# داروشـناسی .

[( lιεβ )]

آترو پین (Atropine

مصرف در بارداری:
موارد مصرف

آترو پین در درمان اسپاس پیلور،اسپاسم مجرای گوارشی ،همراه با مرفین در درمان اختلالهای اسپاسمی مجاری صفراوی، در قولنج کلیه،در درمان قاعدگی درد ناک و شب ادراری،برای کاهش تنوس عضلات روده بهنگام عکسبرداری ، برای کاهش تر شحات بزاق و ترشحات دستگاه تنفسی پیش از بیهوشی ، برای جلو گیری از برادیکا ری و ایست سینوسی و کمی فشار خون ناشی از سوکسینیل کولین ، به عنوان پارزهر در درمان مسمو میت با مهار کننده های کولین استراز از جمله سموم ار گانو فسفره‘ همراه نئو ستیگمین یا پیرید ستیگمین در رفع آثار مسددهای عصبی-عضلانی و در بیماری پارکینسون مصرف می شود .


مکانیسم اثر

این دارو اثر استیل کولین بر گیرنده های مو سکارینی را مهار می کند و بنا برین می تواند روی عضلات صاف ،گیرند های پس عقده ای میو کارد،گره سینوسی و دهلیزی و دهلیزی -بطنی،غدد مترشحه برون ریز، حرکت دستگاه گوارش و تنوس میز نای و مثانه تاثیر به عنوان پاد زهر به کار می رود . اثر ضد سر گیجه حقیقی و پارکینسون ان نیز بدلیل همین اثر در مغز می باشد . در مجموع ،مقادیر کم اترو پین موجب مهار ترشحات بزاق و برونش و تعریق می شود در حالی که تجمع دارو گشاد شدن مردمکها و افزایش سرعت ضربانات قلب می گردد.


فارماکوکينتيک


آتروپین به را حتی از دستگاه گوارش جذب می گردد و در کبد متا بو لیسم آنزیمی می شود این دارو در تمام بدن انتشار می یابد و به راحتی از سد خونی - مغزی عبور می کند . طول مدت اثر ان بسیار کوتاه است و 30-50در صد دارو از راه کلیه ها دفع می گردد . نیمه عمر حذف آترو پین از بدن 2/5 ساعت می باشد.


موارد منع مصرف

این دارو در گلوکوم با زاویه بسته نباید مصرف شود.


هشدارها

1- نوزادان و کودکان به عوارضی سمی آتروپین حساسترند. واکنش های پارادو کسال در این بیماران در مقادیر مصرف بالا ممکن است مشاهده شود.
2- به دلیل کاهش عرق ، دمای بدن افزایش می یابد.
3- احتمال بروز هیجان و تحریک پذیری در سالخوردگان با مقادیر در مانی وجود دارد. همچنین احتمال نا رسایی حا فظه یی در این بیماران وجود دارد.
4- درآریتمی قلبی، فقدان تنوس دستگاه گوارش،احتباس ادرار، بزرگ شدن پرو ستات،کولیت اولسراتیو، بار داری و شیردهی و گلوکوم با احتیاط مصرف گردد.


عوارض جانبي


از عوارض شایع این دارو می توان از یبوست ،خشکی دهان،بینی،گلو یا پوست و اشکال در بلع ،گشادن مرد مک ها ،دو بینی،برادیکاری وسپس تاکیکاردی و کاهش تعرق نام برد.


تداخل دارویی

مصرف همزمان این دارو با گلوکوکورتیکوید ها و هالو پریدول می تواند فشار داخل چشم را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان با داروهای آنتی هیستامین وسایر داروهای ضد موسکارینی،دیسو پیرامید،فنوتیازین ها و داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای اثرات آنتی موسکارینی تشدید مشود. در صورت مصرف همزمان با داروهای ضد میاستنی سبب کاهش هر چه بیشتر تحرک روده می شود.


نکات قابل توصيه

1- پس از مصرف دارو از رفتن در محیط های گرم خوداری و از پرداختن به فعالیت بدنی شدید خوداری گردد.
2- احتمال ایجاد اختلال دید یا حساسیت به نور وجود دارد.
3- احتمال خشکی دهان،بینی یا گلو وجود دارد.
4- تزرق وریدی آترو پین باید به آهستگی صورت گیرد.


مقدار مصرف

بزر گسالان: به عنوان ضد مو سکارینی ،مقدار6/0- 4/0میلی گرم هر 6-4 ساعت به صورت عضلانی ،وریدی یازیر جلدی تزریق می گردد .به عنوان ضد اریتمی 1-4/0 میلی گرم هر 2-1 ساعت ‘حداکثر تا 2 میلی گرم ، تزریق می شود.
برای جلو گیری از تر شح بیش از حد بزاق مقدار6/0-2/0میلی گرم هر 1-5/0 ساعت قبل از اعمال جراحی ‘ 2/1-6/0 میلی گرم به طور همزمان با تزریق 2-5/0 میلی گرم نئوستیگمین به صورت وریدی و در مسمو میت کورار برای مهار کننده های کولین استراز مقدار 4-2 میلی گرم تزریق وریدی می گردد. سپس مقدار2 میلی گرم هر 30-20 دقیقه تا زمان بر طر ف شدن علایم موسکارینی ویا بروز علایم مسمومیت با اترو پین تزریق می گردد.
کودکان: مقدارmg/kg0/01 (حداکثر 4/0 میلی گرم ) هر 6-4 ساعت به عنوان ضد اریتمی مقدار 0/03-0/01 mg/kgتزریق وریدی می شود. برای جلو گیری از تر شح بیش از حد بزاق و تر شحات مجاری تنفسی پیش از بیهوشی درکودکان با وزن تا 3 کیلو گرم بین 6/0- 1/0میلی گرم استفاده می شود. به عنوان پاد زهر مهار کننده های کو لین استراز مقدار اولیه 1 میلی گرم تزریق وریدی یا عضلانی می شود و سپس مقادیر 1-5/0 میلی گرم هر 30-20 تزریق می شود.

