اولین عکس مستقیم از DNA

[•ДmịrHoSsiŋ•]

59 سال پس از آنکه جیمز واتسون و فرانسیس کریک ساختار مولکولی دی ان ای را کشف کردند یک دانشمند توانست به طور مستقیم از نردبان مارپیچی که از حیات پشتیبانی کرده، عکاسی کند.

خبرگزاری مهر: 59 سال پس از آنکه جیمز واتسون و فرانسیس کریک ساختار مولکولی دی ان ای را کشف کردند یک دانشمند توانست به طور مستقیم از نردبان مارپیچی که از حیات پشتیبانی کرده، عکاسی کند.

انزو دی فابریتزو استاد فیزیک دانشگاه ماگنا گراسیا در کاتانزارو ایتالیا این تصویر را با استفاده از یک میکروسکوپ الکترونی تهیه کرده است.

پیش از این دانشمندان تنها ساختار دی ان ای را به صورت غیر مستقیم مشاهده کرده بودند. شکل نردبانی مارپیچی دی ان ای اولین بار با استفاده از تکنیک بلورنگاری اشعه ایکس کشف شده که طی آن شکل ماده براساس چگونگی برخورد اشعه های ایکس با آن بازسازی می شود.

اما دی فابریتزیو و همکارانش طرحی را ارائه کردند که دی ان ای را از خفا بیرون کشید. آنها با استفاده از استوانه سیلیکونی دافع آب یک چشم انداز نانواسکوپی ارائه کردند. وقتی که آنها یک محلول که دربرگیرنده دی ان ای بود را به این صحنه افزودند، آب به سرعت بخار شد و رشته های دی ان ای را نمایان کرد.




ساختار دو رشته ای دی ان ای برای نخستین بار در این تصویر الکترون میکروسکوپی به نمایش گذاشته شد



دی ان ای با پشتیبانی دو استوانه سیلیکونی

پس از آن، دانشمندان شعاعهایی از الکترونها را از طریق حفره های موجود در بستر سیلیکونی به قسمت مشخص شده تاباندند و تصاویری با وضوح بالا از ملکولهای روشن شده تهیه کردند.

تصاویر دی فابریتزیو به واقع یک رشته از چندین ملکول دی ان ای به هم تنیده شده را نشان می دهد.

آنها اعتقاد دارند که با استفاده از تجهیزات حساس تر و الکترونهایی که از انرژی کمتری برخوردار باشند، تهیه تصاویری از این نردبانهای مارپیچی میسر خواهد شد.

دی ان ای (DNA) عبارت از دئوکسی ‌ریبونوکلئیک‌ اسید نوعی اسید نوکلئیک بوده که دارای دستورالعملهای ژنتیکی است که برای کارکرد و توسعه بیولوژیکی موجودات زنده و ویروس مورد استفاده قرار می‌گیرد. نقش اصلی مولکول دی ان ای ذخیره سازی طولانی مدت اطلاعات ژنتیکی است.

نوآوری این دانشمند ایتالیایی این امکان را برای دانشمندان فراهم می کند تا تعامل میان دی ان ای و برخی از سایر مولفه های مهم حیات را چون ار ان ای مشاهده کنند.

نتایج این تحقیقات در مجله NanoLetters منتشر شده است.