# داروشـناسی .

[Ֆℋ£¥∂α]

بتامتازون
بتامتازون برای درمان جایگزینی در نارسایی غده فوق کلیوی استفاده می شود. این دارو همچنین در درمان علامتی اختلالات التهابی و آلرژیک در جهت سرکوب کردن سیستم ایمنی، هیپرپلازی مادرزادی غده فوق کلیوی و تحریک بلوغ ریوی جنین در زایمانهای زودرس و ادم مغزی نیز مؤثر است. از این دارو به شکل تزریق اینتراتکال یا اپیدورال برای کاستن از دردهای ناشی از متاستازهای استخوانی در بدخیمی ها یا مواردی که دردهای کمر به شکل رادیکولر هستند نیز استفاده شده است.
این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA سلولهای بدن موجب تحریک روند رونویسی mRNA و به دنبال آن ساخت آنزیم هایی می گردد که درنهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می باشند. این دارو با جلوگیری از تجمع سلول‌های التهابی درناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزاد شدن آنزیم‌های مسئول در التهاب و مهار ساخت و آزاد شدن واسطه‌های شیمیایی التهاب اثرات ضدالتهابی خود را اعمال می کند.بتامتازون به طور عمده در کبد و مقادیری نیز در کلیه و بافتها به متابولیت‌های غیر فعال تبدیل می شود.
استفاده طولانی مدت بتامتازون می تواند منجر به مهار رشد شود.
به دنبال مصرف این دارو ممکن است آزمون‌های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز –غده فوق کلیوی دچار اختلال شود.
در افراد مسن و به خصوص خانم‌های یائسه، احتمال ایجاد پوکی استخوان و فشار خون بالا، افزایش می یابد.
در صورت نیاز به جراحی و یا درمان اضطراری و نیز مصرف دارو در بیماران دیابتی، باید احتیاط کرد.
تزریق داخل مفصلی این دارو در مواردی مثل:
جراحی ترمیمی مفاصل، اختلالات انعقادی خون، شکستگی داخل مفصلی، عفونت اطراف مفصل یا سابقه ابتلاء به آن، پوکی استخوان اطراف مفصل به دلایلی غیر از آرتریت و مفصل ناپایدار نباید مصرف شود.
این دارو برای پیشگیری از سندرم زجر تنفسی نوزادان و در صورت وجود آمنیونیت، عفونت یا تب، عفونت باهرپس، عدم کفایت جفت و پارگی زودرس غشاء نیز نباید مصرف شود.
برای به حداقل رساندن تحریک گوارشی شکل خوراکی بتامتازون باید بعد از غذا مصرف شود.
از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی(بیش از ۳ هفته) پرهیز شود.
در طول درمان، مصرف سدیم بایستی محدود شده و مصرف مکمل‌های حاوی پتاسیم توصیه می شود.
معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به طور مرتب باید انجام گیرد
مصرف همزمان این دارو با ریفامپین، داروهای ضدصرع مانند کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین و پریمیدین موجب تسریع متابولیسم بتامتازون و کاهش اثر دارو می گردد. این دارو ممکن است باعث کاهش اثر داروهای پایین آورنده قند خون و یا داروهای کاهنده فشار خون گردد. مصرف همزمان با داروهای NSAIDS، خطر بروز عوارض و خونریزی از دستگاه گوارش را افزایش می دهد.
درمان دراز مدت با بتامتازون، بیمار را از جهت ابتلا به بیماریهای عفونی مستعد می‌کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می شود. مصرف مقادیر زیاد بتامتازون می تواند اختلالات روانی را تشدید کند. آب مروارید کاهش یا تاری دید و تکرار ادرار و پرنوشی، قرحه گوارشی، علائم شبه کوشینگ، آکنه، درد در ناحیه سرینی، افزایش فشار خون، ادم ریوی در مادر و سردرد از عوارض جانبی دارو هستند.

[Ֆℋ£¥∂α]