[( lιεβ )]

آیا داروهای کاهنده کلسترول برای بیماران دیابتی زیان دارد؟ ..



به گفته پژوهشگران داروی Rosuvastatinکه به اسم Crestor نیز مشهور می باشد و به واسطه شرکت داروسازیAstraZeneca تهیه می شود، خطر ابتلا به دیابت را بالاتر می برد
دکتر wolfeموسس و مشاور ارشد گروه پژوهش سلامت شهروندان معتقد است: شواهد روز افزونی درباره ی عوارض جانبی استفاده از داروی rosuvastatinبدست آورده است.
استاتین ها داروهای کاهنده ی کلسترول هستند که تجویز آنها به منظور کاهش خطر سکته ی مغزی، بیماری های قلبی عروقی و حمله ی قلبی رایج است.
Rosuvastatin درانگلیس زیاد تجویز می شود، بنابر گزارش حدود 2 میلیون نسخه سالانه برای این دارو صادر می شود.
دکتر wolfe گزارش این تحقیق را در مجله ی British Medical Journalمنتشر کرده است. او در این گزارش اعلام نمود: تایید اولیه ی روزوواستاتین برای جلوگیری از حملات قلبی در یک گروه خاص از افراد صورت گرفته بود، این مطالعه ی اولیه متوقف شد زیرا موجب افزایش نگرانی درباره ی تأثیرات درمان با این دارو شده بود.
دکتر wolfeمی گوید: یک بررسی مروری بروی کارآزماییهای انجام شده بروی روزوواستاتین نشان می دهد استفاده از این دارو با افزایش 25 درصدی خطر ابتلا به دیابت همراه است که این بیشترین افزایش درمیان داروهای گروه استاتین ها می باشد.

[( lιεβ )]

دوکسپين (Doxepin (as Hcl)

موارد و مقدار مصرف:

افسردگي يا اضطراب
بزرگسالان: ابتدا 25 الي 75 ميلي گرم روزانه در دوزهاي منقسم مصرف مي‌شود. حداکثر مقدار مصرف 300 ميلي گرم روزانه است. اگر دارو يک جا و تک دوز مصرف شود حداکثر مقدار مصرف 150 ميلي گرم روزانه است.
تنظيم دوز: در بيماران مسن، ناتوان، نوجوانان يا بيماراني که داروهاي ديگر بخصوص آنتي کولينرژيک ها را دريافت مي کنند دوز را کاهش دهيد.

موارد منع مصرف و احتياط:

موارد منع مصرف: حساسيت به دارو يا ساير داروهاي هم گروه يا ديگر ترکيبات فرمولاسيون. گلوکوم زاويه باريک، احتباس ادراري، استفاده از مهارکننده هاي MAO در عرض 14 روز، بيماران در فاز حاد بهبودي از سکته قلبي.
موارد احتياط: داروهاي ضد افسردگي باعث افزايش تمايل به خودکشي در کودکان، نوجوانان و بالغين 18 الي 24 ساله مبتلا به افسردگي ماژور يا ساير اختلالات رواني مي شوند. طبق مطالعات ظاهراً در افراد بالاي 24 سال اين خطر افزايش يافته و بعد از 65 سالگي کاهش مي يابد. به همين جهت در 2-1 ماه اول درمان يا بعد از هر تغيير دوز، بيمار از نظر علائم و ميل به خودکشي بررسي شود. دوکسپين براي درمان افسردگي در نوجوانان تأييد شده است. بهتر است تجويز دارو در مقادير کم باشد.
دارو ممکن است باعث بدتر شدن سايکوز در بعضي بيماران يا شيفت به مانيا يا هيپومانيا شود. از مونوتراپي در بيماران دوقطبي پرهيز شود. بيماران با علائم افسردگي بايد از نظر اختلالات دوقطبي بررسي شوند. دوکسپين براي درمان اختلالات دوقطبي مورد تأييد FDA نيست.
اين دارو باعث عوارض آنتي کولينرژيک مي شود. در بيماران با کاهش حرکات دستگاه گوارش، ايلئوس پاراليتيک، احتباس ادراري، BPH، خشکي دهان و مشکلات بينايي با احتياط به کار رود. ميزان عوارض آنتي کولينرژيک وابسته به اثرات ضد افسردگي دارو مي‌باشد.
دارو مي‌تواند باعث افت فشار خون وضعيتي شود، ميزان اين عارضه نسبت به بقيه داروهاي ضد افسردگي متوسط است. در بيماران با بيماري قلبي-عروقي، عروق مغزي، هيپوولمي، يا مصرف همزمان داروهايي که باعث افت فشار خون يا براديکاردي مي‌شوند با احتياط استفاده شود.
دارو اثرات سداتيو داشته، لذا هنگام مصرف و انجام کارهايي که نياز به هوشياري بالا دارند احتياط شود. ميزان اثرات سداتيو نيز وابسته به اثر ضد افسردگي دارو مي‌باشد.
در بيماران قلبي- عروقي (سابقه سکته قلبي يا مغزي، تاکيکاردي يا اختلالات هدايتي) با احتياط استفاده شود.ميزان اين عوارض نسبت به بقيه ضد افسردگي‌ ها متوسط است.
در بيماران با سابقه تشنج، ضربه به سر، الکليسم يا مصرف ساير داروهايي که باعث کاهش آستانه تشنج مي‌شوند با احتياط به کار رود.
در موارد نارسايي کبدي، کليوي، پرکاري تيروييد نيز با احتياط استفاده شود.
فرآورده موضعي دارو تنها براي استفاده موضعي مي‌باشد(به جز چشم، واژن) با پانسمان بسته استفاده نشود. مصارف بالاي 8 روز ريسک درماتيت تماسي را افزايش مي‌دهد.بدنبال مصرف موضعي جذب بالايي داشته و سطوح پلاسمايي مشابه مصرف خوراکي ايجاد مي‌کند.
بيماران نبايد بخصوص در مصرف دوزهاي بالا براي طولاني مدت مصرف دارو را به طور ناگهاني قطع کنند.
قبل از درمان با الکتروشوک (ECT) بهتر است مصرف دارو قطع شود.

