حمله قلبی، یکی از عوارض داروهای مسکن

[bahare_021]

مصرف مکرر و طولانی مدت داروهای مسکن نظیر بروفن می تواند خطر بروز حمله قلبی، سکته، فشار خون بالا، گرفتگی عروق کرونر، نارسایی قلبی و سایر بیماری های قلب و سیستم گردش خون را تا سه برابر افزایش دهد.

متاسفانه امروزه مصرف داروهای مسکن و ضد درد توسط افراد بسیار زیاد شده است و یکی از دلایل آن دسترسی آسان و تهیه راحت آنها از داروخانه هاست که این داروها را به راحتی و بدون نسخه در اختیار مردم قرار می دهند.
 
ما موقع احساس درد و ناراحتی، مخصوصا موقع سردرد به راحتی این داروها را تهیه کرده و با تاثیر ضد درد آنها به آرامش می رسیم. اما آیا واقعا این داروها دوستان ما هستند؟
 
مساله آنجاست که مصرف روزانه و طولانی مدت این داروها نظیر ایبوپروفن و سایر مسکن هایی که مخصوصا برای  سردرد  مصرف می شوند، می توانند خطر بیماری های قلبی عروقی، حمله قلبی، سکته، فشار خون، گرفتگی کرونر،  نارسایی قلبی  و سایر بیماری های درگیر کننده قلب و سیستم گردش خون را تا سه برابر افزایش دهند.
 
همانطور که می دانید بیماری های قلبی عروقی نیز امروزه شیوع بسیار بالایی پیدا کرده است. از طرف دیگر نیمی از مبتلایان به این بیماری ها، از بیماری های آزاردهنده ای نظیر آرتریت و سایر بیماری های درگیر کننده سیستم عصبی عضلانی رنج می برند.
 
درد مزمن این بیماری ها به ناچار راهی به جز مصرف داروهای مسکن برای افراد باقی نمی گذارد و همین موضوع، این گروه را به گروه مستعد حملات قلبی تبدیل می کند.
از جمله داروهایی که بیشترین مصرف را در این زمینه دارند، داروهای NSAID یا همان ضد التهاب های غیر استروئیدی هستند.

NSAID ها چه داروهایی هستند؟
NSAIDها یا همان ضد التهاب های غیر استروئیدی داروهایی هستند که برای کاهش درد، تب و التهاب استفاده می شوند.
 
مساله آنجاست که برخی از این داروها، در گروه داروهای OTC یا بدون نسخه قرار دارند که فرد می تواند بدون نیاز به نسخه پزشک آن را تهیه کند.
 
یکی از معروف ترین داروهای این گروه، آسپیرین است. از دیگر داروهای معروف این گروه می توان به ایبوپروفن، کتوپروفن و ناپروکسن اشاره کرد که هر سه این داروها هم مصرف بدون نسخه دارند و هم در نسخه پزشکان تجویز می شوند.
 
ضد التهاب های غیر استروئیدی چگونه بر بدن تاثیر می گذارند؟
NSAIDها با مهار تولید آنزیمی به نام سیکلواکسیژناز (COX) ایفای نقش می کنند. مهار تولید سیکلواکسیژناز در بدن باعث کاهش درد و التهاب می شود. اما این مسکن ها می توانند عوارضی هم داشته باشند، مخصوصا در افرادی که در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی قرار دارند، یا به این بیماری ها مبتلا هستند.
 
در سال 2004 سازمان FDA اظهار کرد که داروهای مهار کننده سیکلواکسیژناز می توانند خطر حملات قلبی و سکته مغزی را افزایش دهند، مخصوصا در صورتی که  برای مدت طولانی مصرف شوند و نیز در افرادی که خطر زمینه ای این بیماری ها را داشته باشند، مثلا آنهایی که جراحی قلب داشته اند.
 