فاموتیدین

موارد و مقدار مصرف
الف) زخم معده و دوازدهه.
بزرگسالان: براي درمان حاد، از راه خوراكي مقدار 40 ميلي‌گرم به هنگام خواب به مدت 8-4 هفته مصرف مي‌شود. به‌عنوان درمان نگهدارنده مقدار 20 ميلي گرم به هنگام خواب از راه خوراكي مصرف مي‌شود.
كودكان 16-1 سال : mg/kg/day 5/0 موقع خواب يا به‌ صورت دوبار در روز. دوز حداكثر روزانه mg/day 40 مي‌باشد.
ب) حالات پاتولوژيك ترشح بيش از حد (مانند سندرم زولينگر- اليسون، سندرم روده كوتاه).
بزرگسالان: از راه خوراكي، مقدار 20 ميلي‌گرم هر شش ساعت مصرف مي‌شود. تا مقدار 160 ميلي‌گرم هر شش ساعت مي‌توان تجويز كرد.
پ) درمان كوتاه مدت برگشت اسيد از معده به مري (رفلاكس).
بزرگسالان: mg 40-20 دوبار در روز تا 12 هفته مصرف شود.
كودكان 16-1 سال: mg/kg/day 1 يك يا دوبار در روز.
ت) پيشگيري يا درمان سوزش سرمعده.
بزرگسالان و كودكان بالاي 12 سال: 1 قرص به هنگام بروز علائم يا mg 10 يك ساعت قبل از غذا. دارو مي‌ تواند دو بار در روز استفاده شود.
تنظيم دوز: براي بيماران با كليرانس كراتينين زير ml/min 10 دوز دارو بايد به mg 20 هنگام شب كاهش يابد و يا فواصل مصرف دارو 48-36 ساعت شود تا دارو تجمع پيدا نکند.
مكانيسم اثر
اثر ضد زخم گوارشي: فاموتيدين به طور رقابتي اثر هيستامين را بر روي گيرنده‌هاي H2 در سلولهاي پريتال معده مهار مي‌كند. اين امر باعث مهار ترشح پايه‌اي و شبانه اسيد معده ناشي از عوامل تحريك‌كننده مانند كافئين ، غذا و پنتاگاسترين مي‌شود.
موارد منع مصرف و احتياط:
تداخل دارويي
فاموتيدين ممكن است با افزايش pH معده موجب حل سريع داروهاي پوشش‌دار شود .
اين دارو ممكن است جذب كتوكونازول را كاهش دهد و در نتيجه افزايش مقدار مصرف اين دارو لازم مي‌شود.
تداخل دارويي:
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
فاموتيدين ممكن است پنتاگاسترين را طي آزمونهاي ترشح اسيد معده خنثي كند. اين دارو ممكن است غلظت آنزيمهاي كبدي را افزايش دهد. در آزمونهاي پوستي كه از عصاره‌هاي آلرژن استفاده مي‌شود، فاموتيدين ممكن است سبب حصول نتايج منفي كاذب شود. اين دارو مي‌تواند BUN و كراتينين را نيز افزايش دهد.
مکانيسم اثر:
فارماكوكينتيك
جذب: بعد از مصرف خوراكي، حدود 45-40 درصد دارو جذب مي‌شود. زمان شروع اثر دارو طي يك ساعت و اوج اثر آن در عرض 3-1 ساعت بروز مي‌كند.
پخش: به طور گسترده در بسياري از بافتهاي بدن انتشار مي‌يابد.
متابوليسم: حدود 35-30 درصد داروي مصرف شده توسط كبد متابوليزه مي‌شود. اثر عبور اول حداقل است.
دفع: قسمت اعظم دارو به صورت تغييرنيافته از طريق ادرار دفع مي‌شود. طول مدت اثر فاموتيدين بيشتر از نيمه عمر 5/3-5/2 ساعته آن است.
فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: آلرژي به دارو.
موارد احتياط :
الف) نارسايي شديد عملكرد كبدي (متابوليسم ناقص كبدي ممكن است موجب تجمع دارو و بروز اثرات سمي آن شود).
ب) افزايش مقدار مصرف در بيماران داراي كليرانس كراتينين كمتر از mg/min 10 ممكن است ضروري باشد.
اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Tablet: 20, 40mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: آنتاگونيست گيرنده H2.
طبقه‌بندي درماني: ضد زخم گوارشي.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده B
ملاحظات اختصاصي
علاوه بر موارد مربوط به تمامي آنتاگونيستهاي H2، رعايت موارد زير نيز توصيه مي‌شود:
1- مصرف بيش از حد هشت هفته فاموتيدين در بيماران مبتلا به زخم دوازدهه بدون عوارض توصيه نمي‌شود.
2- بعد از مصرف فاموتيدين از طريق لوله بيني : معدي (NG-Tube) لوله بايد شسته شود تا از ورود دارو به معده اطمينان حاصل گردد.
3- آنتياسيدها را مي‌توان به طور همزمان با اين دارو تجويز كرد.
4- به نظر مي‌رسد اين دارو عوارض جانبي و تداخل دارويي كمتر از سايمتيدين دارد.
5- دارو باعث گيجي مي‌شود كه ظرف 4-3 روز بعد از قطع آن برطرف مي‌گردد. سن بالاي 50، نارسايي كبدي يا كليه از ريسك فاكتورهاي اين عارضه هستند.
6- در بيماران با نارسايي كليه متوسط تا شديد (ClCr < 50 ml/min) با احتياط مصرف شود. تنظيم دوز لازم است.
نكات قابل توصيه به بيمار
1- براي حصول اطمينان از بهبود كامل، دارو را طبق دستور مصرف كنيد و مصرف آن را حتي بعد از قطع درد ادامه دهيد.
2- دارو را به هنگام خواب مصرف نماييد.
مصرف در سالمندان: اين دارو براي سالخوردگان بايد با احتياط تجويز شود، زيرا خطر عوارض جانبي، بخصوص عوارض CNS افزايش مي‌يابد .
مصرف در شيردهي: فاموتيدين ممكن است در شير مادر ترشح شود. اين دارو در دوران شيردهي با احتياط تجويز شود.
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: سردرد، كسالت، سرگيجه، خواب‌آلودگي، اضطراب، افسردگي، تب.
پوست: خشكي، برافروختگي، طاسي منطقه‌اي، آكنه، خارش.
گوش: وزوز گوش.
دستگاه گوارش: خشكي دهان، اسهال، يبوست، تهوع، استفراغ، بي‌اشتهايي، درد معده، طعم غيرمعمول، نفخ.
خون: ترومبوسيتوپني.
كبد: افزايش غلظت آنزيمهاي كبدي.
ساير عوارض: كاهش ميل جنسي، درد عضلاني يا مفصلي، واكنش آلرژيك، افزايش ضربان نبض.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: مصرف بيش از حد دارو گزارش نشده است.
درمان: درمان عبارت است از شستشوي معده يا واداشتن بيمار به استفراغ. به دنبال آن ذغال فعال تجويز مي‌شود تا از جذب بيشتر جلوگيري كند. در صورت لزوم ، اقدامات علامتي و حمايتي انجام مي‌شود. همودياليز فاموتيدين را از بدن خارج نمي‌كند.

