شگفتی های فضا

[Mιѕѕ UηυѕυαL]

1 - مهمترین مراحل تسخیر فضا :

سال 1783 نخستین پرواز به فضا با بالن بدون سر نشین .

سال 1783 پلاتردی روزیه ، اولین بالن راهدایت کرد .

سال 1784 تیپل نخستین زنی که از شهر لیون به طور داوطلب سوار بالن شد .

سال 1785 عبور از مانش با بالن .

سال 1797 نخستین فرود با چتر.

سال 1897 نخستین پرواز با هواپیما.

سال 1907 نخستین پرواز با هلیکوپتر.

سال 1909 پلریو با هواپیما از مانش گذشت.

سال 1910 عبور از آلپ با هواپیما.

سال 1913 عبور از مدیترانه با هواپیما.

سال 1927 عبور از اقیانوس اطلس بدون توقف.

سال 1931 عبور از اقیانوس کبیر بدون توقف.

سال 1933 طی مسافت میان نیویورک و لندن .

سال 1949 نخستین پرواز بر گرد زمین.

سال 1952 اولین عبور از اقیانوس اطلس با هلیکوپتر.



اینها مهمترین مراحلی هستند که بوسیله آنها انسان 106.html">فضای زمین خود را تسخیر کرد و سپس به این فکر افتاد که خود را از جاذبه زمین رها سازد و رهسپار دیگر سیارات ناشناخته شود.



2- نخستین قربانیان 106.html">فضا :

در 9 سپتامبر 1783 برادران مونگلیفه با بالن خود در ورسای ، در مقابل لوئی شانزدهم که در پیش او خروس و مرغابی و گوسفند بود به 106.html">فضا پرواز کرد و در 15 اکتبر همان سال ، استاد جوانی بنام فرانسوا پلاتر رزیه با بالنی که آنرا با طنابی بطول 25 متر به زمین بسته بود صعود کرد و در 21 نوامبر استاد نامبرده به اتفاق مارکینز آرلاند به مدت 20 دقیقه در ارتفاع هزار متر، به آزمایش پرداخت و بالای پاریس پرواز کرد و سالم فرود آمد.

در 15 ژوئن 1785 استاد مزبور تصمیم گرفت که همراه با فیزیکدان ایتالیایی با دو بالن که یکی پر از هوا و دیگری پر از هیدروژن بود از مانش عبور کنند. پس از اینکه بالن به بالای دریا رسید بعلت آتش سوزی بسوی ساحل بازگشت و نزدیک یکی از شهرهای ساحلی چون تخته سنگی بر زمین افتاد و هردو سرنشین آن کشته شدند. پلاتردی رزیه و دوستش نخستین قربانیان 106.html">فضا شمرده می شوند.



3- نخستین پرش با چتر :

علیرغم پژوهش های داوینچی برای فرود آمدن و تجارب گاریزین برای پایین آمدن با نوعی بالن از ارتفاع 1000 متری، هیچ کس این جرات را در خود نیافت که خود را از هواپیما به پارچه ای آویزان کند و فرو بیفتد. در اول مارس 1912 کاپیتان آمریکایی آلبرت بیری برای نخستین بار از هواپیما به پایین پرید. به دنبال او در 19 اوت 1913 خلبان فرانسوی آدلف بیگو همین شهامت را به خرج داد تا ثابت کند که با چتر می توان در هنگام خطر جان خود را نجات داد.

سپس جوانی که 24 سال بیشتر نداشت ، خود را از هواپیمای از نوع بلیریو ، از ارتفاع 3000 متر خود را پایین انداخت و چتر خود را بازکرد و آهسته فرود آمد ولی چون فراموش کرده بود که قبل از پرش موتور هواپیما را خاموش کند ، هواپیما برگرد او دور زدن را آغازکرد و بالا رفت و نزدیک بود چتر او را از هم بپاشد . سرانچام جلو هواپیما بطرف یکی از مزرعه ها کج و بر زمین افتاد و منفجر شد. ولی بیگو سالم بر زمین نشست.

