میخوام جواب سئوالاتتو بدم
با اجازه
اول شرایط امر به معروف و نهی از منکر که بیشترمون هم بلدیم
یه بنده خدایی به من گفتن
امر به معروف و نهی از منکر باید حضوری باشه اما خوب من که نمیتونم حضورا شمارو ببینم پس به همین مجازی تکیه میکنیم
1- علم به واجب یا مستحب و یا حرام بودن امور؛ یعنی شناخت معروف یا منکر به دور از شبهه، بنابراین در امور متشابه امر به معروف و نهی از منکر واجب نیست.
2- احتمال تأثیر، بنابراین اگر بداند یا احتمال قوی بدهد که اقدامش تأثیر ندارد، واجب و مستحب نیست چون بی فایده است.
3- شخص مخاطب امر به معروف و نهی از منکر بر ادامه عمل خود اصرار داشته باشد. اما اگر نشانه ای باشد که آن کار را ترک کرده است، تکلیف ساقط می شود. چون دیگر امر به معروف و نهی از منکر بیهوده است.
4- مفسده ای در پی نداشته باشد. اما اگر احتمال ضرر برای خود یا فردی از مسلمانان را بدهد تکلیف ساقط می شود. زیرا ضرر و اضرار در دین روا نیست. البته جست وجو جایز نیست
این شرایط هم بیتر در حضوری بکار میره
بعدی من نمیدونم مگه شکلات و سیب بدن که نمیخواین بهش تشبیه بشین یا یه بهونه است؟به هر حال چطور بعضی ها دوست دارن به جیگر و نفس و زندگی و نمیدونم عروسک و فلان وفلان تشبیه بشن اما به سیب و شکلان نه؟؟؟؟؟
اینها همش یک مثاله به دل نگیرین
ذات خدای متعال که آفریننده موجودات است، از داشتن امثال و نظائر منزه است ولی هیچ مانع و محذور عقلیای وجود ندارد که آیات و نشانههای خود را به وجود آورده و به آنها صفات خود را ببخشد. به همین جهت خداوند نفس ناطقه انسانی را نمونه ذات و صفات و افعال خود ساخته است تا معرفت نفس بهترین وسیله خداشناسی و سادهترین راهنمای بشریت به یکتاپرستی باشد (رضانژاد نوشین، 1380: 288).
نفس انسانی نیز در اصل هستی از هرگونه پلیدی و آلودگیهای ماده بر کنار است و در نیروی قدرت و علم و اراده و حیات و بینایی و شنوایی تجلیگاه ذات مقدس الهی میباشد.
اما نفس با همه قدرت و عظمتی که دارد چون در مراتب نازل وجود واقع گردیده است، افعال و آثار و صورتهایی که از او به ظهور میرسند در نهایت ضعف وجودی میباشند. طبعاً وجودات ذهنی آن خواص و آثاری که از یک موجود خارجی، مطلوب است را در بر ندارد و بلکه باید گفت که صورتهای ذهنی بهطور کلی سایههایی از موجودات خارجی هستند که نفس برای آگاهی از دنیای خارج آنها را به وجود آورده است ولی ماهیت که قبول کننده وجود است در تمام مراتب و انحاء وجود، محفوظ و لایتغیر میباشد (صدرالدین شیرازی، بیتا: 265-263).
در هر حال، وجودی که تنها در قلمرو ذهن برای ماهیات به تأثیر و ایجاد نفس موجود گردیده و هیچ اثری از آثار مطلوب و مورد انتظار را در بر ندارد، وجود ذهنی میگویند و وجودی که در خارج از ذهن تحقق پذیرفته و منشأ آثار حقیقی است وجود خارجی یا وجود عینی نامیده میشود (حائری یزدی، 1404ق: 34-36).
اینم شیوه امر به معروف که دومی براتون مهمه(کی به شخصیت شما توهین کرده؟)
شيوه هاي عملي امر به معروف و نهي از منكر
هدف عمده و اساسي در امر به معروف و نهي از منكر محقق شدن معروف و زدوده شدن منكر است. براي نيل به اين هدف به نظر مي رسد كه بايد به دنبال بهترين و مؤثرترين راهكارها و شيوه هاي عملي بوده باشيم كه در اين راستا موارد زير پيشنهاد مي گردد:
1- شيوه عملي: اولين و مؤثرترين شيوه در امر به معروف و نهي از منكر تبليغ عملي است. يكي از مهمترين عوامل موفقيت پيامبر اكرم(ص) و ائمه(ع) در ترويج و گسترش مكتب، توجه به اين شيوه بوده است. پيامبر اكرم(ص) در اغلب كارها از قبيل كندن خندق، ساختن مسجد و برنامه هاي فرهنگي و اجتماعي و .... قبل از اينكه ديگران را تشويق به اين كار كند خود پيشقدم مي شد، همچنانكه امامان معصوم(ع) به اين طريق عمل مي كردند.