[Ֆℋ£¥∂α]

ترامادول
ترامادول (نام ژنریک: Tramadol) که به نامهای تجاری ترامال، ترامدو بایومادول نیز شناخته می‌شود. یک داروی مسکن شبه تریاک است و یک نوع اپیویید به حساب می‌آید. این دارو برای تسکین دردهای متوسط تا شدید تجویز می‌شود. ترامادول یک آگونیست برای گیرنده‌های مو (μ) اوپیویید، و سیستم نورآدرنرژیک و سروتونرژیک بوده و باعث افزایش آزاد سازی سروتونین می‌شود. خاصیت چسبندگی ترامادول به گیرنده‌های «مو» بسیار ضعیف است تقریباً ۶۰۰۰\۱ نسبت به مرفین، ماده متابولیزه شده O-Desmethyltramadol نسبت به عنصرمادر خاصیت چسبندگی بیشتری به گیرنده‌های "مو" دارد (۰،۱ برابر مرفین) و خاصیت مخدری قویتری از خود به جا می‌گذارد. خاصیت تسکین درد در ترامادول حدود ۱۰ برابر ضعیف تر از مرفین است. علاوه بر این ترامادول باعث جلوگیری از بازجذب "نورآدرنالین" و افزایش آزاد سازی "سروتونین" می‌شود و غلظت این دو ماده را در سیناپس بالا می‌برد، این امر باعث ایجاد نوعی خاصیت، مانند داروهای ضدافسردگی و همچنین هوشیاری می‌شود و برعکس مرفین فرد مصرف کننده را فعال‌تر می‌کند، حتی در برخی از مصرف‌کنندگان حالات ضعیفی مانند (MDMA (XTC مشاهده شده، احتمال گرفتگی عضلانی نیز کاهش میابد. با خوردن ۱۰۰ میلی گرم ترامادول سطح خونی دارو در دو ساعت به حداکثر می‌رسد. حدود ۲۰ درصد ترامادول به پروتئین خون بسته می‌شود. ۳۰ درصد ترامادول بصورت تغییر نیافته و ۶۰ درصد آن بصورت متابولیتهای شکسته شده در کبد از راه ادرار دفع می‌شود. نیمه عمر دارو ۴ تا ۶ ساعت می‌باشد. موارد مصرف ترامادول برای تسکین درد معمولاً به مدت کمتر از ۵ روز و به مقدار ۵۰ تا ۱۰۰ میلی گرم هر ۸ ساعت تجویز می‌شود، همچنین این دارو جهت درمان سندروم پای بی‌قرار نیز تجویز می‌شود.

[[χσℓσνєѕтєя]]

