بازی آنلاین
آپلود عکس
11-09-2014، 12:17
افراد خبره چه می گویند
گرچن اسپریتزر، استاد مدیریت و سازمان ها در دانشکده بازرگانی میشیگان معتقد است اغلب مردم زمانی از شغل خود ناراضی هستند که این شغل هیچ معنا یا هدفی برای آنها ندارد، فرصت یادگیری اندکی به آنها می دهد و در پایان روز احساس می کنند همه انرژی خود را از دست داده اند.
اگر به هر دلیلی احساس ناخرسندی می کنید، نباید فکر کنید که باید آن را بپذیرید یا از شغل خود دست بکشید. حتی اگر می توانید شغل دیگری پیدا کنید، باز هم شاید ماندن در شغل فعلی بهترین انتخاب باشد. ایمی رزسنیوسکی به عنوان استادیار رفتار سازمانی دانشکده مدیریت ییل می گوید: «جست وجو برای یک شغل و تغییر آن موضوع کوچکی نیست. تغییر یک شغل به اندازه مزیتی که ایجاد می کند برای حیات حرفه ای یک فرد و درآمد او، هزینه نیز در بردارد». خوشبختانه بیش از آنچه فکر می کنید، راه حل برای ماندن در یک شغل وجود دارد. او می گوید: «اغلب فضاهایی برای حرکت و تغییر وجود دارد که افراد مایل نیستند آن را ببینند» در اینجا توضیح می دهیم که چگونه می توان از یک موقعیت شغلی نامناسب بیشترین مزیت را به دست آورد.
به خودتان نگاه کنید
سیگال بارساد، استاد مدیریت دانشگاه وارتون می گوید: «اینکه شما از شغل خود رضایت داشته باشید یا نداشته باشید، مربوط به منش و شخصیت خودتان است». بعضی افراد به طور طبیعی تمایل دارند ناخرسند باشند، در حالی که دسته دیگری از افراد دید روشن تری نسبت به زندگی دارند. قبل از آنکه بگویید شغلتان نامناسب است، ابتدا به خودتان نگاه کنید. بارساد می گوید ارزش آن را دارد که بپرسید: آیا من جزء افرادی هستم که اغلب نسبت به زندگی خود ناراضی هستند؟ شاید درک این مساله احساس بهتری نسبت به شغلتان به شما ندهد، اما ممکن است باعث شود قبل از آنکه به دنبال شغل جدید بگردید، دوباره فکر کنید.
در جست وجوی معنا باشید
تحقیقات اسپیتزر نشان می دهد که پیدا کردن معنای بیشتر در شغلتان می تواند به طور چشمگیری باعث بهبود رضایت شغلی شود. بارساد نیز با این موضوع موافق است؛ او توصیه می کند مسوولیت های شغلی خود را با نگاه متفاوتی ببینید.
به عنوان مثال، اگر شغل شما متضمن انجام کارهای دون و پست است، سعی کنید به خاطر داشته باشید که این کار مقدمه اهداف درازمدت است و قرار نیست شما تا ابد این کار را انجام دهید. یا اگر در زمینه ای کار می کنید که از لحاظ روحی سخت است، مثل پرستاری یا مددکاری اجتماعی، به خودتان یادآوری کنید که هر چند در پایان روز خسته هستید، اما به دیگران کمک می کنید.
همچنین، ارتباط با همکاران نیز می تواند کمک کننده باشد. دلسوزی خود را نشان دهید و قدردانی خود را ابراز کنید. سعی کنید در محیط کار با همکارانی که به آنها علاقه مندید وقت خود را بگذرانید. بارساد می گوید «ارتباطات احساسی قوی تر در محیط کار، تاثیر مثبت روانی و اجتماعی بسیار زیادی دارد.»
کاری را که انجام می دهید،تغییر دهید
اگر نمی توانید طرز فکر خود را تغییر دهید، شاید بتوانید تغییری در مسوولیت های شغلی خود ایجاد کنید. اما برای این تغییر لزوما ضرورت ندارد که به واحد دیگری منتقل شوید یا ارتقای شغلی پیدا کنید.اسپریتزر و رزسنیوسکی پیشنهاد می کنند که از «متناسب سازی شغل» استفاده کنید و از این طریق به کارخود، برای تناسب بیشتر با توانایی ها، انگیزه ها و علایق خود شکل دیگری بدهید. رزسنیوسکی می گوید «افراد در مورد اینکه روز خود را چگونه بگذرانند یا برنامه ریزی کنند روش های مختلفی دارند؛ برخی ها به کارهای اصلی می پردازند و برخی نیز به تغییرات کوچک بسنده می کنند».
مورد اول اغلب به تایید از طرف رییس نیاز دارد، اما مورد دوم چنین نیست. به عنوان مثال، اگر از صحبت با مشتریان لذت می برید، اما انجام کارهای اداری چنین فرصتی برای شما باقی نمی گذارد، در این صورت شاید تصمیم بگیرید صبح ها با مشتریان صحبت کنید تا برای انجام کار در تمام روز انرژی داشته باشید. یا شاید بخواهید در پایان روز با مشتریان صحبت کنید تا به خود جایزه داده باشید.
افرادی را که با آنها در ارتباط هستید، تغییر دهید
اگر به نفس شغل خود علاقه مند هستید اما افرادی را که با آنها کار می کنید دوست ندارید، شاید بتوانید این مساله را نیز تغییر دهید. رزسنیوسکی می گوید شاهد بوده است که چگونه بعضی ها برای افزایش رضایت شغلی خود افرادی را که روزانه با آنها سروکار دارند تغییر می دهند. سعی کنید روابطی را که به شما انرژی می دهند مستحکم تر کنید.
افرادی را پیدا کنید که بتوانند به شما در انجام بهتر کار کمک کنند. رزسنیوسکی مثالی از کارمندان یک بیمارستان ارائه می دهد که مسوول تمیز کردن اتاق بیماران بودند.
آنها از طریق یک پیغام مرکزی متوجه می شدند که چه وقت باید برای تمیز کردن وارد یک اتاق شوند و با توجه به بیمار آن اتاق از چه ابزارهایی می توانند استفاده کنند.
اما اطلاعات پیغام مرکزی همیشه به روز شده نبود و به همین دلیل کارمندان نمی توانستند آن گونه که می خواهند کار خود را انجام دهند و این مساله برای آنها نارضایی شغلی به همراه داشت. وقتی آنها مستقیما با متصدیان هر بخش رابطه ایجاد کردند، اطلاعات دقیق تری کسب کردند و توانستند کار تمیز کردن را به طور کارآمد تری انجام دهند.
البته اگر با رییس یا همکاران خود به سختی رابطه برقرار می کنید، شاید کار کردن در کنار آنها سخت باشد. رزسنیوسکی می گوید «متناسب سازی شغل نمی تواند در ماهیت شغل تغییری ایجاد کند. مسلما این کار حلال همه مشکلات نخواهد بود».
از شکایت کردن خودداری کنید
اگر در شغل نامناسبی هستید، شاید وسوسه شوید که درباره آن نزد همکاران خود شکایت و گلایه کنید. اما این کار توصیه نمی شود. اسپیتزر می گوید «شکایت درباره شغلتان سرآغاز مشکل است.
شما هرگز نمی دانید که شکایت هایتان چگونه در سازمان نزد دیگران مطرح می شود». به علاوه، شاید دیگران را نیز با خودتان غرق کنید. اکر ناراضی هستید، بهتر است برآنچه می توانید تغییر دهید تمرکز کنید نه اینکه از آنچه نمی توانید تغییر دهید شکایت کنید.»
گزینه ها را باز نگه دارید
پیشرفت هایی که در موقعیت شغلی خود ایجاد می کنید می تواند مسائل را قابل تحمل تر نماید، اما باید همیشه برای اقدام بعد آمادگی داشته باشید.
اسپیتزر می گوید «می توانید در شغل خود پیشرفت کنید؛ اما در عین حال می توانید نیم نگاهی به فرصت های جدید نیز داشته باشید.» مطمئن شوید که رزومه کاری شما در سایت های کاریابی به روز شده است و همواره در جست وجوی شغل مورد علاقه خود هستید.»
