جملات قصار

[Actinium]

آرتور شوپنهاور:

«هنر نوعی رستگاری است، ما را از خواستن، یعنی درد و رنج آزادی می‌بخشد، و تصاویر زندگانی را دلربا می‌کند.»

«اصل و اساسی که تمام اخلاق گرایان به راستی در باب آن نظری یکسان دارند، این است: کسی را نیازار و هرچه می‌توانی به دیگران یاری برسان.»

«وظیفه هنرها توصیف موارد خاصی از واقعیت نیست بلکه نشان دادن امور مطلق و کلی ای است که در پشت این موارد خاص و جزئی قرار دارند. به عنوان مثال یک نقاشی زنی خاص و فرزندش را به عنوان شمایل حضرت مریم و عیسی مسیح نشان می‌دهد اما برای اینکه این تصویر به مثابه هنری والا تلقی شود باید نشان دهنده چیزی از جوهر عشق مادری باشد. تابلوهای نقاشی بسیاری از حضرت مریم و کودک وجود دارد اما تنها هنرمندان بزرگ تصویری می‌آفرینند که به نظر می‌رسد عامل ملکوتی موجود در عطوفت مادرانه را ترسیم می‌کنند. به عبارتی آنچه در یک پرده نقاشی عالی مطرح است ایده یا تصوری است که تنها در یک مورد به خصوص (در اینجا عشق مادرانه) تجلی می‌یابد و این مورد خاص را تعالی می‌بخشد و از حد صرفاً بازنمود آن فراتر می‌رود.»

[Actinium]

سوفوکل:

«بجویید تا بیابید، آنچه را نجویید کشف نشده باقی می‌ماند»

• Acrisius, fragment 64
  

«حقیقت همیشه قوی‌ترین برهان است.»

• Phædra.Fragment 737
  

«فرصت برای افراد ضعیف‌النفس نیست.»

• Phædra.Fragment 842
  

«بزرگترین موهبت شاید هرگز متولد نشدن باشد.»

[Actinium]

ابن سینا:


«مردم جهان دو دسته هستند هوشمندان بی‌دین و دین داران بدون هوشمندی.»

اشارات و تنبیهات

«وجود موجودات یا به سبب عشقی است که در ‌آنهاست ، و یا وجود و عشق آنها عین یکدیگر و امری واحد است و در میان آنها دوگانگی نیست.»

رسالة العشق

«یک پزشک ناشی، معاون مرگ است»

«بعضی چنان سرگرم میراث علمی گذشتگان‌اند که فرصت مراجعه به‌عقل خود را ندارند و اگر فرصتی هم به‌دست بیاورند حاضر نیستند که اشتباهات و لغزش‌های آنان را اصلاح و جبران نمایند.»

«تمام علوم گذشته و سنت باید نقد شوند. در صورتی‌که از دم تیز نقد به سلامت خارج شد آن وقت قابل پذیرش است.»

«انسان، هر زمان از پیشامدِ آینده دربارهٔ خود اندیشید و از آن، بیم و هراس در خاطرش نِشاند، آن خطر زودتر او را تعقیب می‌کند.»

[Actinium]

ارنست همینگوی:


«دربارهٔ اخلاقیات فقط می‌دانم که پس از انجام یک کار اخلاقی احساس بهتری داری، و غیراخلاقی آنست که پس از آن احساس بدی داری.»

• مرگ در بعد از ظهر/ ۱۹۳۲
  

«همهٔ انسان‌های متفکر کافرند.»

• وداع با اسلحه/ ۱۹۲۹
  

«پیروزی یعنی چه؟ مردن در حالی که انسان بر سر پا ایستاده بهتر از زنده ماندن و روی دو زانو خزیدن است. در جنگ برای آزادی مردن، بهتر از زنده ماندن و در مقابل دشمن برده وار به زانو درآمدن است»

• زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند صفحه ۱۷۴
  

«شادی، کمیاب‌ترین چیزی است که در افراد هوشمند یافته‌ام.»

[Actinium]

آلبر کامو:

«اگر کسی آزادی شما را برباید، مطمئن باشید که نان شما نیز در معرض تهدید است»

«هیچ چیزی در دنیا به این نمی‌ارزد که انسان از آنچه دوست دارد روگردان شود.»

«آغاز اندیشیدن سرآغاز تحلیل رفتن است.»

«مشکل زندگی بعضی از مردم در این است که چطور از دیگران کناره بگیرند یا لااقل با آنان بسازند.»

«جنایت تنها در این نیست که دیگری را بکشی بلکه بیشتر در این است که خود زنده بمانی.»

