10-09-2014، 15:49
امروز روز تولدش است. ساعت که به ۱۰ صبح برسد او بیست ساله است و من بیست سال مادری کرده ام؛ مادری- خانه داری. شغلم خانه داری نبود. کارمند شرکتی بودم با بیمه و همه مزایا اما پسرم که آمد مادری شدم تنها؛ شغلم بی بیمه و مزایا با ماموریتی تمام وقت. از صبح تا شب، از شب تا صبح، هر روز بدون تعطیلی، بدون یک روز پشیمانی اما الان بعد از بیست سال، حس رضایتی که ته دلم داشتم با این حرفش خراب شد: «تو یک زن خانه داری که از مسایل جامعه و اجتماع چیزی نمی دونی!» دستم درد می کنه، خونه بوی نم تمیزی می ده، بوی خورشت آلواسفناج همه جا پیچیده اما من دستم درد می کنه و احساس می کنم همه کارهایی که کردم بیهوده است. خانه داری یک کار بیهوده است؟! بی اجر، بی مزد، دستم درد می کنه! ...
به نظر شما چی؟ آیا یک زن خانه دار اوج موفقیتش در خانه داری و بچه داری خلاصه می شود؟ اصلا موفقیت برای یک زن خانه دار می تواند معنا داشته باشد؟ یا مثل آنچه که از زبان مادری خواندیم یک کار بی مزد و اجره که شما را فقط پیر می کند بدون اینکه دیگران شما را ببینند؟!
وقتی این سوال را از دکتر رزاقی، روان شناس، پرسیدیم، او جواب داد: «زندگی یک زن یا مرد باید به ابعاد مختلفی تقسیم شود. زندگی افراد باید به قسمت های مختلف معنوی (دعا و نیایش)، زندگی اجتماعی (تعامل با دیگران و محیط و شغل)، زندگی فردی (توجه به احساسات و عواطف خود، مطالعه)، زندگی خانوادگی (توجه و رسیدگی به امور خانواده شامل همسر، فرزند) زندگی سیاحتی (برای آرامش و تقویت روحیه) تقسیم بشود که متاسفانه عده ای از خانم های خانه دار به محض ازدواج یا بچه دار شدن زندگی تک بعدی را در پیش می گیرند، در حالی که از این نکته مهم غافل اند که با این عمل نه تنها در بعد های دیگر زندگی بلکه در بیشتر مواقع در همان جنبه از زندگی که افراط را در پیش گرفته اند دچار مشکل خواهند شد که متاسفانه آثار سوء این افراط سال ها بعد مشخص می شود و گاهی از مواقع راه برگشتی هم نیست.
● خانه داری هم شغل است؟
شاید شما هم که خانه دار هستید و بارها و بارها به این سوال دیگران با تعصب جواب «بله» داده اید در خلوت و تنهایی از خود پرسیده اید واقعا کاری که من می کنم یک شغل به حساب می آید یا اینکه من خودم را با آن سرگرم و قانع کرده ام؟ با اینکه بسیاری از افراد تصور شان از خانه داری تنها شستن ظرف و تمیز کردن خانه، پخت و پز و ... است، دکتر رزاقی از خانه داری به عنوان یک شغل مقدس یاد می کند و می گوید: «برای اینکه خانه دار موفقی باشیم باید باور مثبتی از خودمان داشته باشیم که اگر روزی مثل قصه بالا فرزندمان ما را به خاطر این انتخاب مان سرزنش کرد در هم نشکنیم.»
● توصیه هایی به خانم های خانه دار
هر زن خانه داری قبل از هر چیز باید در جهت افزایش احساس مثبت قدم بردارد اما چگونه؟
این روان شناس معتقد است در کنار این باور باید زنان خانه دار تمهیدات زیر را برای افزایش این حس در خود به کار ببندند:
▪ توانمندی های مثبت گذشته خود را بیشتر ببیند و به آن توجه کند.
▪ برای زندگی روزمره برنامه منظمی طراحی کند.
▪ همراه با خانه داری روابط اجتماعی خود را افزایش دهد.
▪ سعی کند با مدیریت زمان، از موقعیت هایی که دارد به نحو مطلوب استفاده کند.
