مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 4 ]

[מַברִיק]

دولت و فقر و نشاط و غم گذران است
فصل خزان چون رسد، بهار نمانَد


#محمد_محققیان

[Armadon]

درد عشقی کشیده‌ام که مپرس
زهر هجری چشیده‌ام که مپرس
گشته‌ام در جهان و آخر کار
دلبری برگزیده‌ام که مپرس

[מַברִיק]

سر سودای تو هرگز ز سر ما نرود
برود این سر سودایی و سودا نرود

سلمان ساوجی

[Armadon]

درآ که در دل خسته توان درآید باز
بیا که در تن مرده روان درآید باز
بیا که فرقت تو چشم من چنان در بست
که فتح باب وصالت مگر گشاید باز

[מַברִיק]

زلف او برده قرار خاطر از من یادگاری
من هم از آن زلف دارم یادگاری بیقراری

#استاد شهریار

[Armadon]

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش
گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور
دور باد آفت دور فلک از جان و تنش

[מַברִיק]

شک ندارم که به معراج مرا خواهد برد
آن نمازم که به لبخند تو باطل شده است...

#یاسر_قنبرلو

[Armadon]

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم
چنین که در دل من داغ زلف سرکش توست
بنفشه زار شود تربتم چو درگذرم

[מַברִיק]

منم آن شاه مغروری که در‌ خون غوطه‌ور کرده
تمام لشکرش را تیزیِ شمشیرِ ابرویت...

#حسین_سنگری

[Armadon]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده گزند مباد
سلامت همه آفاق در سلامت توست
به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد