مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 4 ]

[моои]

شوق شهرت رفت و ذوق آرزوها هم که مُرد
موي کم کم شد سپيد، از خواب بيدارم کنيد

[מַברִיק]

دیدار به دل فروخت، نفروخت گران
بوسه به روان فروشد و هست ارزان
آری، که چو آن ماه بود بازرگان
دیدار به دل فروشد و بوسه به جان

[آمین]

نمی دانم چه می خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته ست

---

ترحم بر پلنک تیز دندان
ستمکاری بود برگوسفندان

[מַברִיק]

نه در پی مقام و نه پست و نه منصبی
ایثار می‌نمود دل و جان خویش را
چون کوه استوار، زمان هجوم خصم
تنها توقعش که بماند رضا خدا

[آمین]

اتش از برق نگاهت ریختی بر جان من
خواستی تا در میان شعله ها آبم کنی

[z_farhad]

یا رب روا مدار گدا معتبر شود
گر معتبر شود ز خدا بی خبر شود

[آمین]

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند
معنی کور شدن را گره ها می فهمند

[מַברִיק]

در پیش رخ تو ماه را تاب کجاست
عشاق تو را به دیده در خواب کجاست
خورشید ز غیرتت چنین می‌گوید
کز آتش تو بسوختم آب کجاست

[z_farhad]

تو شبی به انتظاری ننشسته ای چه دانی 
که چه شب گذشت بر منتظران ناشکیبت

[מַברִיק]

تیغیم و نمی‌ بریم، ابریم و نمی‌ باریم
ما خویش ندانستیم بیداریمان از خواب
گفتند کــه بیدارید؟ گفتیم کـه بیداریم
من راه تــو را بسته، تـــو راه مرا بسته
امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم