهر استرت‌فورد برگزار می‌شد شرکت کرد و آهنگی از نی-یو به نام «So Sick» را خواند و به رتبه دوم رسید. سپس مادرش فیلم‌هایی از این مسابقه را در یوتوب گذاشت تا دوستان و آشنایان آن را ببینند. پتی که متوجه علاقه مردم به فیلم‌های پسرش شد شروع به گذاشتن فیلم‌های جدیدی از او در یوتوب کرد. او به این کارش ادامه داد تا این که بازدید از ویدیوهای پسرش به ۱۰ میلیون رسید.
بعد از محبوبیت ویدیوهای بیبر در یوتوب، اسکوتر براون به طور تصادفی یکی از ویدیوهای او را مشاهده کرد. براون که تحت تاثیر استعداد بیبر قرار گرفته بود، شروع به تماشای تمام ویدیوهای او در مسابقهٔ مدرسه کرد و در نهایت با پتی تماس گرفت تا پیرامون استعداد فوق العادهٔ پسرش صحبت کند. پتی در ابتدا علاقه‌ای به این که پسرش یک سوپر استار شود نشان نمی‌داد اما بعد از مدتی رضایت داد تا براون، جاستین را برای ضبط چند آهنگ آزمایشی به آتلانتا ببرد. یک هفتهٔ بعد، براون، جاستین را با آشر، خوانندهٔ معروف پاپ و آر اند بی آشنا کرد. به این ترتیب بود که جاستین به گروه موسیقی ریموند و براون (گروه موسیقی آشر ریموند و اسکوتر براون) که به اختصار آربی‌ام‌جی خوانده می‌شد، پیوست. در اکتبر ۲۰۰۸ بیبر قرارداد خود را با کمپانی آیلند رکوردز امضا کرد و اسکوتر براون مدیر برنامه‌های او شد. در همان زمان جاستین به همراه مادرش به آتلانتا نقل مکان کرد.
۲۰۰۹: آلبوم دنیای من [ویرایش]
در ژوئیه ۲۰۰۹ اولین تک‌آهنگ بیبر با نام «یک بار» در رادیو پخش شد. این تک‌آهنگ در اولین هفتهٔ انتشارش توانست رتبه ۱۲ را در جدول ۱۰۰ اثر برتر کانادا و رتبهٔ ۱۷ را در جدول ۱۰۰ اثر برتر بیلبورد بدست آورد. اولین اثر بیبر با نام «دنیای من» که آلبومی چندآهنگه (EP) بود، در تاریخ ۱۷ نوامبر ۲۰۰۹ روانه بازار شد. سه تک‌آهنگ این آلبوم به نام‌های «یک دختر تنها»، «مرا دوست بدار» و «دختر محبوب» در جدول ۱۰۰ اثر برتر بیلبورد جز ۴۰ اثر برتر شدند.
در ۲۰ دسامبر ۲۰۰۹ جاستین آهنگ «روزی در کریسمس»[و ۴] را به مناسبت کریسمس برای رئیس جمهوری آمریکا، باراک اوباما و بانوی اول، میشل اوباما، در کاخ سفید اجرا کرد. («روزی در کریسمس» را استیو واندر در سال ۱۹۶۷ برای کریسمس خواند و مایکل جکسون آن را برای کریسمس ۱۹۷۰ باز خوانی کرد).
او همچنین در پنچاه و دومین مراسم اهدای جوایز گرمی حاضر شد. در همان شب پس از مراسم گرمی جاستین به همراه ۸۴ ابر خوانندهٔ دیگر برای خواندن تک‌آهنگ خیریه «ما دنیاییم ۲۵ برای هائیتی» که به مناسبت بیست پنچمین سالگرد ترانهٔ «ما دنیاییم» و جمع‌آوری کمک برای زلزله زدگان هائیتی باز خوانی می‌شد به استدیویی رفتند. جاستین در بین خوانندگان حاضر جوان‌ترین بود. («ما دنیاییم» نوشتهٔ مایکل جکسون و لایونل ریچی، برای کمک به قحطی زدگان آفریقا به همراهی ۴۳ تن از ابر خوانندگان آن زمان بعد از مراسم گرمی در سال ۱۹۸۵ ضبط شد).
این آلبوم اولین آلبوم استودیویی بیبر است. قبل از دنیای من ۲٫۰، آلبومی چند آهنگه به نام «دنیای من» که تنها ۲۵ دقیقه زمان داشت منتشر شد.]] در ۱۹ مارس ۲۰۱۰ اولین آلبوم استودیویی بیبر با نام «دنیای من ۲.۰» منتشر شد. اولین تک‌آهنگ این آلبوم، ترانهٔ «عزیزم» بود که با هم‌خوانی لوداکریس در ژانویهٔ ۲۰۱۰ منتشر شد و تا به امروز موفق‌ترین ترانهٔ اوست. این ترانه در جداول موسیقی آمریکا به رتبهٔ ۵ رسید و در هفت کشور دیگر در ۱۰ ترانهٔ برتر قرار گرفت و در فرانسه شماره ۱ شد. سپس او اولین تور رسمی خودش را با نام «تور دنیای من» در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۰ (۱ مرداد ۱۳۸۹) و از شهر هارتفورد آغاز کرد. در ژوئیه ۲۰۱۰، بیبر، به پرجستوجو شده ترین فرد مشهور در اینترنت تبدیل شد. در همان ماه، ویدئوی ترانهٔ «عزیزم»، با بیش از ۲۵۰ میلیون بازدید در سایت یوتوب، به «پر بازدیدترین ویدئوی تاریخ تاسیس یوتوب» بدل گشت. هم زمان با این اتفاق، این ویدئو به «دوست نداشتنی‌ترین ویدئوی یوتوب» تبدیل شد. در سپتامبر ۲۰۱۰ گزارش شد که حساب کاربری بیبر در توییتر، به تنهایی ۳ درصد از ترافیک روزانهٔ این سایت را دارد.
در ژوئیه ۲۰۱۰، او کار ضبط دومین آلبوم استودیویی خود را آغاز کرد.
۲۰۱۱ [ویرایش]
در فوریه ۲۰۱۱ فیلم سه‌بعدی جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز به کارگردانی جون چو، کارگردان فیلم Step Up 3D اکران شد.
در سال ۲۰۱۱ او از طرف مجله تایمز به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد تأثیر گذار سال انتخاب شد.[۱] در مه ۲۰۱۱ جاستین بیبر ۶ جایزهٔ بیلبورد را از آن خود کرد. او پس از دریافت جایزه‌اش گفت:
« از هر کسی که به من کمک کرد که از شهر زادگاهم فراتر بروم تشکر می‌کنم. »
در این مراسم، جاستین بیبر و امینم، هر یک با ۶ جایزه، بیشترین تعداد جایزه را از آن خود کردند.[۲]
او در ژوئن ۲۰۱۱ (خرداد ۱۳۹۰)، از طرف مجلهٔ فوربس به عنوان دومین فرد ثروتمند مشهور زیر ۳۰ سال در ۱۲ ماه گذشته انتخاب شد. او در این فهرست جوان‌ترین ستارهٔ موسیقی بود. طبق بررسی‌های این مجله، دستمزد او در ۱۲ ماه گذشته، ۵۳ میلیون دلار بوده‌است.
جاستین بیبر یک مسیحی است[۱۰] اما اسکوتر براون، مدیر برنامه یهودی جاستین بیبر و کسی که اولین بار استعداد وی را در اینترنت کشف و او را به دنیای حرفهای موسیقی وارد کرد در مصاحبه با روزنامهٔ هاآرتص، نخستین بار پرده از گرایش‌های یهودی جاستین برداشت.[۱۱] همچنین اسکوتر براون در فیلم مستند «جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز» بیان کرد که جاستین قبل از شروع همه کنسرت‌هایش ابتدا دعای «شیما» (نیایش یهودیان) را با گروه موسیقی‌اش زمزمه می‌کند و پس از آن دعای مسیحیان را می‌خواند، اسکوتر براون در بخش دیگری از این فیلم می‌گوید: «کودکانی وجود دارند که قربانی یهودی ستیزی هستند، آنها با دیدن این فیلم با کسی که هم فرهنگ خودشان است آشنا می‌شوند و من هم به همین دلیل احساس خیلی خوبی دارم.[۱۲]
شایعهٔ پیوند جاستین بیبر با یهودیت پس از سفر او به اسرائیل در ماه آوریل ۲۰۱۱ و در ادامهٔ «تور دنیای من» پررنگ‌تر شد. در این سفر از طرف اسکوتر براون، تقاضای ملاقات جاستین با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل صورت گرفت که بعداً عنوان شد این تقاضا از سوی نتانیاهو رد شده است.[۱۳] خود جاستین بیبر سفر به اسرائیل را صرفا جهت اجرای کنسرت ذکر کرده و هرگونه ارتباط این سفر با سیاست را رد نموده است. این در حالیست که قرار بود بیبر با کودکان اسرائیلی آسیب دیده از حملات موشکی حماس دیدار کند ولی به جای آن ۷۰۰ بلیت رایگان به کودکان اسرائیلی مرز اسرائیل با غزه جهت شرکت در کنسرتش در تل آویو بخشید.[۱۴]
شایعات مبنی بر یهودی بودن بیبر پس از شرکت او در مراسم عروسی دان کیتر (گیتاریست یهودی گروهش) در تورنتو بالا گرفت. در آن مراسم بیبر با کلاه کیپا (کلاه سنتی یهودیان) شرکت کرده بود تا به ریشه‌های یهودی گروهش احترام بگذارد.[۱۵]
همچنین جاستین و پدرش هنگام حضور در اسرائیل بر بدن خود خالکوبی‌ای (تاتو) حک کردند. در این تاتو کلمه «یشوا» (عیسی) به حروف عبری نوشته شده است.
بیو گرافیه امینم
برگرفته از ویکی پدیا
مارشال بروس مدرز سوم (به انگلیسی: Marshall Bruce Mathers III)[۱] معروف به امینم (به انگلیسی: Eminem) و اسلیم شیدی (Slim Shady) آهنگساز، تهیه‌کننده، هنرپیشه و خوانندهٔ رپ اهل آمریکا است.
امینم قبل از شروع کار خوانندگی به عنوان یک تک‌خوان، عضو گروه رپ «دی ۱۲» بود که در سال ۱۹۹۶ شروع به کار کرده بود. گروه «دی ۱۲» پس از موفقیت انفرادی امینم موفقیت بسیاری کسب کرد. او همچنین یکی از اعضای گروه دو نفرهٔ «بد میتس اویل» نیز می‌باشد.
