سلام بچه ها اینجا میخوام کتاب پروانه ای درآتش روکه توش پرازشعره وسروده ی ابوالقاسم گودرزتله جردی(فانی) است رو شعراشو بزارم البته تیکه تیکه وامیدوارم خوشتون بیادراستی نظر وسپاس یادتون نره اگه استقبال نکنین ادامه نمیدم
((ای علی))
ای علی ازخون تو چون باغ گل محراب شد
بی رخ توبی فروغ درآسمان محتاب شد
فرق تو بشکافت چون شمشیر زهرآلود کین
ناله ها ازدل برآمد دیده ها پرآب شد
تابرفتی زاین جهان ای پادشاه انس وجان
مردی ومردانگی چون گهرنایاب شد
((کاروان عمر))
مرگ نزدیک است ومارا وقت کم
مثل ما بسیاربود و شد عدم
کاروان عمرباشد درگذر
منزلش خاک است بارش آه وغم
((گرداب غم))
ای خدا دیگرندارم تاب غم
غرقه گشتم دردل گرداب غم
بس که ابرغم به من باریده است
میرود ازدیدگانم آب غم
((سرخاک شهید))
بیامد مادری محزون وغمگین
سرخاک شهیدآن کشته دین
برایش خواندآیاتی زقرآن
زالحمد و ز طاهاو زیاسین
فروزان کرد شمعی برمزارش
بباریدازدو دیده اشک خونین
به زیرلب بگفتا ازبرایش
غم داغ تو بسیار است وسنگین
بپا خیزو بیا درباغ گلشن
که گشت است وباغ را هنگام گلچین
چوسیلاب اشک او بودی روانه
دلش بگرفت ازاین ندبه به تسکین
بره ام روز بسه الان ساعت 11:53دقیقه ی شبه منم خوابم میاد بای تا سری دوم دوستون دارم
___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
خب اینم سری2
___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
خب اینم سری2
((رباطه غم))
چو رفتی ازرباطه غم بهشتی
بخون دل به بستان لاله کشتی
خبرآمدبه ما درشام تیره
که توخفته به زیر خاک وخشتی
نهال عمر توبرکندازجا
بهنگام بهاران بد سرشتی
به روی سنگ فرش ای جان جانان
شعارلا اله باخون نوشتی
برایت لاله خون میگرید امشب
بباغ وگلشن دیروکشتی
((تیشه عشق))
دمی که میکنم یادی ز رویت
مرا آشفته میداری زمویت
ز زخم تیشه عشق تو درخون
نه من تنها پریشان توهستم
جهانی هست اندرآرزویت
همه افلاکیان سرگشته تو
تمام خاکیان درگفت وگویت
خوشا روزی که این مرغ گرفتار
ازاین عالم کندپرواز سویت
خوشا اندم که کام تشنه جان
شودسیراب از آن آب جویت
بیا خاموش گردان آتش دل
ازآن آبی که داری درصبویت
یقین دانم که در صبح قیامت
برانگیخته شود(فانی)زبویت
((بهارآمد))
بهارآمد که صحرا شدمعطر
زغنچه گشته باغان پرزاختر
نشیندشبنم نو بر چمنزار
زشاخ نخلآید ناله ی سار
به جوشش آمده خون دررگ تاک
ز باد صبح شددامنش چاک
کند گیسوپریشان بید درباد
همه دشت ودمن شد خرم وشاد
بروید سنبل اندر کوهساران
پریشان گردد ازباد بهاران
روان شد آب ازهر جویباری
به باغان میکند افغان هزاری
زسیر رستخیز غنچه گل
فرح انگیز شدآواز بلبل
زهر شاخ آهنگ ترنم
بریزد ازلبه غنچه تبسم
به هنگام بهاران خالق جان
جهان آراست چون بال تزوران
چو رفتی ازرباطه غم بهشتی
بخون دل به بستان لاله کشتی
خبرآمدبه ما درشام تیره
که توخفته به زیر خاک وخشتی
نهال عمر توبرکندازجا
بهنگام بهاران بد سرشتی
به روی سنگ فرش ای جان جانان
شعارلا اله باخون نوشتی
برایت لاله خون میگرید امشب
بباغ وگلشن دیروکشتی
((تیشه عشق))
دمی که میکنم یادی ز رویت
مرا آشفته میداری زمویت
ز زخم تیشه عشق تو درخون
نه من تنها پریشان توهستم
جهانی هست اندرآرزویت
همه افلاکیان سرگشته تو
تمام خاکیان درگفت وگویت
خوشا روزی که این مرغ گرفتار
ازاین عالم کندپرواز سویت
خوشا اندم که کام تشنه جان
شودسیراب از آن آب جویت
بیا خاموش گردان آتش دل
ازآن آبی که داری درصبویت
یقین دانم که در صبح قیامت
برانگیخته شود(فانی)زبویت
((بهارآمد))
بهارآمد که صحرا شدمعطر
زغنچه گشته باغان پرزاختر
نشیندشبنم نو بر چمنزار
زشاخ نخلآید ناله ی سار
به جوشش آمده خون دررگ تاک
ز باد صبح شددامنش چاک
کند گیسوپریشان بید درباد
همه دشت ودمن شد خرم وشاد
بروید سنبل اندر کوهساران
پریشان گردد ازباد بهاران
روان شد آب ازهر جویباری
به باغان میکند افغان هزاری
زسیر رستخیز غنچه گل
فرح انگیز شدآواز بلبل
زهر شاخ آهنگ ترنم
بریزد ازلبه غنچه تبسم
به هنگام بهاران خالق جان
جهان آراست چون بال تزوران