بازی آنلاین
آپلود عکس
من غالبا به لزوم وجود يک کلاس تخصصي براي تدريس نقش سکوت در موسيقي فکر ميکنم، زيرا ميزانهاي سکوت در واقع زمان انتظار نيستند بلکه زماني براي شنيدن فعال يا به عبارتي درک اهميت صدايي که شنيده ايم، هستند، حالتي که در يک گفتگوي خوب پيش مي آيد.
فوت و فن در موسيقي جز از بالاترين اهميت برخوردار است و به کار گرفتن سکوت، بخشي از اين تکنيک يا فوت و فن به شمار ميرود. اينکه چه زماني فضاي صوتي خالي مانده و بايد با نتها پر شود و اينکه گاهي به صدا در نياوردن ساز ميتواند به همان اهميت صحيح نواختن نتها باشد، جزئي از دانش لازم براي تبديل شدن به يک نوازنده موفق جز است.
به کار گيري سکوت براي مدت بسيار کوتاه (در حد يکي دو ضرب) يا مدت بيشتر (ميزان بعد از ميزان)، هر يک تاثيري متفاوت بر روي شنونده باقي ميگذارند. اين کار ميتواند تاکيد بيشتري بر نواي سازهاي ديگر محسوب شود زيرا با سکوت يک ساز، پاساژهاي اجرا شده توسط نوازندگان ديگر، برجسته تر شده و به گوش شنونده ميرسند.
چند ضرب سکوت، ميتواند اشتياق شنونده را نسبت به آنچه خواهد شنيد افزايش دهد. به اين ترتيب سکوت ميتواند موجد حس انتظار و پيش بيني باشد.اگر ما اين دو عامل را به عنوان تنش و رهايي در نظر بگيريم، سکوتي که پس از يک عبارت موسيقايي ميآيد ميتواند شنونده را از تنش ايجاد شده توسط موسيقي رها سازد و از طرف ديگر ميتواند با در انتظار نگه داشتن شنونده براي شنيدن عبارت بعد، خود عامل بروز تنش باشد. طول زمان يک سکوت، فاصله بين دو سکوت و حجم سکوت (که بسته به تعداد نوازندگاني که در يک زمان سکوت ميکنند بستگي دارد)، همه با هم بر شنونده تاثير ميگذارند. اين تاثيرات، تجربه شنيداري هر شنونده را رنگ آميزي ميکنند.
علاوه بر اينها، سکوت با کاستن از درهم ريختگيهاي صوتي، به هر عبارت صوتي رنگ ميبخشد. هنگامي که در هنگام گفتگو، طرفين مکالمه تنها به ابراز عقيده مداوم بپردازند و کلمات از دهانشان به بيرون پرتاب شود، فضايي خفه ايجاد ميکند، موسيقي نيز همينطور است، در اين حالت موقعيت شنونده بسيار غير قابل تحمل ميشود. دانستن اين که چه زماني و به چه مقدار از سکوت استفاده کنيم، بخشي از يک مکالمه موفق و يکي از مهمترين تواناييهاي هر موسيقي داني است.
اگربا دقت بيشتر به تعدادي از قطعات موسيقي محبوب خود گوش دهيد، متوجه خواهيد شد که بهترين موسيقي دانان چگونه از سکوت استفاده ميکنند.هنرمندان بزرگ داراي تکنيکهايي بي نقص هستند، اما تمام آنها علاوه بر آموختن چگونه نواختن، استفاده به جا از سکوت را نيز مي آموزند. آهنگسازان دانا، تمام ايده هاي عالي خود را يک باره بر بوم نميريزند تا تصويري بدرنگ از آن حاصل شود و تجربه شنونده به چيزي ناگوار مبدل شود. اين هنرمندان ميدانند چگونه به تبادل کامل و واضح ايده هاي خود بپردازند.
به فواصل ميان عبارات موسيقي توجه کنيد، به زماني که يک ساز با رفتن باقي ساز ها به پس زمينه، پررنگ ميشود توجه کنيد. به هنگامي که تک نوازان بدون حضور رقابت انگيز سازها و اصوات ديگر، تمام توجه شنونده را به خود جلب ميکنند، دقت کنيد. سکوت را به عنوان يکي از رنگهاي موسيقي بشنويد زيرا سکوت، هنگامي که به درستي به کار برده شود، يک رنگ است.