اصولی که باید به خاطر داشت:
• با افرادی که در محیط کار به آنها علاقه مند هستید ارتباط برقرار کنید.
• فکر کنید از چه کاری در شغل خود لذت نمی برید تا بتوانید زمانی را که صرف کارهای نامطلوب می شود به حداقل برسانید.
• گزینه ها را باز نگه دارید. شاید اکنون نتوانید شغل خود را ترک کنید، اما همیشه احتمال تغییر شرایط وجود دارد.
• فکر نکنید که مشکل از خود شغل است.شاید خودتان تمایل به نارضایتی دارید.
• فکر نکنید که گرفتار شده اید. همیشه بیش از آنچه فکر می کنید، در یک شغل راه گریز هست.
• دائما از شغل خود شکایت نکنید و دیگران را نیز با خود غرق نکنید.
موردکاوی شماره 1:
گنجاندن علایق شخصی در کار
توماس هفنر، از مهندسین دانشگاه جان هاپکینز، برای کار در آزمایشگاه فیزیک یک مرکز تحقیقات دانشگاهی که با وزارت دفاع قرارداد دارد استخدام شد. وقتی توماس هشت سال پیش این شغل را دریافت کرد، فقط به کارهای فنی پرداخت و تمرکز خود را بر طراحی فرکانس رادیویی و تجزیه و تحلیل رادار گذاشت. او از همان ابتدا می دانست که این کار مورد اشتیاق و علاقه شدید او نیست. توماس می گوید «بیشتر کاری که انجام می دهیم در تنهایی و به دور از دیگران است. ما آزمایشگاه های طبقه بندی شده ای داریم و من تنها کسی هستم که به تنهایی کار می کنم». بعد از پنج سال کار کردن در این شغل به او پست مدیریت داده شد. او فکر کرد که به این ترتیب خواهد توانست با افراد بیشتری ارتباط داشته باشد. اما هنوز بخش زیادی از کارها از جمله مدیریت زمانبندی، توسعه قراردادها و بازخوانی مستندات باید به تنهایی انجام می شد.
توماس به فکر جست وجو برای شغل دیگری افتاد، کاری که برای او مناسب تر باشد، اما نتوانست چنین شغلی بیابد. او و همسرش به زودی صاحب فرزند دوم خود می شدند و با توجه به رکود بازار کار، زمان مناسبی برای این تغییر نبود. در عوض او شروع به شرکت در کلاس هایی در زمینه روانشناسی سازمانی مثبت کرد و روش هایی را یافت که با آن بتواند علایق خود را در کار بگنجاند. او به سازمان پیشنهاد کرد تا جلساتی درباره دانش سازمانی مثبت برگزار شود. او ابتدا با تیم خودش صحبت کرد و سپس آن را در جلساتی که برای همه اعضای 5000 نفری سازمان تشکیل می شد مطرح نمود. بعد از آن نزد واحد آموزش و توسعه شرکت رفت و از آنها خواست تا واحدی را برای استفاده از روانشناسی مثبت برای ایجاد خلاقیت و نوآوری ارائه کنند.
کارمندان واحد آموزش از او خواستند خودش ارائه و آموزش این مبحث را بر عهده بگیرد. هرچند این فعالیت ها خارج از چارچوب کاری او بود؛ اما همچنان به همه وظایف خود به عنوان مدیر پروژه عمل می کرد. او توانست با واگذاری بخشی از کار خود به اعضای تیمش که مشتاق انجام این کارها بودند، حجم کار خود را کاهش دهد. او می گوید «توانستم فضایی برای آنچه دوست داشتم انجام دهم، باز کنم». البته برای این کار نیز به او دستمزد پرداخت می شد. او می گوید «قبل از آنکه این تغییرات را ایجاد کنم، رضایت شغلی من از یک تا ده به میزان 3 بود. من تغییرات کوچکی ایجاد کردم. به هیچ وجه کار سختی نبود اما رضایت شغلی من اکنون 7 است.» به نظر خودش، با یافتن روش هایی که بتواند وقت بیشتری را به آنچه از آن لذت می برد اختصاص دهد، مثل یادگیری، آموزش به دیگران و گذراندن وقت با افراد دیگر، می تواند رضایت شغلی خود را به 8 یا 9 برساند.
