شخصیت شناسی آدم ها از روی حالات بدن

[bOoOoOy]

اگر زبان برای بشر وسیله ای برای مخفی کردن احساسات و افکارش است از طرف دیگر حالات بدن و به اصطلاح ژست های او نیز نمایانگر همان حقایق درونی هستند که ما سعی در مخفی کردنش داریم.

برای میلیون ها سال اجداد بشر بر روی پهنای کره خاکی زندگی می کردند و از اسرار جالب این هم زیستی در این بوده که اوایل زبان واحدی برای تبادل اطلاعات با یکدیگر نداشته اند، حال سؤالی که پیش می آید این است که این اجداد بشر چگونه منظور هم را به یکدیگر می فهماندند؟ جواب سؤال در ایجاد ارتباط با حرکات بدن و حالات صورت است. بدین گونه که آن ها با رفتار بدنی خود و یا حالات چهره خود پیام خود را به دیگران می رساندند. در ترس، ناراحتی، بیماری،شادی، درخواست های دیگر، همه و همه را با حالات چهره و حرکات بدن به هم می فهماندند!

در زمینهٔ حالات بدن و صورت بایستی بیان کنم که بیشترین چیزی که می تواند واقعیت حقیقی شما را برملا کند همان حالات مذکور هستند. مثلاً زمانی که شخصی در کنار شما غذای تندی را می چشد شما به سرعت از حالت چهره او می توانید به طعم غذا پی ببرید بدون اینکه نیاز باشد مزه غذا را از آن شخص بپرسید؛ چرا که سیستم عصبی بدن انسان به شکلی کار می کند که تمام واقعیات را مستقیم به ماهیچه های شما منتقل می کند بدون اینکه بتواند به ماهیچه های شما دروغ بگوید. بنابراین اگر شما زیر آب سرد قرار بگیرید سیستم عصبی شما به صورت خودکار فرمان انقباض ماهیچه ها را برای آن ها صادر می کند هرچند که شما به خود بگویید آب گرم است ولی بدن شما از واقعیات پیروی می کند نه از آنچه شما می خواهید جلوه دهید.

به این ترتیب زبان بدن بهترین و قابل اعتمادترین راه برای استخراج واقعیت از دیگران است. حال نکته بسیار جالب دیگری که در این زمینه بایستی به آن اشاره کنم مشترک بودن این حالات بدن در شرایط متفاوت برای افراد مختلف در جاهای مختلف است؛ یعنی یک شخص آسیای شرقی همان واکنشی را از خود نسبت به ترس از یک جانور وحشی نشان می دهد که یک فرد آفریقایی یا آرژانتینی از خود نشان می دهد زیرا برخلاف باورهای غلط ما نوع بشر دارای ضمیر ناخودآگاه مشترک با یکدیگر است. از این رو دانستن زبان بدن برای استخراج واقعیت ها مرز نمی شناسد و این نکته نقطه قوت این علم است.

حال نکته جالب دیگر در رابطه با حرکات بدن این است که آن ها کاملاً ژنتیکی و ارثی هستند و هیچ کدام قابل یادگرفتن نیستند! مثلاً وقتی یک کودک نابینا به دنیا می آید بدون اینکه دیگران را دیده باشد و یا از آن ها چیزی شنیده باشد همان واکنشی را نسبت به سردی هوا نشان می دهد که یک شخص سالم و میان سال در یک نقطه دیگر دنیا نشان می دهد. البته بایستی متذکر شویم که بعضی افراد بخصوص هستند که با تمرین بسیار این رفتار ناخودآگاه بدن خود را مخفی می کنند و در آن ها تشخیص واقعیت بسیار سخت می شود و یا اینکه بعضی مواقع یک سلسله اتفاقات در زندگی شخصی باعث می شود که پالس های ساطع شده از طرف آن فرد برخاسته از آن سلسله حوادث باشد نه از خاطر آن اتفاقی که در حال استمراری در حال وقوع است! مثلاً هنگامی که از شخصی درباره راحتی خود بر روی صندلی اتاق انتظار بپرسید او علائم ناراحتی از خود بروز دهد ولی درواقع دلیل این علائم می تواند به خاطر مشکلاتی باشد که در خانه با همسر خود داشته باشد ولی فکر کردن زیاد به آن موضوع به صورت ناخودآگاه بر رفتار بدن او درزمینهٔ صندلی نیز تأثیر منفی بگذارد. بنابراین با تشخیص چند علامت نمی توانید بدون دانستن گذشته شخص درباره حال او با اطمینان نظر دهید.