▪ خود را در انجام امور اجتماعی ناامید و ناتوان نداند.
▪ خانه داری را هم تراز با سایر فعالیت های اجتماعی تصور کند تا از این طریق احساس رضایت و خودباوری خود را افزایش دهد.
▪ اثر وجود این حس هم موجب کاهش استرس در خانواده، الگوبرداری همسر یا فرزند از او و افزایش اعتماد، موفقیت شغلی همسر، کمک به انتخاب درست شغل در فرزندان و کمک در مراحل بحرانی و افزایش موفقیت درسی آنها می شود.
به نظر شما چی؟ آیا یک زن خانه دار اوج موفقیتش در خانه داری و بچه داری خلاصه می شود؟ اصلا موفقیت برای یک زن خانه دار می تواند معنا داشته باشد؟ یا مثل آنچه که از زبان مادری خواندیم یک کار بی مزد و اجره که شما را فقط پیر می کند بدون اینکه دیگران شما را ببینند؟!
وقتی این سوال را از دکتر رزاقی، روان شناس، پرسیدیم، او جواب داد: «زندگی یک زن یا مرد باید به ابعاد مختلفی تقسیم شود. زندگی افراد باید به قسمت های مختلف معنوی (دعا و نیایش)، زندگی اجتماعی (تعامل با دیگران و محیط و شغل)، زندگی فردی (توجه به احساسات و عواطف خود، مطالعه)، زندگی خانوادگی (توجه و رسیدگی به امور خانواده شامل همسر، فرزند) زندگی سیاحتی (برای آرامش و تقویت روحیه) تقسیم بشود که متاسفانه عده ای از خانم های خانه دار به محض ازدواج یا بچه دار شدن زندگی تک بعدی را در پیش می گیرند، در حالی که از این نکته مهم غافل اند که با این عمل نه تنها در بعد های دیگر زندگی بلکه در بیشتر مواقع در همان جنبه از زندگی که افراط را در پیش گرفته اند دچار مشکل خواهند شد که متاسفانه آثار سوء این افراط سال ها بعد مشخص می شود و گاهی از مواقع راه برگشتی هم نیست.
● خانه داری هم شغل است؟
شاید شما هم که خانه دار هستید و بارها و بارها به این سوال دیگران با تعصب جواب «بله» داده اید در خلوت و تنهایی از خود پرسیده اید واقعا کاری که من می کنم یک شغل به حساب می آید یا اینکه من خودم را با آن سرگرم و قانع کرده ام؟ با اینکه بسیاری از افراد تصور شان از خانه داری تنها شستن ظرف و تمیز کردن خانه، پخت و پز و ... است، دکتر رزاقی از خانه داری به عنوان یک شغل مقدس یاد می کند و می گوید: «برای اینکه خانه دار موفقی باشیم باید باور مثبتی از خودمان داشته باشیم که اگر روزی مثل قصه بالا فرزندمان ما را به خاطر این انتخاب مان سرزنش کرد در هم نشکنیم.»
● توصیه هایی به خانم های خانه دار
هر زن خانه داری قبل از هر چیز باید در جهت افزایش احساس مثبت قدم بردارد اما چگونه؟
این روان شناس معتقد است در کنار این باور باید زنان خانه دار تمهیدات زیر را برای افزایش این حس در خود به کار ببندند:
▪ توانمندی های مثبت گذشته خود را بیشتر ببیند و به آن توجه کند.
▪ برای زندگی روزمره برنامه منظمی طراحی کند.
▪ همراه با خانه داری روابط اجتماعی خود را افزایش دهد.
▪ سعی کند با مدیریت زمان، از موقعیت هایی که دارد به نحو مطلوب استفاده کند.
▪ خود را در انجام امور اجتماعی ناامید و ناتوان نداند.
▪ خانه داری را هم تراز با سایر فعالیت های اجتماعی تصور کند تا از این طریق احساس رضایت و خودباوری خود را افزایش دهد.
▪ اثر وجود این حس هم موجب کاهش استرس در خانواده، الگوبرداری همسر یا فرزند از او و افزایش اعتماد، موفقیت شغلی همسر، کمک به انتخاب درست شغل در فرزندان و کمک در مراحل بحرانی و افزایش موفقیت درسی آنها می شود.