موردکاوی شماره 2:
شروع کاری که به آن علاقه دارید
نه سال پیش، زمانی که شامی کان شغلی در شرکتی در تگزاس به دست آورد، می دانست که این شغل ایده آل او نیست. کار او در زمینه مدیریت حساب ها بود و شامی باید کارهای روزمره ای را در ارتباط با یکی از مشتریان شرکت انجام می داد. شامی می دانست که توانایی اش در زمینه دیگری است. او می گوید «بیشتر مایل بودم که خودم در توسعه کار نقش داشته باشم و در بخش فروش باشم نه اینکه به مشتری فعلی خدمات ارائه کنم.» او کمتر از 5 درصد از زمان خود را به این کار اختصاص می داد. بعد از یک سال که در این شغل بود، تصمیم گرفت که برای کار خود متناسب سازی انجام دهد که به او کمک کرد متوجه شود اگر بر معامله با مشتریان جدید تمرکز کند، راضی تر است و این کاری بود که دیگران به صورت تمام وقت انجام می دادند.
او به نزد رییس خود رفت و به او توضیح داد، چرا برای گسترش شبکه مشتریان بالقوه در بازار فرد مناسبی است. رییس او قانع شد. عنوان شغلی شامی و سمتش تغییر نکرد، اما او تمرکز خود را بر کاری گذاشت تا بتواند مشتریان بالقوه ای را بیابد که دارای قابلیت های مناسبی برای سازمان باشند. این مشتریان اکنون از مشتریان برتر شرکت هستند. در پی این موفقیت، شامی به سمت معاونت ریاست ارتقا یافت و تمرکز او اکنون فقط بر یافتن موقعیت های جدید، بازارهای استراتژیک و توسعه کسب و کار است.
گرچن اسپریتزر، استاد مدیریت و سازمان ها در دانشکده بازرگانی میشیگان معتقد است اغلب مردم زمانی از شغل خود ناراضی هستند که این شغل هیچ معنا یا هدفی برای آنها ندارد، فرصت یادگیری اندکی به آنها می دهد و در پایان روز احساس می کنند همه انرژی خود را از دست داده اند.
اگر به هر دلیلی احساس ناخرسندی می کنید، نباید فکر کنید که باید آن را بپذیرید یا از شغل خود دست بکشید. حتی اگر می توانید شغل دیگری پیدا کنید، باز هم شاید ماندن در شغل فعلی بهترین انتخاب باشد. ایمی رزسنیوسکی به عنوان استادیار رفتار سازمانی دانشکده مدیریت ییل می گوید: «جست وجو برای یک شغل و تغییر آن موضوع کوچکی نیست. تغییر یک شغل به اندازه مزیتی که ایجاد می کند برای حیات حرفه ای یک فرد و درآمد او، هزینه نیز در بردارد». خوشبختانه بیش از آنچه فکر می کنید، راه حل برای ماندن در یک شغل وجود دارد. او می گوید: «اغلب فضاهایی برای حرکت و تغییر وجود دارد که افراد مایل نیستند آن را ببینند» در اینجا توضیح می دهیم که چگونه می توان از یک موقعیت شغلی نامناسب بیشترین مزیت را به دست آورد.
به خودتان نگاه کنید
سیگال بارساد، استاد مدیریت دانشگاه وارتون می گوید: «اینکه شما از شغل خود رضایت داشته باشید یا نداشته باشید، مربوط به منش و شخصیت خودتان است». بعضی افراد به طور طبیعی تمایل دارند ناخرسند باشند، در حالی که دسته دیگری از افراد دید روشن تری نسبت به زندگی دارند. قبل از آنکه بگویید شغلتان نامناسب است، ابتدا به خودتان نگاه کنید. بارساد می گوید ارزش آن را دارد که بپرسید: آیا من جزء افرادی هستم که اغلب نسبت به زندگی خود ناراضی هستند؟ شاید درک این مساله احساس بهتری نسبت به شغلتان به شما ندهد، اما ممکن است باعث شود قبل از آنکه به دنبال شغل جدید بگردید، دوباره فکر کنید.
