بازی آنلاین
آپلود عکس
15-07-2015، 19:52
(آخرین ویرایش در این ارسال: 15-07-2015، 19:53، توسط Interstellar.)
کاوشگر نیوهورایزنز ناسا صبح روز 14 جولای به پلوتو رسید و اولین تصاویر تاریخی خود را از این دنیای کوچک مرموز ثبت کرد. نزدیکترین فاصله کاوشگر در ساعت 7:49 دقیقه انجام شد زمانی که کاوشگر در فاصله ی 7،800 مایلی از سطح بسیار سرد پلوتو قرار گرفت.
برای جشن گرفتن این واقعه مهم ناسا آخرین تصاویر خود از پلوتو را آشکار کرد که دنیای قرمزگونه ای را با علامتی قلب شکل در چهره ی خود نشان میدهد .
بیش از 1200 دانشمند ، اعضای ناسا و مقامات و 200 نفر گزارشگر پرواز نیوهورایزنز را به طور زنده در آزمایشگاه فیزیک مرکز کنترل ماموریت دانشگاه جان هاپکینز لورل مریلند تماشا کردند. شمارش معکوس تا لحظه ی رسیدن فضاپیما و سپس شادی و بلند کردن پرچم های آمریکا در لحظه ی برخورد حماسی.
این اتفاق نجومی بزرگ همزمان با پنجاهمین سالگرد پرواز اولین کاوشگر به مریخ -رسیدن فضاپیمای مارینر 4 به مریخ در 14 جولای 1965-میباشد.
انجمن بین المللی نجوم در سال 2006 پلوتو را در رده ی سیارات کوتوله قرار دادند تصمیمی که تا به امروز بحث برانگیز بوده است.
پلوتو در سال 1930 توسط یک منجم آمریکایی کلاید تومباگ کشف شد و تا به امروز برای بسیاری ناشناخته بود.
چون پلوتو نسبت به دیگر سیارات بسیار کوچک و خیلی دور است-مدار آن 39 برابر دورتر از مدار زمین نسبت به خورشید است-رصد این جرم از زمین کار بسیار مشکلی میباشد. حتی بهترین تصاویر گرفته شده توسط تلسکوپ بی نظیر فضایی هابل این سیاره را فقط در حد تعدادی پیکسل های کوچک نشان داده است.
منجمان تا سال 1978 نمیدانستند که پلوتو قمرهای بسیاری دارد تا زمانی که قمر بزرگ آن شاردن برای اولین بار مشاهده شد. شارون با قطر 750 مایل (1200 کیلومتر) پهنایی به اندازه ی نصف پلوتو دارد. علاوه بر این 2 جرم که در مرکز گرانشی که در مکانی خارج از پلوتو کشیده شده قرار گرفته اند بنابراین محققان سیستم پلوتو-شارون را یک سیستم دوتایی می دانند.
قمرهای پلوتو از سال 2005 تا سال 2012 کشف شدند 4 قمر کوچک : نیکس،هیدرا،کربروس و استیکس
پروژه ی 723 میلیون دلاری نیوهورایزنز در سال 2006 آغاز شد ولی قدم های اولیه آن از سال 1986 برداشت شد همان سالی که کاوشگر ویجر 2 از مقابل نپتون عبور کرد و اولین تصاویر خود از این غول یخی آبی را ثبت کرد.
و بیش از یک دهه زمان برد تا با سخت کوشی ایده ی نیوهورایزنز به ماموریت تبدیل شود.
این کاوشگر قادر است خصوصیات بسیار ریز سیاره مانند برکه های موجود در سنترال پارک نیویورک را ثبت کند. مشاهدات این فضاپیما به محققان در ترسیم نقشه ی سطح پرجزئیات پلوتو و شارون کمک خواهد کرد. زمین شناسی و میزان بازتاب نور اتمسفر نازک و پویای پلوتو در کنار موارد دیگر بررسی خواهد شد.
