[ جهـــآن هــآی مــوازی ] ✔

[Interstellar]

◆◆ شواهدی از جهان های موازی ◆◆
| پارت 1 |

با کشف چهار الگوی دایروی در تابش زمینه کیهانی دانشمندان حدس می‌زنند این الگوها مربوط به محل برخورد دیگر جهان‌های موازی با دنیای ما باشد. تایید یا رد این فرضیه در گرو اطلاعات فضاپیمای پلانک است.

در اوایل قرن بیستم، دانشمندان توانستند با خیره شدن به دوردست‌های عالم و مشاهده آن‌چه در حال وقوع است، نظریه‌ای برای نحوه شکل‌گیری جهان ارائه دهند. طبق این نظریه، همه چیز با یک انفجار بزرگ آغاز شد، انفجاری که بلافاصله با یک دوره کوتاه از انبساط فوق سریع که تورم خوانده می‌شود، همراه شد.

شاید این سرآغاز همه چیز باشد، اما اخیرا گروهی از دانشمندان این فرضیه را مطرح کرده‌اند که شاید چیزی قبل از آن وجود داشته که شرایط اولیه را برای تولد جهان ما فراهم کرده است.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
به گزارش نیوساینتیست،  گروهی از محققان به رهبری استفن فینی در بررسی موضوع پیش مهبانگ، چهار الگوی دایره‌ای را در تابش زمینه کیهانی کشف کرده‌اند که وجود آنها از نظر آماری بسیار بعید است.

دانشمندان تصور می‌کنند که اینها نشانه‌هایی از کوفتگی دنیای ما هستند که حاصل برخورد آن با دنیاهای دیگر است. اگر این حدس درست باشد، این یافته نخستین مدرکی است که وجود دنیاهای دیگری به غیر از دنیای ما (جهان های موازی) را ثابت می‌کند.

این ایده که دنیاهای دیگری در آن بیرون وجود دارد چیز تازه‌ای نیست. دانشمندان قبلا این فرضیه را مطرح کرده‌اند که شاید ما در شرایطی چند دنیایی زندگی می‌کنیم که از بی‌نهایت دنیا تشکیل شده است. مفهوم چنددنیایی ریشه در مفهوم تورم ابدی دارد.

در این مفهوم، دوره تورمی که دنیای ما بلافاصله پس از مهبانگ آن را تجربه کرد، تنها یکی از بی‌شمار دوره‌های تورمی است که در قسمت‌های مختلف فضا اتفاق می‌افتد و هنوز هم ادامه دارد. هم‌زمان با توقف تورم در بخشی از فضا، بخش دیگری از آن شاهد تورم خواهد بود.

در این حالت دنیاهای جدید به طور پیوسته در یک گستره وسیع و رو به رشد فضا-زمان به وجود می‌آیند؛ همان‌طور که یک حباب پس از تولید شدن به سرعت فضای اطراف خود را با خصوصیات فیزیکی‌اش پر می‌کند. تورم ابدی همان‌گونه که از نام آن نیز بر می‌آید، بی‌نهایت بار اتفاق می‌افتد و بی‌نهایت دنیا را به وجود می‌آورد که منجر به خلق چند دنیایی می‌شود.

[Interstellar]

◆◆ شواهدی از جهانهای موازی◆◆


| پارت 2 |

این دنیاهای بی‌نهایت گاهی اوقات دنیاهای حبابی نامیده می‌شوند، ولو این‌که شکل نامنظمی داشته باشند. دنیاهای حبابی می‌توانند به اطراف حرکت کنند و گه‌گاه با سایر دنیاهای حبابی برخورد می‌کنند. اگر دنیای ما با یک دنیای حبابی دیگر برخورد کند، این تصادف انفجارهای عظیمی از انرژی به دنبال خواهد داشت.

 اگر این برخورد قبل از اتمام تورم دنیای ما رخ داده باشد، ممکن است از خود ردی به جای گذاشته باشد که تا امروز نیز قابل ردیابی باشد. این همان چیزی است که فینی و همکارانش کشف کرده‌اند.

آن‌طور که فینی و همکارانش در مقاله‌شان توضیح می‌دهند، چنین برخوردی دوام تورم را در ناحیه برخورد تغییر می‌دهد که باعث ایجاد ناهمسانی‌هایی در کیهان‌شناسی داخل حباب می‌شود که در تابش زمینه کیهانی خود را نشان می‌دهد.

