شاهکار قافیه، شاه قافیه های شعر ها

[م‍حمّد]

کرده‌ام از دستِ ایـن فرهنگ ، " هنگ "
گشته از عشقت دلِ‌دلتنگ ، " تنگ "


بعدِ «شیرین» شد تب «فرهاد»" حاد " 
(این خبر را مرکز امداد،  " داد "


با عبورت می‏‌شود جالیز ، " لیز " 
جعفری می‏‌رقصد و گشنیز ، " نیز "


بـا نگاهت می‌زند «عطار» ، " تار "
«مولوی» غش کرده و «گلزار» ، " زار "


می‌شود در گردنت زنجیر ، " جیر "
می‌کُند در دست تو کفگیر ، " گیر "


هر که بر اشعار من خندید ، " دید "
می‌شود با یادِ تو تبعید ، " عید " !


کرد پیشت آدم سالوس ، " لوس "
با تو شب‏‌ها می‏‌شود کابوس ، " بوس " .


کیمیا کردی و شد شاغول ، " غول "
با کلامت می‏خورَد «شنگول» ، " گول "


وقت خشمت می‏‌شود «تیمور»، " مور "
رفته «نادر» تا حدِمقدور ، " دور "


چون به‌حرف آیی شود خاموش، " موش"
گفته‏‌هایت را کند خرگوش ، " گوش "


می‏ کُنی از بهر ما اندام ، " دام "
پیش زلفت می‏ شود «خاخام» ، " خام "


این خبر را می‏ زند نجّار، " جار "
هست در اطراف تو بسیار ، " یار "


کاسه‌ات را می‌زند ابلیس ، " لیس "
( هست بخش دوم ساندیس ، " دیس " )


گشته‏‌ام از دست استدلال ، " لال "
رفته گویا از دل «#خوشحال» ، "حال”


امیرحسین‌خوشحال

[جاویدم]

تو بعضی از مصراع ها معلومه کلمه پیدا نکرده!
بی معنی نوشته.
ولی در کل جالب بود