حال خیلی ها مشتاق این هستند که بدانند در زندگی شخصی خود و یا در سر کار و یا در خیابان و اماکن عمومی برای اینکه بتوانند از احساسات دیگران باخبر باشند و متعاقباً بتوانند تصمیم صحیح را بگیرند باید چه چیزهایی را بدانند، که در این بخش از مقاله خود به این موضوع خواهیم پرداخت.

درزمینهٔ وراثتی بودن و همچنین ناخودآگاه بودن و همچنین مشترک بودن حالات چهره و بدن افرادی همچون چارلز داروین و پاول اکمان نظریه هایی را در اثبات این قضایا دارند که مطالعه آن ها توسط مخاطبین عزیز خالی از لطف نخواهد بود. علاوه بر افراد سرشناسی که قبلاً نامشان ذکر شد تحقیقات آزمایشگاهی زیادی نیز دراین باره انجام شده است به گونه ای که نشان می دهد هم این رفتار ناخودآگاه وراثتی هستند و هم نشان می دهد که آن ها بین همه مشترک هستند برای همین هست که افراد با نژادهای مختلف وقتی بر لبه سخره می روند می ترسند که به پایین نگاه کنند زیرا این یک واکنش ناخودآگاه مشترک بین تمام انسان ها است.



حال از نشانه های ناراحتی مثلاً زمانی که شخصی خبر بدی به ما می دهد این است که لب های خود را جمع می کنیم و اندکی نیز ابروهای خود را به هم نزدیک می کنیم، یا بعضی ها گردن خود را می مالند، یا مثلاً زمانی که ما در موقعیت خطرناک و ترسناک قرار می گیریم به صورت خودکار بدن ما در حالت دفاعی قرار می گیرد به گونه ای که ماهیچه های ما منقبض می شوند و ما خود را اندکی جمع وجور می کنیم. وقتی که ما شخصی را که دوست داریم می بینیم به صورت ناخودآگاه ضربان قلبمان بالا می رود و مردمک چشمان ما بازتر می شود و ماهیچه های ما به حالت انبساط درمی آیند و دست های ما تا حدودی باز می شود و در کل از میزان هوشیاری ما نسبت به اطرافمان برخلاف حالت ترس و خطر کم می شود، یا برای مثال دیگر هنگامی که شخصی هنگام گفتن ماجرایی از برقراری تماس چشمی با شما پرهیز کند می تواند نشان از دروغ بودن ماجرا باشد زیرا از این که به شما دروغ می گوید ترس دارد و نمی خواهد به اصطلاح چشم در چشم شما دروغ بگوید زیرا این موضوع او را اذیت می کند.

حال فرض را بر این می گذاریم که شما توانستید علائم ناراحتی و دروغ را در شخصی تشخیص دهید، سؤالی که مطرح می شود این است که چگونه باید به حقیقت ماجرا پی برد؟ بایستی بیان کنیم که در این صورت بایستی با چرخاندن پایه های سؤال خود به سمت های مختلف و یا تغییر شرایط برای آن شخص علائم حقیقت را پیدا کنید و با روش سعی و خطا به اصل ماجرا پی ببرید.



از جمله علائم اثبات شده دروغ می توان به تعرق غیرمعمول، انجام ژست های غیرمعمول ، و همچنین زود از کوره دررفتن اشاره کرد زیرا افرادی که می دانند که حق با آن ها است زود از کوره در نمی روند و عصبانی نمی شوند.

حال درزمینهٔ کشف حقایق از طریق حالات چهره و اهمیت آن در اینجا خلاصه گزارشی را برایتان می نویسم که بسیار جالب و قابل تأمل است.



بر اساس گزارش های منتشرشده وزارت دفاع آمریکا موسوم به پنتاگون سالانه 300 هزار دلار صرفاً برای مطالعه رفتارشناسی و زبان بدن شخص ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و دیگر رهبران جهان هزینه می کند. گزارش ها نشان می دهد که رفتارشناسی رهبران جهان گاهی درست از آب درآمده است؛ مثلاً در قضیه تنش ها در اکراین بر سر شبه جزیره کریمه وزارت دفاع آمریکا رفتارشناسی صحیحی از شخص پوتین و مواضع او داشت به نحوی که می دانستند مواضع روسیه درزمینهٔ کریمه چه خواهد بود بنابراین می توان نتیجه گرفت که رفتارشناسی افراد از طریق زبان بدن چه جایگاه مهمی بین گروه های مختلف اجتماعی و سیاسی دارد.