کسانی !!که در جنگ $$،برای جنگ نیامدند&&

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

جنگ جهانی اول بود ، هفته منتهی به کریسمس، شماری از سربازان آلمانی و انگلیسی... با سلام و دست تکان دادن، به‌همدیگر نزدیک شدند و گویی با هم دشمنی ندارند، غذا و هدیه رّد و بدَل کردند و عملاً یک آتش‌بس نانوشته را به اجرا گذاشتند.


آنها با هم آواز خواندند، ورزش کردند و مسابقه فوتبال دادند و مثل کسانی‌که بعد از مدتها همدیگر را می‌بینند، آدرس و عکس به هم دادند و قرار گذاشتند بعد از اتمام جنگ همدیگر را ملاقات کنند! دیداری که به دلیل قربانی‌های بیشمار جنگ اول، شاید هیچ‌وقت پیش نیامد.
البته فرماندهان جنگ و به‌ویژه ژنرال سر هوراس اسمیت، فرمانده سپاه بریتانیا بر سربازان خشم گرفت و سالهای بعد که جنگ ادامه داشت جز نمودهای اندک، دیگر تکرار نشد.

از این واقعه در چندین شعر و داستان یاد شده و سال ۲۰۰۵ هم «کریستین کاریون» با استناد به مدارک آن، فیلمی بنام «کریسمس مبارک» ساخته است.

نویسنده‌ای گفته است: در جنگ کسانی کشته می‌شوند که نه همدیگر را می‌شناسند و نه می‌دانند چرا، اما کسانی آنرا راه می‌اندازند که هم همدیگر را می‌شناسند و هم می‌دانند چرا.

آتش‌بس زیبا در کریسمس ۱۹۱۴ لحظه‌ای نمادین از صلح و انسانیت را در میان یکی از خشن‌ترین وقایع تاریخ مدرن به نمایش گذاشت. 
فرماندهان و سیاست مداران اما نگذاشتند که این صلح زیبا پا بر جا بماند.
جنگ جهانی اول ۴ سال به طول انجامید و در این جنگ ۳۷ میلیون نفر نظامی و غیرنظامی جان خود را از دست دادند و کشورهای زیادی به طور کلی نابود شدند.

اما برای لحظات کوتاه صلح در طول کریسمس سال ۱۹۱۴، ماهیت خوب وجودی انسان خود را نشان داد؛ ماهیتی که ای کاش برای سال‌ها و برای تمام سال‌های جنگ حفظ می‌شد.
به امید روزها و سالهایی بدون جنگ و خشونت در تمام دنیا