عوارض جانبي:

اعصاب مرکزي: آژيتاسيون، آتاکسي، سرگيجه، عوارض خارج هرمي، توهم، سردرد، پارستزي، ضعف، تشنج.
قلبي ـ عروقي: آريتمي، تغييرات الکتروکارديوگرام، افت فشار خون وضعيتي، تاکيکاردي.
گوش، حلق و بيني و چشم: تاري ديد، وزوز گوش.
دستگاه گوارش: بي اشتهايي، يبوست، خشکي دهان، تهوع، استفراغ.
هماتولوژيک: سرکوب مغز استخوان، نوتروپني، ائوزينوفيلي.
پوست: تعريق، حساسيت به نور، بثورات جلدي، کهير.
ساير عوارض: احتباس ادراري، افزايش يا کاهش قند خون، واکنشهاي حساسيتي.
مسموميت و درمان
12 ساعت اول بعد از مصرف مقادير زياد دارو فاز تحريکي بوده که با علائم فعاليت آنتي کولينرژيک زياد (آژيتاسيون، تحريک پذيري، گيجي، توهم، هايپرترمي، علائم شبيه پارکينسون، تشنج، احتباس ادرار، خشکي دهان، ميدرياز، يبوست و ايلئوس) مشخص مي شود. سپس بيمار وارد فاز دپرسانت شده و علائمي مانند هايپوترمي، کاهش يا عدم وجود رفلکس ها، آرامش، افت فشار خون، سيانوز، اختلالات قلبي مانند تاکيکاردي و اختلالات هدايتي و اثرات شبيه کينيدين روي ECG خود را نشان مي دهد. شدت سميت با ميزان پهن شدن کمپلکس QRS مشخص مي شود. اسيدوز متابوليک به دنبال افت فشار خون، هايپوونتيلاسيون و تشنج ايجاد مي شود.
درمان علامتي و حمايتي و شامل حفظ راههاي هوايي، فشار خون و تعادل آب و الکتروليت مي باشد. ايجاد استفراغ ممنوع است. شستشوي معده و ذغال فعال جلوي جذب بيشتر دارو را مي گيرند. دياليز اثري ندارد. فيزوستيگمين با احتياط براي برگشت عوارض مرکزي آنتي کولينرژيک مي تواند به کار رود. تشنج با استفاده از ديازپام يا فنيتوئين تزريقي کنترل شده و براي درمان آريتمي ها از فنيتوئين يا ليدوکائين استفاده شود.
براي درمان اسيدوز از بيکربنات استفاده شود. از باربيتوراتها به دلايل افزايش اثرات CNS و دپرسيون تنفسي استفاده نشود.

تداخل دارويي:

مصرف همزمان با داروهاي ضد آريتمي مانند ديزوپيراميد، پروکائين آميد، کينيدين، پيموزايد و داروهاي تيروئيدي احتمال آريتمي هاي قلبي را افزايش مي دهد.
مصرف همزمان با آتروپين و ساير داروهاي آنتي کولينرژيک ريسک ايلئوس پاراليتيک، اختلالات بينايي، يبوست شديد و آرام بخشي بيش از حد به همراه دارد.
باربيتوراتها باعث افزايش متابوليسم دارو و کاهش اثربخشي آن مي شوند.
بتابلوکرها، سايمتيدين، داروهاي هورموني ضد بارداري، متيل فنيدات، سرترالين باعث مهار متابوليسم دوکسپين و افزايش سطح پلاسمايي و سميت آن مي شوند.
باعث کاهش اثر داروهاي ضد فشار خون با اثر مرکزي مي شود.
مصرف همزمان با کلونيدين باعث خنثي شدن اثرات اين دارو و افزايش شديد فشار خون مي‌شود.
مصرف همزمان با ساير داروهاي مهارکننده CNS باعث افزايش اثرات دارو مي شود.
مصرف همزمان با دي سولفيرام باعث افزايش دليريوم و تاکيکاردي مي شود.
داروهايي که توسط CYP2D6 متابوليزه مي شوند (ساير ضد افسردگي ها، کاربامازپين، فنوتيازينها، ضد آريتميهاي تيپ IC) يا داروهايي که باعث مهار اين آنزيم مي شوند (کينيدين) باعث اثرات دوجانبه روي دوکسپين و بالعکس مي شوند.
فلوکستين، فلووکسامين، پاروکستين و سرترالين باعث مهار متابوليسم اين دارو و افزايش سميت ناشي از آن مي شوند.
هالوپريدول و فنوتيازينها نيز با کاهش متابوليسم دارو باعث افزايش سطوح پلاسمايي آن مي شوند.
مصرف همزمان با مهارکننده هاي MAO باعث تحريک پذيري شديد، هايپرپيرکسي و تشنج بخصوص در دوزهاي بالا مي شود. همزمان با هم استفاده نکنيد.
مصرف همزمان با کينولونها مي تواند منجر به آريتميهاي خطرناک شود.
مصرف همزمان با مقلدهاي سمپاتيک مانند افدرين، نوراپينفرين و اپينفرين باعث افزايش فشار خون مي شود.
مصرف همزمان با وارفارين باعث افزايش PT و INR و ريسک خونريزي مي شود.
در سيگاري هاي قهار نيز متابوليسم اين دارو افزايش و اثرات آن کاهش مي‌يابد.