اگر تورم بیش از مقدار معمول طول بکشد، چگالی ماده در ناحیه برخورد کمتر از نواحی اطراف خواهد بود. این مساله خود را به شکل نقطه‌ای سرد در تابش زمینه کیهانی نشان می‌دهد. به طور عکس، دوره کوتاه‌تری از تورم منجر به ایجاد یک نقطه گرم در این تابش می‌شود. این دانشمندان با استفاده از الگوریتمی که به دنبال برخوردهای حبابی با مشخصات خاصی در تابش زمینه کیهانی می‌گشت، توانستند چهار الگوی دایره‌ای را کشف کنند.

با این وجود، این محققان تایید می‌کنند که یافتن طیف وسیعی از مشخصات غیرمحتمل آماری در یک مجموعه داده بزرگ مانند تابش زمینه کیهانی کار ساده‌ای است. در نتیجه برای تایید این ادعا، تحقیقات بیشتری لازم است. موضوعی که با استفاده از داده‌های ماهواره پلانک که تفکیک‌پذیری آن سه برابر بهتر از ماهواره دبلیومپ ناسا -که نقشه فعلی تابش زمینه کیهانی توسط آن تهیه شده- است، در کوتاه مدت قابل دستیابی است.

 اگر داده‌های آتی وجود یک برخورد حبابی را تایید کنند، باعث تقویت نظریه‌های دیگر مانند نظریه ریسمان می‌شود که مستلزم وجود تعداد بی‌شماری دنیا با مشخصات متفاوت هستند.

چنین کشفی منجر به ایجاد یک بینش عمیق نه فقط نسبت به دنیای خودمان، بلکه نسبت به تمام دنیاهای چندگانه ماورای آن خواهد شد.

[Interstellar]

سفر در زمان از خیال تا واقعیت | پارت 1 |



بیگ بنگ: در رمان معادله ی یانوس، جی . اسپرویل نویسنده به یکی از دردناکترین مشکلات سفر در زمان پرداخته است. در این داستان ریاضیدانی برجسته که هدفش راز سفر در زمان است با زنی عجیب و زیبا روبرو می شود، و آنان دل در گرو یکدیگر می سپارند، هر چند که او چیزی درباره ی گذشته آن زن نمی داند. او کنجکاو می شود تا از هویت واقعی آن زن سر در بیاورد. سرانجام وی در می یابد که آن زن زمانی برای تغییر چهره دست به جراحی پلاستیک زده است. در ضمن عمل تغییر جنسیت نیز داشته است. دست آخر او کشف می کند که آن زن مسافر زمانی از آینده است و آن زن عملا خود او است، ولی از آینده. یعنی اینکه وی با خودش همبستر شده است. حال این پرسش پیش می اید که اگر آنان بچه دار می شدند چه پیش می آمد؟ و اگر این بچه به گذشته بر می گشت، تا در بزرگسالی به ریاضیدان ابتدای داستان تبدیل شود، آنگاه آیا امکان دارد که کسی مادر و پدر و پسر و دختر خودش باشد؟

عوض کردن گذشته
زمان یکی از رازهای بزرگ گیتی است. همه ما بر خلاف اراده در رودخانه ی زمان به پیش برده می شویم. در حدود ۴۰۰م، سنت آگوستین به تفصیل دربارهی ماهیت معماگونه زمان نوشت: چگونه گذشته و آینده می توانند باشند، هنگامی که گذشته دیگر نیست، و آینده هنوز نیامده؟ و در مورد اکنون، اگر همواره اکنون می ماند و هیچگاه برای تبدیل شدن به گذشته از جای خود تکان نمی خورد، دیگر نه زمان که جاودانگی می شد. اگر منطق سنت آگوستین را بیش تر دنبال کنیم، می بینیم که زمان ناممکن است زیرا گذشته رفته، اینده نیامده و اکنون تنها برای لحظه ای وجود دارد!
مانند سنت آگوستین، همه ما گاهی از خود درباره ی ماهیت عجیب زمان و نحوه ی تفاوت آن با فضا پرسیده ایم. اگر می توانیم در فضا پس و پیش برویم، چرا در زمان نتوانیم؟ همه ما به این فکر افتاده ایم که آینده برای ما چه در چنته دارد، در زمانی ورای عمر ما. انسانها عمری متناهی دارند، ولی ما شدیدا درابره ی رویدادهایی که مدت ها پس از رخت بر بستن ما رخ خواهند داد کنجکاویم.