پس از مدت کوتاهی خلبان جوان با هواپیمای دیگری پرواز کرد و به عملیاتی قهرمانانه ای هم چون عملیاتی که با هواپیمای اولی نمایش داده بود انجام داد و درجه اول را در بازی های قهرمانی که در هوا انجام داده بود بدست آورد. پیگو در نبرد هوایی هنگام جنگ جهانی اول در سال 1915 در 26 سالگی کشته شد.

[Mιѕѕ UηυѕυαL]

شگفتی های فضا (2) :



1- بلندترین پرش بدون چتر از هواپیما :

گروهبان روسی تچیسف در ژانویه 1942 از هواپیما ی لیوچین از ارتفاع 6705 متر بدون اینکه چتر بکار ببرد ، خود را به پایین انداخت و در کنار جدولی از آب یخ بسته فرو افتاد، هر چند بدنش از چند جا شکستگی و ضربت دید ولی زنده ماند .

خلبان آلمانی نیکولا استیفن در 23 مارس 1944 ، بدنبال این حادثه جوئیها از ارتفاع 5490 متر بدون استفاده از چتر خود را به زیر انداخت ولی پیش از آنکه پایش به زمین برسد، بدنش به درخت صنوبری خورد و آنگاه به روی قشری از برف فرو افتاد و نجات یافت . ظاهراً سرعت سقوط جسم بشری در جو به 190 کیلو متر در ساعت می رسد (سرعت حد) .



2- طولانی ترین تأخیر در باز کردن چتر در جو :

جوزف کیتگر امریکایی 32 ساله در 16 اوت 1960 از بالنی که در ارتفاع 31333 متر بدون چتر در مدت 4 دقیقه و 38 ثانیه به پایین آمد ، مدت پروازش جمعاً 13دقیقه و 45 ثانیه در فضا بطول انجامید .



3- یوری گاگارین فوستوک را هدایت می کند :

پیش از اینکه یوری گاگارین بر سفینه خود فوستوک (به معنای باختر) سوار شود و از همکاران خود خداحافظی کند عبارت « به امید دیدار نزدیک » را به زبان آورد و به سوی فضا شتافت . سفینه فضایی مزبور در ساعت 9 و 7 دقیقه صبح 12 آوریل 1961 از جایگاه پرواز پرتاب شد. به زودی زمین و آنچه بر آن بود ، به چشم او خرد و کوچک شد و پس از آنکه اجزا و لواحق سفینه فضایی یکی پس از دیگری از آن جدا شد، فوستوک بر روی مدار خود قرار گرفت و با سرعت 28260 کیلومتر در ساعت بر گرد زمین چرخیدن آغاز کرد. در ساعت 9و 51 دقیقه، گاگارین در حالت بی وزنی قرار گرفت و در اطاقک خود به صورت آویزان در آمد . همین که سفینه او به شوروی رسید، از مدار خارج و داخل جو زمین شد، در ارتفاع 7000 متر ، گاگارین از سفینه خود جدا شد و در مکان معینی در یکی از مزارع با چتر فرود آمد، در این موقع ساعت 10و 55 دقیقه شده بود. گاگارین مدت 108 دقیقه دور زمین چرخیده بود. او نخستین فصانوردی بود که به این مأموریت مهم مبادرت کرد و از منطقه جاذبه زمین خارج شد.



4- خانم والنتینا فضانورد روسی اولین خانم فضانورد :

خانم والنتینا تیریشکوا فضانورد روسی در مارس 1937 متولد شد. وی پس از چهار سال تمرینات دشوار در خلبانی و پرش با چتر برای فضانوردی آماده گردید . در ساعت 10و20دقیقه 16 ژوئن 1963 ،خانم والنتینا با سفینه وستوک 6 به آسمان پرواز کرد و به سفینه وستوک 5 که قبلاً پرتاب شده بود ، پیوست و با زمین ارتباط برقرار کرد. وی مدت 71 ساعت دو میلیون کیلومتر طی کرد. سفینه او سرعتی قریب به 28115 کیلومتر در ساعت داشت. وی اولین خانمی است که از جاذبه زمین خارج شده و به دور فضا چرخیده است .

