بغض قلم ❥ .. (نسخه دهم)

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

چه جسور می‌شوی وقتی مطمئنی کسی عاشقِ توست❤️!

[ғαறØᴜs_ραѕѕeя_βყ]

‌

حق بدهیم !

یک وقت هایی آدم ها حوصله ی خودشان را هم ندارند ...

نباید توقعی داشت ،

وگرنه دیوارِ حرمت ها فرو می ریزد ...

کاری به کارِ بی حوصلگیِ آدم ها نداشته باشیم ،

بابتِ حالِ بدشان توضیح نخواهیم ...

هر آدمی حق دارد گاهی از قوی بودن انصراف دهد ،

خلوتی بی واسطه بخواهد ،

جایی که خبری از هیاهویِ هیچ بشری نباشد ،

جایی که در سکوت و تنهایی بنشیند و خودش را پیدا کند !

صبرِ آدم ها که لبریز شد ؛

نسبت به همه چیز ، بی حس می شوند ،

دنبالِ غارِ ساکتِ تنهاییِشان می گردند ...

آدم است دیگر !

یک وقت هایی کم می آورد ...

کم آوردنِ آدم ها را جدی بگیریم ،

درک کنیم ،

دورتر بایستیم ،

گاهی همین به حالِ خود رها کردن ؛

همین سکوت و حق دادن ؛

بهترین حالتِ دوست داشتن است ...

‌

[єη∂ℓєѕѕღ]

تــــلـــخ تـــریــــن جــــمـــلــــه :
" قــــــول داده بــــــودی...

[امیر‌حسین]

دیگه خاطرم نیست زندگی کجاست
خاطرم نیست طعم بادو
خاطرم نیست کجامو
از یاد میبرم لحظه هامو ((:

-سورنا

[شـــقآیــق]

پاتریک : چرا ما اگه ناراحت‍‍م باشیم الکی میخندیم ؟
باب : چون نمیخوایم با غمگین بودنمون بقیه رو هم ناراحت کنیم : )!

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

شکرمیکنم پیش خودم
 تواوج بدی ها واست
 حال خوب خواستم(:

[[ SouL ]]

ظِ همه دست کشیدم ک طُ باشی همه ام

با طُ بودن ظِ همه دست کشیدن دارد ..

[ѕααяeη]

دلم میخواد شونه های خودمو بگیرم...
و بگم چته؟ چی خوشحالت میکنه؟
چرا هرکاری میکنم ب چشمت نمیاد؟
چرا خوشحال نمیشی....(:

[מַברִיק]

‌ ‌
حکایت آدم‌هایی که دیر رسیده‌اند را شنیده‌ای؟
آنها، همه‌شان تصور می‌کردند کسانیکه دوستشان دارند همیشگی‌اند! مثلِ اسباب و اثاثیه منزلشان، مثل گوشیِ موبایلشان، لپ‌تاپشان؛ خیال می‌کردند مثلِ تمامِ وقت‌هایی که اراده می‌کردند و می‌توانستند بروند روی همان مبل کنار پنجره لم بدهند و با آسودگی خاطر، چای شبانه‌شان را بنوشند یا هر وقت که دلشان خواست بنشینند پای لپ‌تاپ و فیلم مورد علاقه‌شان را تماشا کنند، آدم‌های خوب و نابِ زندگیشان را هم به همان صورت در اختیار دارند.
خیال می‌کردند حالا هنوز فرصت هست برای اینکه گوشه چشمی هم به آنها بیاندازند!
اما یک روز، خیلی ناگهانی متوجه می‌شوند برای همیشه از دستشان داده اند! یا برای همیشه از دنیا رفته‌اند یا برای همیشه از دنیای "او" رفته اند!
مساله نه تقاضا برای توجه اجباریست و نه توقع نا به جا! مساله دقیقا و صریحا "دیر" رسیدن است و حسرتی که از پیِ آن می‌آید!

[єη∂ℓєѕѕღ]

رفتنت پایان قصه نبود حالا من با این تنی که....
آغشته به بوی توست چه کنم...!