مکانيسم اثر:

اثر ضد افسردگي: دوکسپين بازجذب مجدد نوراپينفرين و سروتونين را در نورونهاي CNS مهار مي کند (نورونهاي پيش سيناپسي) که باعث افزايش سطح اين نوروترانسميترها در فضاي سيناپسي مي شود. اثر دارو روي مهار بازجذب سروتونين بيشتر از نوراپينفرين است.
اثر ضد اضطراب: اثر ضد اضطراب دارو به خاطر اثرات ضد افسردگي دارو ايجاد مي شود.
نکات قابل توصيه به بيمار:
نکات قابل توصيه به بيمار
1- جهت درمان خشکي دهان استفاده از قطعات يخ، آدامس و شکلاتهاي بدون قند ميتواند کمک کننده باشد.
2- از مصرف داروهاي بدون نسخه ضمن مصرف دارو پرهيز کنيد.
3- بهتر است دوز دارو موقع خواب استفاده شود.
4- در عرض چند هفته به اثرات سداتيو اين دارو تحمل ايجاد مي شود.
5- ضمن مصرف دارو از تماس طولاني مدت با آفتاب اجتناب کنيد.
6- اثرات ضد افسردگي دارو بعد از 4-2 هفته شروع مي شود.
مصرف در سالمندان: عوارض CNS، افت فشار خون وضعيتي، عوارض گوارشي و ادراري در اين گروه از بيماران بيشتر رخ مي دهد.
مصرف در كودكان: دارو بندرت براي درمان اضطراب در کودکان به کار مي رود.
مصرف در شيردهي: دارو در شير ترشح مي شود. بخصوص در مواردي که بيمار دوزهاي بالا استفاده مي کند. بهتر است در شيردهي استفاده نشود.

فارماكوكينتيك:

جذب: دارو به سرعت از دستگاه گوارش جذب مي شود.
پخش: به طور وسيع در تمام بدن از جمله CNS و شير پخش مي شود. 90% به پروتئينهاي پلاسما متصل شده و بعد از 7 روز به اثر پايدار خود مي رسد.
متابوليسم: توسط کبد به متابوليت فعال دزمتيل دوکسپين تبديل مي‌شود. اثر عبور اول کبدي بالا باعث سطح سرمي متفاوت در افراد مختلف مي شود.
دفع: عمدتاً از راه ادرار دفع مي شود.

اشكال دارويي:

Tablet: 10, 25mg
Capsule: 10, 25mg

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: ضد افسردگي سه حلقه اي؛ دي بنز اوکسپين.
طبقه‌بندي درماني: ضد افسردگي.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
نام‌هاي تجاري: Apo - Doxepin, Doneurin
ملاحظات اختصاصي
1- با توجه به احتمال افزايش فشار خون ضمن جراحي در بيماراني که داروي ضد افسردگي مصرف مي کنند، بهتر است دارو چند روز قبل از جراحي قطع شود.
2- قطع ناگهاني دارو به دنبال مصارف طولاني مدت باعث تهوع، سردرد و بي حالي مي شود که بيانگر وابستگي به دارو نمي باشد.
3- در شروع درمان و در فواصل مناسب ECG را مانيتور کنيد.
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
باعث افزايش يا کاهش قند خون شده، ميزان آنزيم هاي کبدي و ائوزينوفيل‌ها را افزايش داده و ميزان نوتروفيلها را کاهش مي دهد.

[( lιεβ )]

پارامومسین (Paromomycin 

موارد و مقدار مصرف:

توبرامايسين از جنتامايسين بر روي پسودوموناس آيروژينوزا كمي موثرتر است .توبرامايسين در سپتي سمي و سپسيس نوزادان ،مننژيت و ساير عفونتهاي CNS،عفونت مجاري صفراوي ،پيلونفريت حاد يا التهاب عفوني حاد پروستات مصرف مي شود.
موارد منع مصرف و احتياط:
اين دارو نبايد در صورت ابتلاي بيمار به مياستني گراو مصرف شود.

عوارض جانبي:
آسيب بخش حلزوني گوش ،مسموميت برگشت پذير كليه ،بندرت كاهش منيزيم خون به ويژه در مصرف طولاني مدت وكوليت پسود و ممبران از عوارض احتمالي اين دارو هستند.

هشدار:
اين دارو نبايد در صورت ابتلاي بيمار به مياستني گراو مصرف شود.

تداخل دارويي:
در صورت مصرف همزمان آمينوگليكوزيدها با سفالوسپورين ها (به ويژه سفالوتين) ،آمفوتريسين ،سيكلوسپورين و داروهاي سيتوتوكسيك ،خطر بروز مسموميت كليوي (و احتمالا مسموميت گوشي) افزايش مي يابد. مصرف همزمان آمينوگليكوزيدها با نيوستيگمين و پيريدوستيگمين ،اثر اين داروهاي كولينرژيك را كاهش مي دهد. مصرف همزمان آمينوگليكوزيدها با داروهاي مسدد عصب عضله ممكن است موجب ضعف بيشتر عضلات اسكلتي ،ضعف تنفس و حتي آپنه شود. خطر بروز مسموميت گوشي در صورت مصرف آمينوگليكوزيدها با داروهاي مدرگروه حلقه لوپ ممكن است افزايش يابد. از مصرف همزمان دو يا چند آمينوگليكوزيد با يكديگر و مصرف همزمان اين داروها با كاپريومايسين بايد خودداري كرد، زيرا خطر بروز مسموميت گوشي و كليوي و انسداد عصب عضله ممكن است افزايش يابد.