[Mιѕѕ UηυѕυαL]

شگفتیهای فضا (3) :



1 - انسان بر روی کره ماه :

نیروی جاذبه در سطح ماه 6 برابر کمتر از سطح زمین است . به همین دلیل انسانی که بر سطح زمین مثلاً 72 کیلوگرم وزن دارد (درواقع 720 نیوتن وزن دارد) در سطح ماه فقط 12کیلوگرم وزن دارد و از سبکی به حالت جست و خیز و پرش در می آید.

بر اثر فقدان هوا در ماه ، فضانوردان حتماً باید لباس فضایی بر تن کنند و تجهیزات متعدد و از جمله لباس محافظ در برابر تابش خورشید، دستگاه تنفس و تصفیه اکسیژن ، دستگاه ضبط ادرار و سایر نیازهای طبیعی که بیشتر از حالات عادی مورد نیاز است ، با خود ببرند. فضانورد در روی ماه به علت نبود هوا هیچگونه صدایی نمی شنود، از طرفی چون در ماه اکسیژن نیست نمی توان آتش روشن کرد و هیچ ماده سیالی را در آنجا نمی توان نگهداری کرد، زیرا به علت خلأ سریعاً بخار می شود و نیز باید خود را از خطر سنگ های آسمانی محافظت کنند.



2- نخستین گام بر سطح ماه :

همین که سفینه ماه پیما از سفینه هدایت کننده آپولو 11 جدا شد ، سرنشینان آن یعنی نیل آرمسترنگ متولد سال 1930 و ادوین آلدرین متولد سال 1930 بر سطح ماه پیاده شدند و بدین ترتیب نخستین سفر به کره ماه تحقق یافت . با گام برداشتن آرمسترنگ بر سطح ماه، اولین انسان توانست قدم بر روی سطح ماه بگذارد و این ماجرای تاریخی در 21 ژوئیه 1969 روی داد.

آرمسترنگ به محض اینکه پای به روی دریای سکوت نهاد گفت: « نخستین گامی که من برمیدارم نسبت به انسان خرد و نسبت به انسانیت بزرگ است » . این چند کلمه را همه کسانی که جریان این رویداد عظیم را از رادیو دنبال می کردند ، شنیدند و صدها میلیون تماشاگر بر روی صفحه تلویزیون مشاهده نمودند که چگونه آن دو فضانورد پرچم امریکا را در آنجا برافراشتند و با دستگاههای ویژه نمونه هائی از خاک و صخره ماه را گرد آوری نمودند تا در هنگام بازگشت به زمین آنها را مورد بررسی قرار دهند و پس از گذشت دو ساعت ، دو فضانورد به سفینه خود بازگشتند که به سفینه مادر بپیوندند که این سفینه را میکائیل کولیز هدایت می کرد و بی هیچ حادثه ای که در خور ذکر باشد به زمین برگشتند. بدینگونه پرشهامت ترین و ماجراجو ترین حادثه بشری در تاریخ انسانیت رخ داد.



3- طولانی ترین مدت زندگی بر روی سطح ماه :

در هنگام سفر آپلو 16 کاپیتان اوجین سیرنان متولد سال 1934 و دکتر هاریسن اشمیت متولد سال 1935 مدت 74 ساعت و 59 دقیقه و 30 ثانیه بر روی سطح ماه توقف کردند و با خود 114/8 کیلوگرم صخره و خاک از سطح ماه آوردند . این سفر دراز مدت ترین توقف بر روی ماه است که از 7 الی 12 دسامبر 1972 بطول انجامید.



4- قدیمی ترین قطعه ای از جنس شیشه در ماه :

فضا شناسان و دانشمندان زیست شناس ، مسلم دانستند قدیمترین قطعه ماه از جنس شیشه که سرنشینان آپولو 15 از سطح ماه در 7 اوت 1971 با خود آورده اند ، از حیث قدمت سر به 4 میلیارد و ششصد میلیون سال پیش می زند . (معادل عمر منظومه شمسی)



5- بلند ترین ارتفاعی که انسان به آن دست یافته :

بلندترین ارتفاعی که انسان به آن دست یافته برابر 400231 کیلو متر بالای سطح زمین است که گروه آپولو ( آمریکا ) در دور ترین نقطه از سطح ماه ، در آوریل 1970 بدان دست یافته است .