امینم در سال ۱۹۹۹ و با انتشار اولین آلبوم استودیویی‌اش با نام «اسلیم شیدی ال پی» به سرعت در بین مردم محبوب شد. این آلبوم توانست جایزهٔ گرمی «بهترین آلبوم رپ» را بدست آورد. آلبوم بعدی او «مارشال مدرز ال پی»[۲] بود که عنوان سریعترین فروش آلبوم یک خوانندهٔ انفرادی در آمریکا را کسب کرد و توانست جایزهٔ گرمی «بهترین آلبوم رپ» را بدست بیاورد. آلبوم سوم او با نام «نمایش امینم»[۳] به پرفروشترین آلبوم جهان در سال ۲۰۰۲ تبدیل شد و چند جایزه گرمی نیز دریافت کرد و باعث شد که امینم به عنوان اولین رپری شناخته شود که ۳ بار جایزهٔ «بهترین آلبوم رپ» را پشت سر هم کسب کرده‌است. تعداد جایزه‌های گرمی او تا به امروز به ۱۳ عدد می‌رسد. امینم بعد از تور جهانی‌اش در سال ۲۰۰۵، مدتی از کارش کناره گرفت. او در سال ۲۰۰۹ آلبوم «برگشت» منتشر کرد. سپس در سال ۲۰۱۰ آلبوم «ریکاوری» را منتشر کرد که به موفقیت جهانی رسید و به پرفروشترین آلبوم جهان در سال ۲۰۱۰ و همچنین پرفروشترین آلبوم دیجیتال تاریخ موسیقی تبدیل شد.
تا با امروز ۸۰ میلیون نسخه از آثار امینم به فروش رفته است که باعث شده او به یکی از پرفروشترین هنرمندان موسیقی جهان تبدیل بشود. در سال ۲۰۱۰ اعلام شد که امینم پرفروشترین خوانندهٔ ده سال گذشته نیز بوده است.
در فهرست «۱۰۰ هنرمند عظیم موسیقی جهان در تمام دوران‌ها» که در سال ۲۰۰۵ و توسط شبکهٔ وی‌اچ‌وان رده‌بندی شد، امینم رتبهٔ ۷۹ را بدست آورد.[۴] او توسط مجلهٔ رولینگ استون در رتبهٔ ۸۲ فهرست «۱۰۰ هنرمند عظیم جهان در تمام دوران‌ها» قرار گرفت.[۵] همچنین او عنوان «بهترین رپر زندهٔ جهان» را از مجلهٔ «وایب» در سال ۲۰۰۸ دریافت کرد.[۶] امینم و گروه دی ۱۲ در کل ۱۰ آلبوم شمارهٔ یک در جدول بیلبورد ۲۰۰ دارد.[۷] او ۱۳ قطعه شماره یک در سراسر دنیا دارد. امینم در دسامبر ۲۰۰۹ جایزهٔ «هنرمند دهه» را از مراسم جوایز بیلبورد دریافت کرد.[۸]
به گفتهٔ مجلهٔ بیلبورد، ۲ آلبوم از پنج آلبوم پرفروش دههٔ ۲۰۰۰ -در سراسر دنیا- متعلق به امینم است.[۹][۱۰] در سال ۲۰۱۰ اعلام شد که موسیقی امینم ۹۴ میلیون بار (بیش از هر خوانندهٔ دیگری) تکثیر شد. [۱۰]
صفحهٔ امینم در وب‌گاه یوتیوب تا امروز بیش از ۱ میلیارد بازدید داشته‌است.[۱۱] امینم با بیش از ۴۰ میلیون دوست‌دار، پرطرفدارترین انسان در فیس بوک نیز هست.
امینم از زمان موفقیت‌اش کارهای تجاری‌ای نیز انجام داده است. او برچسب شخصی خودش با نام «اسلیم شیدی رکوردز» را با همکاری مدیربرنامه‌هایش، پائول روزنبرگ تاسیس کرد. او شبکهٔ رادیویی شخصی با نام «Shade 45» دارد. او از سال ۲۰۰۲ به حرفهٔ بازیگری روی آورد و تا به امروز نیز در چند فیلم همانند فیلم «هشت مایل» بازی کرده است.
مدرز در میسوری، سنت جوزف به دنیا آمد. مادر او دبورا مدرز-بریگز و پدر او مارشال بروس مدرز جونیور هستند. اصالت او به اسکاتلند[۱۲] و انگلیس و در رده‌های دورتر به سوییس و آلمان [۱۳] بر می‌گردد. وقتی ۱۸ ماهه بود، پدرش خانه را برای همیشه ترک کرد و او به تنهایی توسط مادرش بزرگ شد.. تا قبل از این که او ۱۲ ساله بشود، آنها در خانه‌های زیادی در شهرهای مختلف میسوری(مثل سان جوزف و ساوانا و کانزاس سیتی) جابجا می‌شدند. تا اینکه در شهر وارن ایالت میشیگان (از شهرک های دیترویت)ساکن شدند[۱۴]. بعد از گوش دادن به آلبوم «گواهی نامه شده به ۳[۱۵]» از گروه «بیستی بویز» به هیپ-هاپ علاقه مند شد و قطعه‌هایی به صورت تازه کار با اسم مستعار «ام اند ام» اجرا کرد و عضو گروهی ملقب به «محصولات بیسمینت [۱۶] » شد و اولین آلبوم زیرزمینی خود را به نام «قدم گذاشتن به صحنه[۱۷] » منتشر کرد. آنها بعداً نام خود را به «سول اینتنت[۱۸] » تغییر دادند و حوالی سال ۱۹۹۵ تک آهنگ «خائن لعنتی[۱۹] » را با تهیه کنندگی شرکت «ماشینین داک رکوردز[۲۰] » منتشر کردند.[۱]. با وجود اینکه مارشال به مدرسهٔ لینکولن در وارن می‌رفت، ولی گاهی در مبارزه‌های سبک آزاد رپ در مدرسهٔ آزبورن در آنسوی شهر شرکت می کرد. [۱] در همان زمان با برنده شدن در یک اجرا در یک کارخانه آمریکایی-آفریقایی توانست رضایت مخاطبان هیپ هاپ را به خود جلب کند.[۱][۲۱] بعد از دو بار تجدید در کلاس نهم به دلیل مدرسه گریزی و نمرات نزدیک به تجدید، در ۱۷ سالگی ترک تحصیل کرد.[۱] در سال ۱۹۹۱، دایی او، رونالد "رونی" نلسون، به وسیله ی شات گان خودکشی کرد. مارشال به او خیلی نزدیک بود و رونی بود که موسیقی رپ را به او در سن ۱۱ سالگی معرفی کرده بود. با مرگ او، مارشال زیر و رو شد. او در قسمت بالای بازوی چپش یک خالکوبی با کملات «رونی، در آرامش استراحت کن» حک کرده است.[۲۲]
حرفه موسیقی [ویرایش]
از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۸ : کارهای اولیه و «بی نهایت» [ویرایش]
همچنین ببینید: بی نهایت (آلبوم)
امینم در سال ۱۹۹۲ به طور ابتدایی در شرکت اف تی بی عضو بود که توسط دو برادر به نام‌های جف و مارک بیس [۲۳] اداره می‌شد. مارشال در همان حال یک شغل پاره وقت نیز داشت که آشپزی و ظرف شستن در رستوران «لژ گیلبرت» [۲۴] بود. [۲۵] در سال ۱۹۹۶ او اولین کار خود، «بی نهایت» را عرضه کرد که در استودیوی بِیسمینت که تحت نظارت برادران بیس بود، ضبط شده بود. این آلبوم با لیبل غیر مستقل سرگرمی‌های اینترنتی منتشر شد..[۲۶] امینم بعدها می‌گوید «واضحه که به عنوان اوّلین کارم تحت تاثیر بقیهٔ خواننده‌ها بودم. من تلمیح‌های زیادی از خواننده‌هایی مثل «ناس» و «ای زد» داشتم. «بی نهایت» فقط یه آزمایش بود برای این که بتونم بفهمم قالب آهنگ هام چه جوری باشه. چه جوری با میکروفون صدا درست کنم و خودم رو عرضه کنم. یه سکوی پرش بود؛ «بی نهایت» مثل یه پیش نمایش بود که منو بالا بکشه.» [۲۷] مضامین بی نهایت بیشتر شامل دردسرهای بزرگ کردن «هِیلی»، دختر نوزادش، زیر بار قرض وام‌ها و میل شدیدش به پولدار شدن می‌شود.[۲۸]. خیلی زود امینم با رپر بزرگ وقت در دیترویت «رویس دا۹'۵» با اسم مستعار «آدم بده با شیطان ملاقات می‌کند[۲۹] » همکاری کرد. [۳۰] امّا عدم موفقیت بی نهایت و مصرف دارو و الکل منجر به خودکشی ناکام او شد.[۱] پس از اینکه در سال ۱۹۹۷ امینم در جایگاه دوم المپیک رپ قرار گرفت، جیمی یاوین[۳۱] ، نمایندهٔ شرکت اینتراسکوپ رکوردز، از او تقاضای پیش نمایشی از قطعه‌های آلبوم جدید را کرد. امینم در آن سال جایزه بهترین اجراکننده ی سال را نیر از برنامه ی بلند شو[۳۲] گرفته بود که به او در تسهیل ضبطش کمک کرد[۳۳]. لاوین، نوار را برای دکتر دره، موسس سرگرمی‌های افترمث پخش کرد. سپس هر دو شروع به ساخت ترانه برای آهنگهای آلبوم جدید «اسلیم شیدی ال پی» کردند. امینم هم به عنوان خوانندهٔ مهمان در آلبوم «شیطان بدون دلیل[۳۴] » اثر «کید راک» حضور پیدا کرد[۱]. در مارس ۱۹۹۸ مجلهٔ هیپ-هاپ «سورس» امینم را در ستون «پشت جلد بدون امضا[۳۵] » معرفی کرد.[۳۶]
از ۱۹۹۸ تا ۱۹۹۹ : اسلیم شیدی ال پی [ویرایش]
همچنین ببینید: اسلیم شیدی ال پی
طبق گفتهٔ بیلبورد در این نقطه از زندگی او «فهمید آرزوهای موسیقیایی اش تنها راه فرار از زندگی غمبارش است». بعد از عضویت در افترمث/اینترسکوپ در سال ۱۹۹۸، امینم اولین آلبوم سرو سامان یافتهٔ خود به نام «اسلیم شیدی ال پی» -که شدیداً تحت حمایت دکتر دره بود- را منتشر ساخت. به گفتهٔ بیلبورد، این آلبوم «سالهای روشن پیش رو از ساختاری بود که او از قبل آن را نوشته بود». [۳۷] آلبوم در بین آلبوم‌های سال ۱۹۹۹ به مشهور شدن ادامه داد تا جایی که انتهای سال سه جایزه پلاتینیوم دریافت کرد. [۳۸] با محبوبیت آلبوم، جدال‌های حاشیه بر سر متن ترانه‌ها در گرفت. او در «۹۷ بونی و کلاید[۳۹]»شرح یک سفر با دختر نوزادش را بیان کرده بود تا او را از مادرش جدا کند. در «ضمیر گناهکار[۴۰]» ضمیر مردی او را متقاعد می‌کرد که همسر و عاشق خود را بکشد. «ضمیر گناهکار» اولین قدم بود که باعث استحکام هر چه بیشتر رابطه این دو همکار شود. آنها بعدها در دو آهنگ «بیخیال دره[۴۱]» و «چه فرقی می‌کنه [۴۲] » از آلبوم «۲۰۰۱» دکتر دره، «بیچ پلیز۲[۴۳]» از آلبوم «مارشال مدرز ال پی»، «هر چی می‌خوای بگو[۴۴]» از «نمایش امینم» ، «دوباره خوانی : پایین آمدن پرده ها [۴۵]»از آلبوم« دوباره خوانی »،«به خاطر قدیما[۴۶]» و «یه بطری بزن[۴۷]» از «ریلپس» با هم کار کردند. دکتر دره تا وقتی امینم با لیبل افترمث می‌خوانَد، حداقل در یک قطعه حضور افتخاری خواهد داشت.این آلبوم در حالی که ۹ میلیون نسخه در سراسر دنیا فروخته بود، ۴ بار جایزه پلاتینیوم از «انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکا» را از آن خود کرد. [۴۸] با انتشار این آلبوم، امینم را متهم کردند که موضوعات و سبک خواندن او، منحصرا شبیه خواننده رپ زیر زمینی، « کیج[۴۹] »است. [۵۰][۵۱]
از ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱ : مارشال مدرز ال پی [ویرایش]
«مارشال مدرز ال پی» در ماه می‌سال ۲۰۰۰ منتشر شد. در هفتهٔ اول ۱٫۷۶ میلیون نسخه فروش کرد که رکورد آلبوم «داگی استایل[۵۲]» از «اسنوپ داگ» (سریعترین فروش هیپ هاپ) و «عزیزم یک بار دیگر[۵۳]» از «بریتنی اسپیرز» (سریعترین فروش آلبوم تک خواننده) در تاریخ آمریکا را شکست[۵۴]. اولین قطعهٔ آلبوم، «اسلیم شیدی واقعی»، موفقیت بزرگی بود که بحث‌های زیادی به خاطر اهانت به شخصیت‌های شناخته شده و اظهار بعضی حرفهای شک بر انگیز در مورد آنها به راه انداخت. مثلا گفته بود «کریستینا آگیلرا» با«فرد دارست»و«دارسون دالی»آمیزش دهانی داشته[۵۵]. در قطعهٔ دوم،«من همینم که هستم»، او برای طرفداران خود در مورد این که شرکت فشار زیادی به او برای در صدر ماندن«اسم من» آورده صحبت کرد. همچنین امینم در نماهنگ«اسم من»با«مریلین منسون»، خوانندهٔ سبک«هوی متال»، شوخی کرده بود که بسیاری ازهنر مندان نقاط خوب آن را تحسین کرده اند. امینم و مرلین بعداً در یک کنسرت قطعه«من همینم که هستم»را با هم اجرا کردند[۵۶]. در قطعهٔ سوم،«استن»، (که قطعه‌ای از آهنگ«متشکرم»از«دایدو»را در داخل خود داشت) کوشش کرد تا محبوبیت جدیدش مبارزه کند. او این کار را با نشان دادن یکی از طرفدارانش به نام استن که با تقلید از آهنگ از«۹۷ بونی و کلاید»از اسلیم شیدی ای پی، خود و دوست حامله اش را داخل آب انداخته بود، انجام داد[۵۷]. در نماهنگ«استن»، امینم طرفداری را نشان داد که سعی می‌کرد با وجود راست دست بودن مانند امینم با دست چپ بنویسد. «استن»به عقیدهٔ مجلهٔ «Q» سومین نماهنگ تاریخ نام گرفت[۵۸] و دهمین آهنگ سال از نظرسایت Top40-Charts.com»» قرار گرفت[۵۹]. ولی بیشترین تحسین‌ها زمانی شروع شد که قطعه در مجلهٔ «رولینگ استونز»جزو لیست «۵۰۰ قطعهٔ برتر تمام دوران ها» در رتبهٔ ۲۹۰ قرار گرفت[۶۰]. در ژولای سال ۲۰۰۰، امینم اولین سفیدپوستی شد که روی جلد نشریه «سورس» رفت.این آلبوم [۳۶] ۱۰بار جایزه پلاتینیوم از «انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکا» را از آن خود کرده است. در مراسم«جوایز گرمی ۴۳»امینم و«جان التون» در سال ۲۰۰۱ با همدیگر اجرا کردند. [۶۱] مجله «سرگرمی هفتگی»امینم را در لیست بهترین های دهه قرار داد و اعلام کرد «حرکت جالبی از امینم بود که با وجود ترانه های ضد همجنس بازی اش، با یک الگوی همجنس باز، ترانه«استن»را اجرا کرد که به یاد ماندنی است.» [۶۲] امینم آن زمان در «تور در دود» برای آلبوم «۲۰۰۱»، با دکتر دره، اسنوپ داگ، اگزیبیت و آیس کیوب [۶۳] و در «تور ارزش های خانوادگی» با گروه موسیقی «لیمپ بیزکت» همکاری کرد. [۶۴]
از ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳ : نمایش امینم [ویرایش]
سومین آلبوم رسمی امینم که «نمایش امینم» نام داشت، تابستان سال ۲۰۰۲ منتشر شد و با فروش بیش از ۱ میلیون نسخه در هفتهٔ اول، نقطهٔ عطف دیگری در کارنامهٔ هنری او بود. قطعهٔ برجستهٔ «بدون من»، آشکارا دنبالهٔ آهنگ «اسلیم شیدی واقعی» بود که پیام‌های افشاگرانه در مورد «بوی بَندز»، «لیمپ بیزکیت» و «لینه چنی» داشت. آلبوم برندهٔ جایزه الماس " انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکاً شد و حدود ۱۰ میلیون در آمریکا و ۲۰ میلیون نسخه از آن در سراسر دنیا به فروش رسید و باعث شد امینم تنها کسی شود که دو آلبوم با فروش ۲۰ میلیونی جهانی دارد. آلبوم بیان کنندهٔ سختی‌های او برای رسیدن به شهرت، ارتباط او با همسر و دخترش و وضعیت خود در موسیقی هیپ-هاپ بود. او همین طور مشکلاتی که در دادگاه (به دلیل کشتن مردی که در حالی همسرش را می‌بوسیده دیده بود) با آنها مواجه شده را شرح می‌دهد. «استفان توماس ارلواین» از «آل میوزیک» اعتقاد دا رد با وجود خشونت مشهود در برخی قطعه‌ها، این آلبوم از «مارشال مدرز ال پی» کم تر فتنه برانگیز است. هرچند که برخی مثل «ال. برنت بوزل» (که از آلبوم قبل هم انتقاد کرده بود) عقیده دارند آلبوم پر از اندیشه‌های ضد ازدواج و حجم عظیمی از لغات ناپسند است.
از ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵: دوباره خوانی [ویرایش]
«مرکز رسانه آمریکا» که توسط یک محافظه کار تاسیس شده بود و توسط سازمانی محافظه کار اداره می‌شد، اعلام کرد که«سازمان اسرار آمریکا» قبول کرده که در حال رسیدگی به پروندهٔ امینم در مورد تهدید رییس جمهور آمریکا است. بخش مورد اتهام، قسمتی از آهنگ «ما به عنوان آمریکایی‌ها» به این صورت بود: «لعنت به پول/من دوس ندارم برای رییس جمهورای مرده رپ بخونم/ترجیح می‌دم رییس جمهور مرده باشه/تا حالا نگفته بودم ولی سابقشو دارم...» که به همراه سی دی اضافهٔ آلبوم پخش شده بود. سال ۲۰۰۴ شاهد عرضهٔ آلبوم رسمی چهارم امینم به اسم «دوباره خوانی» بود که در هفتهٔ اول حدود ۷۰۰ هزار نسخه فروش کرد؛ برنده ۷ پلاتینوم از «انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکا» شد و حدود ۱۵ میلیون در سراسر دنیا و ۷٫۸ میلیون در آمریکا به فروش رسید. این آلبوم نیز صدر نشین بود و یک قطعهٔ برجسته با اسم «جاست لوز ایت» داشت.
در ۱۲ اکتبر ۲۰۰۴، یک هفته پس از انتشار موزیک ویدئوی «Just Lose It» که اولین قطعه آلبوم «دوباره خوانی» امینم بود، مایکل جکسون با برنامهٔ استیو هاروی در رادیوی شهر لس آنجلس تماس گرفت و ناراحتی خود را از نماهنگ «Just Lose It» بیان کرد. امینم در این نماهنگ با محاکمه اتهام کودک آزاری جکسون، شایعهٔ جراحی پلاستیک و حادثهٔ پپسی سال ۱۹۸۴(که طی آن در زمان فیلم برداری تبلیغ کمپانی پپسی، موی جکسون آتش گرفته بود) شوخی کرده بود. با این وجود که امینم در شعر گفته بود «این خنجر زدن به مایکل نیس/فقط یه شوخیه/من روانی ام...» ولی پشتیبانان و دوستان مایکل جکسون نماهنگ را مورد انتقاد قرار دادند. از قبیل استیوی واندر، خوانندهٔ موسیقی سول، که نماهنگ را «ضربه زدن به یک نفر وقتی پایین است» نامیده بود و یا خود «استیو هاروی» که گفته بود «امینم اعتقاداتشو از دست داده. ما می‌خوایم که او برگرده». امینم در این نماهنگ با «پی وی هرمان»، ام‌سی همر و «مدونا» هم شوخی کرده بود. با شکایت رسمی مایکل جکسون، «بلک اینترتینمنت تلویژن» اولین شبکه‌ای بود که پخش این نماهنگ را متوقف کرد. هر چند که شبکهٔ «ام تی وی» (شبکه موسیقی) اعلام کرد پخش نماهنگ را ادامه خواهد داد. «بنزینو» اسکات مدیر وقت نشریه «سورس» نه تنها توقف پخش نماهنگ، بلکه حذف قطعه از آلبوم و عذرخواهی رسمی امینم از مایکل جکسون را خواستار شد. در سال ۲۰۰۷ مایکل جکسون و سونی، شرکت «فیمس میوزیک ال ال سی» را از «ویا کام» خریدند و جکسون توانست حق نشر تمام آثار خوانندگانی همچون: امینم، شکیرا و بک را به انتشارات موسیقی خود بیافزاید. با وجود اینکه فروش آلبوم را قطعه‌ای با زمینهٔ کمدی تامین می‌کرد، «دوباره خوانی» از مضامین جدی نظیر قطعهٔ ضد جنگ «مُش» هم بهره مند بود. ۲۵ اکتبر ۲۰۰۴، درست ۱ هفته قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا سال ۲۰۰۴، امینم نماهنگ «مُش» را در اینترنت منتشر کرد. این آهنگ مضامین ضد بوش زیاد و قسمت‌های تندی مثل «لعنت به بوش» و: «این سلاح کشتار جمعی که بهش می‌گیم رییس جمهور» داشت. این نماهنگ ارتشی از انسان‌ها از جمله لوید بنکز رپر را نشان می‌داد که امینم آنها را به سمت کاخ سفید هدایت می‌کرد. در پایان نماهنگ وقتی ارتش کاخ را تصرف می‌کند، نشان داده می‌شود که آنها تنها برای رای دادن آمده‌اند. نماهنگ با کلمات «سه شنبه ۲ نوامبر رای بدهید» تمام می‌شد. ولی بعد از پیروزی بوش در انتخابات به پوسترهایی تغییر کرد که در آنها امینم به بوش در حال سخنرانی حمله می‌کرد.
از ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ : وقفهٔ کاری [ویرایش]
امینم در حال اجرای زنده در «تور مدیریت خشم»
در سال ۲۰۰۵ بعضی از کارکنان شرکت، شایع کردند امینم قصد دارد بعد از ۶ سال رپ خواندن و گرفتن چند جایزه پلاتینوم، صحنهٔ موسیقی را برای همیشه ترک کند. شایعه اوایل سال ۲۰۰۵ شکل گرفت وقتی اسم آلبوم امینم «خاکسپاری» اعلام شده بود. آلبوم با نام «ندای صحنه-قطعه‌های گلچین» و از شرکت «افترمث» در ۶ دسامبر ۲۰۰۵ منتشر شد. در جولای ۲۰۰۵، شبکه «آزاد خبری دیترویت»، اعلام کرد که آلبوم آخرین اثر امینم به عنوان تک خواننده خواهد بود وامینم دی توالو را که هستهٔ آن بود ترک خواهد کرد و از این پس به عنوان تهیه کننده و برنامه ریز به کار خود ادامه خواهد داد. امینم تکذیب این خبر را در برنامه «موجو در صبح» از رادیوی "WKQI" دیترویت اعلام کرد. او اضافه کرد که حداقل استراحتی به عنوان یک هنرمند داشته باشد؛ «من الان تو بخشی از زندگیم هستم که نمی‌دونم وضع آیندهٔ کاریم چه جوریه... به خاطر همینه که اسمشو «ندای صحنه» گذاشتم. این می‌تونه کار آخر باشه. ما نمی‌دونیم.». در سال ۲۰۰۵، امینم یکی از موضوعات نمایه «برنارد گلدبرگ» در بخش «۱۰۰ نفری که آمریکا را به گند می‌کشند» شد. او رتبهٔ ۵۸ را کسب کرده بود. «باب هربرت» از نشریه «نیویورک تایمز» گفته بود «در آهنگهای امینم تمام زنها فاحشه هستند و او علاقه به تجاوز و قتل آنها دارد» و آهنگ «هیچ کس مریض تر از این نیست» را به عنوان مثالی برای زن ستیزی عنوان کرده بود. در تابستان ۲۰۰۵، امینم عازم سفر سه سالهٔ کنسرتی خود برای «تور مدیریت خشم» شد که در آن با «فیفتی سنت»، «جی یونیت»، «لیل جان»، «دی توالو»، «ابی ترایس» و «دِ الچمیست» همراه بود. در آگوست ۲۰۰۵ امینم تور خود را لغو کرد و سپس اعلام کرد به مرکز ترک اعتیاد به خاطر «وابستگی به قرص خواب آور» خواهد رفت. امینم در سال ۲۰۰۶ از یک سی دی زیر زمینی که میکس تیپ بی ارزشی بود آلبوم گروهی خودش رو با کمک «جی یونیت» و «دی توالو» و تهیه کنندگی «کیماگر» با نام«امینم تقدیم می‌کند:ری-آپ» منتشر کرد. نقدها بسیار با هم متقاوت بود. اما همه یک توافق داشتند. تک آهنگ «تو نمی‌دونی» از بهترین آهنگهای اون سال بود. امینم فیفتی سنت لوید بنکز و کشیس در اون آهنگ خونده بودند و توانستند آهنگ بی نظیری رو هدیه به مردم هدیه بدهند. امینم بعد از آلبوم «امینم تقدیم می‌کند:ری-آپ» به سکوت رفت و کسی از او حرفی نشنید. حتی شایعه‌های بازنشسته شدندش هم به گوش می‌رسید.
از ۲۰۰۸ تاکنون: آلبوم‌های بازگشت و ریکاوری [ویرایش]
همچنین ببینید: بازگشت (آلبوم)
همچنین ببینید: ریکاوری (آلبوم)
در سپتامبر ۲۰۰۸، امینم وسط مصاحبه «فیفتی سنت» در رادیو «هات ۹۷» نیویورک روی خط آمد و گفت «بین دوراهی» است و «در حال بحث» بر سر این است که زمان انتشار آلبوم بعد کی خواهد بود. او گفت: «من همیشه کار می کنم-همش توی استودیو هستم و این الان احساس خوبی داره، انرژی ای که از طرف لیبل هست... تا یه مدّت، نمی خواستم برگردم به استودیو، به خاطر یه سری مسایل شخصی. الان دارم از اون مسایل میام بیرون و این احساس خوبی داره.» امینم در سپتامبر ۲۰۰۸ در شبکه رادیویی شخصی اش، «شید ۴۵» حاضر شد و گفت: «الان دارم روی آهنگا کار می کنم. دارم کلی آهنگ می سازم و روشون فکر می کنم.می دونی، انگار هر چه قدر بیشتر رو آهنگ وقت می ذارم، شناختم از اون بیشتر می شه.» این همان جایی بود که اینتر اسکوپ بالاخره وجود آلبوم جدید امینم را اعلام، و اضافه کرد بهار ۲۰۰۹ زمان انتشار رسمی آلبوم است. در دسامبر ۲۰۰۸ او امینم اطلاعات بیشتری از آلبومی داد که اخیرا نامش به عنوان «بازگشت» اعلام شده بود. او گفت: « من و درِه مث قدیما برگشتیم به آزمایشگاه، مرد! بیشتر آهنگای بازگشتو دره می سازه. ما داریم بر میگردیم به همون راهای شیطانی قدیمی... فک می کنم همین قدر بسه.» در ۵ مارس ۲۰۰۹، امینم اعلام کرد که در این سال ۲ آلبوم عرضه خواهد کرد. «بازگشت»، آلبوم اول، در ۱۹ می منتشر شد. در حالی که اوّلین قطعهٔ آن، «ما تو رو ساختیم» توسط نماهنگ در ۷ آوریل پخش شده بود. در ۳ اکتبر ۲۰۰۹، امینم دوباره در «شید ۴۵» به همراه «دی جی هو کینگ» حاضر شد و گفت «دینان پورتر» و «جاست بلیز» سرگرم ساختن ملودی‌های «ریکاوری» هستند. در ۳۰ اکتبر، امینم در «وودو میوزیک اکسپرینس» در «نیو اورلئان»به عنوان خوانندهٔ اصلی، اولین اجرای رسمی خود در ۲۰۰۹ را برگزار کرد. این اجرا شامل تعدادی از آهنگهای بازگشت و بسیاری از قطعه‌های قدیمی او و اجرایی به همراهی دی توالو می شد. این آلبوم قرار نبود به فروش آلبوم‌های قبلی امینم دست پیدا کند. ولی هم برای او تبلیغ خوبی بود و هم نظرهای منتقدانهٔ زیادی را دوباره برای او به همراه داشت. علاوه بر این تلاشی برای دوباره ساختن جایگاه خود در هیپ هاپ بود. ریلپس یکی از بهترین آلبوم‌های سال ۲۰۰۹ لقب گرفت و حالا از طرف انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکا دو جایزه پلاتینوم دارد و بیش از ۵ میلیون نسخه در سراسر جهان به فروش رفته است. در ۱۹نوامبر ۲۰۰۹، امینم در وبسایت خود اعلام کرد آلبوم بازگشت:دوباره پرکردن در ۲۱دسامبر منتشر خواهد شد. آلبوم انتشاری دوباره از بازگشت خواهد بود و شامل ۷ قطعهٔ اضافی است. در آستانهٔ پخش آلبوم امینم گقت: «می خوام برای طرفدارا مقدار بیشتری از چیزی که برنامه ریزی کرده بودم، بدم ..امیدوارم دوباره پرکردن، طرفدارامو تا اومدن «ریکاوری» تا سال دیگه راضی نگه داره. من و دره دوباره داریم آهنگا رو می سازیم و چند تا آهنگساز جدید مث «جاست بلید» هم هستن. آهنگای جدید کاملا تو راه دیگه ای از اون چیزی که من از بازیابی می خواستم، هستن. این دفعه آهنگا رو با نوشتن متن شروع کردیم. آهنگا با آهنگایی که قبلا شنیدین فرق دارن؛ ولی من می خوام این جوریش هم بشنوین.»
موسیقی‌شناسی [ویرایش]
آلبوم‌های استودیویی
بی نهایت (۱۹۹۶)
اسلیم شیدی ال پی (۱۹۹۹)
مارشال مترز ال پی (۲۰۰۰)
نمایش امینم (۲۰۰۲)
دوباره خوانی (۲۰۰۴)
بازگشت (۲۰۰۹)
بازگشت : دوباره پرکردن (۲۰۰۹)
ریکاوری (۲۰۱۰)
آلبوم‌های گرد آوری شده
۸ مایل (۲۰۰۲)
تک آهنگ‌ها (۲۰۰۳)
کرتین کال-گلچین (۲۰۰۵)
امینم تقدیم می‌کند : د ری آپ (۲۰۰۶)
مستقیم از گاو صندوق ای پی(۲۰۱۱)
آلبوم‌های گروهی
آندر گراوند ای پی(دی توالو)(۱۹۹۶)
شب شیطان (دی توالو)(۲۰۰۱)
دنیای دی توالو (دی توالو)(۲۰۰۴)
جهنم:عاقبت (بد میتس اویل)(۲۰۱۱)
آلبوم‌های زیرزمینی
اسلیم شیدی ای پی (۱۹۹۷)
مستقیم از آزمایشگاه(۲۰۰۳)
بیوگرافی جاستین بیبر
برگرفته از ویکی پدیا
جاستین درو بیبر (به انگلیسی: Justin Drew Bieber) زادهٔ ۱ مارس ۱۹۹۴، خوانندهٔ پاپ و بازیگر نوجوان کانادایی است. او در سال ۲۰۰۷، با قرار دادن ویدئوهایی از خواندن خود در سایت یوتوب، در بین کاربران آن محبوب شد و در سال ۲۰۰۸ توسط اسکوتر براون، (کسی که بعدأ مدیر برنامه‌هاش شد) کشف شد. او به طور رسمی خوانندگی را از سال ۲۰۰۹ با تک‌آهنگ «یک بار» شروع کرد و اولین اثر خود را با نام «دنیای من» در تاریخ ۱۷ نوامبر ۲۰۰۹ (۲۶ آبان ۱۳۸۸) روانهٔ بازار کرد.
در تاریخ ۲۳ مارس ۲۰۱۰ اولین آلبوم استودیویی او با نام «دنیای من ۲.۰» که ادامهٔ آلبوم چندآهنگهٔ قبلی خود با نام «دنیای من» بود، منتشر شد و در رتبهٔ ۱ جدول بیلبورد ۲۰۰ جای گرفت. تک‌آهنگ «عزیزم» از آلبوم «دنیای من ۲.۰» در ژانویهٔ ۲۰۱۰ منتشر شد. موزیک ویدئوی این ترانه هم‌اکنون پربیننده‌ترین ویدئوی تاریخ سایت یوتوب است. این ویدئو تا چندی پیش، منفورترین ویدئوی تاریخ سایت یوتوب بود. پس از انتشار «دنیای من ۲.۰» اولین تور کنسرت خود را با نام «دنیای من» آغاز کرد. سپس آلبوم‌های ریمیکس «دنیاهای من آکوستیک» و «هرگز نگو هرگز – ریمیکس‌ها» را روانهٔ بازار کرد. فیلم سه‌بعدی او نیز با نام «جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز» که یک مستند کنسرتی است در ۱۱ فوریه (۲۲ بهمن ۱۳۸۹) امسال اکران شد و به پرفروشترین فیلم مستند، موزیکال و کنسرتی تاریخ آمریکا تبدیل شد.
