گفتگوی آزاد || نسخه ۳۷2

[Đęąđ.ğïřł]

این دو مفهوم، در عین شباهت ها تفاوت های زیادی با هم دارند. علی شریعتی در این رابطه می نویسد: «عشق جوششی یک جانبه است. به معشوقش نمی اندیشد که کیست؟! یک «خودجوشی ذاتی» است، و از این رو همیشه اشتباه می کند و در انتخاب به سختی می لغزد یا همواره یکجانبه می ماند و گاه، میان دو بیگانه ناهمانند، عشقی جرقه می زند و چون در تاریکی است و یکدیگر را نمی بینند، پس از انفجار این صاعقه است که در پرتو روشنایی آن، چهره یکدیگر را می توانند دید و در اینجاست که گاه، پس از جرقه زدن عشق، عاشق و معشوق که در چهره هم می نگرند، احساس می کنند که همدیگر را نمی شناسند و بیگانگی و ناآشنایی پس از عشق - که درد کوچکی نیست - فراوان است.»

اینکه میگه خودجوشی ذاتی است و همیشه اشتباه میکند رو درک نمیکنم.

---

به نظرم دوست داشتن مخلوطی از احساس و منطقِ و خلوصی ک توی عشق هست در دوست داشتن نیست
شاید بگیم برای زندگی روزمره یا امروزی دوست داشتن بهتره ولی بخواییم رتبه بدیم صددرصد عشق مرتبه بالاتری داره
دوست داشتن یک جور ماشین حسابه انگار همه چیز حساب کتاب شدس وباید هرکار میکنی روی منطق باشه
ولی تو عشق و با دل و جان کاری و انجام میدی و هراسی از شکست نداری در واقع غرور توی عشق معنای حقیقی نداره


به نظر من شاید روزی عشق تبدیل به دوست داشتن بشه ولی دوست داشتن هیچ وقت تبدیل به عشق نمیشه ...

[ابراهیم هادی]

این دو مفهوم، در عین شباهت ها تفاوت های زیادی با هم دارند. علی شریعتی در این رابطه می نویسد: «عشق جوششی یک جانبه است. به معشوقش نمی اندیشد که کیست؟! یک «خودجوشی ذاتی» است، و از این رو همیشه اشتباه می کند و در انتخاب به سختی می لغزد یا همواره یکجانبه می ماند و گاه، میان دو بیگانه ناهمانند، عشقی جرقه می زند و چون در تاریکی است و یکدیگر را نمی بینند، پس از انفجار این صاعقه است که در پرتو روشنایی آن، چهره یکدیگر را می توانند دید و در اینجاست که گاه، پس از جرقه زدن عشق، عاشق و معشوق که در چهره هم می نگرند، احساس می کنند که همدیگر را نمی شناسند و بیگانگی و ناآشنایی پس از عشق - که درد کوچکی نیست - فراوان است.»

اینکه میگه خودجوشی ذاتی است و همیشه اشتباه میکند رو درک نمیکنم.

گمان کنم منظورش اینه که عاشق یه پس زمینه ای داره که زندگیش طبق اون می چرخه بعد طبق همین عاشق میشه  ذاتی منظور اون پس زمینه است منظور از اشتباه هم فکر کنم اینه که عاشق چیزی که جذبش کرده رو از دید خودش می بینه بدون توجه به پس زمینه معشوق و از اون جایی که تطابق صد در صد وجود نداره فقط میشه به تعامل رسید پس عاشق اشتباه کرده تو پرانتز بگم که این حرف که تطابق صد در صد وجود نداره بهش اشکال شده که می ره تو عرفان فاز خیلی سنگین می شه که ازش می گذریم

[م‍حمّد]

علی شریعتی نه. دکتر، علی شریعتی.

[Đęąđ.ğïřł]

این دو مفهوم، در عین شباهت ها تفاوت های زیادی با هم دارند. علی شریعتی در این رابطه می نویسد: «عشق جوششی یک جانبه است. به معشوقش نمی اندیشد که کیست؟! یک «خودجوشی ذاتی» است، و از این رو همیشه اشتباه می کند و در انتخاب به سختی می لغزد یا همواره یکجانبه می ماند و گاه، میان دو بیگانه ناهمانند، عشقی جرقه می زند و چون در تاریکی است و یکدیگر را نمی بینند، پس از انفجار این صاعقه است که در پرتو روشنایی آن، چهره یکدیگر را می توانند دید و در اینجاست که گاه، پس از جرقه زدن عشق، عاشق و معشوق که در چهره هم می نگرند، احساس می کنند که همدیگر را نمی شناسند و بیگانگی و ناآشنایی پس از عشق - که درد کوچکی نیست - فراوان است.»

