بازی آنلاین
آپلود عکس
شکل گیری منظومه شمسی حدود ۵ میلیارد سال پیش ، از ابری متشکل از گاز و غبار بین ستاره ای ، آغاز گردید. جاذبه باعث انقباض ابر شده و کره متراکمی از گاز در مرکز ابر بوجود آورد. جاذبه همچنین باعث دوران هر چه سریعتر ابر شد. هنگام دوران، مواد موجود در ابر، پهن شده و حلقه ای به وجود آمد که نواحی متراکم مرکزی را در بر می گرفت. سرانجام در این ناحیه متراکم ، گرمای لازم برای وقوع واکنشهای هسته ای فراهم گشت و بدین ترتیب ، ستاره خورشید بوجود آمد. اعضای کوچکتر منظومه شمسی از مواد موجود در این حلقه بوجود آمدند. این اعضاء عبارتند از سیارات ، سیارکها و ستاره دنباله دار.
منظومه اي مشتمل از زمين و هشت سياره اصلي و خورشيد. علاوه بر سيارات اجرام كوچك فراواني در منظومه شمسي گرد خورشيد در حركتند از جمله كوتوله ها، سنگ هاي آسماني و ستاره هاي دنباله دار و همين طور ابرهاي نازكي از گازها و غبار كه به آنها ابرهاي ميان سياره گفته مي شود. بيش تر از ۱۰۰ قمر طبيعي نيز در اين منظومه در چرخشند.
به جز خورشيد، زمين و ماه اجرام بسيار ديگري نيز وجود دارند كه با چشم غيرمسلح قابل رصدند از جمله سيارات عطارد، زهره، مريخ، مشتري و زحل همينطور شهاب سنگ ها و ستارگان دنباله داري كه به طور موقت قابل مشاهده اند.
اجرام بسيار زياد ديگري نيز توسط تلسكوپ ها در منظومه شمسي رصد شده اند.
منظومه شمسي:
عطارد :
عطارد تندروترین سیارهٔ سامانه خورشیدی است که با سرعتی حدود ۴۸ کیلومتر در ثانیه،هر۸۸ روز یک بار خورشید را دور می زند.از این رو سیاره ای گریزپاست که دیدنش آسان نیست و به همین دلیل است که شاید، ایرانیان باستان آنرا «تیر» نامیده و در یونان «مرکوری» یا «پیک خدایان» لقبش داده بودند.
زهره:
ناهید (همچنین زهره یا ونوس) به ترتیب فاصله از خورشید، دومین سیاره منظومه شمسی است و بین زمین و تیر قرار دارد. این سیاره نزدیک ترین سیاره به زمین می باشد و بعد از ماه، درخشان ترین جرم آسمانی طبیعی است که به هنگام شب از زمین رویت میشود.
زمين:
مین سومین سیاره ی منظومهٔ شمسی است که در فاصله ی حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتری از ستاره ی خورشید قرار گرفته است. فاصله ی زمین تا خورشید به گونه ای است که شرایط محیطی ی آن قابلیت زیستن را به موجودات زنده ی کربنی می دهد.
مريخ:
مریخ چهارمین سیاره از سمت خورشید در منظومه شمسی است. این سیاره یکی از همسایه های نزدیک زمین در فضا می باشدسرخ بودن این سیاره به دلیل وجود مقادیر زیاد آهن در خاک آن می باشد.
مشتري:
مشتری بزرگنرین سیاره منظومه شمسی به غول گازی معروف است. مشتر ی با قطر 164150 کیلومتریش، 11.2 برابر قطر زمین،317.8 برابر جرم زمین را دارد. برخی سیارات به دور ستاره‌های دیگر جرمی از این هم بیشتر دارند.
زحل:
زحل که بعد از مشتری بزرگترین سیاره در منظومه شمسی به حساب می آید دارای هفت حلقه مسطح به دور خود است.این حلقه ها زحل را به یکی از زیباترین اجرام آسمان در منظومه شمسی تبدیل کرده اند
اورانوس:
ورانوس که معمولا در رده غول‌های گازی قرار می‌گیرد، در واقع عمدتا از گازهای منجمد تشکیل شده است.قطر اورانوس 58761 کیلومتر است که 4.1 برابر قطر کره زمین است.
نپتون:
سیاره یخ زده نپتون با قطری برابر 56933 کیلومتر 3.9 برابر کره زمین است. تکنولوژی‌های جدید اخیرا این امکان را به ستاره‌شناسان داده است که سیاراتی به این کوچکی را در اطراف ستاره‌های دیگر هم شناسایی کنند.