در جست وجوی معنا باشید
تحقیقات اسپیتزر نشان می دهد که پیدا کردن معنای بیشتر در شغلتان می تواند به طور چشمگیری باعث بهبود رضایت شغلی شود. بارساد نیز با این موضوع موافق است؛ او توصیه می کند مسوولیت های شغلی خود را با نگاه متفاوتی ببینید.
به عنوان مثال، اگر شغل شما متضمن انجام کارهای دون و پست است، سعی کنید به خاطر داشته باشید که این کار مقدمه اهداف درازمدت است و قرار نیست شما تا ابد این کار را انجام دهید. یا اگر در زمینه ای کار می کنید که از لحاظ روحی سخت است، مثل پرستاری یا مددکاری اجتماعی، به خودتان یادآوری کنید که هر چند در پایان روز خسته هستید، اما به دیگران کمک می کنید.
همچنین، ارتباط با همکاران نیز می تواند کمک کننده باشد. دلسوزی خود را نشان دهید و قدردانی خود را ابراز کنید. سعی کنید در محیط کار با همکارانی که به آنها علاقه مندید وقت خود را بگذرانید. بارساد می گوید «ارتباطات احساسی قوی تر در محیط کار، تاثیر مثبت روانی و اجتماعی بسیار زیادی دارد.»
کاری را که انجام می دهید،تغییر دهید
اگر نمی توانید طرز فکر خود را تغییر دهید، شاید بتوانید تغییری در مسوولیت های شغلی خود ایجاد کنید. اما برای این تغییر لزوما ضرورت ندارد که به واحد دیگری منتقل شوید یا ارتقای شغلی پیدا کنید.اسپریتزر و رزسنیوسکی پیشنهاد می کنند که از «متناسب سازی شغل» استفاده کنید و از این طریق به کارخود، برای تناسب بیشتر با توانایی ها، انگیزه ها و علایق خود شکل دیگری بدهید. رزسنیوسکی می گوید «افراد در مورد اینکه روز خود را چگونه بگذرانند یا برنامه ریزی کنند روش های مختلفی دارند؛ برخی ها به کارهای اصلی می پردازند و برخی نیز به تغییرات کوچک بسنده می کنند».
مورد اول اغلب به تایید از طرف رییس نیاز دارد، اما مورد دوم چنین نیست. به عنوان مثال، اگر از صحبت با مشتریان لذت می برید، اما انجام کارهای اداری چنین فرصتی برای شما باقی نمی گذارد، در این صورت شاید تصمیم بگیرید صبح ها با مشتریان صحبت کنید تا برای انجام کار در تمام روز انرژی داشته باشید. یا شاید بخواهید در پایان روز با مشتریان صحبت کنید تا به خود جایزه داده باشید.
افرادی را که با آنها در ارتباط هستید، تغییر دهید
اگر به نفس شغل خود علاقه مند هستید اما افرادی را که با آنها کار می کنید دوست ندارید، شاید بتوانید این مساله را نیز تغییر دهید. رزسنیوسکی می گوید شاهد بوده است که چگونه بعضی ها برای افزایش رضایت شغلی خود افرادی را که روزانه با آنها سروکار دارند تغییر می دهند. سعی کنید روابطی را که به شما انرژی می دهند مستحکم تر کنید.
افرادی را پیدا کنید که بتوانند به شما در انجام بهتر کار کمک کنند. رزسنیوسکی مثالی از کارمندان یک بیمارستان ارائه می دهد که مسوول تمیز کردن اتاق بیماران بودند.
آنها از طریق یک پیغام مرکزی متوجه می شدند که چه وقت باید برای تمیز کردن وارد یک اتاق شوند و با توجه به بیمار آن اتاق از چه ابزارهایی می توانند استفاده کنند.