کالیگولا: «دنیا به صورت موجود، غیرقابل تحمله. پس من احتیاج به ماه دارم، یا به خوشبختی، یا به ابدیت، شاید به یک چیز که جنون باشه که در هر حال متعلق به این دنیا نباشه.»

«برای سناتور نمودن شخص یک روز و برای تبدیل نمودن او به یک کارگر ده سال وقت لازم است.»

«شوهری که بی‌خداست باید به زنش یاد بدهد که از خدا بترسد. این‌طوری آزادتر می‌شود.»

«من شاید به آنچه که حقیقتاً مورد علاقه‌ام است مطمئن نیستم، امابه آنچه که مورد علاقه‌ام نیست کاملاً اطمینان دارم.»

«ترجیح می‌دهم طوری زندگی کنم که گویی خدا هست و وقتی مُردم بفهمم که نیست، تا اینکه طوری زندگی‌ کنم که انگار خدا نیست و وقتی مُردم بفهمم که هست.»

«سکوت اختیار کردن یعنی که ما به خود اجازهٔ این باور را بدهیم که عقیده‌ای نداریم، که چیزی نمی‌خواهیم.»

«طغیان بنیادی است مشترک که هر انسانی نخستین ارزش‌های خود را بر آن بنا می‌کند.»

«طغیان، هر چند چون چیزی نمی‌آفریند، در ظاهر منفی است، اما چون آن بخش از انسان را که باید همواره از آن دفاع شود، آشکار می‌کند، عمیقاً مثبت است.»

«مردم بیشتر خوبند تا بد و در حقیقت، مسئله این نیست. بلکه آنها کم یا زیاد نادانند و همین است که فضیلت یا ننگ شمرده می‌شود. نومید کننده‌ترین ننگ‌ها، ننگ نادانی است که گمان می‌کند همه چیز را می‌داند و در نتیجه به خودش اجازهٔ آدم‌کشی می‌دهد.»

[Actinium]

ویلیام جیمز:

«ایمان و باور ما تنها عاملی است که موفقیت نهایی مان را تضمین می کند.»

«زمانیکه تصمیم گرفتید و زمان اجرا رسید دیگر توجهی به پیامدها و بازتاب هایش نداشته باشید.»


ویلیام بلیک:

«آدمی که طرز تلقی و افکارش را عوض نمی‌کند مثل آب راکدی است که محل زیست سوسمارهای خطرناک می‌شود.»


جان استاین بک:

«قدرت فاسد نمی‌کند. ترس است که فاسد می‌کند… شاید ترس از دست دادن قدرت.»

[Actinium]

میلان کوندرا:

«زندگی فقط یک بار است و ما هرگز نخواهیم توانست تصمیم درست را از تصمیم نادرست تمیز دهیم زیرا ما در هر موضوعی فقط می‌توانیم یک بار تصمیم بگیریم. زندگی دوباره، سه باره چهارباره به ما عطا نمی‌شود که این را برای ما امکان‌پذیر سازد تا تصمیم‌های مختلف خود را مقایسه کنیم.»

«هیچ چیز از احساس همدردی سخت‌تر نیست. حتی تحمل درد خویشتن به سختی دردی نیست که مشترکاً با کسی دیگر برای یک نفر دیگر یا بجای شخص دیگری، می‌کشیم و قوه تخیل ما به آن صدها بازتاب می‌بخشد.»

«ترزا بخوبی می‌داند که لحظهٔ پدیدار شدن عشق به چنین صحنه ای شباهت دارد: زن در برابر صدایی که روح هراسانش را بسوی خود می‌خواند، سرسختی نمی‌کند. مرد در برابر زنی که روحش متوجه صدای اوست، از مقاومت بازمی‌ایستد.»

«وقتی فردی قوی آن قدر ضعیف می‌شود که به فرد ضعیف بی حرمتی می‌کند، فرد ضعیف باید به راستی خود را قوی بداند و او را ترک کند.»

• از کتاب «سبکی تحمل‌ناپذیر هستی»
  

[Actinium]

میلان کوندرا:

«من یک خداناباور بار آمدم، و از این امر خرسند نیز بودم، تا آن روزی که در سیاه‌ترین سال‌های کمونیستم، دیدم که مسیحیان آزار می‌بینند. در یک لحظه، الحادِ تحریک‌آمیز و تعصب‌آلودِ نوجوانی‌ام همچون حماقتی کودکانه، ناپدید شد. دوستانِ مؤمن‌ام را درک کردم، و در تأثیر همبستگی و احساس، گاه همراه آنان به عشای ربانی می‌رفتم. امّا هرگز متقاعد نشدم که خدا به مفهومِ وجودی که تقدیر ما را رقم می‌زند در کار هست. در هرصورت، دربارة او چه می‌توانستم بدانم؟ آیا دوستانِ مؤمن‌ام یقین داشتند که یقین دارند؟ با این احساس غریب و شادی‌آمیز در کلیسا نشسته بودم که بی‌ایمانیِ من و ایمانِ آنان، به‌وجهی شگفت به‌هم نزدیک‌اند.»

