بازی آنلاین
آپلود عکس
26-02-2015، 15:49
خویشتن را خیر خواهی خیر خواه خلق باش
زآنکه هرگز بد نباشد نفس نیک اندیش را
“آدمیت ” رَحم بر بیچاره گان آوردن است
کآدمی را تن بلرزد چون ببیند ریش را
راستی کردند و فرمودند مردان خدایی
ای فقیه اول نصیحت گوی نفس خویش را
آن چه نفس خویش را خواهی حرامت سعدیا
گر نخواهی هم چنان بیگانه را و خویش را
گنج آزادی وکنج قناعت مَلکی است
که به شمشیر میسر نشود سلطان را
طلب منصب فانی نکند صاحب عقل
عاقل آن است که اندیشه کند پایان را
سعدیا عُمر عزیز است به غَفلت مَگُذار
وقت فرصت نشود فوت مگر نـــــادان را
خیال در همه عالم برفت و باز آمد
که از حضور تــــــو خوشتر ندید جایی را
عاشقان را چه غم از سرزنش دشمن و دوست
یا غم دوست خورد یا غم رسوایی را
تا عهد تــــــو در بستم عهد همــــه بشکستم
بعد از تــــو روا باشد نقــــض همه پیمان ها
اسیر بند بلا را چه جای سرزنش است
گرت معاونتی دست می دهد دریاب
اگر چه صبر من از روی دوست ممکن نیست
همی کنم به ضرورت چو صبر ماهی از آب
کام دنیا مُراد و عافیت است
توشه ی راه آخرت حسنات
جز به لطف خدای بخشنده
نیست مَر بنده را امید نجات
پس بیا تا به صدق برداریم
دست حاجت به قاضی الحاجات !
انگشت نمای خَلق بودن
زشت است و لیک با ” تـــو ” زیباست !
عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست
کانکه علشق شد ازو حُکم سلامت بر خاست
سخن خویش به بیگانه نمی یارم گفت
گله از دوست به دشمن نه طریق ادب است !
دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکل است
هر که ما را این نصیحت می کند بی حاصل است
بگذار هر چه داری و بگذر که هیچ نیست
این پنج روزه عمر که مرگ از قفای اوست !
ما از تو به غیر از تو نداریم تمنا
حلوا به کسی ده که محبت نچشیده است !
شب های بی توأم شب گور است در خیال
ور بی تـــو بامداد کنم روز محشر است !
«گزیده ای از اشعار سعدی علیه رحمه»
زآنکه هرگز بد نباشد نفس نیک اندیش را
“آدمیت ” رَحم بر بیچاره گان آوردن است
کآدمی را تن بلرزد چون ببیند ریش را
راستی کردند و فرمودند مردان خدایی
ای فقیه اول نصیحت گوی نفس خویش را
آن چه نفس خویش را خواهی حرامت سعدیا
گر نخواهی هم چنان بیگانه را و خویش را
گنج آزادی وکنج قناعت مَلکی است
که به شمشیر میسر نشود سلطان را
طلب منصب فانی نکند صاحب عقل
عاقل آن است که اندیشه کند پایان را
سعدیا عُمر عزیز است به غَفلت مَگُذار
وقت فرصت نشود فوت مگر نـــــادان را
خیال در همه عالم برفت و باز آمد
که از حضور تــــــو خوشتر ندید جایی را
عاشقان را چه غم از سرزنش دشمن و دوست
یا غم دوست خورد یا غم رسوایی را
تا عهد تــــــو در بستم عهد همــــه بشکستم
بعد از تــــو روا باشد نقــــض همه پیمان ها
اسیر بند بلا را چه جای سرزنش است
گرت معاونتی دست می دهد دریاب
اگر چه صبر من از روی دوست ممکن نیست
همی کنم به ضرورت چو صبر ماهی از آب
کام دنیا مُراد و عافیت است
توشه ی راه آخرت حسنات
جز به لطف خدای بخشنده
نیست مَر بنده را امید نجات
پس بیا تا به صدق برداریم
دست حاجت به قاضی الحاجات !
انگشت نمای خَلق بودن
زشت است و لیک با ” تـــو ” زیباست !
عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست
کانکه علشق شد ازو حُکم سلامت بر خاست
سخن خویش به بیگانه نمی یارم گفت
گله از دوست به دشمن نه طریق ادب است !
دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکل است
هر که ما را این نصیحت می کند بی حاصل است
بگذار هر چه داری و بگذر که هیچ نیست
این پنج روزه عمر که مرگ از قفای اوست !
ما از تو به غیر از تو نداریم تمنا
حلوا به کسی ده که محبت نچشیده است !
شب های بی توأم شب گور است در خیال
ور بی تـــو بامداد کنم روز محشر است !
«گزیده ای از اشعار سعدی علیه رحمه»
:bighug::bighug::bighug::bighug::bighug::bighug:
:cool:
اصلا باحال نبود
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