نکات قابل توصيه به بيمار:
1.از آنجا كه احتمال تشكيل كمپلكس بين توبرامايسين و ساير داروها وجود دارد، مخلوط كردن اين دارو با ساير داروها در يك محلول توصيه نمي شود.
2.تزريق زير جلدي توبرامايسين بدليل دردناك بودن ،توصيه نمي شود.

اشكال دارويي:
Injection:10mg/ml,40mg/ml(assulfate)

[( lιεβ )]

هالوپريدول (Haloperidol 

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) اختلالات سايكوتيك.
بزرگسالان: مقدار مصرف براي هر فرد و علائم مختلف جداگانه تعيين مي‌شود. ابتدا، مقدار 5-0.5 ميلي‌گرم دو يا سه بار در روز از راه خوراكي و يا 5-2 ميلي‌گرم هر 8-4 ساعت از راه تزريق عضلاني مصرف مي‌گردد، و در صورت نياز، براي كنترل سريع علائم، مقدار مصرف به سرعت افزايش مي‌يابد. حداكثر مقدار مصرف خوراكي mg/day 100 است. مقادير بيش از 100 ميلي‌گرم براي موارد بسيار شديد و مقاوم مصرف شده است.
كودكان 3 تا 12 سال با وزن 15 تا 40 كيلوگرم: با دوز 0.5 ميلي‌گرم خوراكي روزانه که در دو يا سه دوز منقسم شروع مي‌شود. اين دوزاژ مي‌تواند به اندازه 0.5 ميلي‌گرم روزانه در فواصل 5 تا 7 روز افزايش يابد. ادامه درمان با دوزاژ mg/kg 0.15-0.05 روزانه در دو يا سه دوز منقسم مي‌باشد.
ب) كنترل اختلالات سايكوتيك مزمن در بيماراني كه به درمان طولاني‌مدت احتياج دارند.
بزرگسالان: مقدار 100 ميلي‌گرم از هالوپريدول دكانوات هر چهار هفته تزريق عضلاني مي‌شود. اطلاعات با دوزهاي بيشتر از 450 ميلي‌گرم در ماه محدود است.
پ) كنترل تيك و صداهاي ناخواسته در سندرم Gilles de la Tourette.
بزرگسالان: مقدار 2-0.5 ميلي‌گرم دو يا سه بار در روز از راه خوراكي مصرف مي‌شود. مقدار مصرف بر حسب نياز افزايش مي‌يابد.
كودكان 12-3 ساله: مقدار mg/kg/day 0.05-0.075 در دو يا سه دوز منقسم مصرف مي‌شود.
ت) دليريوم.
بزرگسالان: 1 تا 2 ميلي‌گرم وريدي هر 2 تا 4 ساعت.
مكانيسم اثر
اثر ضد سايكوتيك: به نظر مي‌رسد هالوپريدول با انسداد شديد پس‌سيناپسي گيرنده‌هاي دوپامين در سيستم اعصاب مركزي (CNS)، اثرات ناشي از دوپامين را مهار مي‌سازد. اثرات فارماكولوژيك اين دارو شبيه داروهاي ضد سايكوتيك پيپرازيني است. مكانيسم اثر هالوپريدول در سندرم Gilles de la Tourertte مشخص نيست.
هالوپريدول داراي بسياري از اثرات محيطي و مركزي ديگري نيز مي‌باشد. اين دارو اثرات ضد كولينرژيك محيطي ضعيف و ضد استفراغ دارد و گيرنده‌هاي آلفا و گانگليوني را مسدود مي‌كند و فعاليت ناشي از هيستامين و سروتونين را مهار مي‌سازد. از مهم‌ترين عوارض جانبي اين دارو عوارض اكستراپيراميدال است.
فارماکوکينتيک
جذب: سرعت و ميزان جذب اين دارو به روش مصرف آن بستگي دارد. فراهم‌زيستي ناشي از جذب قرص‌ها 60 درصد است.
پخش: به‌طور گسترده در بدن انتشار مي‌يابد و غلظت زياد آن در بافت چربي يافت مي‌شود. 92-90 درصد به پروتئين پيوند مي‌يابد.
متابوليسم: به ميزان زيادي در كبد متابوليزه، مي‌شود. فقط يك متابوليت فعال دارد كه ممكن است نسبت به داروي اصلي فعاليت كمتري داشته باشد.
دفع: حدود 40 درصد داروي مصرف شده طي پنج روز از طريق ادرار و حدود 15 درصد آن از مدفوع و از طريق مجراي صفراوي دفع مي‌شود.

موارد منع مصرف و احتياط:
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
هالوپريدول مي‌تواند ارزش تست‌هاي عملكردي كبد را افزايش دهد. همچنين مي‌تواند شمارش گلوبول‌هاي سفيد را افزايش يا كاهش دهد.

تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: نشانه‌هاي اكستراپيراميدال شديد، ديسكينزي ديررس، رخوت، خواب‌آلودگي، سندرم نورولپتيك بدخيم، سرگيجه، سردرد، بي‌خوابي.
قلبي - عروقي: تاکي کاردي، تغييرات EKG، هيپرتانسيون، هيپوتانسيون.
چشم: تاري ديد.
دستگاه گوارش: خشكي دهان، يبوست، تهوع، استفراغ، بي‌اشتهايي، اسهال، سوء هاضمه.
ادراري - تناسلي: احتباس ادرار، پرياپيزم، بي‌نظمي قاعدگي.
خون: لكوپني، لكوسيتوز.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: ضعف CNS كه با خواب عميق و غير قابل بيدار كردن و احتمال اغما مشخص مي‌شود، كمي يا زيادي فشار خون، نشانه‌هاي اكستراپيراميدال، ديستوني، حركات غير ارادي و غير طبيعي عضلاني، آشفتگي، حملات تشنجي، آريتمي، تغييرات EKG (ممكن است طولاني شدن فاصله Q-T و تاكي‌كاردي بطني Torsades de pointes را نشان دهد)، هيپرترمي يا هيپوترمي، و اختلال كار سيستم اعصاب خودكار.
درمان: بهبود عوارض ناشي از مصرف بيش از حد هالوپريدول دكانوات، به علت اثر طولاني آن، به زمان طولاني‌تري احتياج دارد.
درمان علامتي و حمايتي است و شامل حفظ علائم حياتي، حفظ راه تنفسي، تثبيت درجه حرارت بدن، و حفظ تعادل مايعات و الكتروليت‌ها مي‌شود. براي ايجاد استفراغ، با توجه به خاصيت ضد استفراغ هالوپريدول و خطر آسپيراسيون، مي‌توان از شربت ايپكا استفاده كرد. شستشوي معده نيز ممكن است مفيد باشد، و به دنبال آن، مي‌توان ذغال فعال و مسهل نمكي مصرف كرد. دياليز در اين مورد كمكي نمي‌كند.
درجه حرارت بدن در صورت لزوم بايد تنظيم گردد. كمي فشار خون را مي‌توان با تزريق وريدي مايعات درمان كرد. اپي‌نفرين نبايد مصرف شود. مي‌توان تشنج را با تزريق ديازپام يا باربيتورات‌ها، آريتمي را با داروهاي ضد‌ آريتمي و مونيتور كردن ECG و واكنش‌هاي اكستراپيراميدال را با تجويز mg 2-1 بنزتروپين يا تزريق ديفن هيدرامين به مقدار mg 50-10 درمان كرد.

مکانيسم اثر:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط شناخته شده نسبت به هالوپريدول و فنوتيازين‌ها، اختلالات همراه با اغما، پاركينسون يا ضعف CNS.
موارد احتياط : در سالمندان يا بيماران ضعيف، در بيماران با سابقه تشنج، اختلالات الكتروانسفالوگرام، مشكلات قلبي - عروقي، آلرژي، گلوكوم با زاويه بسته، يا احتباس ادرار و در كساني كه داروهاي ضد انعقاد، ضد تشنج، ضد پاركينسون يا ليتيم مصرف مي‌كنند با احتياط مصرف شود.

فارماكوكينتيك:
تداخل دارويي
مصرف همزمان با داروهاي مقلد سمپاتيك، از جمله اپي‌نفرين، فنيل‌افرين، فنيل‌پروپانول آمين، افدرين و داروهاي كاهنده اشتها، ممكن است اثرات بالابرنده فشار خون و تحريك‌كننده اين داروها را كاهش دهد.
هالوپريدول ممكن است پاسخ فشار خون به داروهاي كاهنده فشار خون را كه از طريق مركزي عمل مي‌كنند، مانند گوانتيدين، كلونيدين، متيل‌دوپا و رزپين، مهار سازد.
مصرف همزمان با داروهاي مضعف CNS، مانند الكل، داروهاي ضد درد، باربيتورات‌ها، داروهاي مخدر، آرام‌بخشها و بيهوش‌كننده عمومي و بي‌حس‌كننده نخاعي و اپي‌دورال، يا سولفات منيزيم تزريقي موجب بروز اثرات اضافي (رخوت بيش از حد، تضعيف تنفسي، و كمي فشار خون) مي‌شود.
مصرف همزمان با داروهاي ضد آريتمي، مانند كينيدين، ديزوپيراميد يا پروكائين‌آميد موجب افزايش ميزان بروز آريتمي قلبي و اختلال در انتقال مي‌شود.
مصرف همزمان با آتروپين يا ساير داروهاي ضد كولينرژيك، از جمله داروهاي ضد افسردگي، مهاركننده‌هاي MAO، فنوتيازين‌ها، ضد هيستامين‌ها، مپريدين و داروهاي ضد پاركينسونيسم موجب رخوت بيش از حد، انسداد فلجي روده، تغييرات بينايي و يبوست شديد مي‌شود.
مصرف همزمان با نيترات‌ها موجب بروز كمي فشار خون مي‌شود.
مصرف همزمان با متريزاميد خطر تشنجات را افزايش مي‌دهد.
داروهاي مسدودكننده گيرنده‌هاي بتا - آدرنرژيك ممكن است متابوليسم هالوپريدول را مهار كرده و غلظت‌هاي پلاسمايي و سميت دارويي را افزايش دهند.
مصرف همزمان با پروپيل تيواوراسيل خطر آگرانولوسيتوز را افزايش مي‌دهد.
مصرف همزمان با ليتيم ممكن است موجب مسموميت شديد نورولوژيك همراه با يك سندرم شبه آنسفاليت، و كاهش پاسخ درماني به هالوپريدول شود.
هالوپريدول ممكن است اثر درماني بروموكريپتين بر روي ترشح پرولاكتين را خنثي كند.
هالوپريدول ممكن است اثرات تنگ‌كننده عروق دوپامين را كاهش دهد.
هالوپريدول ممكن است موجب كاهش اثربخشي و افزايش مسموميت لوودوپا (از طريق انسداد دوپامين) شود.
هالوپريدول ممكن است متابوليسم فني‌توئين را مهار كرده و سميت آن را افزايش دهد.
آنتي‌اسيدها و ضد اسهال‌هاي محتوي آلومينيوم و منيزيم، جذب دارو را كاهش مي‌دهند؛ حداقل 2 ساعت بين مصرف اين داروها فاصله باشد.
فنوباربيتال مي‌تواند ترشح كليوي دارو را افزايش دهد.
ريفامپين مي‌تواند سطح و كارآيي هالوپريدول را كاهش دهد. بيمار به دقت مونيتور شود.
استفاده توأم با الكل ممكن است باعث افزايش دپرسيون CNS شود.
مصرف زياد سيگار مي‌تواند باعث افزايش متابوليسم هالوپريدول شود.