کلسیم و داروهای تداخل ایجاد کننده

بعضی از داروها با کارکرد کلسیم در بدن دخالت دارند که این دخالتها به چند شکل دیده می شود: استفاده از برخی داروها سبب میشود که کلسیم در بدن کم شود. لذا باید زمان استفاده این داروها، از کلسیم زیادتری(به شکل مکمل یا از راه غذاهای غنی از کلسیم) استفاده کرد. این داروها عبارتند از:
▪ ادویر دیسکوز(Advair Diskus): نوعی از اسپری های کورتیکواستروئیدی که برای درمان آسم به کار برده می شوند.
آلبوترول(Albuterol)
▪ هیدروکسید آلومینیوم(Aluminum Hydroxide)
▪ آنتی کانوالسانت(Anticonvulsants): دسته ای از داروها که برای ناهنجاری های عصبی به کار می روند، مانند: باربیتورات، کاربامازپین و …
▪ بایل اسید سکواسترنت ها(Bile Acid Sequestrants): مانند کلستیرامین و دیگر داروهای کاهنده کلسترول
▪ کافئین(Caffeine)
▪ کلسیتونین(Calcitonin)
▪ سیس پلاتین(Cisplatin)
▪ کلستیپول(( Colestipol
▪ سیکلوسرین(Cycloserine)
▪ دیکلوفناک(Diclofenac)
▪ استروژن(Estrogens)
▪ فلودیپین(Felodipine)
▪ فلوربیپروفن(Flurbiprofen)
▪ گاباپنتین(Gabapentin)
▪ جنتامایسین(Gentamicin)
▪ هیدروکسی کلوروکوئین(Hydroxychloroquine)
▪ اینداپامید(Indapamide)
▪ ایندومتاسین( Indomethacin)
▪ کورتیکواستروئیدهای تنفسی(Inhaled Corticosteroids)
▪ ایزونیازید(Isoniazid)
▪ متفورمین(Metformin)
▪ مینرال اویل(Mineral Oil):
● ملین ها
▪ نئومایسین(Neomycin)
▪ امپرازول(Omeprazole)
▪ کورتیکواستروئیدهای خوراکی(Oral Corticosteroids)
▪ فنوباربیتال(Phenobarbital)
▪ سوکرالفیت(Sucralfate)
▪ سولفامتوکسازول(Sulfamethoxazole)
▪ توبرامایسین(Tobramycin)
▪ تریامترن(Triamterene)
▪ تری متوپریم(Trimethoprim)
▪ والپرویک اسید(Valproic Acid)
برخی دیگر از داروها با مصرف قرص کلسیم تداخل منفی ایجاد می کنند، یعنی یا این داروها موجب کاهش جذب قرص کلسیم می شوند و یا قرص کلسیم در جذب این داروها اختلال ایجاد می کند.
از این رو هنگامی که یکی از داروهای زیر برای شما تجویز شد، قبل از مصرف مکمل کلسیم، با داروساز یا پزشک معالج تان مشورت نمایید، زیرا مصرف مکمل کلسیم با این داروها ممکن است مشکلات ناخواسته ای را ایجاد نماید. این داروها عبارتند از:
▪ استات کلسیم(Calcium Acetate)
▪ سیپروفلوکسازین( Ciprofloxacin)
▪ داکسی سایکلین(Doxycycline)
▪ جمی فلوکسازین(Gemifloxacin)
▪ نادولول(Nadolol)
▪ افلوکسازین( Ofloxacin)
▪ کوئینولون ها(Quinolones)
▪ سوتالول(Sotalol)
▪ تتراسایکلین(Tetracycline)
برخی داروها، هر دو اثر فوق را با هم دارا هستند، مانند:
▪ مینوسایکلین(Minocycline)
▪ ریزدرونات(Risedronate)
▪ هورمون های تیروئیدی((Thyroid Hormones
▪ وراپامیل(Verapamil)
در مورد برخی دیگر از داروها نیاز به توضیحات بیشتری است، مانند:
▪ آلندرونات(Alendronate):
مکمل های کلسیم ممکن است با آلندرونات مداخله نمایند. با این حال یک محقق بیان داشته است که ترکیب میزان زیادی از مکمل کلسیم با آلندرونات در بیمارانی که متاستاز استخوانی(همراه با علائم نرمی استخوان) وابسته به سرطان پروستات داشتند، موجب بهبودی نتایج بالینی شد. علاوه بر این هم کلسیم و هم آلندرونات به طور معمول در بیماران مبتلا به پوکی استخوان با هم تجویز می شوند. پس برای جلوگیری از این تداخلات، باید آلندرونات را ۲ ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از مکمل کلسیم مصرف کرد.
▪ اریترومایسین(Erythromycin):
تداخل این دارو با کلسیم وقتی بیشتر احساس می شود که اریترومایسین بیش از دو هفته مصرف شود.
▪ لاکتاز(Lactase):
بعضی مقالات ذکر کرده اند افرادی که عدم تحمل لاکتوز دارند(به دلیل کمبود آنزیم لاکتاز) کلسیم کمتری نسبت به بقیه جذب می نمایند.
▪ داروهای ضد بارداری خوراکی(Oral Contraceptives):
برخی مطالعات نشان داده است که مصرف این قرص ها موجب افزایش جذب کلسیم و مس در بدن شده است.
▪ فلوراید سدیم(Sodium Fluoride):
تحقیقات نشان می دهد که اگر سدیم فلوراید به تنهایی خورده شود، کلسیم از استخوان ساق پا به استخوان های ستون فقرات منتقل شود و باعث شکستگی استخوان پا می شود. اما مصرف این دارو به همراه ۱۵۰۰ میلی گرم مکمل کلسیم در روز به دلیل آزادسازی تدریجی فلوراید، موجب افزایش تراکم استخوان ستون فقرات می شود، بدون آن که موجب شکستگی گردد.
▪ دیوروتیک های تیازیدی(Thiazide Diuretics):
ممکن است دیوروتیک های تیازیدی اتلاف کلسیم ادراری را(در نتیجه عملکرد کلیه ها) کاهش دهند. در نتیجه افرادی که از این داروهای مدر استفاده می کنند کمتر از افراد دیگر به مکمل کلسیم نیاز دارند.

[( lιεβ )]

تنکس ! (:

