مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 4 ]

[Đęąđ.ğïřł]

آشناي تو به دل غير تو را ره ندهد
که نسازند به يک خانه دو بيگانه به هم

[מַברִיק]

من باشم و وی باشد و می باشد و نی
کی باشد و کی باشد و کی باشد و کی
من گه لب وی بوسم وی گه لب می
من مست ز وی باشم و وی مست ز می

[ѕααяeη]

ﯾﺎﺩ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﯾﻎ
ﻧﯿﺴﺖ ﯾﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﯾﺎﺩ ﮐﻨﺪ

[ßяɪcε]

دراین تنهایی تنها و تاریکِ خدا مانند
دلم تنگ است
بیا ای روشن، ای روشن‌تر از لبخند
شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهی‌ها
دلم تنگ است ..

[מַברִיק]

تو در کنار فراتی ندانی این معنی
به راه بادیه دانند قدر آب زلال

[ßяɪcε]

لعنت به سفر كه هر چه كرد او كرد
در گذرگاه زمان خیمه شب بازی دهر
با همه ی تلخی و شیرینی خود می‌گذرد ..

[ѕααяeη]

ﺩﻟﻲ ﻛﺰ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺩﻳﺪ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺩﻳﺪ ﺍﻭﻝ ﺧﺪﺍ ﺩﻳﺪ
 

[מַברִיק]

دی تماشا رفته بودم جانب صحرای دل
آن نگنجد در نظر چه جای پیدا کردن است

[ѕααяeη]

ترسم ک اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

[מַברִיק]

در این باغ از گل سرخ و گل زرد
پشیمانی نخورد آن کس که بر خورد