اشكال دارويي:

Tablet: 0.5, 2, 5mg
Injection: 5, 50 mg/ml
Solution: 2 mg/ml

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: دسته بوتيروفنون.
طبقه‌بندي درماني: ضد سايكوز.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
نام‌هاي تجاري: Haldol
ملاحظات اختصاصي
از قطع ناگهاني مصرف دارو خودداري شود، مگر آنكه عوارض شديد جانبي بروز کند.
به علت اين‌كه قطع ناگهاني دارو ممكن است عوارض جانبي شديدي ايجاد كند، دوز دارو را در مدت چند هفته كم كنيد.
اين دارو عوارض قلبي - عروقي كمي دارد. به همين دليل در بيماران با مشكلات قلبي ارجح است.
بيماران را به صورت دوره‌اي از نظر عوارض اكستراپيراميدال و ديسكينزي تأخيري بررسي كنيد.
مقدار 2 ميلي‌گرم هالوپريدول از نظر درماني معادل 100 ميلي‌گرم كلرپرومازين است.
در صورت تغيير شكل مصرف دارو از قرص به شكل تزريقي دكانوات آن، بيمار بايد 20-10 برابر مصرف خوراكي روزانه هالوپريدول را در يك ماه (حداكثر 100 ميلي‌گرم) مصرف كند.
نكات قابل توصيه به بيمار
تا مشخص شدن پاسخ CNS به دارو، از انجام فعاليت‌هايي كه نياز به هوشياري كامل و تعادل خوب پسيكوموتور دارند، خودداري كنيد. خواب‌آلودگي و سرگيجه معمولاً بعد از چند هفته مصرف دارو قطع شود.
از مصرف همزمان دارو يا الكل يا داروهاي مضعف ديگر خودداري كنيد.
مصرف در سالمندان:
1- مصرف اين دارو مخصوصاً براي درمان آشفتگي همراه با زوال عقل پيري مؤثر است.
2- بيماران سالخورده معمولاً به مقادير اوليه كمتر و تنظيم تدريجي‌تر مقدار مصرف احتياج دارند.
3- ديسكينزي تأخيري در افراد سالمند به ويژه در خانم‌هاي مسن بيشتر اتفاق مي‌افتد.
مصرف در كودكان: مصرف هالوپريدول به صورت خوراكي در كودكان كوچكتر از سه سال توصيه نمي‌شود.

[Яоziтд]

آسپرین و مزایا آن

تحقیقات ومطالعات گسترده در این زمینه نشان می دهند که مصرف آسپرین، خطر سرطان کبد و مرگ ناشی از بیماری های مزمن کبدی را کاهش می دهد. سرطان کبد معمولا به دنبال بیماری های مزمن کبدی درمان نشده بروز می کند.

در این تحقیق 300504 مرد و زن در سنین 50 تا 71 سال مورد مطالعه قرار گرفتند و میزان استفاده آنها از آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی به مدت 10 تا 12 سال بررسی شد.
نتایج نشان داد در افرادی که به طور مداوم آسپرین مصرف کرده بودند، خطر سرطان کبد به میزان 41 درصد و مرگ ناشی از بیماری های مزمن کبدی به میزان 45 درصد کمتر از سایر افراد است.
محققان دپارتمان اپیدمیولوژی دانشگاه اتاوا (کانادا) اظهار داشتند که دلایل عمده در بروز بیماری های مزمن کبدی و سرطان کبد عبارتند از: مصرف الکل، هپاتیت B  و C، دیابت و چاقی.
بنابراین برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های کبدی، پیروی از یک رژیم غذایی سالم، اصلاح شیوه زندگی و مبارزه با بیماری های ویروسی ضروریست.
گرچه بر اساس تحقیقات مصرف آسپرین در کنترل بیماری های کبدی نقش دارد، اما مصرف  این دارو بدون تجویز پزشک توصیه نمی شود.

[( lιεβ )]

چرا نباید برای لاغر شدن داروهای لاغری مصرف کنیم؟

هیچ قرص و اکسیر سحرآمیزی برای کاهش وزن وجود ندارد. برای کاهش وزن یا باید کمتر بخورید یا بیشتر ورزش کنید یا هر دو. قرصهای لاغری باید در کنار برنامه غذایی و ورزش استفاده شوند نه به جای آنها. قرصهای لاغری اثرات جانبی دارند و نباید بدون تجویز پزشکتان از آنها استفاده کنید. داروهای کاهش وزن برای عموم مناسب نیستند و نباید به صورت بلند مدت استفاده شوند.
داروهای کاهش وزن از طریق کنترل اشتها، افزایش احساس سیری یا تغییر در جذب چربی غذایی که می خورید عمل کرده و باعث کاهش وزن می شوند. قرصهایی که از طریق کنترل اشتها و حس سیری عمل می کنند بر روی ترکیبات شیمیایی مغز اثر می گذارند. این قرصها باعث می شوند شما کمتر احساس گرسنگی کنید و به این ترتیب به شما در حفظ رژیم غذایی کم کالری کمک می کنند. عوارض جانبی عبارتند از خشکی دهان، بی خوابی، اضطراب و افزایش ضربان قلب و فشار خون.
داروهایی نیز که جذب چربی را تغییر می دهد اشتها را کاهش نمی دهند، ولی تا حدود 30 درصد جلو جذب کالری دریافتی از چربی هایی که می خورید را می گیرند. چربی از راه مدفوع دفع می شود و باعث بروز عوارض جانبی ای به صورت مدفوع روغنی یا رقیق و گازهای دستگاه گوارش می شود.

