بازی آنلاین
آپلود عکس
16-09-2013، 1:09
(آخرین ویرایش در این ارسال: 16-07-2015، 3:21، توسط FARID.SHOMPET.)
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
نخست بگم که تمام این تاپیک رو خودم نوشتم پس حتی مانند تاپیک های گذشته هم نیست که گردآوری می کردم از جاهای گوناگون
------------------------------------------------------------
زندگی یه بزرگ راه طولانیه. باید اینو درک کرد. قرار نیست توی این بزرگ راه همه باهات تا مسیر های طولانی بیان! خیلی ها رو از دست میدی و خیلی ها هم تو رو از دست میدن.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دو جور می تونی باشی. یا با شتاب بالایی توی این بزرگ راه میری یا با شتاب پایین.
اگه شتابت بالا بود ممکنه به اشتباه از کنار خیلی از آدما رد بشی و دور بشی بری. ولی خیلی از کسایی هم که ازشون سبقت میگیری و دور میشی ارزش کنار تو بودن رو ندارن. یادت باشه اگه به اشتباه جلو زدی و دور شدی از کسی ، کم کردن شتاب و یا ایستادن تا وقتی که اون برسه بهت کار اسونی نیست.
اگه شتاب پایینی هم داشتی باز خیلی از آدما ازت دور میشن ولی این بار اونا هستن که سبقت میگیرن و میرن. ممکنه تو رو یادشون رفته باشه و ارزش با تو بودن رو ندونسته باشن و یا تو ارزش با اونا بودن رو نداشته باشی. یه سری هم که با این حال بازم ازت عقب هستن!! اونا رو کلا باید بیخیال شد. کمکی نمی تونن بهت بکنن.
به هر ترتیب چه شتابت بالا باشه چه پایین ادم های زیادی از دست میرن و هیچکس نمی تونه زمان این بزرگ راه رو به عقب برگردونه.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
درحالی که خیلی ها عقب میوفتن یا جلو میزنن تو ممکنه آدم هایی رو کنارت داشته باشی که پا به پات توی این بزرگ راه میان. ممکنه چند کیلومتر بیان یا چندین هزار کیلومتر. ولی چیزی که حتمی هست اینه که همه محکوم به از دست رفتن هستن.
تقصیره کسی نیست که آدما به هر دلیلی از کنارت میرن . دنیا این جوری ساخته شده. قرار نیست همه باهات مسیر های طولانی رو بیان.
حتی افراد عزیزی مانند همسر و مادر و پدر و فرزند و دوست صمیمی به سبب برخورد با دیگران و یا انحراف به چپ و خروج از این بزرگ راه از دست خواهند رفت .
هیچ کس برای هیچ کس همیشگی نیست. همه محکوم به جدایی هستن
پس وقتی این فاصله گرفتن ها و جدایی ها و دور شدن ها و گم شدن ها طبیعیه و پیش میاد توقف دیگه واسه چیه!؟ غم واسه چیه!؟ دلخوری واسه چیه!؟
مگر واسه هر کسی پیش نمیاد!؟ مگر ادم ها زیاد نیستن!؟ یعنی نمیشه از بین این همه آدم که تو بزرگ راه هستن کسی رو جای گزین کسی کرد که کنارت پا به پات میومد!؟ چرا نمیشه!؟ حتی اگه نخوای هم میشه.
حقیقت اینه که ادما زیادن. زیادن میان و میرن. تنهایی وجود نداره پس به خودت سخت نگیر. تنهایی توهم و تخیلی بیشتر نیست!!! ساخته ی اندیشه و ذهن توست. تو می تونی کنارش بزنی چون خودت به وجودش آوردی و به خودت این باور رو دادی.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
درسته که گاهی توقف اجتناب نا پذیره. ولی بهتره خودمون طولانی و سختش نکنیم.
در پایان باید گفت ، ادامه بده. ادامه بده حتی اگه امیدی به بزرگ راه زیبا و بدون دست انداز و بدون بارندگی سنگینی در فردا نیست! امید رو ما ادما میسازیم.
