17-12-2012، 22:19
بــا سكــوت تو نــفس هــا كــشيدم
تنها ســكوتت دلــيل بــر بــقــاى مــن است
بــا ســكوتـت "قــبر ساخــتم از اتــاقم"
بــا ســكوتــت "يــاغــى" شــدم
بــا ســكو
تــت "بخشش" را هــم يــاد گرفتم
يــاغــى و بخــشــش
حــرف ها مــى زنــى !!
اما تو "از مــن بپــرس" من بــه تو مى گــويــم
حيــف كــه سـكوت كــرده اى!
بــه مــن يــاد دادى
نــخوندى "لالايى"
رفيــقم بــودى؛ كــنارم
كه "مــهم نيـست بــه چــى اعتـقاد دارى"
فــقـط "آزاد بــاش"
سكــوتت "خـورشــيد خــانوم هرزه" رو هم بــه ســكوت وا داشــت
"زنــدگــى بــا مــن بــد بــود "
امــا ســكوتت بــهم يــاد داد؛ "قمار" را نــبازم
"تــرس" را بــرايــم بــى معنى كردى
"آدمــاى عــاقل" نــيز بــى معــنى شدند
گــذران وقــتم "خــنده" نــشد
ســكوتت شد
در خــيالاتم "ميــكروفون" را بدســت گرفــتم
خــوانــدم "از هــر چــى كه هــست" و نــيست
بــاز با ســكوتت مــواجه مـى شــوم
"طــعم خوب تــنهايى" را از تــو پرســيدم
ســكوتــت جوابــم را يــافت
"مُــخ خالــيم" را بــا ســكوتت پر كردى
"در نرو نه نرو نرو وایسا"
مــن هــنــوز بــا ســكوتـت حــرف ها دارم
حــرف هايى از جــنس ســكوتت
امــا بــاز ســكوتت را مــى بــينم
ســكوت بخشــى از وجـودم شــد
ســكوتـى از جــنس تــو اي رفيق
رفيق تنهـاييم "كــفتر" نيست
سكوت توست
مــن بــا سكــوت تو راضــيم!!
راضــى بودن هــم حــدى دارد
كلــافه ام نــكن رفــيق!
تنها ســكوتت دلــيل بــر بــقــاى مــن است
بــا ســكوتـت "قــبر ساخــتم از اتــاقم"
بــا ســكوتــت "يــاغــى" شــدم
بــا ســكو
تــت "بخشش" را هــم يــاد گرفتم
يــاغــى و بخــشــش
حــرف ها مــى زنــى !!
اما تو "از مــن بپــرس" من بــه تو مى گــويــم
حيــف كــه سـكوت كــرده اى!
بــه مــن يــاد دادى
نــخوندى "لالايى"
رفيــقم بــودى؛ كــنارم
كه "مــهم نيـست بــه چــى اعتـقاد دارى"
فــقـط "آزاد بــاش"
سكــوتت "خـورشــيد خــانوم هرزه" رو هم بــه ســكوت وا داشــت
"زنــدگــى بــا مــن بــد بــود "
امــا ســكوتت بــهم يــاد داد؛ "قمار" را نــبازم
"تــرس" را بــرايــم بــى معنى كردى
"آدمــاى عــاقل" نــيز بــى معــنى شدند
گــذران وقــتم "خــنده" نــشد
ســكوتت شد
در خــيالاتم "ميــكروفون" را بدســت گرفــتم
خــوانــدم "از هــر چــى كه هــست" و نــيست
بــاز با ســكوتت مــواجه مـى شــوم
"طــعم خوب تــنهايى" را از تــو پرســيدم
ســكوتــت جوابــم را يــافت
"مُــخ خالــيم" را بــا ســكوتت پر كردى
"در نرو نه نرو نرو وایسا"
مــن هــنــوز بــا ســكوتـت حــرف ها دارم
حــرف هايى از جــنس ســكوتت
امــا بــاز ســكوتت را مــى بــينم
ســكوت بخشــى از وجـودم شــد
ســكوتـى از جــنس تــو اي رفيق
رفيق تنهـاييم "كــفتر" نيست
سكوت توست
مــن بــا سكــوت تو راضــيم!!
راضــى بودن هــم حــدى دارد
كلــافه ام نــكن رفــيق!