بیبر توانسته جوایز معتبری در صنعت موسیقی بدست آورد که جایزهٔ «بهترین خوانندهٔ سال ۲۰۱۰» از مراسم جوایز موسیقی آمریکا و جایزهٔ «بهترین خوانندهٔ جدید سال ۲۰۱۰» از مراسم جوایز موزیک ویدیوی ام تی وی از جمله آن است. به گفتهٔ خودش، او تحت تاثیر هنرمندان سیاه پوستی همانند مایکل جکسون، موسیقیدان و رقصندهٔ برجستهٔ اهل آمریکا است. جاستین در سال ۲۰۱۱، از طرف مجلهٔ تایم به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد تأثیر گذار سال انتخاب شد. همچنین در سال ۲۰۱۱، به عنوان دومین فرد ثروتمند زیر2۰ سال ۱۲ ماه گذشته نیز معرفی شد. جاستین به عنوان یکی از معروف‌ترین نوجوانان جهان نیز شناخته می‌شود.
جاستین بیبر در تاریخ ۱ مارس ۱۹۹۴ (۱۰ اسفند ۱۳۷۲) در لندن، انتاریو به دنیا آمد و در شهر استرت‌فورد، انتاریو[و ۱] بزرگ شد. پدر بزرگ پدری او اهل آلمان بود که مدت‌ها قبل به کانادا مهاجرت کرد. مادر جاستین، پتی مالته،[و ۲] نیز فرانسه-کانادایی تبار است. مادرش وقتی که ۱۸ ساله بود جاستین را باردار شد. وقتی جاستین ۲ ساله بود پدرش، جرمی بیبر،[و ۳] برای ازدواج با زن دیگری پتی را طلاق داد و مادرش او را به تنهایی و با درآمد کمی که از کارش بدست می‌آورد بزرگ کرد. در حالی که جاستین بزرگ می‌شد مادرش نحوهٔ نواختن پیانو، درام، گیتار و ترومپت را به او آموخت. اوایل سال ۲۰۰۷ زمانی که او ۱۲ ساله بود در مسابقه‌ای محلی که در شهر استرت‌فورد برگزار می‌شد شرکت کرد و آهنگی از نی-یو به نام «So Sick» را خواند و به رتبه دوم رسید. سپس مادرش فیلم‌هایی از این مسابقه را در یوتوب گذاشت تا دوستان و آشنایان آن را ببینند. پتی که متوجه علاقه مردم به فیلم‌های پسرش شد شروع به گذاشتن فیلم‌های جدیدی از او در یوتوب کرد. او به این کارش ادامه داد تا این که بازدید از ویدیوهای پسرش به ۱۰ میلیون رسید.
بعد از محبوبیت ویدیوهای بیبر در یوتوب، اسکوتر براون به طور تصادفی یکی از ویدیوهای او را مشاهده کرد. براون که تحت تاثیر استعداد بیبر قرار گرفته بود، شروع به تماشای تمام ویدیوهای او در مسابقهٔ مدرسه کرد و در نهایت با پتی تماس گرفت تا پیرامون استعداد فوق العادهٔ پسرش صحبت کند. پتی در ابتدا علاقه‌ای به این که پسرش یک سوپر استار شود نشان نمی‌داد اما بعد از مدتی رضایت داد تا براون، جاستین را برای ضبط چند آهنگ آزمایشی به آتلانتا ببرد. یک هفتهٔ بعد، براون، جاستین را با آشر، خوانندهٔ معروف پاپ و آر اند بی آشنا کرد. به این ترتیب بود که جاستین به گروه موسیقی ریموند و براون (گروه موسیقی آشر ریموند و اسکوتر براون) که به اختصار آربی‌ام‌جی خوانده می‌شد، پیوست. در اکتبر ۲۰۰۸ بیبر قرارداد خود را با کمپانی آیلند رکوردز امضا کرد و اسکوتر براون مدیر برنامه‌های او شد. در همان زمان جاستین به همراه مادرش به آتلانتا نقل مکان کرد.
۲۰۰۹: آلبوم دنیای من [ویرایش]
در ژوئیه ۲۰۰۹ اولین تک‌آهنگ بیبر با نام «یک بار» در رادیو پخش شد. این تک‌آهنگ در اولین هفتهٔ انتشارش توانست رتبه ۱۲ را در جدول ۱۰۰ اثر برتر کانادا و رتبهٔ ۱۷ را در جدول ۱۰۰ اثر برتر بیلبورد بدست آورد. اولین اثر بیبر با نام «دنیای من» که آلبومی چندآهنگه (EP) بود، در تاریخ ۱۷ نوامبر ۲۰۰۹ روانه بازار شد. سه تک‌آهنگ این آلبوم به نام‌های «یک دختر تنها»، «مرا دوست بدار» و «دختر محبوب» در جدول ۱۰۰ اثر برتر بیلبورد جز ۴۰ اثر برتر شدند.
در ۲۰ دسامبر ۲۰۰۹ جاستین آهنگ «روزی در کریسمس»[و ۴] را به مناسبت کریسمس برای رئیس جمهوری آمریکا، باراک اوباما و بانوی اول، میشل اوباما، در کاخ سفید اجرا کرد. («روزی در کریسمس» را استیو واندر در سال ۱۹۶۷ برای کریسمس خواند و مایکل جکسون آن را برای کریسمس ۱۹۷۰ باز خوانی کرد).
او همچنین در پنچاه و دومین مراسم اهدای جوایز گرمی حاضر شد. در همان شب پس از مراسم گرمی جاستین به همراه ۸۴ ابر خوانندهٔ دیگر برای خواندن تک‌آهنگ خیریه «ما دنیاییم ۲۵ برای هائیتی» که به مناسبت بیست پنچمین سالگرد ترانهٔ «ما دنیاییم» و جمع‌آوری کمک برای زلزله زدگان هائیتی باز خوانی می‌شد به استدیویی رفتند. جاستین در بین خوانندگان حاضر جوان‌ترین بود. («ما دنیاییم» نوشتهٔ مایکل جکسون و لایونل ریچی، برای کمک به قحطی زدگان آفریقا به همراهی ۴۳ تن از ابر خوانندگان آن زمان بعد از مراسم گرمی در سال ۱۹۸۵ ضبط شد).
این آلبوم اولین آلبوم استودیویی بیبر است. قبل از دنیای من ۲٫۰، آلبومی چند آهنگه به نام «دنیای من» که تنها ۲۵ دقیقه زمان داشت منتشر شد.]] در ۱۹ مارس ۲۰۱۰ اولین آلبوم استودیویی بیبر با نام «دنیای من ۲.۰» منتشر شد. اولین تک‌آهنگ این آلبوم، ترانهٔ «عزیزم» بود که با هم‌خوانی لوداکریس در ژانویهٔ ۲۰۱۰ منتشر شد و تا به امروز موفق‌ترین ترانهٔ اوست. این ترانه در جداول موسیقی آمریکا به رتبهٔ ۵ رسید و در هفت کشور دیگر در ۱۰ ترانهٔ برتر قرار گرفت و در فرانسه شماره ۱ شد. سپس او اولین تور رسمی خودش را با نام «تور دنیای من» در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۰ (۱ مرداد ۱۳۸۹) و از شهر هارتفورد آغاز کرد. در ژوئیه ۲۰۱۰، بیبر، به پرجستوجو شده ترین فرد مشهور در اینترنت تبدیل شد. در همان ماه، ویدئوی ترانهٔ «عزیزم»، با بیش از ۲۵۰ میلیون بازدید در سایت یوتوب، به «پر بازدیدترین ویدئوی تاریخ تاسیس یوتوب» بدل گشت. هم زمان با این اتفاق، این ویدئو به «دوست نداشتنی‌ترین ویدئوی یوتوب» تبدیل شد. در سپتامبر ۲۰۱۰ گزارش شد که حساب کاربری بیبر در توییتر، به تنهایی ۳ درصد از ترافیک روزانهٔ این سایت را دارد.
در ژوئیه ۲۰۱۰، او کار ضبط دومین آلبوم استودیویی خود را آغاز کرد.
۲۰۱۱ [ویرایش]
در فوریه ۲۰۱۱ فیلم سه‌بعدی جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز به کارگردانی جون چو، کارگردان فیلم Step Up 3D اکران شد.
در سال ۲۰۱۱ او از طرف مجله تایمز به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد تأثیر گذار سال انتخاب شد.[۱] در مه ۲۰۱۱ جاستین بیبر ۶ جایزهٔ بیلبورد را از آن خود کرد. او پس از دریافت جایزه‌اش گفت:
« از هر کسی که به من کمک کرد که از شهر زادگاهم فراتر بروم تشکر می‌کنم. »
در این مراسم، جاستین بیبر و امینم، هر یک با ۶ جایزه، بیشترین تعداد جایزه را از آن خود کردند.[۲]
او در ژوئن ۲۰۱۱ (خرداد ۱۳۹۰)، از طرف مجلهٔ فوربس به عنوان دومین فرد ثروتمند مشهور زیر ۳۰ سال در ۱۲ ماه گذشته انتخاب شد. او در این فهرست جوان‌ترین ستارهٔ موسیقی بود. طبق بررسی‌های این مجله، دستمزد او در ۱۲ ماه گذشته، ۵۳ میلیون دلار بوده‌است.
جاستین بیبر یک مسیحی است[۱۰] اما اسکوتر براون، مدیر برنامه یهودی جاستین بیبر و کسی که اولین بار استعداد وی را در اینترنت کشف و او را به دنیای حرفهای موسیقی وارد کرد در مصاحبه با روزنامهٔ هاآرتص، نخستین بار پرده از گرایش‌های یهودی جاستین برداشت.[۱۱] همچنین اسکوتر براون در فیلم مستند «جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز» بیان کرد که جاستین قبل از شروع همه کنسرت‌هایش ابتدا دعای «شیما» (نیایش یهودیان) را با گروه موسیقی‌اش زمزمه می‌کند و پس از آن دعای مسیحیان را می‌خواند، اسکوتر براون در بخش دیگری از این فیلم می‌گوید: «کودکانی وجود دارند که قربانی یهودی ستیزی هستند، آنها با دیدن این فیلم با کسی که هم فرهنگ خودشان است آشنا می‌شوند و من هم به همین دلیل احساس خیلی خوبی دارم.[۱۲]
شایعهٔ پیوند جاستین بیبر با یهودیت پس از سفر او به اسرائیل در ماه آوریل ۲۰۱۱ و در ادامهٔ «تور دنیای من» پررنگ‌تر شد. در این سفر از طرف اسکوتر براون، تقاضای ملاقات جاستین با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل صورت گرفت که بعداً عنوان شد این تقاضا از سوی نتانیاهو رد شده است.[۱۳] خود جاستین بیبر سفر به اسرائیل را صرفا جهت اجرای کنسرت ذکر کرده و هرگونه ارتباط این سفر با سیاست را رد نموده است. این در حالیست که قرار بود بیبر با کودکان اسرائیلی آسیب دیده از حملات موشکی حماس دیدار کند ولی به جای آن ۷۰۰ بلیت رایگان به کودکان اسرائیلی مرز اسرائیل با غزه جهت شرکت در کنسرتش در تل آویو بخشید.[۱۴]
شایعات مبنی بر یهودی بودن بیبر پس از شرکت او در مراسم عروسی دان کیتر (گیتاریست یهودی گروهش) در تورنتو بالا گرفت. در آن مراسم بیبر با کلاه کیپا (کلاه سنتی یهودیان) شرکت کرده بود تا به ریشه‌های یهودی گروهش احترام بگذارد.[۱۵]
همچنین جاستین و پدرش هنگام حضور در اسرائیل بر بدن خود خالکوبی‌ای (تاتو) حک کردند. در این تاتو کلمه «یشوا» (عیسی) به حروف عبری نوشته شده است.
