آشنایی با سنگین‌ترین و مخرب‌ترین سلاح نیروی هوایی ارتش

[KᏙ¥றᏙƝ]

یروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در طول 8 سال جنگ تحمیلی از نداشتن مهمات دورایستا رنج می برد و بخش عمده تلفات وارده بر ناوگان نهاجا، خصوصا جنگنده های اف 4، به دلیل نبود این مدل تجهیزات مخصوصا موشک های ضد رادار ایجاد شد.

پس از پایان جنگ تحمیلی، جمهوری اسلامی ایران به تعدادی هواپیمای بمب افکن ضربتی سوخوی 24 دست پیدا کرد که این هواپیماها، مزیت خاصی را به نیروی هوایی کشورمان می داد؛ هواپیمای ضربتی با بالهای متغیر که توان پرواز در ارتفاع بسیار پایین و حمله به اهداف استراتژیک دشمن را دارند.

ر ادامه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران تعداد بیشتری از این هواپیمای ارزشمند را دریافت کرد و در کنار آن و با توجه به درس های جنگ 8 ساله، استفاده از مهمات دورایستا برای این هواپیمای تهاجمی در دستور کار قرار گرفت.

در این مطلب به دو نمونه از مهمات خواهیم پرداخت که نقش بسیار مهی در افزایش نقش آفندی نیروی هوایی ارتش داشته و در حقیقت به عنوان سلاح های استراتژیک نهاجا می توان از آنها نام برد. این دو سلاح یکی موشک ضد رادار KH-58 و دیگری بمب سنگر شکن KAB-1500 به عنوان سنگین ترین بمب هواپرتاب موجود در زرادخانه نهاجا است.

موشک KH-58

این موشک ضد رادار در زمان شوروی سابق مراحل طراحی و توسعه خود را گذرانده و از سال 1982 در نیروی هوایی ارتش شوروی سابق وارد خدمت شد. در دهه 1980 میلادی مدل ارتقاء یافته این موشک با عنوان KH-58U به خدمت ارتش شوروی وارد شد و مدل صادراتی آن نیز بر پایه همین موشک با عنوان KH-58E ساخته شد. در سالهای بعد چند مدل دیگر از این موشک برای بازار صادارات طراحی و ساخته شدند.

موشک KH-58 در کنار سوخوی 24 روسی

با توجه به ورود عمده این مهمات در اوایل دهه 1990 میلادی و عدم وجود اعلام رسمی در مورد مدل دقیق مورد خدمت در نهاجا می توان مدل در حال خدمت در ایران را گونه E تصور کرد. برد این موشک بین 40 تا 200 کیلومتر و سرعت آن در حدود 3.6 برابر سرعت صوت می باشد.

3.6 برابر سرعت صوت یعنی این موشک هر 1234 متر را در یک ثانیه طی می کند و فرضا، برای انهدام مجموعه های راداری سامانه دفاع هوایی پاتریوت آمریکا با بیشترین برد 160 کیلومتر، نهایتاً به 2 الی 2.5 دقیقه زمان با توجه به شرایط پرتاب نیاز دارد.

برد این موشک همانطور که در بالا به آن اشاره شد از 40 تا 200 کیلومتر متغیر است و این عامل بستگی به ارتفاع رهاسازی موشک مورد نظر دارد. هر چه ارتفاع رهاسازی بیشتر باشد برد این موشک نیز افزایش پیدا خواهد کرد.

البته به دلیل توانایی بالای سوخوی 24 در پروازهای ارتفاع پایین و نفوذ به درون عمق دشمن نیاز آنچنانی برای افزایش ارتفاع به منظور بدست آوردن بیشینه برد نیز احساس نمی شود. سرعت بسیار بالا به همراه جستجوگر غیرفعال نصب شده در این موشک زمان واکنش برای دشمن را بسیار کاهش و احتمال برخورد موفقیت آمیز را بسیار افزایش می دهد.