پلوتو:
این سیاره که آغازگر این همه بحث درباره تعریف سیاره بوده است اکنون اولین عضو گروه "پلوتینو" ، طبقه جدیدی از سیارات کوچک ماورای نپتون است که در مدارهایی غیرعادی به دور خورشید می‌چرخند. پلوتو 2645 کیلومتر قطر دارد – حدود 18 درصد قطر زمین- و جرمش تنها یک پنجم کره زمین است.
قمر پلوتو:چارون
باسپاس فراوان
منظومه اي مشتمل از زمين و هشت سياره اصلي و خورشيد. علاوه بر سيارات اجرام كوچك فراواني در منظومه شمسي گرد خورشيد در حركتند از جمله كوتوله ها، سنگ هاي آسماني و ستاره هاي دنباله دار و همين طور ابرهاي نازكي از گازها و غبار كه به آنها ابرهاي ميان سياره گفته مي شود. بيش تر از ۱۰۰ قمر طبيعي نيز در اين منظومه در چرخشند.
به جز خورشيد، زمين و ماه اجرام بسيار ديگري نيز وجود دارند كه با چشم غيرمسلح قابل رصدند از جمله سيارات عطارد، زهره، مريخ، مشتري و زحل همينطور شهاب سنگ ها و ستارگان دنباله داري كه به طور موقت قابل مشاهده اند.
اجرام بسيار زياد ديگري نيز توسط تلسكوپ ها در منظومه شمسي رصد شده اند.
منظومه شمسي:
عطارد :
عطارد تندروترین سیارهٔ سامانه خورشیدی است که با سرعتی حدود ۴۸ کیلومتر در ثانیه،هر۸۸ روز یک بار خورشید را دور می زند.از این رو سیاره ای گریزپاست که دیدنش آسان نیست و به همین دلیل است که شاید، ایرانیان باستان آنرا «تیر» نامیده و در یونان «مرکوری» یا «پیک خدایان» لقبش داده بودند.
زهره:
ناهید (همچنین زهره یا ونوس) به ترتیب فاصله از خورشید، دومین سیاره منظومه شمسی است و بین زمین و تیر قرار دارد. این سیاره نزدیک ترین سیاره به زمین می باشد و بعد از ماه، درخشان ترین جرم آسمانی طبیعی است که به هنگام شب از زمین رویت میشود.
زمين:
مین سومین سیاره ی منظومهٔ شمسی است که در فاصله ی حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتری از ستاره ی خورشید قرار گرفته است. فاصله ی زمین تا خورشید به گونه ای است که شرایط محیطی ی آن قابلیت زیستن را به موجودات زنده ی کربنی می دهد.
مريخ:
مریخ چهارمین سیاره از سمت خورشید در منظومه شمسی است. این سیاره یکی از همسایه های نزدیک زمین در فضا می باشدسرخ بودن این سیاره به دلیل وجود مقادیر زیاد آهن در خاک آن می باشد.
مشتري:
مشتری بزرگنرین سیاره منظومه شمسی به غول گازی معروف است. مشتر ی با قطر 164150 کیلومتریش، 11.2 برابر قطر زمین،317.8 برابر جرم زمین را دارد. برخی سیارات به دور ستاره‌های دیگر جرمی از این هم بیشتر دارند.
زحل:
زحل که بعد از مشتری بزرگترین سیاره در منظومه شمسی به حساب می آید دارای هفت حلقه مسطح به دور خود است.این حلقه ها زحل را به یکی از زیباترین اجرام آسمان در منظومه شمسی تبدیل کرده اند
اورانوس:
ورانوس که معمولا در رده غول‌های گازی قرار می‌گیرد، در واقع عمدتا از گازهای منجمد تشکیل شده است.قطر اورانوس 58761 کیلومتر است که 4.1 برابر قطر کره زمین است.
نپتون:
سیاره یخ زده نپتون با قطری برابر 56933 کیلومتر 3.9 برابر کره زمین است. تکنولوژی‌های جدید اخیرا این امکان را به ستاره‌شناسان داده است که سیاراتی به این کوچکی را در اطراف ستاره‌های دیگر هم شناسایی کنند.
پلوتو:
این سیاره که آغازگر این همه بحث درباره تعریف سیاره بوده است اکنون اولین عضو گروه "پلوتینو" ، طبقه جدیدی از سیارات کوچک ماورای نپتون است که در مدارهایی غیرعادی به دور خورشید می‌چرخند. پلوتو 2645 کیلومتر قطر دارد – حدود 18 درصد قطر زمین- و جرمش تنها یک پنجم کره زمین است.
قمر پلوتو:چارون
باسپاس فراوان
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
