گفتگو آزاد | نُسخه [459]

[☪爪尺.山丨几几乇尺☪]

به به
این=)

^^
کدومش؟ نمیشه پیستش کنی؟("

دومی از پایین

---

از اونور دیروز یه اسرائیلی فالو کرد منو

الان حس میکنم موساد دنبالمه

عاوو
موساد کیه

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
سازمان اطلاعاتشون

[صنمآ]

..............

[Medusa]

دقیقا. خودم بهت گفته بودم دیگه. هر جا رو هم میخونم نوشته تنهایی باعث میشه که عمر آدم کم بشه. و من نمیدونم که این خوبه یا بد. ولی خب حداقل تلاشم رو میکنم میدونی. تا حدی که بشه سعی میکنم به بقیه نزدیک بشم حرف بزنم. و خب فکر کنم که اگه کرونا نبود خیلی بهتر میشدش. چون بالاخره بخاطر دانشگاه تونسته بودم چنتا دوست پیدا کنم. تو خونه هم خیلی وقت ها اوضاع واسه حرف زدن خوب نیستش. یعنی خب هر چقدم فاصله زیاد باشه باید بتونی بالاخره با خانوادت حرف بزنی. شاید اونا هم بلد نیستن باهام حرف بزنن. یا اونا هم خب مشکلای خودشونو دارن نمیشه ازشون انتظار داشت که بخوان بعد یه روز کار و اینور اونور رفتن بیان با بچه شون درباره اینکه مدادش گم شده یا دوستش میخواد خودکشی کنه و ناراحته حرف بزنه. واسه همین مجبور میشی خودت بگردی دنبال مدادت. یا اینکه اگه این مدادت از دست رفت بگردی دنبال یه مداد جدید. بهرحال اولین نفری که مداده رو تراش کرد خودت بودی دیگه. بعدشم که ولش کردی به امون خدا. دیگه از یه مداد تراش شده چه انتظاری داری؟ که دیگه تراش نشه و کوچیکتر نشه؟ یکی دیگه پیدا میشه که صد برابر بیشتر از تو می تراشتش. و وقتی دوباره میبینیش میفهمی که چقدر کوچیک شده و داره از بین میره.
بعدم خدایی سخته یه مداد جدید پیدا کردن. مگه آدم از چنتا مداد خوشش میاد. واسه من که برخلاف بقیه مدادرنگی ۴۸ تایی نخریدن که هر وقت خواستم هر کدوم رو بردارم. باید خودم هی بگردم یدونه یدونه پیدا کنم.

تراشا که اهمیت نمی‌دن از فلان مداد خوششون میاد یا نه. اصلاً معیاری ندارن. همین که مداد باشه براشون کافیه. تو اگه اهمیت می‌دی، یعنی تراش خیلی کندی هستی. شایدم کلاً تراش نیستی. کاغذی.

[Sirvan10_a]

@*VENUS*
Hi
نوبت تو تصور ما از کاربر

[*VENUS*]

@*VENUS*
Hi
نوبت تو تصور ما از کاربر

من که دیگه مدیر نیستم عامو
به مدیرای گ.ا بگو . وحید و مهسا

[سهَ‌ند]

دقیقا. خودم بهت گفته بودم دیگه. هر جا رو هم میخونم نوشته تنهایی باعث میشه که عمر آدم کم بشه. و من نمیدونم که این خوبه یا بد. ولی خب حداقل تلاشم رو میکنم میدونی. تا حدی که بشه سعی میکنم به بقیه نزدیک بشم حرف بزنم. و خب فکر کنم که اگه کرونا نبود خیلی بهتر میشدش. چون بالاخره بخاطر دانشگاه تونسته بودم چنتا دوست پیدا کنم. تو خونه هم خیلی وقت ها اوضاع واسه حرف زدن خوب نیستش. یعنی خب هر چقدم فاصله زیاد باشه باید بتونی بالاخره با خانوادت حرف بزنی. شاید اونا هم بلد نیستن باهام حرف بزنن. یا اونا هم خب مشکلای خودشونو دارن نمیشه ازشون انتظار داشت که بخوان بعد یه روز کار و اینور اونور رفتن بیان با بچه شون درباره اینکه مدادش گم شده یا دوستش میخواد خودکشی کنه و ناراحته حرف بزنه. واسه همین مجبور میشی خودت بگردی دنبال مدادت. یا اینکه اگه این مدادت از دست رفت بگردی دنبال یه مداد جدید. بهرحال اولین نفری که مداده رو تراش کرد خودت بودی دیگه. بعدشم که ولش کردی به امون خدا. دیگه از یه مداد تراش شده چه انتظاری داری؟ که دیگه تراش نشه و کوچیکتر نشه؟ یکی دیگه پیدا میشه که صد برابر بیشتر از تو می تراشتش. و وقتی دوباره میبینیش میفهمی که چقدر کوچیک شده و داره از بین میره.
بعدم خدایی سخته یه مداد جدید پیدا کردن. مگه آدم از چنتا مداد خوشش میاد. واسه من که برخلاف بقیه مدادرنگی ۴۸ تایی نخریدن که هر وقت خواستم هر کدوم رو بردارم. باید خودم هی بگردم یدونه یدونه پیدا کنم.

تراشا که اهمیت نمی‌دن از فلان مداد خوششون میاد یا نه. اصلاً معیاری ندارن. همین که مداد باشه براشون کافیه. تو اگه اهمیت می‌دی، یعنی تراش خیلی کندی هستی. شایدم کلاً تراش نیستی. کاغذی.

