25-12-2015، 20:31
مونووی (Monowi) شهری در نبراسکای آمریکاست که تنها یک پیرزن 77 ساله به نام السی آیلر(Elsie Eiler) در آن زندگی می کند. آیلر در یک کاروان زندگی می کند که نزدیک تنها مغازه ی شهر یعنی مسافرخانه ای که او اداره می کند قرار گرفته است. او همچنین کتابخانه ی شهر را که ساختمانی کوچک از کتاب های باقی مانده از همسر مرحومش که به پنج هزار جلد می رسد، اداره می کند. او شهردار مونووی نیز هست.
سال های اوج مونووی در دهه ی 1930 بود که 130 نفر جمعیت داشت. مونووی مثل خیلی دیگر از این جوامع کوچک در این منطقه ساکنین جوانترش را به شهری هایی که در حال رشد بودند و فرصت شغلی بهتری پیشنهاد می دادند، از دست داد. در سرشماری سال 2000 این روستا دونفر جمعیت داشت که رودی و السی آیلر بودند، آقای آیلر در سال 2004 فوت کرد و همسرش السی آیلر تنها ساکن این شهر شد.
زندگی آیلر به عنوان شهردار و تنها ساکن این شهر باور نکردنی است. او هر سال مالیات خودش را افزایش می دهد تا چهار چراغ خیابان را روشن نگه دارد و نیاز های اولیه شهر اداره شود. او تنها مغازه ی شهر را اداره و در تنها خانه ی قابل سکونت این شهر زندگی می کند. او برای خودش مجوز صادر می کند و خودش خودش را به عنوان شهردار انتخاب می کند. مشتریان او از اتوبانی که از مونووی و یا شهرهای اطراف می گذرد، می آیند.
این شهر یک نمونه ی شدید از آنچه که در قلب آمریکا می گذرد است. کاهش جمعیت شهرهای کوچک طی پنجاه سال گذشته بزرگترین مهاجرت تاریخ آمریکا نام گرفته است. بیشتر از همه در ایالات نبراسکا، کانزاس و اوکلاهاما این نوع مهاجرت قابل مشاهده است.