2- احترام به شخصيت افراد: دومين اصلي كه در تأثير امر به معروف و نهي از منكر در خور توجه است، احترام به شخصيت افراد مي باشد. مرتكبان منكر تا وقتي كه متجاهر به گناه نشده اند، و به طور آشكار خود را نيالوده اند محترمند و نبايد به هتك حرمت آنها پرداخت.
3- ارشاد تدريجي: معمولا ما انتظار داريم كساني كه در گرداب منكرات غوطه ور شده اند يك دفعه آنها را از گرداب در آوريم و يك مسلمان ايده آل بسازيم؛ در حاليكه تربيت امري تدريجي است و فضايل و رذايل هيچكدام يك مرتبه در جان انسانها به وجود نمي آيند. در حقيقت مي توان گفت كه از علل نزول تدريجي قرآن توجه به اين نكته مهم است، چرا كه قرآن كتاب تربيتي است و براي هدايت انسانها به سوي كمال مطلوب نازل شده است.
4- نرمخويي و محبت: از شيوه هاي مهم و مؤثر در امر به معروف و نهي از منكر، نرمخويي و محبت است؛ خصلتي كه موفقيت پيامبر(ص) بنا به تصريح قرآن كريم مرهون آن بوده است.
5- تشويق به ارزشها: يكي از امتيازات مكاتب الهي تشويق به خوبيها و ارزشهاست. پيامبر مكرم اسلام(ص) از عامل تشويق در جهت پيشبرد اهداف استفادههاي زيادي ميكرد. براي كساني كه دو ركعت نماز براي خدا ميخواندند جايزه تعيين مي كرد.(20) پستهاي حساس سياسي، فرهنگي و نظامي را به افراد لايقي مي سپرد و به اين ترتيب، امت را به نيكي و پاكي دعوت مي فرمود. براي نمونه اسامه بن زيد هجده ساله را به عنوان فرمانده لشكر منصوب فرمود و....
6- ايجاد فضاي امر و نهي: شكي در اين مسئله نيست كه محيط هر چند نقش زيربنايي ندارد ولي در پرورش فضايل و رذايل نقش اساسي دارد. رسالت انبيا نيز مبتني بر اين اصل بود كه محيط را به گونهاي آماده سازند تا خود مردم عدالت را بر پادارند:"ليقوم الناس بالقسط".(21) بنابراين پيامبر اكرم(ص) مي فرمايد: "كلكم راع و كلكم مسئول عن رعيته".
7- برخورد عملي با مرتكبان منكر: به طور كلي اگر در كنار شيوه هاي گذشته اين شيوه را مد نظر نداشته باشيم بدون شك امر به معروف و نهي از منكر بي نتيجه خواهد ماند.
ه- مراتب امر به معروف و نهي از منكر
1- مرحله انزجار قلبي: علماي اسلام براي امر به معروف و نهي از منكر مراتب و درجات و همچنين اقسامي قائل شدهاند. اولين درجه و مرتبه نهي از منكر، هجر و اعراض يا انكار قلبي است و اين در مواردي است كه ما با شخصي كه با او صميميت داريم قطع رابطه كنيم و نسبت به او سردي نشان دهيم و اين برخورد، براي او تنبه تلقي شود، يعني تحت يك زجر و شكنجه روحي قرار گيرد و اين عمل ما در جلوگيري از كار بد او تأثير داشته باشد؛ در غير اين صورت چه بسا فردي كه از قطع رابطه ما استقبال كرده و او هم قطع رابطه كند و آزادتر دنبال منكرات و كارهاي زشت برود در چنين مواردي اين كار درست نيست.
2- مرحله زباني: درجه دومي كه علما و دانشمندان براي نهي از منكر ذكر كرده اند، مرحلة زبان است. چه بسا آن بيماري كه دچار منكري است، به دليل جهالت و ناداني و تحت تأثير يك سلسله تبليغات قرار گرفته است، احتياج به مربي، هادي، راهنما و معلم دارد تا با او تماس بگيرد و با كمال مهرباني با او صحبت كند، موضوع را با او در ميان بگذارد تا معايب و مفاسد را برايش تشريح كند تا آگاه شود و بازگردد.
3- مرحله عمل: مرحله سوم عمل است. گاهي طرف در درجه و حالي است كه نه اعراض و هجران و نه زبان و بيان بر او تأثير نميگذارد. در اينجا بايد از راه عمل وارد شد. وارد عمل شدن نه تنها به زور گفتن نيست، كتك زدن و مجروح كردن نيست، البته مواردي هم هست كه جاي تنبيه عملي است كه آن هم از شئون حكومت اسلامي است و شهروندان جامعه اسلامي از پيش خود حق اعمال اين تنبيهات را ندارند. امر به معروف عملي اين است كه نبايد تنها به گفتن قناعت كند و فكر كنيم همه چيز را گفتن درست مي شود. گفتن، شرط لازم است ولي كافي نيست. بايد عمل كرد و آنچه مربوط به شهروندان است برخورد عملي غيرمستقيم است. (22)