بیو گرافیه امینم
برگرفته از ویکی پدیا
مارشال بروس مدرز سوم (به انگلیسی: Marshall Bruce Mathers III)[۱] معروف به امینم (به انگلیسی: Eminem) و اسلیم شیدی (Slim Shady) آهنگساز، تهیه‌کننده، هنرپیشه و خوانندهٔ رپ اهل آمریکا است.
امینم قبل از شروع کار خوانندگی به عنوان یک تک‌خوان، عضو گروه رپ «دی ۱۲» بود که در سال ۱۹۹۶ شروع به کار کرده بود. گروه «دی ۱۲» پس از موفقیت انفرادی امینم موفقیت بسیاری کسب کرد. او همچنین یکی از اعضای گروه دو نفرهٔ «بد میتس اویل» نیز می‌باشد.
امینم در سال ۱۹۹۹ و با انتشار اولین آلبوم استودیویی‌اش با نام «اسلیم شیدی ال پی» به سرعت در بین مردم محبوب شد. این آلبوم توانست جایزهٔ گرمی «بهترین آلبوم رپ» را بدست آورد. آلبوم بعدی او «مارشال مدرز ال پی»[۲] بود که عنوان سریعترین فروش آلبوم یک خوانندهٔ انفرادی در آمریکا را کسب کرد و توانست جایزهٔ گرمی «بهترین آلبوم رپ» را بدست بیاورد. آلبوم سوم او با نام «نمایش امینم»[۳] به پرفروشترین آلبوم جهان در سال ۲۰۰۲ تبدیل شد و چند جایزه گرمی نیز دریافت کرد و باعث شد که امینم به عنوان اولین رپری شناخته شود که ۳ بار جایزهٔ «بهترین آلبوم رپ» را پشت سر هم کسب کرده‌است. تعداد جایزه‌های گرمی او تا به امروز به ۱۳ عدد می‌رسد. امینم بعد از تور جهانی‌اش در سال ۲۰۰۵، مدتی از کارش کناره گرفت. او در سال ۲۰۰۹ آلبوم «برگشت» منتشر کرد. سپس در سال ۲۰۱۰ آلبوم «ریکاوری» را منتشر کرد که به موفقیت جهانی رسید و به پرفروشترین آلبوم جهان در سال ۲۰۱۰ و همچنین پرفروشترین آلبوم دیجیتال تاریخ موسیقی تبدیل شد.
تا با امروز ۸۰ میلیون نسخه از آثار امینم به فروش رفته است که باعث شده او به یکی از پرفروشترین هنرمندان موسیقی جهان تبدیل بشود. در سال ۲۰۱۰ اعلام شد که امینم پرفروشترین خوانندهٔ ده سال گذشته نیز بوده است.
در فهرست «۱۰۰ هنرمند عظیم موسیقی جهان در تمام دوران‌ها» که در سال ۲۰۰۵ و توسط شبکهٔ وی‌اچ‌وان رده‌بندی شد، امینم رتبهٔ ۷۹ را بدست آورد.[۴] او توسط مجلهٔ رولینگ استون در رتبهٔ ۸۲ فهرست «۱۰۰ هنرمند عظیم جهان در تمام دوران‌ها» قرار گرفت.[۵] همچنین او عنوان «بهترین رپر زندهٔ جهان» را از مجلهٔ «وایب» در سال ۲۰۰۸ دریافت کرد.[۶] امینم و گروه دی ۱۲ در کل ۱۰ آلبوم شمارهٔ یک در جدول بیلبورد ۲۰۰ دارد.[۷] او ۱۳ قطعه شماره یک در سراسر دنیا دارد. امینم در دسامبر ۲۰۰۹ جایزهٔ «هنرمند دهه» را از مراسم جوایز بیلبورد دریافت کرد.[۸]
به گفتهٔ مجلهٔ بیلبورد، ۲ آلبوم از پنج آلبوم پرفروش دههٔ ۲۰۰۰ -در سراسر دنیا- متعلق به امینم است.[۹][۱۰] در سال ۲۰۱۰ اعلام شد که موسیقی امینم ۹۴ میلیون بار (بیش از هر خوانندهٔ دیگری) تکثیر شد. [۱۰]
صفحهٔ امینم در وب‌گاه یوتیوب تا امروز بیش از ۱ میلیارد بازدید داشته‌است.[۱۱] امینم با بیش از ۴۰ میلیون دوست‌دار، پرطرفدارترین انسان در فیس بوک نیز هست.
امینم از زمان موفقیت‌اش کارهای تجاری‌ای نیز انجام داده است. او برچسب شخصی خودش با نام «اسلیم شیدی رکوردز» را با همکاری مدیربرنامه‌هایش، پائول روزنبرگ تاسیس کرد. او شبکهٔ رادیویی شخصی با نام «Shade 45» دارد. او از سال ۲۰۰۲ به حرفهٔ بازیگری روی آورد و تا به امروز نیز در چند فیلم همانند فیلم «هشت مایل» بازی کرده است.
مدرز در میسوری، سنت جوزف به دنیا آمد. مادر او دبورا مدرز-بریگز و پدر او مارشال بروس مدرز جونیور هستند. اصالت او به اسکاتلند[۱۲] و انگلیس و در رده‌های دورتر به سوییس و آلمان [۱۳] بر می‌گردد. وقتی ۱۸ ماهه بود، پدرش خانه را برای همیشه ترک کرد و او به تنهایی توسط مادرش بزرگ شد.. تا قبل از این که او ۱۲ ساله بشود، آنها در خانه‌های زیادی در شهرهای مختلف میسوری(مثل سان جوزف و ساوانا و کانزاس سیتی) جابجا می‌شدند. تا اینکه در شهر وارن ایالت میشیگان (از شهرک های دیترویت)ساکن شدند[۱۴]. بعد از گوش دادن به آلبوم «گواهی نامه شده به ۳[۱۵]» از گروه «بیستی بویز» به هیپ-هاپ علاقه مند شد و قطعه‌هایی به صورت تازه کار با اسم مستعار «ام اند ام» اجرا کرد و عضو گروهی ملقب به «محصولات بیسمینت [۱۶] » شد و اولین آلبوم زیرزمینی خود را به نام «قدم گذاشتن به صحنه[۱۷] » منتشر کرد. آنها بعداً نام خود را به «سول اینتنت[۱۸] » تغییر دادند و حوالی سال ۱۹۹۵ تک آهنگ «خائن لعنتی[۱۹] » را با تهیه کنندگی شرکت «ماشینین داک رکوردز[۲۰] » منتشر کردند.[۱]. با وجود اینکه مارشال به مدرسهٔ لینکولن در وارن می‌رفت، ولی گاهی در مبارزه‌های سبک آزاد رپ در مدرسهٔ آزبورن در آنسوی شهر شرکت می کرد. [۱] در همان زمان با برنده شدن در یک اجرا در یک کارخانه آمریکایی-آفریقایی توانست رضایت مخاطبان هیپ هاپ را به خود جلب کند.[۱][۲۱] بعد از دو بار تجدید در کلاس نهم به دلیل مدرسه گریزی و نمرات نزدیک به تجدید، در ۱۷ سالگی ترک تحصیل کرد.[۱] در سال ۱۹۹۱، دایی او، رونالد "رونی" نلسون، به وسیله ی شات گان خودکشی کرد. مارشال به او خیلی نزدیک بود و رونی بود که موسیقی رپ را به او در سن ۱۱ سالگی معرفی کرده بود. با مرگ او، مارشال زیر و رو شد. او در قسمت بالای بازوی چپش یک خالکوبی با کملات «رونی، در آرامش استراحت کن» حک کرده است.[۲۲]
حرفه موسیقی [ویرایش]
از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۸ : کارهای اولیه و «بی نهایت» [ویرایش]
همچنین ببینید: بی نهایت (آلبوم)
امینم در سال ۱۹۹۲ به طور ابتدایی در شرکت اف تی بی عضو بود که توسط دو برادر به نام‌های جف و مارک بیس [۲۳] اداره می‌شد. مارشال در همان حال یک شغل پاره وقت نیز داشت که آشپزی و ظرف شستن در رستوران «لژ گیلبرت» [۲۴] بود. [۲۵] در سال ۱۹۹۶ او اولین کار خود، «بی نهایت» را عرضه کرد که در استودیوی بِیسمینت که تحت نظارت برادران بیس بود، ضبط شده بود. این آلبوم با لیبل غیر مستقل سرگرمی‌های اینترنتی منتشر شد..[۲۶] امینم بعدها می‌گوید «واضحه که به عنوان اوّلین کارم تحت تاثیر بقیهٔ خواننده‌ها بودم. من تلمیح‌های زیادی از خواننده‌هایی مثل «ناس» و «ای زد» داشتم. «بی نهایت» فقط یه آزمایش بود برای این که بتونم بفهمم قالب آهنگ هام چه جوری باشه. چه جوری با میکروفون صدا درست کنم و خودم رو عرضه کنم. یه سکوی پرش بود؛ «بی نهایت» مثل یه پیش نمایش بود که منو بالا بکشه.» [۲۷] مضامین بی نهایت بیشتر شامل دردسرهای بزرگ کردن «هِیلی»، دختر نوزادش، زیر بار قرض وام‌ها و میل شدیدش به پولدار شدن می‌شود.[۲۸]. خیلی زود امینم با رپر بزرگ وقت در دیترویت «رویس دا۹'۵» با اسم مستعار «آدم بده با شیطان ملاقات می‌کند[۲۹] » همکاری کرد. [۳۰] امّا عدم موفقیت بی نهایت و مصرف دارو و الکل منجر به خودکشی ناکام او شد.[۱] پس از اینکه در سال ۱۹۹۷ امینم در جایگاه دوم المپیک رپ قرار گرفت، جیمی یاوین[۳۱] ، نمایندهٔ شرکت اینتراسکوپ رکوردز، از او تقاضای پیش نمایشی از قطعه‌های آلبوم جدید را کرد. امینم در آن سال جایزه بهترین اجراکننده ی سال را نیر از برنامه ی بلند شو[۳۲] گرفته بود که به او در تسهیل ضبطش کمک کرد[۳۳]. لاوین، نوار را برای دکتر دره، موسس سرگرمی‌های افترمث پخش کرد. سپس هر دو شروع به ساخت ترانه برای آهنگهای آلبوم جدید «اسلیم شیدی ال پی» کردند. امینم هم به عنوان خوانندهٔ مهمان در آلبوم «شیطان بدون دلیل[۳۴] » اثر «کید راک» حضور پیدا کرد[۱]. در مارس ۱۹۹۸ مجلهٔ هیپ-هاپ «سورس» امینم را در ستون «پشت جلد بدون امضا[۳۵] » معرفی کرد.[۳۶]
