مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 3 ]

[م‍حمّد]

دردم از يار است و درمان نيز هم
دل فداي او شد و جان نيز هم
حافظ

 

[ຖēŞค๑໓]

مگو سوخت جان من از فرط عشق
خموشی اسن هان، اولین شرط عشق
ادبیات یازدهم .-.

[امیر‌حسین]

قطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر تویی

قند تویی زهر تویی بیش میازار مرا

حجره خورشید تویی خانه ناهید تویی

روضهٔ امید تویی راه ده ای یار مرا

روز تویی روزه تویی حاصل دریوزه تویی

آب تویی کوزه تویی آب ده این بار مرا

دانه تویی دام تویی باده تویی جام تویی

پخته تویی خام تویی خام بمگذار مرا

حضرت مولانا

[miss.bahar]

اشکم ولی به پای عزیزان چکیده ام
خارم ولی به سایهٔ گل آرمیده ام
با یاد رنگ و بوی تو ای نو بهار عشق
همچون بنفشه سر به گریبان کشیده ام

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

مو که افسرده حالم، چون ننالم؟
شکسته پر و بالم، چون ننالم؟
همه گوین: «فلانی!ناله کم کن»
ته آیی در خیالم، چون ننالم ؟

بابا طاهر

[miss.bahar]

من عاشقم و دلم بدو گشته تباه                                                                                                                                                                                                                                             عاشق نبود ز عیب معشوق آگاه

[ຖēŞค๑໓]

هر صبح که روی لاله شبنم گیرد
بالای بنفشه در چمن خم گیرد
خیام

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

دلم زار و دلم زار و دلم زار
طبیبم آورید، دردم کرید چار
طبیبم چون بوینه بر موی زار
کره درمون دردم را به ناچار

شاعر: همون همیشگی (:

کرید: کنید
چار: چاره
کره: کند
بوینه بر موی زار: من زار را ببیند

[miss.bahar]

روز مــن شــب شـد و آن مـاه بـه راهـی نـگـذشـت
این چه عمری‌ست که سالی شد و ماهی نگذشت؟

[م‍حمّد]

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم