استقلال های زن(بخش5 جواب به مطلب زن و آخوند[حذفش کردن!!!])

[ALI REZA J]

استقلال اقتصادى زن در قرآن
اسلام از همان آغاز و طلوع خويش ، بيش از هزاروچهارصد سال قبل ، در ادامه احياى شخصيت زن و دفاع از مقام او اين قانون را نيز ابلاغ كرد كه :
للرجال نصبيب مما اكتسبوا وللنساء نصيب مما اكتسبن
(براى مردان ، از آنچه كه كسب كرده و به دست آورده اند، نصيبى و بهره اى هست و براى زنان از آنچه كه كسب كرده و به دست آورده اند، نصيب و بهره است .)
قرآن مجيد، با صراحت كامل در اين آيه شريفه ، به همانگونه كه مردان را از بهره گيرى از نتايج كار و فعاليتشان ذى حق دانسته ، زنان را نيز در بهره ورى از ثمرات كوشش و كارشان ذى حق شمرده است .
و در مورد ديگر فرموده است :
للرجال نصيب مما ترك لوالدان و الاقربون وللنساء نصيب مما ترك الوالدان و الاقربون مما قل او كثر...
(براى مردان از اموال و ماترك پدران و مادران واقر با نزديكان خويش ، ارثيه و نصيبى هست و براى زنان از اموال و ماترك پدران و مادران و بستگان ، ارثيه و نصيبى مى باشند...)
حقيقت اين است كه اسلام نخواسته به نفع زن و عليه مرد يا به نفع مرد و عليه زن قانونى وضع كند، اسلام نه جانبدار زن است و نه جانبدار مرد.اسلام و قوانين خود، سعادت مرد و زن و فرزندانى كه بايد در دامن آنها پرورش بيابند و بالاخره سعادت جامعه بشريت را در نظر گرفته است . اسلام راه وصول زن و مرد و فرزندان آنها و جامعه بشريت را به سعادت ، در اين مى بيند كه قواعد و قوانين طبيعت و اوضاع و احوالى كه به دست توانا و مدبر خلقت به وجود آمده ناديده گرفته نشود
استقلال زن در سياست ، عبارت و...
همچنانكه زن و مرد، در وابستگى و استقلال وجودى مساويند، در بسيارى از امور ديگر مانند استقلال سياسى ، استقلال در توليد و... نيز يكسان هستند.
زن ، همچون مرد، در تكوين و آفرينش فرزندان ، شركت استقلالى و جواهرى دارد نه آنكه تنها ممر يا زمينه براى بذر باشد، همچنانكه مرد نيز چنين است .
قرآن پس از آنكه تصريح مى كند: زن و مرد، داراى يك جنس هستند و از يكديگر جدا نمى باشند، اين حقيقت را نيز ابراز مى دارد كه خداى متعال از هر دوى آنان انسانهاى بسيارى را آفريد:
يا ايها الناس اتقوا ربكم الذى خلقكم من نفس واحدة و خلق منها زوجها وبث منهما رجالا كثيرا و نساء...
در اين آيه كريمه عليرغم كسانى كه حق ارثى براى زن قائل نبودند، اين حق را براى او تثبيت كرده كه به خواست خداى متعال در جاى خود مورد بحث قرار نخواهد گرفت .
و در جاى ديگر استقلال زن را در امور مالى و غير مالى بيان كرده مى فرمايد: همچنانكه زيان و ضرر به پاى خود زنان حساب مى شود، نفع و سودشان نيز براى خود آنان مى باشد:

استقلال در قرآن و اروپا
ملاحظه مى كنيد كه حدود سيزده قرن پيش از اروپا، قرآن ، به زن استقلال مالى و اقتصادى داده است ولى نه مانند حركت اروپائيان ، بلكه براى حفظ كرامت انسانى و اجراى عدالت ، محبت ، دوستى ابلاغ احكام و قوانين الهى و ابراز يك واقعيت در نظام آفرينش .
با يك ديد اجمالى و مقايسه اى كوتاه بين روش اسلام در اين جهت و عمل اروپا، اين نكات روشن مى گردد:
1- اينكه اسلام به زن استقلال مالى و اقتصادى مى دهد، نظرى جز اجراى قانون الهى نظام واقعى آفرينش و رعايت جنبه هاى عدالت و انسانى نداشته است و همچون انگلستان ، اهدافى مانند مطامع سودجويان و كارخانه داران نداشته كه براى پر كردن جيب و شكم خويش ، دست به اين كار زدند و آنگاه با هياهو و بوق و كرنا، سر و صدا براه انداختند كه ما حق زن را به رسميت شناخته ايم و حقوق زن و مرد را يكسان دانستيم .
2- اسلام به زن استقلال اقتصادى داد ولى به گفته ويل دورانت (خانه بر اندازى ) نكرد و اساس خانواده را متزلزل نساخت و زنان را عليه شوهران و دختران را بر ضد پدران نشوراند.
بلكه با نزول اين آيات ، انقلاب عظيمى در اجتماع به وجود آورد كه انديشه ها و تفكر آنان را از جهل آزاد ساخت و با آرامش و اطمينان ، مردان و زنان را متوجه اين حقيقت نمود.
3- در جهان غرب به گفته ويل دورانت زن از بندگى و جان كندن در خانه رهائى يافت ولى به بندگى و جان كندنى بدتر مبتلا شد و آن عملگى در مغازه و كارخانه بود به عبارت ديگر اروپا اگر يك غل و زنجير را از گردن زن برداشت غل و زنجير محكمترى را بر گردن او نهاد و وى را از ظرافت و جمال و زيبائى طبيعى خويش هم محروم ساخت .
ولى اسلام در عين اينكه اين حق او را به او داد، شخصيت و كرامت او را هم از وى نگرفت و بلكه مرد را موظف كرد كه بايد تمام نيازهاى مالى او را تاءمين نمايد و مال زن هم از آن خود او باشد تا زن به ناچار تن به اعمال خشن و مخالف شئون زيباى زنانه نزند.
و بالاخره به گفته استاد شهيد مرحوم مطهرى :
(اى انسانها در پيشگاه پروردگارتان تقوا پيشه سازيد، آن پروردگار كه شما را از (نفس واحده )اى آفريد و از آن نفس جفت او را به وجود آورد، و از آن دو (جفت ) مردان و زنان بسيارى را پراكنده منتشر ساخت .)
كاملا بديهى است كه قرآن كريم آفرينش زن و مرد را نتيجه هر دو فرد از جفت در نظر گرفته و تصريح نموده است . از هر دو (منهما) و ضمير تثيه آورده است .
در آيه (13 حجرات ) كه در بخشهاى پيش نيز مورد بحث قرار گرفت قرآن مجيد صراحت دارد كه :
انا خلقنا كم من ذكر و انثى ...
(ما شما انسانها را از مذكر و مؤ نث (مرد و زن ) آفريديم ...)
بنابراين ، زن و مرد، در توليد فرزندان و تكثير نسل نيز از جهتى استقلال و از جهتى اگر شركت در توليد و تكوين دارند شركت هر دو جوهرى است و هر دو لازم و ملزوم يكديگرند، و به عبارت ديگر هر دو در طول علل يا در عرض علتها هستند و هيچكدام بى نياز از ديگرى نيست .و بالاخره آن يكى علتى به نام پدر هست ، آن ديگرى علتى به نام مادر مى باشد. خداى متعال تكثير فرزندان شخص رسول اكرم (ص ) را شاهد صدق اين واقعيت قرار داده و نسل او را ناحيه دخترش حضرت فاطمه (ع ) به وجود آورده است .
در سال دوم هجرى ، پس از در گذشت ابراهيم (ع ) پسر پيامبر (ص ) دشمنان ، آن حضرت را ابتر و مقطوع النسل خواندند و خداوند در پاسخ آنان اين سوره كريمه را نازل فرمود و ياوه گويان رسوا گشتند:
انا اعطيناك الكوثر فصل لربك و انحر ان شانك هو الابتر
(ما به تو خير كثير فاطمه و فرزندانش را عطا كرده ايم ، پس بر پروردگارت صلوات و درود بفرست و قربانى كن ! در حقيقت اين دشمنان تو هستند كه ابتر و بى نتيجه و مقطوع النسل مى باشند.)
با توجه به آيات قرآن و مطالب بالا قرآن ، زن را تنها يك زمينه براى توليد نمى داند بلكه او براى فرزندان ، نقش مستقلى همچون مرد را دارد.
استقلال در سياست
در مسائل مهم و اساسى كه با حيات انسانى انسانها ارتباط دارد و زير بناى سعادت و خوشبختى آنان را پايه گذارى مى كند و در تدبير و سياست زندگى نقش مؤ ثرى را ايفا مى نمايد.
قرآن زن را همچون مرد مسئول و متعهد و طبعا مستقل معرفى كرده است و به او حق داده كه در مسائل اصلى خود تصميم گير باشد و در انتخاب روش ‍ سياسى و حكومتى كه بايد بر مبناى شناخت و اعتقاد باشد شخصا اقدام نمايد.
پس از صلح حديبيه عده اى از زنان ، از شوهران مشرك خويش جدا شده ، بدون اجازه شوهران هجرت كردند و پس از مقدماتى به حضور رسول اكرم (ص ) شرفياب گشتند و سپس به امر خداى متعال بيعت و پيمان آنان با پيامبر (ص ) مورد پذيرش قرار گرفت و اين آيه در ادامه همان آيات است :
يا ايها النبى اذا جائك المومنات يبايعنك على ان لا يشركن بالله شيا ولا يسرفن و لا يزنين ولا يقتلن اولا دهن ولا ياتين ببهتان يفترينه بين ايديهن و ارجلهن ولا يعصييك فى معروف فيا بعهن و استغفير لهن الله ان الله غفور رحيم
(هان اى پيامبر، هنگامى كه زنان مؤ منه به حضور تو آمدند تا بيعت نمايند و پيمان ببندند كه ديگر هرگز به خداى متعال شرك نورزند، دزدى نكنند، به بى عفافى و زنا آلوده نشوند، و بچه هاى خويش را نكشند، بهتان و افترا بر كسى نبندند و از فرمانها و او امر تو (كه همه در مسير معروف و نيكى است ) سر پيچى نكنند، با آنان بيعت كن و از پيشگاه الهى برايشان طلب مغفرت و آمرزش بنما كه بى شك خداى متعال ، آمرزشگر و بخشاينده است .)
