عقاید بسیار جالب اما غلط انسان در مورد حیوانات

[j0oj0o]

خرگوش ها هویج و موش ها پنیر دوست دارند بسیاری از ما تصور می کنیم که هویج غذای مورد علاقه خرگوش است و همچنین این مسئله که غذای مورد علاقه موش پنیر است .
بسیار ما تصوری از خرگوش و غذای مورد علاقه آن را با نگاهی به کارتون معروف باگزبانی داریم. این در حالی است که اگر سری به سایت های مربوط به خرگوش ها بزنید با این نکته رو به رو می شوید:

هرگز به خرگوش ها هویچ ندهید!!!
در حقیقت این به مانند این است که به یک انسان آبنبات کتانی بدهیم. غذای اصلی خرگوش علف های خشک و سبزیجات برگ دار مثل کاهو هستند.نکته جالب درباره موش ها نیز این است که این موجودات دارای شامه قوی بوده و از مواد غذایی با بو و طعم تند مثل پنیر خوشش نمی آید.

در عوض موش کشش عجیبی به مواد غذایی شیرین مثل شکلات و یا حتی میوه ها دارند. اما در مورد این مسئله که این داستان از کجا آغاز شد بایستی گفت که سازندگان کارتون باگزبانی با الگو برداری از یک کمدی رمانتیک محبوب دهه 30 میلادی با نام"یک شب اتفاق می افتد" که در آن کارکتر اصلی هویج را دست خود حرکت می داد و می خورد الهام گرفتند. در مورد داستان موش و پنیر نیز باید گفت که بر اساس داستان ها در زمان قرون وسطی در انبارهای غذا در بسیاری از موارد دیده می شد که موش ها در حال خوردن پنیر هستند. البته به دلیل اینکه سایر مواد غذایی از دسترس آنها به دور بوده است.

تحریک شدن گاو ها با رنگ قرمز
برای بسیاری از ما تصویر یک گاو باز اسپانیایی که در وسط میدانی ایستاده است و با تکان دادن یک پارچه قرمز گاو را تحریک کرده و به سمت خود می کشاند یک تصویر آشنا است. بسیاری از ما تصور می کنیم که علت عصبانی شدن گاوها رنگ قرمز به کار رفته در پارچه می باشد ولی در حقیقت بر اساس تحقیقات به عمل آمده گاوها به طور کامل کور رنگ هستند.

این حرکت دادن پارچه است که باعث تحریک و عصبانی شدن گاو ها می شود. اما این افسانه و یا به عبارتی باور از کجا آمده است؟ در حقیقت این نمایش 3 مرحله دارد که در دو مرحله اول گاو باز با استفاده از یک پارچه، که معمولا زرد رنگ است گاو را به آستانه خشم خود می رساند. در مرحله آخر نیز با استفاده از شنل قرمز گاو را تحریک و وادار به حمله می کند. در حقیقت در این مرحله گاو به وسیله حرکات شنل تحریک شده و رنگ شنل هر چه باشد برای گاو تفاوتی ندارد. گاو می خواهد که به آن حمله کند.

ذخیره آب در کوهان شتر همه ما در زمان کودکی در خانه یا مدرسه وقتی از والدین خود در رابطه با دو کوهان روی کمر شتر سوال می کردیم به ما پاسخ می دادند که این کوهان محل ذخیره آب شتر است و به همین دلیل است که شتر می تواند مسافت های طولانی را در کویر طی کند. اما حقیقت این است که کوهان شتر به هیچ وجه آب ذخیره نمی کند و در کوهان خود تنها چربی ذخیره می کند. فراموش نکنید که غذا نیز در کویر به راحتی یافت نمی شود.

چربی ذخیره شده در بدن شتر تجزیه شده و علاوه بر تولید انرژی لازم برای شتر آب مورد نیاز شتر را نیز تامین می کند. البته این آب در بدن شتر استفاده شده و برای خنک کردن شتر به کار نمی رود. شاید این سوال برای شما این سوال پیش آید که آیا شتر ها بی نیاز آب هستند؟ البته که خیر،آنها نیز به آب نیاز دارند اما اصولا بدن شترها از بدن انسان متفاوت است. بدن شتر می تواند برای مدت زمانی طولانی و بدون مشکلی بدن شتر را خنک نگاه دارد.در ضمن سلولهای خاصی در بدن شتر وجود دارد که اجازه نمی دهد فشار خون شتر در زمان کاهش وزن کاهش یابد.

ریشه این باور به زمان روم باستان در زمان متخصص تغذیه و فلیسوف رومی پلنی برمی گردد که اعتقاد داشت که این دو کوهان دو شکم شتر هستند که در یکی آب و در دیگری غذا قرار می گیرد.البته داستان دیگر هم این بود که نیروهای ارتش مسلمانان زمانی که با کمبود آب در کویر رو به رو می شدند با باز کردن شکم شتر آب بدست می آوردند. یک کرم خاکی را نصف کنید و دو کرم جدید داشته باشید بسیاری از ما تصور می کنیم که در صورتی که یک کرم خاکی را از وسط نصف کنیم دو کرم جدید خواهیم داشت و هر کدام از بخش های کرم مجددا رشد خواهد کرد.اما این تصور اشتباه است.

کرم یک موجود کامل مثل سایر موجودات است که دارای سر ، دم ،قلب و سیستم تنفسی و تغذیه است. علت این تصور غلط این است که در بسیاری از موارد ما می بینیم که پس از جدا شدن یک کرم از وسط دو بخش همچنان حرکت می کند اما بایستی بدانیم که این واکنش این کرم به درد است.

پس فراموش نکنیم که هیچ وقت یک کرم خاکی را نصف نکنیم. زمانی یک پرنده مادر، فرزند خود را رها می کند بسیاری بر این عقیده اند که در صورتی که شما به یک پرنده کوچک که از لانه خود بیرون افتاده است دست بزنید و آن را به لانه بازگردانیدن باعث می شوید تا مادر این پرنده با احساس کردن بوی انسان ها فرزند خود را طرد کند.البته این نظر بنا بر دلایلی غلط می باشد. ابتدا بایستی گفت که در پرنده ها خیلی از حس بویایی خود استفاده نمی کنند و خیلی بعید است که بتوانند به این مسئله پی ببرند.

در عین حال پرنده ها خیلی درباره لمس فرزندانشان توسط انسان ها حساس نیستند و همچنان به مراقبت از فرزندان خود می پردازند. اما در توضیح این نظریه و منشاء آن باید گفت که گروهای طرفدار پرندگان در گذشته سعی داشتند با القای این مسئله جلوی انسان هایی که سعی می کردند به پرنده های کوچک کمک کنند را بگیرند،چون در این سن پرنده در حال آموزش است و باید سعی کند با شیوه والدین خود آموزش ببیند.

[ss.mu]

من که این جوری فکر نم ی کردم