اگرچه اشتیاق ما به سفر در زمان احتمالا به اندازه ی خود انسانیت قدمت دارد، ظاهرا خاطرالت سده ی بیستم، که در ۱۷۳۳ توسط سمویل مدن نوشته شد، نخستین داستان نوشته شده درباره ی سفر در زمان است، این داستان درباره ی فرشته ای از سال ۱۹۹۷ است که ۲۵۰ سال به عقب بازگشته تا به سفیری بریتانیایی اسنادی بدهد که دنیای آینده را توصیف می کنند. از این داستان ها خیلی هست. داستان کوتاه: « درشکه ای گمشده: یک ناهنگامی » که ناشناسی آن را در ۱۸۳۸ نوشت، درباره ی شخصی است منتظر درشکه که به ناگاه خود را در هزار سال پیش می یابد. او با راهبی از صومعه ای باستانی روبرو می شود و می کوشد تا برای او توضیح دهد که تاریخ در هزار سال آینده چه مسیری در پی خواهد گرفت. پس از آن ناگهان می بیند که به طرز اسرار آمیزی به اینده بازگشته است ولی خبری از درشکه نیست.
حتی رمان چارلز دیکنز، سرود کریسمس، نوعی داستان سفر در زمان است، زیرا ابنزر اسکروج به گذشته و اینده برده می شود تا شاهد دنیای پیش از اکنون و پس از مرگش باشد.
در ادبیات آمریکا نخستین نمود سفر در زمان به رمان ۱۸۸۹ مارک تواین ، یانکی کانتی کاتی در دربار شاه آرتور، باز می گردد. یک یانکی سده ی نوزدهم در زمان به عقب می رود و سر از دربار شاه آرتور در ۵۲۸ م در می آورد. او به زندان می افتد قرار می شود که سوزانده شود، ولی او با آگاهی از این که در آن روز خورشید گرفتگی رخ می دهد، اظهار می کند که از قدرت تاریک کردن خورشید برخوردار است. وقتی خورشید می گیرد، جماعت به هراس می افتند و موافقت می نمایند که در عوض برگرداندن خورشید او را آزاد کنند و به وی مقامی بدهند.

[Interstellar]

سفر در زمان از خیال تا واقعیت. | پارت 2 |

اما داستان کلاسیک ماشین زمان نوشته ی اچ.جی ولز نخستین تلاش جدی برای بررسی سفر در زمان در حیطه ی داستان است، در اینجا قهرمان داستان به صدها هزار سال آینده فرستاده می شود.

در این آینده ی دور، انسان از نظر ژنتیکی به دو نژاد تقسیم شده، موراک های درنده خو که ماشین های خاک الود زیر زمینی را در دست دارند و ایلوی های دست و پا چلفتی و بی آلایش که در جهان بالا در زیر آفتاب سر خوش اند و بی خبر از سرنوشت شوم خود که توسط مورلاک ها خورده می شوند. از آن هنگام سفر در زمان پای ثابت علمی تخیلی شده است. از پیشتازان فضا گرفته تا بازگشت به اینده. در سوپر من وقتی قهرمان داستان می فهمد که لویس لن مرده از فرط درماندگی تصمیم می گیرد که عقربه های زمان را به عقب برگرداند، و با سرعتی بیش از سرعت نور شروع به چرخیدن به دور زمین می کند تا اینکه زمان به عقب بازگردد.حرکت زمین آهسته می شود ، می ایستد و سرانجام در خلاف جهت شروع به چرخش می کند تا اینکه تمام ساعت های روی زمین عقب می روند.

از دیدگاه علم، در گیتی نیوتن سفر در زمان ناممکن بود، زیرا در آن زمان بصورت پیکان نگریسته می شد، هنگامی که تیر از چله کمان در رفت، هرگز نمی توان آن را به عقب برگرداند. یک ثاینه در زمین برابر با یک ثانیه در سرتاسر گیتی بود. این انگاشت توسط اینشتین کنار گذاشته شد او نشان داد زمان بیشتر شبیه به رودخانه ای است پر پیچ و خم در گیتی، که با گذر مارپیچی از کنار ستارگان و کهکشانها سرعتش کم و زیاد می شود. بنابراین یک ثانیه در زمین ، مطلق نیست ، زمان با حرکت ما در اطراف گیتی تغییر پیدا می کند.

بنابر نظریه نسبیت خاص اینشتین، با تندتر رفتن موشک، زمان در درون ان کندتر می شود.