پلوتو و شارون دنیاهای پیچیده با سطوحی کاملا متفاوت هستند برای مثال پلوتو کلاهک های یخی قطبی و اشکال بزرگ درخشان قلبی شکل در سطح خود دارد همراه با لکه ی تاریک بزرگی که دانشمندان آن را نهنگ می نامند.
سطح شارون از چاله ها و دره ها پوشیده شده است و یک لکه ی مرموز تاریک 200 مایلی (320 کیلومتری) در قطب شمال آن دیده میشود.
نیوهورایزن در حال انجام عملیات "حالت برخورد نزدیک" میباشد که 9 روز زمان خواهد برد و از روز 16 جولای روز پنجشنبه شروع میشود. در این عملیات 9 روزه کاوشگر مشغول جمع آوری اطلاعات پرجزئیات از سطح پلوتو خواهد بود ولی تا آخر هفته نمیتوانیم انتظار دریافت اطلاعات بسیار از کاوشگر را داشته باشیم چون 16 ماه زمان میبرد تا کاوشگر اطلاعات و مشاهدات خود را به زمین مخابره کند. و اعضای تیم تا ساعت 9 شب از موفقیت قطعی این پرواز تا زمان دریافت پیامی از سوی آن در ساعت 9 شب مطمئن نخواهند بود.
پیامدهای اکتشافات نیوهورایزنز بایستی فراتر از حوزه ی قلمرو پلوتو باشد. چون پلوتو فقط یکی از هزاران جرم کشف نشده ی کمربند کوییپر است و البته بزرگترین و مهمترینشان.
کمربند کوییپر حلقه ای از اجرام یخی کشف نشده فراتر از مدار نپتون میباشد.
اعضای تیم ماموریت در نظر دارند تا پرواز دیگری را به سوی دومین جرم کمربند کوییپر کوچکتر از پلوتو برنامه ریزی کنند. در صورتی که این پروژه با موفقیت کامل به اتمام برسد. دومین پرواز در سال 2019 خواهد بود و به نظر ناسا هم حامی این پروژه است.
هراتفاقی در مورد این ماموریت احتمالی بیفتد نیوهورایزنز میراثی تاثیرگذار از خود به جا گذاشته و یک رخداد مهم در این دهه به شمار میرود.
Space.Com
برای جشن گرفتن این واقعه مهم ناسا آخرین تصاویر خود از پلوتو را آشکار کرد که دنیای قرمزگونه ای را با علامتی قلب شکل در چهره ی خود نشان میدهد .
بیش از 1200 دانشمند ، اعضای ناسا و مقامات و 200 نفر گزارشگر پرواز نیوهورایزنز را به طور زنده در آزمایشگاه فیزیک مرکز کنترل ماموریت دانشگاه جان هاپکینز لورل مریلند تماشا کردند. شمارش معکوس تا لحظه ی رسیدن فضاپیما و سپس شادی و بلند کردن پرچم های آمریکا در لحظه ی برخورد حماسی.
این اتفاق نجومی بزرگ همزمان با پنجاهمین سالگرد پرواز اولین کاوشگر به مریخ -رسیدن فضاپیمای مارینر 4 به مریخ در 14 جولای 1965-میباشد.
انجمن بین المللی نجوم در سال 2006 پلوتو را در رده ی سیارات کوتوله قرار دادند تصمیمی که تا به امروز بحث برانگیز بوده است.
پلوتو در سال 1930 توسط یک منجم آمریکایی کلاید تومباگ کشف شد و تا به امروز برای بسیاری ناشناخته بود.
چون پلوتو نسبت به دیگر سیارات بسیار کوچک و خیلی دور است-مدار آن 39 برابر دورتر از مدار زمین نسبت به خورشید است-رصد این جرم از زمین کار بسیار مشکلی میباشد. حتی بهترین تصاویر گرفته شده توسط تلسکوپ بی نظیر فضایی هابل این سیاره را فقط در حد تعدادی پیکسل های کوچک نشان داده است.