ـــــــــــــ

موارد مصرف داروی آنتی‌ دیابتیک



ماده ای است که به یک فرد دیابتی برای کنترل سطح گلوکز (قند) در خون کمک میکند. عوامل ضد دیابت شامل انسولین و عوامل خوراکی کاهنده قند خون است.دیابت باعدم توانایی بدن در تولید یا پاسخ به انسولین هورمون پانکراس ایجاد می شود. یکی از اقدامات مهم فیزیولوژیک انسولین برای کنترل سطح قند خون می باشد. قند یک ماده مغذی مهم برای متابولیسم سلولی است و سلول باید آن را نه خیلی کم و نه بیش از حد دریافت کند.نقص در ترشح انسولین پانکراس یا عدم حساسیت بافت به هورمون،منجر به دیابت می شود.
موارد مصرفآنتی‌ دیابتیک‌ در درمان افزایش‌ قند خون‌ به‌ کار می‌رود.
اشکال دارویی
Powder: 100 g
فارماکوکینتیکآنتی‌ دیابتیک‌ از مخلوط گیاهان‌ زیر تشکیل‌ شده‌ است‌:1. برگ‌ توت‌ سیاه ‌20%Morus nigra2. دانه‌ شنبلیه ‌60%Trigonella foenum-graecum3. برگ‌ زیتون ‌10%Olea europea4. ریشه‌ شیرین‌ بیان ‌5%Glycyrrhiza glabra5. پونه ‌5%Mentha pulegium
هشدارها1 ـ مصرف‌ همزمان‌ این‌ فرآورده‌ با داروهای‌ پایین‌ آورنده‌ قند و چربی‌ خون‌، داروهای‌ ضد انعقاد، داروهای‌هورمونی‌ و وقفه‌ دهنده‌ های‌ مونوآمین‌ اکسیداز MAOIباید با احتیاط صورت‌ گیرد.2 ـ ایمنی‌ مصرف‌ این‌ فرآورده‌ در دوران‌ بارداری‌ و شیردهی‌ به‌ اثبات‌ نرسیده‌ است‌.
تداخل دارویی نکات‌ قابل‌ توصیه‌:از آنجا که‌ شنبلیله‌ موجود در آنتی‌ دیابتیک‌ (به‌ دلیل‌ داشتن‌ فیبرهای‌ موسیلاژی‌) ممکن‌ است‌ باعث‌ جلوگیری‌ از جذب‌ سایر داروها گردد. لذا توصیه‌ می‌شود این‌ فرآورده‌ با فاصله‌ زمانی‌ مناسب‌ از سایر داروها مصرف‌ گردد.
مقدار مصرف
روزی‌ 2 بار، هر بار 2 قاشق‌ غذا خوری‌ از فرآورده‌ را در یک‌ لیوان‌ آب‌ جوش‌ دم‌ کرده‌ و پس‌ از صاف‌ کردن‌ مصرف‌ شود.

[( lιεβ )]

نفازولین/آنتازولین (Naphazolin / Antazoline
موارد و مقدار مصرف:

احتقان چشم، التهاب، يا حالات آلرژيك.
بزرگسالان: 2-1 قطره از محلول بر روي ملتحمه چكانده و در صورت لزوم، هر 4-3 ساعت تكرار مي‌شود.
مكانيسم اثر
نفازولين: نفازولين به‌طور موضعي و با اثر آلفا آدرنرژيك، عروق ملتحمه يا مخاط بيني را تنگ كرده و جريان خون و بنابراين، احتقان بيني و ملتحمه را كاهش مي‌دهد.
آنتازولين: يك مهار‌كننده گيرنده H1 هيستامين است و پاسخ عضلات صاف را نسبت به اثر هيستامين مسدود مي‌سازد.

مکانيسم اثر:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به اجزاي فرآورده، گلوكوم با زاويه باريک.
موارد احتياط: زيادي فشار خون، ديابت، پركاري تيروئيد، بي‌نظمي كار قلب.

فارماكوكينتيك:
تداخل دارويي
مصرف همزمان با داروهاي مهاركننده مونوآمين اكسيداز (MAO) ممكن است موجب بروز بحران زيادي فشار خون شود.

اشكال دارويي:

Drop: Naphazoline HCl 0.05%+Antazoline Phosphate 0.5%

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: سمپاتوميمتيك، آنتي‌هيستامين.
طبقه‌بندي درماني: ضد احتقان چشمي و ضد هيستامين.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
عوارض جانبي
چشم: گشاد شدن مردمك چشم، افزايش فشار داخل چشم.
ساير عوارض: زيادي فشار خون، زيادي قند خون، بي‌نظمي كار قلب (ناشي از جذب سيستميك دارو)، جذب آلودگي.
نكات قابل توصيه به بيمار
دارو را بيش از مقدار توصيه شده مصرف نكنيد.
از آلوده كردن نوك قطره‌چكان خودداري كنيد و بعد از هر بار مصرف، در ظرف را خوب ببنديد.
مصرف در كودكان: مصرف اين دارو در كودكان توصيه نمي‌شود.
مصرف در شيردهي: ترشح اين دارو در شير مشخص نيست. با اين وجود، قبل از مصرف دارو منافع دارو در مقابل مضرات آن بايد سنجيده شود.

[[χσℓσνєѕтєя]]

از مهم ترین داروهای مورد نیاز است. سولفات پارومومایسین یک آنتی بیوتیک مورد استفاده در درمان عفونت های مختلف روده است. همچنین در درمان مشکلات خاص کبدی استفاده می شود.دوز معمول سولفات پارومومایسین برای درمان اسهال آمیبی روده در کودکان و بزرگسالان 25 تا 35 میلی گرم / کیلوگرم بر حسب وزن بدن در روز است، در سه دوز با وعده های غذایی ، به مدت پنج تا ده روز تجویز میشود. برای مدیریت کما کبدی دوز بزرگسالان معمول 4 گرم در روز در دوزهای منقسم، در فواصل زمانی منظم به مدت پنج تا شش روز داده شده است. سولفات پارومومایسین ممکن است با داروهای دیگر تداخل کنند. تمام داروها و مکملهایی که استفاده می کنید به دکتر خود بگویید. دکتر خود مشورت کنید اگر شما و یا برنامه ریزی برای در طول درمان و یا قبل از تغذیه با شیر مادر باردار شدن.

[( lιεβ )]

منیزیوم اکساید (Magnesium Oxide
موارد و مقدار مصرف:

الف)آنتي اسيد: 800- 400 ميلي‌گرم خوراكي روزانه.
ب) ملين (در آماده سازي روده) : 5/3 گرم خوراكي همراه بيزاكوديل تجويز مي‌شود.
پ) مكمل منيزيم: 800 ميلي‌گرم خوراكي روزانه.
مكانيسم اثر
اين دارو باعث خنثي شدن اسيد معده مي‌شود.