فوت و فن در موسيقي جز از بالاترين اهميت برخوردار است و به کار گرفتن سکوت، بخشي از اين تکنيک يا فوت و فن به شمار ميرود. اينکه چه زماني فضاي صوتي خالي مانده و بايد با نتها پر شود و اينکه گاهي به صدا در نياوردن ساز ميتواند به همان اهميت صحيح نواختن نتها باشد، جزئي از دانش لازم براي تبديل شدن به يک نوازنده موفق جز است.
به کار گيري سکوت براي مدت بسيار کوتاه (در حد يکي دو ضرب) يا مدت بيشتر (ميزان بعد از ميزان)، هر يک تاثيري متفاوت بر روي شنونده باقي ميگذارند. اين کار ميتواند تاکيد بيشتري بر نواي سازهاي ديگر محسوب شود زيرا با سکوت يک ساز، پاساژهاي اجرا شده توسط نوازندگان ديگر، برجسته تر شده و به گوش شنونده ميرسند.
چند ضرب سکوت، ميتواند اشتياق شنونده را نسبت به آنچه خواهد شنيد افزايش دهد. به اين ترتيب سکوت ميتواند موجد حس انتظار و پيش بيني باشد.اگر ما اين دو عامل را به عنوان تنش و رهايي در نظر بگيريم، سکوتي که پس از يک عبارت موسيقايي ميآيد ميتواند شنونده را از تنش ايجاد شده توسط موسيقي رها سازد و از طرف ديگر ميتواند با در انتظار نگه داشتن شنونده براي شنيدن عبارت بعد، خود عامل بروز تنش باشد. طول زمان يک سکوت، فاصله بين دو سکوت و حجم سکوت (که بسته به تعداد نوازندگاني که در يک زمان سکوت ميکنند بستگي دارد)، همه با هم بر شنونده تاثير ميگذارند. اين تاثيرات، تجربه شنيداري هر شنونده را رنگ آميزي ميکنند.
علاوه بر اينها، سکوت با کاستن از درهم ريختگيهاي صوتي، به هر عبارت صوتي رنگ ميبخشد. هنگامي که در هنگام گفتگو، طرفين مکالمه تنها به ابراز عقيده مداوم بپردازند و کلمات از دهانشان به بيرون پرتاب شود، فضايي خفه ايجاد ميکند، موسيقي نيز همينطور است، در اين حالت موقعيت شنونده بسيار غير قابل تحمل ميشود. دانستن اين که چه زماني و به چه مقدار از سکوت استفاده کنيم، بخشي از يک مکالمه موفق و يکي از مهمترين تواناييهاي هر موسيقي داني است.
اگربا دقت بيشتر به تعدادي از قطعات موسيقي محبوب خود گوش دهيد، متوجه خواهيد شد که بهترين موسيقي دانان چگونه از سکوت استفاده ميکنند.هنرمندان بزرگ داراي تکنيکهايي بي نقص هستند، اما تمام آنها علاوه بر آموختن چگونه نواختن، استفاده به جا از سکوت را نيز مي آموزند. آهنگسازان دانا، تمام ايده هاي عالي خود را يک باره بر بوم نميريزند تا تصويري بدرنگ از آن حاصل شود و تجربه شنونده به چيزي ناگوار مبدل شود. اين هنرمندان ميدانند چگونه به تبادل کامل و واضح ايده هاي خود بپردازند.
به فواصل ميان عبارات موسيقي توجه کنيد، به زماني که يک ساز با رفتن باقي ساز ها به پس زمينه، پررنگ ميشود توجه کنيد. به هنگامي که تک نوازان بدون حضور رقابت انگيز سازها و اصوات ديگر، تمام توجه شنونده را به خود جلب ميکنند، دقت کنيد. سکوت را به عنوان يکي از رنگهاي موسيقي بشنويد زيرا سکوت، هنگامي که به درستي به کار برده شود، يک رنگ است.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