[Medusa]

من دلم برای شماها خیلی تنگ شده بود. بقیه‌رو توی تله و اینستا و جاهای دیگه داشتم. شماهارو ولی اصلاً ندیدم این چند وقت. ): حالتون چطوره؟ 

@Ɗєя_Mσηɗ @"نــــــــــⓐنسی" 
@*Aɴѕel*
@"ʟeмoи"

اموجی خالی و درد.   تازه می‌خواستم داستانو ادامه بدم. مثلاً مداده هم حالش خوب می‌شه بالاخره. می‌ره کتاب «چرا تراش‌ها عاشق مدادهای زیرک می‌شوند؟» رو می‌خونه. می‌بینه نباید نشون بده که تراشیده شده. باید تظاهر کنه محکمه و تراشیدگی‌ناپذیره. دردش نیومده و قدش هنوز بلنده. باید از این به بعد playing hard to Tarash بازی در بیاره و خاطره‌ی تراشیده شدن قبلی رو هم فراموش کنه. به هرحال هنوز می‌تونه بنویسه. تازه نوکش هم تیز تر شده. بعدش تازه، بین این جک و جونورا خوبم پیدا می‌شه تک و توک. ((: یعنی همه که تراش نیستن. یه سریا کاغذن. یه سریا مثل خودش مدادن و اون اگر تراش-ایشوز پیدا نکرده باشه و به اندازه کافی شجاع باشه، می‌تونه دوباره به یکیشون اعتماد کنه. 

هرچند، یه سری مداداهم معتادِ تراشیده شدن می‌شن. تراشِ من خیلی مهربونه. یعنی... خیلی کم پیش میاد که منو بتراشه. تازه بعدش همیشه عذرخواهی می‌کنه و قول می‌ده دیگه تکرارش نکنه. یعنی... می‌فهمم که از بیرون چطور به نظر میاد... ولی واقعاً اونقدرام بد نیست. اونقدرام دردم نمیاد. شاید واقعاً چیزی تو دلش نباشه. هوم؟ اصلاً شاید چون دوستم داره می‌تراشتم. شاید تراشیدن هم یه جور روشه برای ابراز علاقه‌ش. تنها روشیه که بلده.

ولی در نهایت، تراش‌ها هم تراشیده می‌شن. اونم درست وقتی خیال می‌کنن فقط یه قدم مونده تا مداد بعدیشونو گیر بندازن. غافل از اینکه این یکی دیگه مداد نیست. خودکاره. خودکارارو نمی‌شه تراشید. فقط تیغه‌های خودتو داغون می‌کنی. 

[سهَ‌ند]

من دلم برای شماها خیلی تنگ شده بود. بقیه‌رو توی تله و اینستا و جاهای دیگه داشتم. شماهارو ولی اصلاً ندیدم این چند وقت. ): حالتون چطوره؟ 

@Ɗєя_Mσηɗ @"نــــــــــⓐنسی" 
@*Aɴѕel*
@"ʟeмoи"

اموجی خالی و درد.   تازه می‌خواستم داستانو ادامه بدم. مثلاً مداده هم حالش خوب می‌شه بالاخره. می‌ره کتاب «چرا تراش‌ها عاشق مدادهای زیرک می‌شوند؟» رو می‌خونه. می‌بینه نباید نشون بده که تراشیده شده. باید تظاهر کنه محکمه و تراشیدگی‌ناپذیره. دردش نیومده و قدش هنوز بلنده. باید از این به بعد playing hard to Tarash بازی در بیاره و خاطره‌ی تراشیده شدن قبلی رو هم فراموش کنه. به هرحال هنوز می‌تونه بنویسه. تازه نوکش هم تیز تر شده. بعدش تازه، بین این جک و جونورا خوبم پیدا می‌شه تک و توک. ((: یعنی همه که تراش نیستن. یه سریا کاغذن. یه سریا مثل خودش مدادن و اون اگر تراش-ایشوز پیدا نکرده باشه و به اندازه کافی شجاع باشه، می‌تونه دوباره به یکیشون اعتماد کنه. 

هرچند، یه سری مداداهم معتادِ تراشیده شدن می‌شن. تراشِ من خیلی مهربونه. یعنی... خیلی کم پیش میاد که منو بتراشه. تازه بعدش همیشه عذرخواهی می‌کنه و قول می‌ده دیگه تکرارش نکنه. یعنی... می‌فهمم که از بیرون چطور به نظر میاد... ولی واقعاً اونقدرام بد نیست. اونقدرام دردم نمیاد. شاید واقعاً چیزی تو دلش نباشه. هوم؟ اصلاً شاید چون دوستم داره می‌تراشتم. شاید تراشیدن هم یه جور روشه برای ابراز علاقه‌ش. تنها روشیه که بلده.

ولی در نهایت، تراش‌ها هم تراشیده می‌شن. اونم درست وقتی خیال می‌کنن فقط یه قدم مونده تا مداد بعدیشونو گیر بندازن. غافل از اینکه این یکی دیگه مداد نیست. خودکاره. خودکارارو نمی‌شه تراشید. فقط تیغه‌های خودتو داغون می‌کنی. 

خیلی خیلی زیبا‌ گفتین واقعا. ممنونم

[Medusa]

خیلی خیلی زیبا‌ گفتین واقعا. ممنونم

 

12 تا 1؟ 

[سهَ‌ند]

خیلی خیلی زیبا‌ گفتین واقعا. ممنونم

 

12 تا 1؟ 

ارههه