از ۱۹۹۸ تا ۱۹۹۹ : اسلیم شیدی ال پی [ویرایش]
همچنین ببینید: اسلیم شیدی ال پی
طبق گفتهٔ بیلبورد در این نقطه از زندگی او «فهمید آرزوهای موسیقیایی اش تنها راه فرار از زندگی غمبارش است». بعد از عضویت در افترمث/اینترسکوپ در سال ۱۹۹۸، امینم اولین آلبوم سرو سامان یافتهٔ خود به نام «اسلیم شیدی ال پی» -که شدیداً تحت حمایت دکتر دره بود- را منتشر ساخت. به گفتهٔ بیلبورد، این آلبوم «سالهای روشن پیش رو از ساختاری بود که او از قبل آن را نوشته بود». [۳۷] آلبوم در بین آلبوم‌های سال ۱۹۹۹ به مشهور شدن ادامه داد تا جایی که انتهای سال سه جایزه پلاتینیوم دریافت کرد. [۳۸] با محبوبیت آلبوم، جدال‌های حاشیه بر سر متن ترانه‌ها در گرفت. او در «۹۷ بونی و کلاید[۳۹]»شرح یک سفر با دختر نوزادش را بیان کرده بود تا او را از مادرش جدا کند. در «ضمیر گناهکار[۴۰]» ضمیر مردی او را متقاعد می‌کرد که همسر و عاشق خود را بکشد. «ضمیر گناهکار» اولین قدم بود که باعث استحکام هر چه بیشتر رابطه این دو همکار شود. آنها بعدها در دو آهنگ «بیخیال دره[۴۱]» و «چه فرقی می‌کنه [۴۲] » از آلبوم «۲۰۰۱» دکتر دره، «بیچ پلیز۲[۴۳]» از آلبوم «مارشال مدرز ال پی»، «هر چی می‌خوای بگو[۴۴]» از «نمایش امینم» ، «دوباره خوانی : پایین آمدن پرده ها [۴۵]»از آلبوم« دوباره خوانی »،«به خاطر قدیما[۴۶]» و «یه بطری بزن[۴۷]» از «ریلپس» با هم کار کردند. دکتر دره تا وقتی امینم با لیبل افترمث می‌خوانَد، حداقل در یک قطعه حضور افتخاری خواهد داشت.این آلبوم در حالی که ۹ میلیون نسخه در سراسر دنیا فروخته بود، ۴ بار جایزه پلاتینیوم از «انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکا» را از آن خود کرد. [۴۸] با انتشار این آلبوم، امینم را متهم کردند که موضوعات و سبک خواندن او، منحصرا شبیه خواننده رپ زیر زمینی، « کیج[۴۹] »است. [۵۰][۵۱]
از ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱ : مارشال مدرز ال پی [ویرایش]
«مارشال مدرز ال پی» در ماه می‌سال ۲۰۰۰ منتشر شد. در هفتهٔ اول ۱٫۷۶ میلیون نسخه فروش کرد که رکورد آلبوم «داگی استایل[۵۲]» از «اسنوپ داگ» (سریعترین فروش هیپ هاپ) و «عزیزم یک بار دیگر[۵۳]» از «بریتنی اسپیرز» (سریعترین فروش آلبوم تک خواننده) در تاریخ آمریکا را شکست[۵۴]. اولین قطعهٔ آلبوم، «اسلیم شیدی واقعی»، موفقیت بزرگی بود که بحث‌های زیادی به خاطر اهانت به شخصیت‌های شناخته شده و اظهار بعضی حرفهای شک بر انگیز در مورد آنها به راه انداخت. مثلا گفته بود «کریستینا آگیلرا» با«فرد دارست»و«دارسون دالی»آمیزش دهانی داشته[۵۵]. در قطعهٔ دوم،«من همینم که هستم»، او برای طرفداران خود در مورد این که شرکت فشار زیادی به او برای در صدر ماندن«اسم من» آورده صحبت کرد. همچنین امینم در نماهنگ«اسم من»با«مریلین منسون»، خوانندهٔ سبک«هوی متال»، شوخی کرده بود که بسیاری ازهنر مندان نقاط خوب آن را تحسین کرده اند. امینم و مرلین بعداً در یک کنسرت قطعه«من همینم که هستم»را با هم اجرا کردند[۵۶]. در قطعهٔ سوم،«استن»، (که قطعه‌ای از آهنگ«متشکرم»از«دایدو»را در داخل خود داشت) کوشش کرد تا محبوبیت جدیدش مبارزه کند. او این کار را با نشان دادن یکی از طرفدارانش به نام استن که با تقلید از آهنگ از«۹۷ بونی و کلاید»از اسلیم شیدی ای پی، خود و دوست حامله اش را داخل آب انداخته بود، انجام داد[۵۷]. در نماهنگ«استن»، امینم طرفداری را نشان داد که سعی می‌کرد با وجود راست دست بودن مانند امینم با دست چپ بنویسد. «استن»به عقیدهٔ مجلهٔ «Q» سومین نماهنگ تاریخ نام گرفت[۵۸] و دهمین آهنگ سال از نظرسایت Top40-Charts.com»» قرار گرفت[۵۹]. ولی بیشترین تحسین‌ها زمانی شروع شد که قطعه در مجلهٔ «رولینگ استونز»جزو لیست «۵۰۰ قطعهٔ برتر تمام دوران ها» در رتبهٔ ۲۹۰ قرار گرفت[۶۰]. در ژولای سال ۲۰۰۰، امینم اولین سفیدپوستی شد که روی جلد نشریه «سورس» رفت.این آلبوم [۳۶] ۱۰بار جایزه پلاتینیوم از «انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکا» را از آن خود کرده است. در مراسم«جوایز گرمی ۴۳»امینم و«جان التون» در سال ۲۰۰۱ با همدیگر اجرا کردند. [۶۱] مجله «سرگرمی هفتگی»امینم را در لیست بهترین های دهه قرار داد و اعلام کرد «حرکت جالبی از امینم بود که با وجود ترانه های ضد همجنس بازی اش، با یک الگوی همجنس باز، ترانه«استن»را اجرا کرد که به یاد ماندنی است.» [۶۲] امینم آن زمان در «تور در دود» برای آلبوم «۲۰۰۱»، با دکتر دره، اسنوپ داگ، اگزیبیت و آیس کیوب [۶۳] و در «تور ارزش های خانوادگی» با گروه موسیقی «لیمپ بیزکت» همکاری کرد. [۶۴]
از ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳ : نمایش امینم [ویرایش]
سومین آلبوم رسمی امینم که «نمایش امینم» نام داشت، تابستان سال ۲۰۰۲ منتشر شد و با فروش بیش از ۱ میلیون نسخه در هفتهٔ اول، نقطهٔ عطف دیگری در کارنامهٔ هنری او بود. قطعهٔ برجستهٔ «بدون من»، آشکارا دنبالهٔ آهنگ «اسلیم شیدی واقعی» بود که پیام‌های افشاگرانه در مورد «بوی بَندز»، «لیمپ بیزکیت» و «لینه چنی» داشت. آلبوم برندهٔ جایزه الماس " انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکاً شد و حدود ۱۰ میلیون در آمریکا و ۲۰ میلیون نسخه از آن در سراسر دنیا به فروش رسید و باعث شد امینم تنها کسی شود که دو آلبوم با فروش ۲۰ میلیونی جهانی دارد. آلبوم بیان کنندهٔ سختی‌های او برای رسیدن به شهرت، ارتباط او با همسر و دخترش و وضعیت خود در موسیقی هیپ-هاپ بود. او همین طور مشکلاتی که در دادگاه (به دلیل کشتن مردی که در حالی همسرش را می‌بوسیده دیده بود) با آنها مواجه شده را شرح می‌دهد. «استفان توماس ارلواین» از «آل میوزیک» اعتقاد دا رد با وجود خشونت مشهود در برخی قطعه‌ها، این آلبوم از «مارشال مدرز ال پی» کم تر فتنه برانگیز است. هرچند که برخی مثل «ال. برنت بوزل» (که از آلبوم قبل هم انتقاد کرده بود) عقیده دارند آلبوم پر از اندیشه‌های ضد ازدواج و حجم عظیمی از لغات ناپسند است.
از ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵: دوباره خوانی [ویرایش]
«مرکز رسانه آمریکا» که توسط یک محافظه کار تاسیس شده بود و توسط سازمانی محافظه کار اداره می‌شد، اعلام کرد که«سازمان اسرار آمریکا» قبول کرده که در حال رسیدگی به پروندهٔ امینم در مورد تهدید رییس جمهور آمریکا است. بخش مورد اتهام، قسمتی از آهنگ «ما به عنوان آمریکایی‌ها» به این صورت بود: «لعنت به پول/من دوس ندارم برای رییس جمهورای مرده رپ بخونم/ترجیح می‌دم رییس جمهور مرده باشه/تا حالا نگفته بودم ولی سابقشو دارم...» که به همراه سی دی اضافهٔ آلبوم پخش شده بود. سال ۲۰۰۴ شاهد عرضهٔ آلبوم رسمی چهارم امینم به اسم «دوباره خوانی» بود که در هفتهٔ اول حدود ۷۰۰ هزار نسخه فروش کرد؛ برنده ۷ پلاتینوم از «انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکا» شد و حدود ۱۵ میلیون در سراسر دنیا و ۷٫۸ میلیون در آمریکا به فروش رسید. این آلبوم نیز صدر نشین بود و یک قطعهٔ برجسته با اسم «جاست لوز ایت» داشت.