اما اطلاعات پیغام مرکزی همیشه به روز شده نبود و به همین دلیل کارمندان نمی توانستند آن گونه که می خواهند کار خود را انجام دهند و این مساله برای آنها نارضایی شغلی به همراه داشت. وقتی آنها مستقیما با متصدیان هر بخش رابطه ایجاد کردند، اطلاعات دقیق تری کسب کردند و توانستند کار تمیز کردن را به طور کارآمد تری انجام دهند.
البته اگر با رییس یا همکاران خود به سختی رابطه برقرار می کنید، شاید کار کردن در کنار آنها سخت باشد. رزسنیوسکی می گوید «متناسب سازی شغل نمی تواند در ماهیت شغل تغییری ایجاد کند. مسلما این کار حلال همه مشکلات نخواهد بود».
از شکایت کردن خودداری کنید
اگر در شغل نامناسبی هستید، شاید وسوسه شوید که درباره آن نزد همکاران خود شکایت و گلایه کنید. اما این کار توصیه نمی شود. اسپیتزر می گوید «شکایت درباره شغلتان سرآغاز مشکل است.
شما هرگز نمی دانید که شکایت هایتان چگونه در سازمان نزد دیگران مطرح می شود». به علاوه، شاید دیگران را نیز با خودتان غرق کنید. اکر ناراضی هستید، بهتر است برآنچه می توانید تغییر دهید تمرکز کنید نه اینکه از آنچه نمی توانید تغییر دهید شکایت کنید.»
گزینه ها را باز نگه دارید
پیشرفت هایی که در موقعیت شغلی خود ایجاد می کنید می تواند مسائل را قابل تحمل تر نماید، اما باید همیشه برای اقدام بعد آمادگی داشته باشید.
اسپیتزر می گوید «می توانید در شغل خود پیشرفت کنید؛ اما در عین حال می توانید نیم نگاهی به فرصت های جدید نیز داشته باشید.» مطمئن شوید که رزومه کاری شما در سایت های کاریابی به روز شده است و همواره در جست وجوی شغل مورد علاقه خود هستید.»
اصولی که باید به خاطر داشت:
• با افرادی که در محیط کار به آنها علاقه مند هستید ارتباط برقرار کنید.
• فکر کنید از چه کاری در شغل خود لذت نمی برید تا بتوانید زمانی را که صرف کارهای نامطلوب می شود به حداقل برسانید.
• گزینه ها را باز نگه دارید. شاید اکنون نتوانید شغل خود را ترک کنید، اما همیشه احتمال تغییر شرایط وجود دارد.
• فکر نکنید که مشکل از خود شغل است.شاید خودتان تمایل به نارضایتی دارید.
• فکر نکنید که گرفتار شده اید. همیشه بیش از آنچه فکر می کنید، در یک شغل راه گریز هست.
• دائما از شغل خود شکایت نکنید و دیگران را نیز با خود غرق نکنید.
موردکاوی شماره 1:
گنجاندن علایق شخصی در کار
توماس هفنر، از مهندسین دانشگاه جان هاپکینز، برای کار در آزمایشگاه فیزیک یک مرکز تحقیقات دانشگاهی که با وزارت دفاع قرارداد دارد استخدام شد. وقتی توماس هشت سال پیش این شغل را دریافت کرد، فقط به کارهای فنی پرداخت و تمرکز خود را بر طراحی فرکانس رادیویی و تجزیه و تحلیل رادار گذاشت. او از همان ابتدا می دانست که این کار مورد اشتیاق و علاقه شدید او نیست. توماس می گوید «بیشتر کاری که انجام می دهیم در تنهایی و به دور از دیگران است. ما آزمایشگاه های طبقه بندی شده ای داریم و من تنها کسی هستم که به تنهایی کار می کنم». بعد از پنج سال کار کردن در این شغل به او پست مدیریت داده شد. او فکر کرد که به این ترتیب خواهد توانست با افراد بیشتری ارتباط داشته باشد. اما هنوز بخش زیادی از کارها از جمله مدیریت زمانبندی، توسعه قراردادها و بازخوانی مستندات باید به تنهایی انجام می شد.
توماس به فکر جست وجو برای شغل دیگری افتاد، کاری که برای او مناسب تر باشد، اما نتوانست چنین شغلی بیابد. او و همسرش به زودی صاحب فرزند دوم خود می شدند و با توجه به رکود بازار کار، زمان مناسبی برای این تغییر نبود. در عوض او شروع به شرکت در کلاس هایی در زمینه روانشناسی سازمانی مثبت کرد و روش هایی را یافت که با آن بتواند علایق خود را در کار بگنجاند. او به سازمان پیشنهاد کرد تا جلساتی درباره دانش سازمانی مثبت برگزار شود. او ابتدا با تیم خودش صحبت کرد و سپس آن را در جلساتی که برای همه اعضای 5000 نفری سازمان تشکیل می شد مطرح نمود. بعد از آن نزد واحد آموزش و توسعه شرکت رفت و از آنها خواست تا واحدی را برای استفاده از روانشناسی مثبت برای ایجاد خلاقیت و نوآوری ارائه کنند.
کارمندان واحد آموزش از او خواستند خودش ارائه و آموزش این مبحث را بر عهده بگیرد. هرچند این فعالیت ها خارج از چارچوب کاری او بود؛ اما همچنان به همه وظایف خود به عنوان مدیر پروژه عمل می کرد. او توانست با واگذاری بخشی از کار خود به اعضای تیمش که مشتاق انجام این کارها بودند، حجم کار خود را کاهش دهد. او می گوید «توانستم فضایی برای آنچه دوست داشتم انجام دهم، باز کنم». البته برای این کار نیز به او دستمزد پرداخت می شد. او می گوید «قبل از آنکه این تغییرات را ایجاد کنم، رضایت شغلی من از یک تا ده به میزان 3 بود. من تغییرات کوچکی ایجاد کردم. به هیچ وجه کار سختی نبود اما رضایت شغلی من اکنون 7 است.» به نظر خودش، با یافتن روش هایی که بتواند وقت بیشتری را به آنچه از آن لذت می برد اختصاص دهد، مثل یادگیری، آموزش به دیگران و گذراندن وقت با افراد دیگر، می تواند رضایت شغلی خود را به 8 یا 9 برساند.
موردکاوی شماره 2:
شروع کاری که به آن علاقه دارید
نه سال پیش، زمانی که شامی کان شغلی در شرکتی در تگزاس به دست آورد، می دانست که این شغل ایده آل او نیست. کار او در زمینه مدیریت حساب ها بود و شامی باید کارهای روزمره ای را در ارتباط با یکی از مشتریان شرکت انجام می داد. شامی می دانست که توانایی اش در زمینه دیگری است. او می گوید «بیشتر مایل بودم که خودم در توسعه کار نقش داشته باشم و در بخش فروش باشم نه اینکه به مشتری فعلی خدمات ارائه کنم.» او کمتر از 5 درصد از زمان خود را به این کار اختصاص می داد. بعد از یک سال که در این شغل بود، تصمیم گرفت که برای کار خود متناسب سازی انجام دهد که به او کمک کرد متوجه شود اگر بر معامله با مشتریان جدید تمرکز کند، راضی تر است و این کاری بود که دیگران به صورت تمام وقت انجام می دادند.
او به نزد رییس خود رفت و به او توضیح داد، چرا برای گسترش شبکه مشتریان بالقوه در بازار فرد مناسبی است. رییس او قانع شد. عنوان شغلی شامی و سمتش تغییر نکرد، اما او تمرکز خود را بر کاری گذاشت تا بتواند مشتریان بالقوه ای را بیابد که دارای قابلیت های مناسبی برای سازمان باشند. این مشتریان اکنون از مشتریان برتر شرکت هستند. در پی این موفقیت، شامی به سمت معاونت ریاست ارتقا یافت و تمرکز او اکنون فقط بر یافتن موقعیت های جدید، بازارهای استراتژیک و توسعه کسب و کار است.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
