♥...:: بغــــــــــض قلــــــــــــم ::...♥ (نسخه ی 2)

[best~boy]

ز تو چون گریزم ای جان که توام امید جانی

تو چو خون گرم عشقی که به رگ رگم روانی

وگرم به لب رسد جان غم عشق تو نگویم

تو چو راز سر به مهری همه در دلم نهانی

منم آن زمین غمزا که ز چشم ها فتادم

بتو چون امید بندم که بلند آسمانی

منم آن درخت حرمان که خزان رسیده برآن

تو کنون درین گلستان چو بهار بی خزانی

چه غم ار ستاره من همه در غروب عشق است

که بر آسمان شعرم تو طلوع جاودانی

بجز از غزل چه سازم به تو ای غزال عشقم

بتو جز سرود مهرم بدهم چه ارمغانی!

[i think just about you]

حالــ ِ من؟؟ دلتنگی… نا امیدی.. درد.. درد و باز هم دارد!!! و امّا حالـــ ِ تو؟؟ نمیدانم!!

---

تمام نیمکتهای پارک دو نفره اند
بی خیال...
به درخت تکیه میدهم...

[best~boy]

سخن از بي سخني است
سخني نيست درين عصر سياه
سخني نيست كه نيست!
سخني نيست

سخنان رابط گوشند و دهن
جيوه در گوش همه ريخته اند
هيچكس نيست درين جنگل زرد
سبزه اي نيست درين كوچه كر
مرده ها بر سرگور خود شان مي رقصند

واي بر من!
تو نميداني من،
تا چه حد از همه نفرت دارم!
چون كه من
اين من تا اين حد كور،

سالها،...
سالها دوستشان داشته ام!

[i think just about you]

باور کن!
هیچ ستاره ای قبل از آسمان متولد نشده نخ بادبادک نگاهت را پایین بیاور ...
به من نگاه کن من اندازه ی همین آسمان برهنه
دوستت دارم...و.....و ....شاید كمی بیشتر از آن

---

این حرف آخر نیست به ارتفاع ابدیت دوستت دارم
حتی اگر به رسم پرهیزکاری های صوفیانه از لذت گفتنش امتناع كنم

[bahare_021]

اشتباه من این بود هرجاکه رنجیدم خندیدم. فکر کردند درد ندارم.ضربه هاراسنگین تر زدند.......

[frozen✘girl]

گفته بودم میکشمتــــــ آخر ..
.امروز ...
دم غروبـــــ .....
...وقتـــــ اذان ....
دلم را با اشکـــــ آبـــــ دادم ...
رو به قبله خواباندمش ...
یکـــ ...
دو ...
سه ...
تمام شد ......
دیگر بهانه اتـــــــ را نمی گیرد !

[ÐeaÐ GiЯl]

בنيــآے بـבوלּ تــُـو

شباهَتـــ عَجيبــے بــا ايـלּ غـُروبــْ هـآے لـَعنتـے בارב

בلـ♥ـگيـر و בلْ گيــر و בلْ گيــ ــر

[Armina]

خدایا یک مرگ بدهکارم و صدآرزو طلبکار !

یا طلبت رو بگیر یا طلبم رو بده....!؟

[Apathetic]

ای یادت بخیر روزی کــــه،
دوس داشتی شب شوی،
ولی الا که شب اندوهیگین اسا،
روز پررکت را میخواهـــی.

[frozen✘girl]

تو

اتفاق سنگیی بودی که " افتادی "

دلم شیشه ای بود

شکست

تو

ابرِ باران زا بودی

چشمان من گریست

تو

با واژه ها غریبه بودی

لبان من شاعر شد

تو

نیامده بودی

دلِ من اما

ایمان داشت به ماندنت

تو

ما شدی

و

من

هیچ شدم