07-02-2014، 10:59
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دختر من تازه به سن تکلیف رسیده است، اگر قدرت بر روزه نداشته باشد چه کند؟
انسان نمىتواند به سبب ضعف بدن، روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى است که معمولاً نمىشود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.[1]
لذا درباره چنین بچهای که به سن تکلیف رسیده باید گفت؛ اگر روزه، موجب ضعفی شده که نمی توان تحمل کرد و برای او مشقت و حرج داشته باشد، روزه نگیرد. ولى بعداً در صورت توانایی، باید قضا کند و اگر تا ماه رمضان سال بعد قضا نکند براى هر روز یک مُد طعام، کفاره تأخیر (تقریباً 750 گرم گندم یا مانند آن) به فقیر بدهد، مگر اینکه در تأخیر نیز معذور باشد.[2]
البته برخی از مراجع در اینباره میگویند: «دختران پس از تمام شدن 9 سال قمرى بالغ مىشوند ولى اگر نتوانند بعضى از وظایف مانند روزه را بر اثر ضعف انجام دهند از آنها ساقط مىشود [و قضا ندارد] و به جاى آن براى هر روز یک مد طعام به فقیر دهند».[3]
[1]. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنیهاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج1، ص 895، م 1583، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق.
[2]. ر.ک: فاضل لنکرانی، محمد، جامع المسائل، ج1، ص 151، انتشارات امیر قلم، قم، چاپ یازدهم، بی تا؛ تبریزی، جواد بن علی، استفتاءات جدید، ج2، ص 135، دفتر معظم له، قم، چاپ اول، بیتا؛ موسوی گلپایگانی، سید محمدرضا، مجمع المسائل، ج4، ص 182، محقق و مصحح: کریمی جهرمی، علی، ثابتی همدانی، علی، نیری همدانی، علی، دار القرآن الکریم، قم، چاپ دوم، 1409ق؛ خمینى، سید روح اللّٰه، استفتاءات، ج1، ص 333، دفتر انتشارات اسلامى، قم، پنجم، 1422ق؛ حسینی خامنهای، سید علی، أجوبة الاستفتاءات، ص 152، دفتر معظم له، قم، چاپ اول، 1424ق.
[3]. مکارم شیرازی، ناصر، استفتاءات جدید، محقق و مصحح: علیاننژادی، ابوالقاسم، ج1، ص 89، انتشارات مدرسه امام علی بن ابیطالب(ع)، قم، چاپ دوم، 1427ق.
منبع:islamquest.net
دختر من تازه به سن تکلیف رسیده است، اگر قدرت بر روزه نداشته باشد چه کند؟
انسان نمىتواند به سبب ضعف بدن، روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى است که معمولاً نمىشود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.[1]
لذا درباره چنین بچهای که به سن تکلیف رسیده باید گفت؛ اگر روزه، موجب ضعفی شده که نمی توان تحمل کرد و برای او مشقت و حرج داشته باشد، روزه نگیرد. ولى بعداً در صورت توانایی، باید قضا کند و اگر تا ماه رمضان سال بعد قضا نکند براى هر روز یک مُد طعام، کفاره تأخیر (تقریباً 750 گرم گندم یا مانند آن) به فقیر بدهد، مگر اینکه در تأخیر نیز معذور باشد.[2]
البته برخی از مراجع در اینباره میگویند: «دختران پس از تمام شدن 9 سال قمرى بالغ مىشوند ولى اگر نتوانند بعضى از وظایف مانند روزه را بر اثر ضعف انجام دهند از آنها ساقط مىشود [و قضا ندارد] و به جاى آن براى هر روز یک مد طعام به فقیر دهند».[3]
[1]. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنیهاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج1، ص 895، م 1583، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق.
[2]. ر.ک: فاضل لنکرانی، محمد، جامع المسائل، ج1، ص 151، انتشارات امیر قلم، قم، چاپ یازدهم، بی تا؛ تبریزی، جواد بن علی، استفتاءات جدید، ج2، ص 135، دفتر معظم له، قم، چاپ اول، بیتا؛ موسوی گلپایگانی، سید محمدرضا، مجمع المسائل، ج4، ص 182، محقق و مصحح: کریمی جهرمی، علی، ثابتی همدانی، علی، نیری همدانی، علی، دار القرآن الکریم، قم، چاپ دوم، 1409ق؛ خمینى، سید روح اللّٰه، استفتاءات، ج1، ص 333، دفتر انتشارات اسلامى، قم، پنجم، 1422ق؛ حسینی خامنهای، سید علی، أجوبة الاستفتاءات، ص 152، دفتر معظم له، قم، چاپ اول، 1424ق.
[3]. مکارم شیرازی، ناصر، استفتاءات جدید، محقق و مصحح: علیاننژادی، ابوالقاسم، ج1، ص 89، انتشارات مدرسه امام علی بن ابیطالب(ع)، قم، چاپ دوم، 1427ق.
منبع:islamquest.net