مکانيسم اثر:
موارد منع مصرف و احتياط

موارد منع مصرف: حساسيت به دارو يا اجزاء فرمولاسيون، هايپرمنيزيمي.
موارد احتياط: اختلال عملكرد كليه.
تداخل دارويي
منيزيم اكسيد در صورت تجويز همراه تتراسيكلين باعث مختل شدن جذب تتراسيكلين مي‌شود.
تركيبات حاوي منيزيم باعث كاهش اثر فارماكولوژيك داروهايي مانند بنزوديازپين‌ها، كاپتوپريل، كلروكين، ديگوكسين، تيكلوپيدين، آنتاگونيست‌هاي H2، هيدانتوئين‌ها، نمك‌هاي آهن، پني سيلامين، متوتروكسات و فنوتيازين‌ها مي‌شود.
تركيبات حاوي منيزيم باعث افزايش اثر فارماكولوژيك داروهايي مانند دي كومازول و سولفونيل اوره‌ها مي‌شود.

فارماكوكينتيك:
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: گيجي، آرامش بيش از حد، كاهش رفلكس‌هاي محيطي.
قلبي - عروقي: افت فشار خون، بلوك قلبي، كلاپس عروقي.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، كرامپ شكمي.
متابوليك: هايپوناترمي، اختلالات الكتروليتي.
ساير عوارض: ضعف عضلاني، گر گرفتگي، تعريق، فلج.
مسموميت و درمان
علائم هايپرمنيزيمي شامل از بين رفتن رفلكس تاندون‌هاي عمقي، سركوب تنفسي، تهوع و استفراغ، گر گرفتگي، احساس تشنگي، اتساع عروق محيطي، افت فشار خون، خواب آلودگي، گيجي، ضعف عضلاني، براديكاردي، كوما و ايست قلبي است.
درمان شامل اقداماتي چون قطع مصرف دارو، در موارد شديد تزريق 20- 10 ميلي ليتر كلسيم گلوكونات وريدي، تزريق مايعات، تجويز فوروزمايد و دياليز با محلولهاي فاقد منيزيم مي‌باشد.

اشكال دارويي:

Tablet: 400 mg

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: آنتي اسيد.
طبقه‌بندي درماني: آنتي اسيد.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده ‍A

ملاحظات اختصاصي
1- بيمار از لحاظ مسموميت با منيزيم بايد بررسي شود.
2- ميزان دريافت و دفع مايعات بيمار بايد تحت كنترل باشد.
نكات قابل توصيه
دارو همراه غذا يا مطابق دستور پزشك مصرف شود.

مصرف در شيردهي:
منيزيم وارد شير مادر مي‌شود ولي مشكلي براي شيرخوار به وجود نمي‌آورد.

[( lιεβ )]

کلسي تریول (Calcitriol

موارد و مقدار مصرف:

الف) درمان كمي كلسيم خون در بيماراني كه به مدت طولاني دياليز مي‌شوند
بزرگسالان: ابتدا، مقدار mcg/day25/0 مصرف و سپس، هر 4-2 هفته مقدار mcg/day25/0 بر اين مقدار اضافه مي‌شود. مقدار نگهدارنده اين دارو mcg25/0 يك روز در ميان تا mcg/day1-5/0 مي‌باشد (خوراكي).
ب) درمان كم كاري غده پاراتيروئيد و كمكاري كاذب پاراتيروئيد.
بزرگسالان و كودكان بزرگتر از 1 سال- ابتدا، مقدار mcg/day25/0 مصرف و سپس، هر 4-2 هفته مقدار mcg/day 25/0 بر اين مقدار اضافه مي‌شود. مقدار نگهدارندة اين دارو mcg/day2- 5/0 است. كودكان 5-1 سال (فقط هيپوپاراتيروئيديسم) : با mcg 25/0 در روز شروع شود و مي‌تواند هر 4-2 هفته افزايش يابد. دوز نگهدارنده mcg75/0-25/0 در روز مي‌باشد. پ) پيشگيري يا درمان هيپوپاراتيروئديسم ثانويه و بيماري استخواني ناشي از آن در بيماران قبل از دياليز (نارسايي مزمن كليوي متوسط تا شديد با كليرانس(ml/min 55-15) بزرگسالان و كودكان بالاي 3 سال: ابتدا با mcg25/0 در روز شروع شود، اين مقدار مي‌تواند در صورت نياز به mcg/day5/0 افزايش يابد. كودكان زير 3 سال: mcg/kg/day 01/0-015/0 ت) پسوريازيس وولگاريس بزرگسالان: mcg25/0 دو بار در روز براي 6 ماه و درمان موضعي (mcg5/0- 1/0 در هر گرم وازلين) روزانه به مدت 8 هفته. مكانيسم اثر اثر افزايندة كلسيم خون: كلسي تريول يك آنالوگ ويتامين D ‌(1 و 25- دي هيدروكسي كوله كلسيفرول)، يا كوله كليسفرول فعال است. اين دارو با تشكيل يك پروتئين متصل شونده به كلسيم، جذب كلسيم را از رودة كوچك افزايش مي‌دهد. همچنين، اين دارو باعث بهبود راشيتيسم و نرمي استخوان در بيماراني مي‌شود كه نمي‌توانند كولهكليسفرول يا ارگوكليسفرول مصرف كنند. در بيماران مبتلا به نارسايي كليوي، اين دارو موجب كاهش درد استخوان، ضعف عضلات و كاهش غلظت پاراتيروئيد سرم مي‌شود.