• وصایای تحریف‌شده
  
  

«زندگی اما این‌گونه می‌گذرد: انسان تصور می‌کند که در نمایشنامه ای معین نقش خود را ایفا می‌کند، و هیچ ظن نمی‌برد که در این اثنا بی آنکه به او خبر بدهند صحنه را تغییر داده‌اند، و او نادانسته خود را وسط اجرایی متفاوت می‌یابد.»

«زندگی هر آدم جنبه‌های مختلفی دارد. گذشته هر یک از ما به همان آسانی که ممکن است به زندگی سیاستمداری محبوب تبدیل شود، به زندگی یک جنایتکار هم تبدیل شدنی است.»

• عشق‌های خنده‌دار
  

[Actinium]

میلان کوندرا:

«حقوقی که کسی می‌تواند داشته باشد فقط به چیزهای پوچی مربوط می‌شوند که هیچ دلیلی وجود ندارد که بر سرشان جنگید یا درباره‌شان اعلامیه‌های مشهور را نوشت.»

«... نسبت به گذشته، این‌روزها «بی‌معنایی» را زیر نور شدیدتر و روشن‌کننده‌تر می‌بینم. بی‌معنایی دوست من جوهر زندگی است همیشه و همه‌جا با ماست… نفس بکشید… این بی‌معنایی را که ما را دربر گرفته، نفس بکشید که همانا کلید دانایی است کلید شادی بی‌پایان…»

• جشن بی‌معنایی
  

«کیفیت زندگی شما را دو چیز تعیین می‌کند: کتاب‌هایی که می‌خوانید، و انسان‌هایی که ملاقات می‌کنید.»

«برای عاشق شدن، نباید یک شخصیت متفاوت را دوست داشت! برای عاشق شدن باید یک شخصیت عادی را متفاوت دوست داشت!»

«اینکه دنیا آزاد نیست، به اندازهٔ اینکه آدم‌ها آزادی‌شان را فراموش کرده‌اند بد نیست.»

• زندگی جای دیگری است
  
  

[Actinium]

میلان کوندرا:

«زاد و ولد سریع جنون نوشتن در میان سیاستمدارن، راننده‌های تاکسی، زنان باردار، معشوقه‌ها، آدم‌کش‌ها، جنایتکاران، فاحشه‌ها، روسای پلیس، پزشکان و بیماران به من ثابت می‌کند که هر فردی، بدون استثنا در درون خود حامل استعداد بالقوه نویسندگی است و تمام نوع بشر کاملاً حق دارد که با فریادِ «همه ما نویسنده ایم !» به خیابانها هجوم بیاورد. دلیلش این است که هر کسی در قبول این واقعیت که نامفهوم و نامرئی در دنیایی متفاوت ناپدید خواهد شد دچار تشویش می‌شود، و می‌خواهد پیش از اینکه زیادی دیر بشود خود را به دنیایی از واژه‌ها تبدیل کند.»

«زن‌ها در پی مردان خوش قیافه نیستند، دنبال مردهایی هستند که زنان زیبا دارند.»

• کتاب خنده و فراموشی
  

«اگر در معرض کین و نفرت قرارگیری، اگر متهم گردی و طعمه دیگران شوی، از کسانی که تو را می‌شناسند، می‌توانی انتظار دو نوع واکنش داشته باشی: برخی همرنگ جماعت می‌شوند، برخی دیگر محتاطانه وانمود می‌کنند که هیچ نمی‌دانند، هیچ نمی‌شنوند، به طوری که تو خواهی توانست به دیدن آنها و سخن گفتن با آنها ادامه دهی. این گروه دوم که رازدار و آداب دانند، دوستان تو هستند، دوستان به معنی مدرن کلمه.»

«انسان، برای آنکه حافظه ش خوب کار کند، به دوستی نیاز دارد. گذشته را به یاد آوردن، آن را همیشه با خود داشتن، شاید شرط لازم برای حفظ آن چیزی است که تمامیت من آدمی نامیده می‌شود. برای آنکه من کوچک نگردد، برای آنکه حجمش حفظ شود، باید خاطرات را، همچون گلهأ درون گلدان، آبیاری کرد، و این مستلزم تماس منظم با شاهدان گذشته، یعنی دوستان، است. آنان آینه ما هستند، حافظه ما هستند، از آنان هیچ چیز خواسته نمی‌شود، مگر آنکه گاه به گاه این آینه را برق اندازند تا بتوانیم خود را در آن بیبینیم.»

• هویت