مطالعات نشان داده اند که مصرف طولانی مدت آسپیرین، در افرادی که سابقه بیماری های قلبی و عروقی نظیر حمله قلبی و سکته را ندارند، خطر خونریزی های داخلی و مخصوصا خونریزی معده و روده را افزایش می دهد

 
در این میان، داروهای ایبوپروفن و دیکلوفناک بیشترین خطرات قلبی عروقی را به بار می آورند و گروهی که بیشترین مصرف این داروها را دارند، بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید هستند.  
تحقیقات نشان داده است مبتلایان به بیماری های قلبی عروقی در شدت های متوسط این بیماری ها که برای یک سال تحت درمان با دیکلوفناک (150 میلیگرم در روز)، یا ایبوپروفن (2400 میلی گرم در روز) بوده اند، طی یک سال 3 مرتبه حملات قلبی را تجربه کردند که هریک به احتمال زیادی می توانسته کشنده باشد.

به طور کلی عوارض جدی داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی عبارتند از:
- حمله قلبی
- سکته مغزی
- افزایش فشار خون
- نارسایی قلبی در نتیجه ورم و تجمع آب در بدن
- مشکلات کلیوی نظیر نارسایی کلیه
- خونریزی و زخم معده و روده
- کاهش گلبول های قرمز خون (کم خونی)
- واکنش های آلرژیکی مرگبار
- مشکلات کبدی نظیر نارسایی کبد
- حملات آسم در افرادی که سابقه بیماری آسم را دارند.
 
از سایر عوارضی که البته احتمال آنها کمتر است، می توان به درد معده، یبوست، اسهال، نفخ، سوزش سر دل، تهوع و استفراغ و سرگیجه اشاره کرد.
 
اما مصرف آسپیرین چطور؟
درست است که مصرف آسپیرین به اندازه سایر NSAID ها خطر حملات قلبی را افزایش نمی دهد، اما مصرف طولانی مدت آن به احتمال زیاد، بیشتر از اینکه برای بیمار فایده داشته باشد، برایش ضرر دارد.
 
در حقیقت آسپرین برای کاهش خطر حمله قلبی و سکته مغزی، توسط پزشک برای افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی تجویز می شود.
 
حمله قلبی و سکته مغزی با ایجاد لخته در رگ های خونی شروع می شوند و این لخته با مسدود کردن عروق، مانع خونرسانی کافی به قسمتی از قلب یا مغز می شود.

کاری که آسپرین می کند، مهار تشکیل این لخته هاست. اما مشکل آنجاست که آسپیرین این تاثیر را بر همه عروق بدن می گذارد.
 
پس خونریزی مغزی، خونریزی معده و روده و ایجاد زخم های گوارشی می توانند از عوارض مصرف طولانی مدت آسپرین باشند.
 
مطالعات نیز نشان داده اند که مصرف طولانی مدت آسپیرین، در افرادی که سابقه بیماری های قلبی و عروقی نظیر حمله قلبی و سکته را ندارند، خطر خونریزی های داخلی و مخصوصا خونریزی معده و روده را افزایش می دهد.
 
جالب است بدانید اگرچه محققان بر این نظر بوده اند که مصرف روزانه یک عدد آسپرین خطر کلی بیماری های قلبی عروقی را 10 درصد کاهش می دهد، این کاهش در حقیقت در حملات قلبی غیر کشنده بوده است و کاهشی در میزان مرگ های ناشی از حملات قلبی کشنده، یا سکته های مغزی کشنده یا غیر کشنده ندارد.
 
از طرفی این 10 درصد کاهش در خطر حملات قلبی کشنده نیز همواره به قیمت 30 درصد افزایش خطر خونریزی های داخلی کشنده و غیر کشنده تمام خواهد شد.
 
به هر حال امروزه می دانیم این داروهای مسکن ها که ما تا به حال آنها را تنها کمک کننده برای رهایی از دردهای آزاردهنده و مزمن می دانستیم، خود می تواند عامل چندین بیماری دیگر و شاید بسیار جدی تر باشد.
 
فراموش نکنید این خطر در مبتلایان به بیماری های قلبی عروقی بسیار جدی تر است. پس بهتر است تا حد ممکن از مصرف بی رویه و بدون تجویز پزشک داروها بپرهیزیم.
 
این توصیه به خصوص برای مبتلایان به بیماری های قلبی عروقی حائز اهمیت است که خودسرانه و بدون هماهنگی با پزشک معالج، هرگز و تحت هیچ شرایطی، داروهای مسکن را مصرف نکنند.