نخست بگم که تمام این تاپیک رو خودم نوشتم پس حتی مانند تاپیک های گذشته هم نیست که گردآوری می کردم از جاهای گوناگون
------------------------------------------------------------
زندگی یه بزرگ راه طولانیه. باید اینو درک کرد. قرار نیست توی این بزرگ راه همه باهات تا مسیر های طولانی بیان! خیلی ها رو از دست میدی و خیلی ها هم تو رو از دست میدن.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دو جور می تونی باشی. یا با شتاب بالایی توی این بزرگ راه میری یا با شتاب پایین.
اگه شتابت بالا بود ممکنه به اشتباه از کنار خیلی از آدما رد بشی و دور بشی بری. ولی خیلی از کسایی هم که ازشون سبقت میگیری و دور میشی ارزش کنار تو بودن رو ندارن. یادت باشه اگه به اشتباه جلو زدی و دور شدی از کسی ، کم کردن شتاب و یا ایستادن تا وقتی که اون برسه بهت کار اسونی نیست.
اگه شتاب پایینی هم داشتی باز خیلی از آدما ازت دور میشن ولی این بار اونا هستن که سبقت میگیرن و میرن. ممکنه تو رو یادشون رفته باشه و ارزش با تو بودن رو ندونسته باشن و یا تو ارزش با اونا بودن رو نداشته باشی. یه سری هم که با این حال بازم ازت عقب هستن!! اونا رو کلا باید بیخیال شد. کمکی نمی تونن بهت بکنن.
به هر ترتیب چه شتابت بالا باشه چه پایین ادم های زیادی از دست میرن و هیچکس نمی تونه زمان این بزرگ راه رو به عقب برگردونه.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
درحالی که خیلی ها عقب میوفتن یا جلو میزنن تو ممکنه آدم هایی رو کنارت داشته باشی که پا به پات توی این بزرگ راه میان. ممکنه چند کیلومتر بیان یا چندین هزار کیلومتر. ولی چیزی که حتمی هست اینه که همه محکوم به از دست رفتن هستن.
تقصیره کسی نیست که آدما به هر دلیلی از کنارت میرن . دنیا این جوری ساخته شده. قرار نیست همه باهات مسیر های طولانی رو بیان.
حتی افراد عزیزی مانند همسر و مادر و پدر و فرزند و دوست صمیمی به سبب برخورد با دیگران و یا انحراف به چپ و خروج از این بزرگ راه از دست خواهند رفت .
هیچ کس برای هیچ کس همیشگی نیست. همه محکوم به جدایی هستن
پس وقتی این فاصله گرفتن ها و جدایی ها و دور شدن ها و گم شدن ها طبیعیه و پیش میاد توقف دیگه واسه چیه!؟ غم واسه چیه!؟ دلخوری واسه چیه!؟
مگر واسه هر کسی پیش نمیاد!؟ مگر ادم ها زیاد نیستن!؟ یعنی نمیشه از بین این همه آدم که تو بزرگ راه هستن کسی رو جای گزین کسی کرد که کنارت پا به پات میومد!؟ چرا نمیشه!؟ حتی اگه نخوای هم میشه.
حقیقت اینه که ادما زیادن. زیادن میان و میرن. تنهایی وجود نداره پس به خودت سخت نگیر. تنهایی توهم و تخیلی بیشتر نیست!!! ساخته ی اندیشه و ذهن توست. تو می تونی کنارش بزنی چون خودت به وجودش آوردی و به خودت این باور رو دادی.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
درسته که گاهی توقف اجتناب نا پذیره. ولی بهتره خودمون طولانی و سختش نکنیم.
در پایان باید گفت ، ادامه بده. ادامه بده حتی اگه امیدی به بزرگ راه زیبا و بدون دست انداز و بدون بارندگی سنگینی در فردا نیست! امید رو ما ادما میسازیم.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
