{ گـزیـده اشـعــار مـدرن و پـسـت مـدرن
بـه اسـتثنـای شـعــرایـی کـه تاپـیـک جداگـانـه دارن }
■■■
خبـر مـرگـم عــاشـقت شـده ام, وسـط ایـنـهـمـه گـرفـتاری
حـرف حـرف توسـت بـعــد از ایـن، گـور بـابـای مـردسـالـاری
گـوربـابـای هـرچـه غیـر از تو گـور بـابـای هـرچـه غیـر از شـعــر
مـن خودم بـا خودم گـلـاویـزم بـیـن ایـن شـاعــران سـیـگـاری
تو بـه دنـبـال هـرچـه مـیـگـردی راه را اشـتبـاه آمـده ای
شـعــر یـعــنـی دروغ هـای بـزرگـ،عــشـق یـعــنـی کـلـاه بـرداری
نـه سـیـاهـم شـبـیـه بـعــضی هـا،نـه سـپـیـدم شـبـیـه بـعــضیـهـا
نـه از آن شـاعــران روشـنـفـکـر، نـه ازآن شـاعــران دربـاری
گـاه بـایـد بـه عــشـق ایـمـان داشـت، درد مـا درد شـهـر وکـشـور نـیـسـت
اصل، قانـونـِ جنـگـل اسـت انـگـار، بـعــد قانـون مـمـلـکـت داری
بـه جهـنـم کـه نـسـل سـوخته ایـم، بـه جهـنـم کـه زنـدگـی سـخت اسـت
مـیـتوانـد زمـیـن بـهـشـت شـود، تو اگـر پـا بـه شـهـر بـگـذاری
{ حسـن توکلـی }
■■■
مـات چشـمـان توأمـ؛ امـا دلـم درگـیـر نـیـسـت …
از تو ای یـوسـف دلـم سـیـر اسـت و چشـمـم سـیـر نـیـسـت
ایـن شـکاف پشـت پیـراهـن شـهـادت مـی دهـد
هـیـچ کس در مـاجرای عشـق بی تقصیـر نـیـسـت …
از تو پرسـیـدم برایـت کیـسـتمـ؟ گـفتیـ: رفیـق !
آنـچه در «تعریـف» مـا گـفتی کم از تحقیـر نـیـسـت !
هـر زمـانـی روبروی آیـنـه رفتی بدانـ
در پریـشـان بودنـت ایـن «آه» بی تاثیـر نـیـسـت …
قلـب مـنـ! با یـک تپش برگـشـت گـاهـی مـمـکن اسـت
آنـقدر هـا هـم که مـی گـویـنـد گـاهـی دیـر نـیـسـت …
{ حسین زحمتکش}