[spent †]

Cycloserine
سیکلوسرین
موارد و مقدار مصرف: 
اين دارو همراه با ساير داروهاي ضد سل در موارد عفونت مقاوم به داروهاي انتخاب اول مصرف مي شود.
موارد منع مصرف و احتياط: 
در صورت ابتلاي بيمار به نارسايي شديد كار كليه ،صرع ،افسردگي ،اضطراب شديد،حالات سايكوتيك و پورفيري ،نبايد مصرف شود.

هشدار: 
در صورت ابتلاي بيمار به نارسايي شديد كار كليه ،صرع ،افسردگي ،اضطراب شديد،حالات سايكوتيك و پورفيري ،نبايد مصرف شود.
تداخل دارويي: 
درصورت مصرف همزمان ايزونيازيد با اين دارو،احتمال بروز مسموميت CNS افزايش مي يابد. سيكلوسرين درصورت مصرف همزمان با فني تويين ،غلظت پلاسمايي فني تويين و احتمال بروز مسموميت با اين دارو را افزايش مي دهد.
مکانيسم اثر: 
سيكلوسرين يك آنتي بيوتيك وسيع الطيف است كه بسته به غلظت ،ممكن است باكتريواستاتيك يا باكتريسيد باشد. اين دارو در مراحل اوليه ساخت ديواره سلولي اختلال ايجاد مي كند.
نکات قابل توصيه به بيمار: 
1.درصورت بروز تحريك گوارشي ،مي توان دارو را با غذا مصرف كرد. 
2.بيمار ممكن است تمايل به خودكشي پيدا كند. 

فارماكوكينتيك: 
جذب اين دارو از راه خوراكي تقريبا كامل و سريع است و پس از جذب در اغلب مايعات و بافتهاي بدن به طور گسترده منتشر مي شود. اوج غلظت سرمي دارو 43 ساعت پس از مصرف حاصل مي شود. نيمه عمر سيكلوسرين حدود 10 ساعت است كه در صورت عيب كار كليه افزايش مي يابد. دفع اين دارو عمدتا كليوي است.

[( lιεβ )]

آیا داروهای فشار خون بر کارکرد قلب تاثیر دارند
درصد بالایی از جمعیت جامعه دچار مشکل فشارخون بالا هستند و اغلب افراد مبتلا نیاز دارند که داروهای ضد فشارخون را به طور مرتب مصرف کنند.
بتابلوکر‌ها، مهارکننده‌های کانال کلسیم، مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، مدرها و گشادکننده‌های عروقی از مهم‌ترین‌های ضد فشارخون هستند.
در مواردی مصرف داروهای ضد فشارخون بالا بر روی عملکرد سیستم قلبی و عروقی و سیستم مغزی و عصبی و تاثیر می‌گذارند و موجب اختلال عملکرد بافت می‌شوند.
مصرف غیر منطقی و بیش از اندازه داروهای ضد فشارخون، علاوه بر افزایش خطر مسمومیت و بروز عوارض قابل ملاحظه‌، می‌تواند با اختلال کارکرد قلب نیز در ارتباط باشد.
باید در مصرف دار‌وهای ضد فشارخون کاملا دقت کرد، چرا که هرگونه مصرف غیر منطقی این داروها چه کم باشد و چه زیاد، ممکن است عملکرد اندام‌های مختلف بدن به ویژه اندام‌های حیاتی را با مشکل مواجه کند.
منبع : دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.yjc.ir

[Ֆℋ£¥∂α]

پروپانول
دانشمندان بر اين باورند مصرف داروهاي قلب از قبيل پروپانول خاطرات بد را از ذهن پاك مي كند.
به گزارش بي بي سي ، تحقيقات دانشمندان هلندي نشان مي دهد داروهايي كه براي متعادل كردن هورمورن هاي استرس زا از قبيل داروهايي كه براي تنظيم تپش قلب به كار برده مي شوند، در پاك كردن خاطرات بد و انواع ترس هاي غير ارادي موثر هستند.
تحقيقات روي 60 داوطلب كه بيماري هاي رواني مختلف داشتند نشان داد مصرف داروهاي قلبي كمك زيادي به پاك كردن خاطرات بد و ترس هاي غيرمنطقي مي كند.
در اين آزمايش ها داوطلبان به دو گروه تقسيم شدند و به هر دو گروه تصاويري نشان داده شد و واكنش عصبي آنها در لحظه نمايش ثبت شد سپس به يك گروه داروهاي مورد نظر داده شد و به گروه ديگر اين داروها داده نشد. با اندازه گيري مجدد واكنش هاي عصبي در بدن اين دو گروه بعد از نشان دادن تصاوير قبلي مشخص شد حافظه گروهي كه دارو مصرف كرده بودند دچار دگرگوني هاي خاص شده بود و واكنش آنها تغيير كرده بود.