موارد منع مصرف و احتياط:
تداخل دارويي
آنتياسيدهاي حاوي منيزيم مي‌توانند باعث هيپرمنيزيمي شوند، بخصوص در بيماران با نارسايي كليوي مزمن.
كلسيترامين و آنتياسيدها مي‌توانند جذب اين دارو را كم كنند.
كورتيكواستروئيدها با اثرات آنالوگ‌هاي ويتامين D‌ تداخل دارند.
ارليستات مي‌تواند جذب ويتامين D را كاهش دهد (با 2 ساعت فاصله استفاده شوند).
افزايش غلظت كلسيم ممكن است اثرات گليكوزيدهاي ديژيتال را تشديد كند.

عوارض جانبي:
ملاحظات اختصاصي
1- بعد از شروع درمان با کلسي تريول، غلظت کلسيم سرم را بايد چند بار در هفته اندازه گيري نمود.
2- اين دارو بايد دور از نور و گرما نگهداري شود.
3- تجويز بيش از حد ويتامين D مي‌تواند باعث سرکوب بيش از حد PTH، هيپر کلسمي حاد يا پيشرونده، هيپر کلسيوري، هيپر فسفاتمي و يا بيماري استخواني آديناميک شود.
4- در بيماران با نارسايي کليه که مبتلا به هيپرپاراتيروئيديسم ثانويه هستند و عملکرد کليوي آنها به سرعت در حال تحليل است و يا کمپليانس لازم را ندارند، توصيه نمي‌شود.
5- در بيماران مبتلا به سندرم سوء جذب با احتياط مصرف شود زيرا ممکن است پاسخ دهي قابل انتظار نباشد.
6- جهت پاسخ دهي مناسب مصرف ميزان متعادلي کلسيم ضروري است.
7- در بيماراني که گليکوزيدهاي قلبي مصرف مي‌نمايند با احتياط مصرف شود زيرا سميت اين داروها در حضور هيپوکلسمي افزايش مي‌يابد.
8- حاصلضرب کلسيم در فسفر سرمي نبايد بيش از 70 باشد.

تداخل دارويي:
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
كلسي‌تريول ممكن است به طور كاذب ميزان غلظت كلسترول تعيين شده به وسيلة واكنش zlatkis-zak را افزايش دهد. اين دارو همچنين موجب تغيير در غلظت آلكالين فسفاتاز سرم و اختلال در برخي الكتروليتها مانند منيزيم، فسفات و كلسيم خون و ادرار مي‌شود.

مکانيسم اثر:
فارماكوكينتيك
جذب: از دستگاه گوارش به راحتي جذب مي‌شود.
پخش: به طور گسترده در بدن پخش مي‌شود. به پروتئين پيوند مي‌يابد.
متابوليسم: در كبد و كليه متابوليزه مي‌شود. نيمه عمر آن حدود 8-3 ساعت است. كلسي‌تريول نيازي به مرحلة فعال شدن ندارد.
دفع: عمدتاً از طريق مدفوع دفع مي‌شود.

فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: زيادي كلسيم خون، حساسيت به ويتامين D.
موارد احتياط: مصرف همزمان با گليكوزيدهاي ديژيتال (زيادي كلسيم خون، ممكن است موجب آريتمي قلبي شود).

اشكال دارويي:

Capsule: 0.25 mcg
Injection: 1, 2 mcg/ml, 1ml

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: آنالوگ ويتامين D
طبقه‌بندي درماني: افزايندة كلسيم خون
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: ردة C
نام‌هاي تجاري: Calcitriol PH&T
نکات قابل توصيه به بيمار
1- از رژيم غذايي سرشار از کلسيم استفاده نکنيد.
2- بروز هرگونه عارضه جانبي را فورا به پزشک اطلاع دهيد.
3- از مصرف ضد اسيدهاي حاوي منيزيم و از مصرف سرخود ساير داروها خودداري کنيد.
مصرف در كودكان: بعضي از نوزادان ممکن است نسبت به اين دارو واکنش شديد نشان دهند.
مصرف در شير دهي: کلسي تريول به مقدار بسيار کم در شير مادر ترشح مي‌شود ولي اثر مقادير بيش از حد مجاز ويتامين D در نوزادان مشخص نيست. بنابراين مصرف مقادير زياد اين دارو در زنان شيرده منع شده است.
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: سردرد، خواب آلودگي، تحريك ذيري.
چشم، بيني: ورم ملتحمة چشم، حساسيت به نور، آبريزش از بيني.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، يبوست، ‌احساس طعم فلزي در دهان، خشكي دهان، بي‌اشتهايي، پانكراتيت، پرنوشي.
ادراري- تناسلي: افزايش ميزان ادرار، شب ادراري، نفروكلسينوز
قلبي- عروقي: آريتمي، افزايش فشار خون.
متابوليک: کاهش وزن
ساير عوارض: ضعف، درداستخوان و عضلات، زيادي غير طبيعي حرارت بدن، حساسيت پوستي، کاهش ميل جنسي.
توجه : در صورت شدت يافتن عوارض جانبي بايد مصرف دارو قطع شود.

مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: افزايش کلسيم خون.
درمان: شامل قطع مصرف دارو، استفاده از رژيم غذايي حاوي کلسيم پايين، افزايش مقدار مصرف مايعات و اقدامات حمايتي است. مصرف کلسي تونين ممکن است در درمان زيادي کلسيم خون مؤثر باشد. در شرايط حاد، نارسايي کليه و دستگاه قلبي عروقي موجب مرگ بيمار شده است.

[( lιεβ )]

سيپروفلوكساسين -----> ciprofloxacin

در مورد اين دارو
سيپروفلوكساسين يك داروي ضدميكروبي رايج است كه در درمان عفونتهاي گوناگون از قبيل عفونت پوست و بافتهاي نرم، برونشيت، سينهپهلو (پنوموني)، عفونتهاي دستگاه ادراري، گاستروانتريت (اسهال شديد)، و نيز عفونتهاي كلاميديايي و گنورهاي (مثل سوزاك) بهكار ميرود.
انجمن تفریحی و سرگرمی دوفروم چگونگي مصرف
سيپروفلوكساسين را ميتوان با شكم خالي همراه يك ليوان پر از آب مصرف كرد. اگر معدهتان را ناراحت كرد آن را با غذا بخوريد. بهتر است اين دارو در طي شبانهروز در نوبتهايي با فواصل برابر مصرف شود تا سطح دارو در خون يكسان باقي بماند. مثلاً، اگر قرار است روزي 2 بار آن را مصرف كنيد، هر 12 ساعت بايد بخوريد. اگر اين زمانبندي با برنامه كار يا خواب شما تداخل داشت از پزشكتان بخواهيد در تعيين يك برنامه مناسبتر به شما كمك كند. مهم است كه دارو را سر وقت و بهطور كامل مصرف كنيد، حتي اگر احساس بهبودي ميكنيد. اگر پيش از اتمام سيپروفلوكساسين مصرفش را قطع كنيد، علايمتان ممكن است عود كند. اگر يك نوبت را فراموش كرديد ، به مجردي كه به ياد آورديد مصرفش كنيد. البته، اگر تقريباً موقع نوبت بعدي رسيده است، نوبت فراموش شده را رها كرده، به برنامه دارويي معمولتان بازگرديد. مقدار دارو را دوبرابر نكنيد.
انجمن تفریحی و سرگرمی دوفروم هشدارها و عوارض جانبي
در صورت بروز هريك از علايم زير با پزشكتان تماس بگيريد: اضطراب، گيجي، لرزش دست، توهم، رفتارهاي غيرمنطقي، بثورات جلدي يا خارش، كمردرد، ادرار خوني يا كدر، تب، يا تورم پاها يا ساق پا. علايم ديگري هم ممكن است مشاهده شوند ولي فقط در صورتي كه مشكلساز شوند. اينها عبارتند از: سرگيجه، خوابآلودگي، سياهي رفتن چشم، سردرد، بيخوابي، درد شكمي (دلپيچه)، تهوع و استفراغ، اسهال، يا افزايش حساسيت به نور خورشيد.
انجمن تفریحی و سرگرمی دوفروم موارد احتياط
در صورت وجود هريك از موارد زير پيش از مصرف سيپروفلوكساسين، پزشكتان را مطلع سازيد:
حساسيت به سيپروفلوكساسين يا ديگر داروهاي ضدباكتريايي فلوروكينولون.
سن كمتر از 18 سال، بارداري، يا شيردهي.
مصرف داروهاي ديگر، به ويژه گشادكنندههاي برونشي (آمينوفيلين، اكستريفيلين، تئوفيلين)؛ آنتياسيدها؛ قرص آهن؛ سوكرالفات؛ كافئين؛ ديدانوزين، يا ضدانعقادها (رقيقكنندههاي خون مثل وارفارين).
سابقه يا ابتلا به بيماريهاي تشنجي، كليوي يا كبدي.
انجمن تفریحی و سرگرمی دوفروم هنگام مصرف سيپروفلوكساسين توصيه ميشود
حتي در صورت احساس بهبود، دارو را تا انتها مصرف كنيد تا عفونتتان درمان شده، از عود آن جلوگيري شود.
روزي هشت ليوان آب بنوشيد، مگر اينكه پزشكتان دستور ديگري داده باشد.
سيپروفلوكساسين را دور از دسترس كودكان، و دور از گرما، نور مستقيم و حرارت مرطوب نگهداري كنيد (سيپروفلوكساسين در اين شرايط فاسد ميشود).
از آفتاب ساعت 10 صبح تا 3 بعدازظهر و دستگاههاي برنزهكننده اجتناب كنيد. نواحي در معرض آفتاب پوست بدنتان را با يك كرم ضدآفتاب با قدرت محافظتي (اسپياف) حداقل 15 بپوشانيد.
اگر ظرف 3 روز از آغاز درمان با سيپروفلوكساسين احساس بهبودي نداريد با پزشكتان مشورت كنيد.
انجمن تفریحی و سرگرمی دوفروم هنگام مصرف سيپروفلوكساسين نبايد
داروهاي آنتياسيد، سوكرالفات، يا داروهاي حاوي آهن را همزمان مصرف كنيد. اين داروها را حداقل 6 ساعت قبل يا 2 ساعت پس از سيپروفلوكساسين مصرف كنيد.
تا مشخص نشدن پاسخ بدنتان به دارو، رانندگي كنيد يا اقدام به انجام كارهايي كنيد كه نياز به هوشياري دارد. اين دارو ممكن است شما را خوابآلوده يا گيج كند.