در ۱۲ اکتبر ۲۰۰۴، یک هفته پس از انتشار موزیک ویدئوی «Just Lose It» که اولین قطعه آلبوم «دوباره خوانی» امینم بود، مایکل جکسون با برنامهٔ استیو هاروی در رادیوی شهر لس آنجلس تماس گرفت و ناراحتی خود را از نماهنگ «Just Lose It» بیان کرد. امینم در این نماهنگ با محاکمه اتهام کودک آزاری جکسون، شایعهٔ جراحی پلاستیک و حادثهٔ پپسی سال ۱۹۸۴(که طی آن در زمان فیلم برداری تبلیغ کمپانی پپسی، موی جکسون آتش گرفته بود) شوخی کرده بود. با این وجود که امینم در شعر گفته بود «این خنجر زدن به مایکل نیس/فقط یه شوخیه/من روانی ام...» ولی پشتیبانان و دوستان مایکل جکسون نماهنگ را مورد انتقاد قرار دادند. از قبیل استیوی واندر، خوانندهٔ موسیقی سول، که نماهنگ را «ضربه زدن به یک نفر وقتی پایین است» نامیده بود و یا خود «استیو هاروی» که گفته بود «امینم اعتقاداتشو از دست داده. ما می‌خوایم که او برگرده». امینم در این نماهنگ با «پی وی هرمان»، ام‌سی همر و «مدونا» هم شوخی کرده بود. با شکایت رسمی مایکل جکسون، «بلک اینترتینمنت تلویژن» اولین شبکه‌ای بود که پخش این نماهنگ را متوقف کرد. هر چند که شبکهٔ «ام تی وی» (شبکه موسیقی) اعلام کرد پخش نماهنگ را ادامه خواهد داد. «بنزینو» اسکات مدیر وقت نشریه «سورس» نه تنها توقف پخش نماهنگ، بلکه حذف قطعه از آلبوم و عذرخواهی رسمی امینم از مایکل جکسون را خواستار شد. در سال ۲۰۰۷ مایکل جکسون و سونی، شرکت «فیمس میوزیک ال ال سی» را از «ویا کام» خریدند و جکسون توانست حق نشر تمام آثار خوانندگانی همچون: امینم، شکیرا و بک را به انتشارات موسیقی خود بیافزاید. با وجود اینکه فروش آلبوم را قطعه‌ای با زمینهٔ کمدی تامین می‌کرد، «دوباره خوانی» از مضامین جدی نظیر قطعهٔ ضد جنگ «مُش» هم بهره مند بود. ۲۵ اکتبر ۲۰۰۴، درست ۱ هفته قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا سال ۲۰۰۴، امینم نماهنگ «مُش» را در اینترنت منتشر کرد. این آهنگ مضامین ضد بوش زیاد و قسمت‌های تندی مثل «لعنت به بوش» و: «این سلاح کشتار جمعی که بهش می‌گیم رییس جمهور» داشت. این نماهنگ ارتشی از انسان‌ها از جمله لوید بنکز رپر را نشان می‌داد که امینم آنها را به سمت کاخ سفید هدایت می‌کرد. در پایان نماهنگ وقتی ارتش کاخ را تصرف می‌کند، نشان داده می‌شود که آنها تنها برای رای دادن آمده‌اند. نماهنگ با کلمات «سه شنبه ۲ نوامبر رای بدهید» تمام می‌شد. ولی بعد از پیروزی بوش در انتخابات به پوسترهایی تغییر کرد که در آنها امینم به بوش در حال سخنرانی حمله می‌کرد.
از ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ : وقفهٔ کاری [ویرایش]
امینم در حال اجرای زنده در «تور مدیریت خشم»
در سال ۲۰۰۵ بعضی از کارکنان شرکت، شایع کردند امینم قصد دارد بعد از ۶ سال رپ خواندن و گرفتن چند جایزه پلاتینوم، صحنهٔ موسیقی را برای همیشه ترک کند. شایعه اوایل سال ۲۰۰۵ شکل گرفت وقتی اسم آلبوم امینم «خاکسپاری» اعلام شده بود. آلبوم با نام «ندای صحنه-قطعه‌های گلچین» و از شرکت «افترمث» در ۶ دسامبر ۲۰۰۵ منتشر شد. در جولای ۲۰۰۵، شبکه «آزاد خبری دیترویت»، اعلام کرد که آلبوم آخرین اثر امینم به عنوان تک خواننده خواهد بود وامینم دی توالو را که هستهٔ آن بود ترک خواهد کرد و از این پس به عنوان تهیه کننده و برنامه ریز به کار خود ادامه خواهد داد. امینم تکذیب این خبر را در برنامه «موجو در صبح» از رادیوی "WKQI" دیترویت اعلام کرد. او اضافه کرد که حداقل استراحتی به عنوان یک هنرمند داشته باشد؛ «من الان تو بخشی از زندگیم هستم که نمی‌دونم وضع آیندهٔ کاریم چه جوریه... به خاطر همینه که اسمشو «ندای صحنه» گذاشتم. این می‌تونه کار آخر باشه. ما نمی‌دونیم.». در سال ۲۰۰۵، امینم یکی از موضوعات نمایه «برنارد گلدبرگ» در بخش «۱۰۰ نفری که آمریکا را به گند می‌کشند» شد. او رتبهٔ ۵۸ را کسب کرده بود. «باب هربرت» از نشریه «نیویورک تایمز» گفته بود «در آهنگهای امینم تمام زنها فاحشه هستند و او علاقه به تجاوز و قتل آنها دارد» و آهنگ «هیچ کس مریض تر از این نیست» را به عنوان مثالی برای زن ستیزی عنوان کرده بود. در تابستان ۲۰۰۵، امینم عازم سفر سه سالهٔ کنسرتی خود برای «تور مدیریت خشم» شد که در آن با «فیفتی سنت»، «جی یونیت»، «لیل جان»، «دی توالو»، «ابی ترایس» و «دِ الچمیست» همراه بود. در آگوست ۲۰۰۵ امینم تور خود را لغو کرد و سپس اعلام کرد به مرکز ترک اعتیاد به خاطر «وابستگی به قرص خواب آور» خواهد رفت. امینم در سال ۲۰۰۶ از یک سی دی زیر زمینی که میکس تیپ بی ارزشی بود آلبوم گروهی خودش رو با کمک «جی یونیت» و «دی توالو» و تهیه کنندگی «کیماگر» با نام«امینم تقدیم می‌کند:ری-آپ» منتشر کرد. نقدها بسیار با هم متقاوت بود. اما همه یک توافق داشتند. تک آهنگ «تو نمی‌دونی» از بهترین آهنگهای اون سال بود. امینم فیفتی سنت لوید بنکز و کشیس در اون آهنگ خونده بودند و توانستند آهنگ بی نظیری رو هدیه به مردم هدیه بدهند. امینم بعد از آلبوم «امینم تقدیم می‌کند:ری-آپ» به سکوت رفت و کسی از او حرفی نشنید. حتی شایعه‌های بازنشسته شدندش هم به گوش می‌رسید.
از ۲۰۰۸ تاکنون: آلبوم‌های بازگشت و ریکاوری [ویرایش]
همچنین ببینید: بازگشت (آلبوم)
همچنین ببینید: ریکاوری (آلبوم)
در سپتامبر ۲۰۰۸، امینم وسط مصاحبه «فیفتی سنت» در رادیو «هات ۹۷» نیویورک روی خط آمد و گفت «بین دوراهی» است و «در حال بحث» بر سر این است که زمان انتشار آلبوم بعد کی خواهد بود. او گفت: «من همیشه کار می کنم-همش توی استودیو هستم و این الان احساس خوبی داره، انرژی ای که از طرف لیبل هست... تا یه مدّت، نمی خواستم برگردم به استودیو، به خاطر یه سری مسایل شخصی. الان دارم از اون مسایل میام بیرون و این احساس خوبی داره.» امینم در سپتامبر ۲۰۰۸ در شبکه رادیویی شخصی اش، «شید ۴۵» حاضر شد و گفت: «الان دارم روی آهنگا کار می کنم. دارم کلی آهنگ می سازم و روشون فکر می کنم.می دونی، انگار هر چه قدر بیشتر رو آهنگ وقت می ذارم، شناختم از اون بیشتر می شه.» این همان جایی بود که اینتر اسکوپ بالاخره وجود آلبوم جدید امینم را اعلام، و اضافه کرد بهار ۲۰۰۹ زمان انتشار رسمی آلبوم است. در دسامبر ۲۰۰۸ او امینم اطلاعات بیشتری از آلبومی داد که اخیرا نامش به عنوان «بازگشت» اعلام شده بود. او گفت: « من و درِه مث قدیما برگشتیم به آزمایشگاه، مرد! بیشتر آهنگای بازگشتو دره می سازه. ما داریم بر میگردیم به همون راهای شیطانی قدیمی... فک می کنم همین قدر بسه.» در ۵ مارس ۲۰۰۹، امینم اعلام کرد که در این سال ۲ آلبوم عرضه خواهد کرد. «بازگشت»، آلبوم اول، در ۱۹ می منتشر شد. در حالی که اوّلین قطعهٔ آن، «ما تو رو ساختیم» توسط نماهنگ در ۷ آوریل پخش شده بود. در ۳ اکتبر ۲۰۰۹، امینم دوباره در «شید ۴۵» به همراه «دی جی هو کینگ» حاضر شد و گفت «دینان پورتر» و «جاست بلیز» سرگرم ساختن ملودی‌های «ریکاوری» هستند. در ۳۰ اکتبر، امینم در «وودو میوزیک اکسپرینس» در «نیو اورلئان»به عنوان خوانندهٔ اصلی، اولین اجرای رسمی خود در ۲۰۰۹ را برگزار کرد. این اجرا شامل تعدادی از آهنگهای بازگشت و بسیاری از قطعه‌های قدیمی او و اجرایی به همراهی دی توالو می شد. این آلبوم قرار نبود به فروش آلبوم‌های قبلی امینم دست پیدا کند. ولی هم برای او تبلیغ خوبی بود و هم نظرهای منتقدانهٔ زیادی را دوباره برای او به همراه داشت. علاوه بر این تلاشی برای دوباره ساختن جایگاه خود در هیپ هاپ بود. ریلپس یکی از بهترین آلبوم‌های سال ۲۰۰۹ لقب گرفت و حالا از طرف انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکا دو جایزه پلاتینوم دارد و بیش از ۵ میلیون نسخه در سراسر جهان به فروش رفته است. در ۱۹نوامبر ۲۰۰۹، امینم در وبسایت خود اعلام کرد آلبوم بازگشت:دوباره پرکردن در ۲۱دسامبر منتشر خواهد شد. آلبوم انتشاری دوباره از بازگشت خواهد بود و شامل ۷ قطعهٔ اضافی است. در آستانهٔ پخش آلبوم امینم گقت: «می خوام برای طرفدارا مقدار بیشتری از چیزی که برنامه ریزی کرده بودم، بدم ..امیدوارم دوباره پرکردن، طرفدارامو تا اومدن «ریکاوری» تا سال دیگه راضی نگه داره. من و دره دوباره داریم آهنگا رو می سازیم و چند تا آهنگساز جدید مث «جاست بلید» هم هستن. آهنگای جدید کاملا تو راه دیگه ای از اون چیزی که من از بازیابی می خواستم، هستن. این دفعه آهنگا رو با نوشتن متن شروع کردیم. آهنگا با آهنگایی که قبلا شنیدین فرق دارن؛ ولی من می خوام این جوریش هم بشنوین.»
موسیقی‌شناسی [ویرایش]
آلبوم‌های استودیویی
بی نهایت (۱۹۹۶)
اسلیم شیدی ال پی (۱۹۹۹)
مارشال مترز ال پی (۲۰۰۰)
نمایش امینم (۲۰۰۲)
دوباره خوانی (۲۰۰۴)
بازگشت (۲۰۰۹)
بازگشت : دوباره پرکردن (۲۰۰۹)
ریکاوری (۲۰۱۰)
آلبوم‌های گرد آوری شده
۸ مایل (۲۰۰۲)
تک آهنگ‌ها (۲۰۰۳)
کرتین کال-گلچین (۲۰۰۵)
امینم تقدیم می‌کند : د ری آپ (۲۰۰۶)
مستقیم از گاو صندوق ای پی(۲۰۱۱)
آلبوم‌های گروهی
آندر گراوند ای پی(دی توالو)(۱۹۹۶)
شب شیطان (دی توالو)(۲۰۰۱)
دنیای دی توالو (دی توالو)(۲۰۰۴)
جهنم:عاقبت (بد میتس اویل)(۲۰۱۱)
آلبوم‌های زیرزمینی
اسلیم شیدی ای پی (۱۹۹۷)
مستقیم از آزمایشگاه(۲۰۰۳)
من عاااااااااااااااااااااااااااااااااااشق جاسم 
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