ملاحظه مى فرمائيد كه زنان در بيعت كردن و پيمان بستن و انتخاب راه حكومتى و سياسى به طور مستقل خود اقدام نموده و خداى متعال دستور مى دهد كه اين پيمان مورد پذيرش رسول اكرم (ص ) قرار گيرد. همچنان سيره و روش پيامبر (ص ) در طول حيات ، نيز نشانگر اين حقيقت است كه زنان ، در مسائل اعتقادى ، امور اساسى و زيربنائى ، كاملا استقلال دارند و حق انتخاب و تصميم مربوط به خود آنان مى باشد.كه فعلا در اين نوشتار،
تنها ديدگاه هاى قرآن را در اين باره مورد بحث قرار مى دهيم .
البته در ساير امورى كه در حد مسائل زير بنائى نيستند، براى تحكيم بناى زندگى ، و رعايت مصالح زن و مرد و حفظ شئون زن و مصونيت او چنين استقلالى نيست كه در جاى خود به طور تفصيل مورد بحث قرار خواهيد گرفت .
تكامل و ارتباط با خدا
همه موجودات به سوى مقصد و كمال نهائى در حركتند. از جمله انسانها نيز كه در ميان موجودات از مسئوليت ، تكليف و حق انتخاب برخوردار است ، كمال مطلق و مقصد نهائى را مى جويد و به سوى آن در حركت است . با توجه به اينكه با راهنمائى انبياى الهى ، عقل ، اين حقيقت را دريافته است كه كمال محض و مقصد نهائى ، الله است و بايد انسان خود را به قرب الى الله برساند، راه وصول به اين مقام را عبادت و تسليم و اطاعت محض در مقابل او و نفى استقلال از غير او دانسته اند. بنابراين هر انسان كه بتواند اين راه را بپويد، به اين مقام دست خواهد يافت اكنون اين مرد يا زن و هيچ تفاوتى در اين جهت بين زن و مرد وجود ندارد
اين بر خلاف انديشه ها و اعتقادات سخيفى است كه زن را مخلوق گناهكار دانسته و او را شايسته عبادت و به خدا رسيدن نمى دانند. در آئين تحريف شده مسيحيت و يهوديت چون عامل اصلى گناه و معصيت آدم (ع ) را زن مى دانند، بر اين عقيده هستند كه زن ذاتا گناه آلود، بوده و پاك شدنى نيست ! و اين روح زن همواره معتقد به اصالت گناه هستند!
ولى در قرآن مى بينيم هيچگونه تفاوتى در اين جهت ميان زن و مرد نيست و هر كدام مى توانند به مقام والاى قرب نائل گردند و راه آن را نيز به هر دو نشان داده اند. در هر جاى قرآن كه سخن از مرد با ايمان و صالح به ميان آمده است بلافاصله زن با ايمان و صالحه را خاطرنشان نموده است مانند اين آيه مباركه :
ان المسلمين و المسلمات و المؤ منين و المومنات و الصادقين و الصادقات و الصابرين و الصابرات و الخاشعين و الخاشعات و المتصدقين و المتصدقات و الصائمين و الصائمات و الحافظين فروجهم و الحافظات و الذا كرين الله كثيرا و الذكرات ، اعدا الله لهم مغفرة و اجرا عظيما
(در حقيقت مردان و زنان مسلمان ، مردان و زنان مؤ من ، مردان و زنان صادق و راستگو، مران و زنان صابر و مقاوم ، مردان و زنان خاشع و خداترس ، مردان و زنان كه دستگير ژ هستند، مردان زنان روزه دار و آن مردان و زنانى كه عفاف و عصمت خويش را نگه مى دارند و از زشتى و آلودگى خود را حفظ مى نمايند و آن مردان و زنانى كه همواره در حال ذكر و به ياد خدا هستند، خداى متعال براى آنان اجرا و پاداشى بزرگ و مغفرت و بخشايش خويش ‍ را مهيا و آماده كرده است .)
دقت مى كنيد كه در تحليل هر كدام از اين صفات ، حقايق والائى نهفته و هر كدام از آنها يكى از راههاى وصول به (قرب الى الله ) مى باشد و در طى كردن اين راه ، زن و مرد يكسان مى باشند.
و در تمام مسائل عبادى در آيات مختلف قرآن ، اين حقيقت را به صراحت مشاهده مى كنيد.