مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 4 ]

[آمین]

دگر ایینه ز من با خبر است
که اسیر شب یلدا شده ام
من که بی تاب شقایق بودم
همدم سردی یخ ها شده ام

[z_farhad]

مهر دیدی که بر هم زدن چشم گذشت؟
یا همین سال جدید!
باز کم مانده به عید
این شتاب عمر است
من و تو باورمان نیست که نیست
زندگی گاه به کام است و بس است
زندگی گاه به نام است و کم است
زندگی گاه به دام است و غم است
چه به کام و
چه به نام و 
چه به دام 
زندگی معرکه همت ماست
زندگی می گذرد
زندگی گاه به نان است و کفایت بکند
زندگی گاه به جان است و جفایت بکند
زندگی گاه به آن است و رهایت بکند
چه به نان و
چه به جان و 
چه به آن
زندگی صحنه بی تابی ماست
زندگی می گذرد
زندگی گاه به راز است و ملامت بدهد
زندگی گاه به ساز است و سلامت بدهد
زندگی گاه ناز است و جهانت بدهد
چه به راز و 
چه به ساز و 
چه به ناز
زندگی صحنه بیداری ماست
زندگی می گذرد

[آمین]

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید


یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

[z_farhad]

دور از هوای نفس که ممکن نمی شود
در تنگنای صحبت دشمن، مجال دوست
گر دوست جان و سر طلبد ایستاده ایم
یاران بدین قدر بکنند احتمال دوست
خرم تنی که جان بدهد در وفای یار
اقبال در سری که شود پایمالِ دوست

[shahid]

تو کہ جز بدی از ندیدی
ولی باز غلام سیاہ خریدی
من ھنوز ھیچی بھت نگفتم
دونہ دونہ حاجتامو میدی
ھرجا رفتمو دیدم ھیچکسی چون شما نمیشہ
تو نظر کنی گدا از در تو جدا نمیشہ
پسرای حضرت فاطمہ شاھمن بخدا
ولی ھیچکی واسہ من امام مجتبی نمیشہ

[z_farhad]

هر کلامت نام یک قدیس را آورده ای
با حضورت بین ما ابلیس را آورده ای
ما ز روح خود به جسم تو دمیدیم و کنون 
از همه پیغمبران جرجیس را آورده ای؟ 

[آمین]

یادم آید : تو بمن گفتی :
ازین عشق حذر کن !
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب ، آئینة عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا ، که دلت با دگران است
تا فراموش کنی ، چندی ازین شهر سفر کن !
با تو گفتنم :
حذر از عشق ؟
ندانم
سفر از پیش تو ؟
هرگز نتوانم
روز اول که دل من به تمنای تو پَر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو بمن سنگ زدی ، من نه رمیدم ، نه گسستم
باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم ، همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم … !

[z_farhad]

یادم آید : تو بمن گفتی :
ازین عشق حذر کن !
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب ، آئینة عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا ، که دلت با دگران است
تا فراموش کنی ، چندی ازین شهر سفر کن !
با تو گفتنم :
حذر از عشق ؟
ندانم
سفر از پیش تو ؟
هرگز نتوانم
روز اول که دل من به تمنای تو پَر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو بمن سنگ زدی ، من نه رمیدم ، نه گسستم
باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم ، همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم … !

این خیلی قشنگ بود
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا که دلت با دگران است


منزل عشق از جهانی دیگر است
مردِ عاشق را نشانی دیگر است
بر سر بازارِ سربازانِ عشق
زیرِ هر داری جوانی دیگر است

[آمین]

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم
می‌خورد خون دلم مردمک دیده سزاست
که چرا دل به جگرگوشه مردم دادم
پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک
ور نه این سیل دمادم ببرد بنیادم

[آمین]

مرا در منزل جانان چو امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می دارد که بر بندید محمل ها