اینکه میگه خودجوشی ذاتی است و همیشه اشتباه میکند رو درک نمیکنم.

گمان کنم منظورش اینه که عاشق یه پس زمینه ای داره که زندگیش طبق اون می چرخه بعد طبق همین عاشق میشه  ذاتی منظور اون پس زمینه است منظور از اشتباه هم فکر کنم اینه که عاشق چیزی که جذبش کرده رو از دید خودش می بینه بدون توجه به پس زمینه معشوق و از اون جایی که تطابق صد در صد وجود نداره فقط میشه به تعامل رسید پس عاشق اشتباه کرده تو پرانتز بگم که این حرف که تطابق صد در صد وجود نداره بهش اشکال شده که می ره تو عرفان فاز خیلی سنگین می شه که ازش می گذریم

اگه منظور اینی ک میگی باشه ،همیشه عاشق یه فرد با محبت یا احساساتی نیست :|
من با کلمه همیشه اش مشکل دارم نمیشه گفت همیشه اشتباهه

[ابراهیم هادی]

این دو مفهوم، در عین شباهت ها تفاوت های زیادی با هم دارند. علی شریعتی در این رابطه می نویسد: «عشق جوششی یک جانبه است. به معشوقش نمی اندیشد که کیست؟! یک «خودجوشی ذاتی» است، و از این رو همیشه اشتباه می کند و در انتخاب به سختی می لغزد یا همواره یکجانبه می ماند و گاه، میان دو بیگانه ناهمانند، عشقی جرقه می زند و چون در تاریکی است و یکدیگر را نمی بینند، پس از انفجار این صاعقه است که در پرتو روشنایی آن، چهره یکدیگر را می توانند دید و در اینجاست که گاه، پس از جرقه زدن عشق، عاشق و معشوق که در چهره هم می نگرند، احساس می کنند که همدیگر را نمی شناسند و بیگانگی و ناآشنایی پس از عشق - که درد کوچکی نیست - فراوان است.»

اینکه میگه خودجوشی ذاتی است و همیشه اشتباه میکند رو درک نمیکنم.

گمان کنم منظورش اینه که عاشق یه پس زمینه ای داره که زندگیش طبق اون می چرخه بعد طبق همین عاشق میشه  ذاتی منظور اون پس زمینه است منظور از اشتباه هم فکر کنم اینه که عاشق چیزی که جذبش کرده رو از دید خودش می بینه بدون توجه به پس زمینه معشوق و از اون جایی که تطابق صد در صد وجود نداره فقط میشه به تعامل رسید پس عاشق اشتباه کرده تو پرانتز بگم که این حرف که تطابق صد در صد وجود نداره بهش اشکال شده که می ره تو عرفان فاز خیلی سنگین می شه که ازش می گذریم

اگه منظور اینی ک میگی باشه ،همیشه عاشق یه فرد با محبت یا احساساتی نیست :|
من با کلمه همیشه اش مشکل دارم نمیشه گفت همیشه اشتباهه

بله آدما فرق دارن ممکنه با محبت نباشه 
همون جور که آخرشما گفتم ما هم به همین اشکال کردیم 
چیزی که گفتم سعی در توجیه حرف دکتر بود

[سهَ‌ند]

چرا اخه وقتی که همش با همین وضع توی فردا با یکی که بهش با همون خوبی میتونی بعد میاد بد؟

[ابراهیم هادی]

علی شریعتی نه. دکتر، علی شریعتی.

بونلار ینی چی؟
دکتر دکتره حرفی توش نیست ولی حرفای مخالفین شریعتی رو هم بخون

[ᴀᴡᴀʏᴀᴜʀᴏʀᴀ]

باید دلیل هم بگید
همین جوری که نیست

عشق با دوست داشتن قابل قياس نيستن._. هر وقت عاشق بشی ميهمی دليل نميخواد که._.وقتی عاشق شدی حسی که به عشقت داری با حسی که به رفيق فابت مثلا که خيلی دوسش داری مقايسه کن._.

[Đęąđ.ğïřł]

به نظرم حرفی که اشتباس حداقل تو دیدگاه خودمون
لازم نیست توجیه بشه ._.

[ابراهیم هادی]

چرا اخه وقتی که همش با همین وضع توی فردا با یکی که بهش با همون خوبی میتونی بعد میاد بد؟

چون همش میگه ال میکنم بل میکنم بعد که میگی بیا دیگه بی صدا در می ره

---

به نظرم حرفی که اشتباس حداقل تو دیدگاه خودمون
لازم نیست توجیه بشه ._.

یه نظری هست که افرادی که زحمت کشیدن حرفاشونو توجیه کنید که حفظ شان بشه یه قاعده کلی هم هست میگه حسن ظن داشته باشید به خاطر اینا بود