منجمان تا سال 1978 نمیدانستند که پلوتو قمرهای بسیاری دارد تا زمانی که قمر بزرگ آن شاردن برای اولین بار مشاهده شد. شارون با قطر 750 مایل (1200 کیلومتر) پهنایی به اندازه ی نصف پلوتو دارد. علاوه بر این 2 جرم که در مرکز گرانشی که در مکانی خارج از پلوتو کشیده شده قرار گرفته اند بنابراین محققان سیستم پلوتو-شارون را یک سیستم دوتایی می دانند.
قمرهای پلوتو از سال 2005 تا سال 2012 کشف شدند 4 قمر کوچک : نیکس،هیدرا،کربروس و استیکس
پروژه ی 723 میلیون دلاری نیوهورایزنز در سال 2006 آغاز شد ولی قدم های اولیه آن از سال 1986 برداشت شد همان سالی که کاوشگر ویجر 2 از مقابل نپتون عبور کرد و اولین تصاویر خود از این غول یخی آبی را ثبت کرد.
و بیش از یک دهه زمان برد تا با سخت کوشی ایده ی نیوهورایزنز به ماموریت تبدیل شود.
این کاوشگر قادر است خصوصیات بسیار ریز سیاره مانند برکه های موجود در سنترال پارک نیویورک را ثبت کند. مشاهدات این فضاپیما به محققان در ترسیم نقشه ی سطح پرجزئیات پلوتو و شارون کمک خواهد کرد. زمین شناسی و میزان بازتاب نور اتمسفر نازک و پویای پلوتو در کنار موارد دیگر بررسی خواهد شد.
پلوتو و شارون دنیاهای پیچیده با سطوحی کاملا متفاوت هستند برای مثال پلوتو کلاهک های یخی قطبی و اشکال بزرگ درخشان قلبی شکل در سطح خود دارد همراه با لکه ی تاریک بزرگی که دانشمندان آن را نهنگ می نامند.
سطح شارون از چاله ها و دره ها پوشیده شده است و یک لکه ی مرموز تاریک 200 مایلی (320 کیلومتری) در قطب شمال آن دیده میشود.
نیوهورایزن در حال انجام عملیات "حالت برخورد نزدیک" میباشد که 9 روز زمان خواهد برد و از روز 16 جولای روز پنجشنبه شروع میشود. در این عملیات 9 روزه کاوشگر مشغول جمع آوری اطلاعات پرجزئیات از سطح پلوتو خواهد بود ولی تا آخر هفته نمیتوانیم انتظار دریافت اطلاعات بسیار از کاوشگر را داشته باشیم چون 16 ماه زمان میبرد تا کاوشگر اطلاعات و مشاهدات خود را به زمین مخابره کند. و اعضای تیم تا ساعت 9 شب از موفقیت قطعی این پرواز تا زمان دریافت پیامی از سوی آن در ساعت 9 شب مطمئن نخواهند بود.
پیامدهای اکتشافات نیوهورایزنز بایستی فراتر از حوزه ی قلمرو پلوتو باشد. چون پلوتو فقط یکی از هزاران جرم کشف نشده ی کمربند کوییپر است و البته بزرگترین و مهمترینشان.
کمربند کوییپر حلقه ای از اجرام یخی کشف نشده فراتر از مدار نپتون میباشد.
اعضای تیم ماموریت در نظر دارند تا پرواز دیگری را به سوی دومین جرم کمربند کوییپر کوچکتر از پلوتو برنامه ریزی کنند. در صورتی که این پروژه با موفقیت کامل به اتمام برسد. دومین پرواز در سال 2019 خواهد بود و به نظر ناسا هم حامی این پروژه است.
هراتفاقی در مورد این ماموریت احتمالی بیفتد نیوهورایزنز میراثی تاثیرگذار از خود به جا گذاشته و یک رخداد مهم در این دهه به شمار میرود.
Space.Com
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