نویسندگان علمی تخیلی بر این گمان بوده اند که اگر دیوار نوری را بشکنیم، می توانیم در زمان عقب برویم. اما این ناممکن است، برای رسیدن به سرعت نور باید جرم بی نهایت داشته باشید. سرعت نور، سد نهایی برای هر موشکی است.

سفر به آینده ممکن است، و میلیونها بار بطور آزمایشی تایید شده است. سفر قهرمان ماشین زمان به اینده ی دور عملا از نظر فیزیک امکانپذیر است. اگر فضانوردی با سرعتی نزدیک به نور حرکت کند، شاید رسدین به نزدیکترین ستاره برای او مثلا یک دقیقه بیشتر طول نکشد. در روی زمین چهار سال سپری شده ، ولی برای او تنها یک دقیقه گذشته، زیرا در درون فضاپیما زمان کند شده است. پس وی به چهار سال آینده رفته است، به ان صورتی که در زمین تجربه می شود.

 ( راستش هر بار که فضانوردان ما به فضا می روند، سفری کوتاه به اینده انجام می دهند. چون آنان با سرعت ۲۹۰۰۰ کیلومتر بر ساعت در بالای زمین حرکت می کنند، ساعتهایشان به مقدار خیلی اندکی کندتر از ساعت های روی زمین جلو می رود. بنابراین پس از ماموریتی یک ساله در ایستگاه فضایی بین المللی ، هنگامی که به زمین باز گردند، آنان عملا به اندازه ی کسری از ثانیه به اینده رفته اند. رکود فعلی سفر به اینده در اختیار کیهان نورد روسی سرگی آودیف است که ۷۴۸ روز در مدار بوده و بنابراین ۰.۰۲ ثاینه به اینده سر زده است. )

بنابراین ماشین زمانی که بتواند ما را به اینده ببرد با نظریه ی نسبیت خاص اینشتین سازگاری دارد. اما درباره ی عقب رفتن در زمان چه؟
اگر می توانستیم به گذشته سفر کنیم، نوشتن تاریخ ناممکن می شد. به محض اینکه تاریخ نویسی دست به نگارش تاریخ گذشته می زد، کسی می توانست به گذشته برود و آن را از نو بنویسد.

 ماشین های زمان نه تنها تاریخ نویسان را بی کار می کرد، بلکه دست بردن دلخواه در روند زمان را برای ما ممکن می ساخت. مثلا اگر به زمان دایناسورها می رفتیم و تصادفا پستانداری را که قرار بود نیای ما شود زیر پا له می کردیم، شاید از سر اتفاق نژاد انسان را از میان بر می داشتیم. 

تاریخ سر به بی کران می زد، و رویدادهای تاریخی زیر دست و پای توریست هایی از اینده که سعی در پیدا کردن بهترین زاویه ی دوربین داشتند خرد و خاکستر می شد.

ادامه دارد ..

[Interstellar]

سفر در زمان از خیال تا واقعیت | پارت 3 |

سفر در زمان: تفریح گاه فیزیکدانها

شاید کسی که خودش را بیش از همه با انبوه معادلات ریاضی سیاه چاله ها و ماشین های زمان متمایز کرد، استیون هاوکینگ کیهان شناس معروف بریتانیایی باشد. بر خلاف دیگر دانشجویان نسبیت که از سنین پایین با نشان دادن مهارت در فیزیک ریاضی جلوه می کنند، هاوکینگ عملا در جوانی دانشجویی متمایز نبود. اما در سال ۱۹۶۲ پس از اینکه از آکسفورد فارغ التحصیل شد، نقطه ی عطفی در زندگی او پیش آمد، او متوجه نشانه های بیماری ( ALS ) شد. او از اینکه مبتلا به این بیماری لاعلاج عصب حرکتی است که وی را از تمام عملکردهای حرکتی باز می دارد و چه بسا به زودی او را بکشد، شوکه شد. اگر قرار بود به زودی بمیرد داشتن دکترا به چه دردی می خورد؟

 ما پس از اینکه از شوک اولیه در آمد برای نخستین بار در زندگی تمرکز خود را بدست آورد. با درک اینکه مدت زیادی زنده نخواهد ماند، بی رحمانه به یکی از دشوارترین مسئله های نسبیت عام یورش برد. در اوایل دهه ۱۹۷۰ مجموعه مقالاتی تاثیرگذار را منتشر کرد که نشان می داد « تکینگی ها » در نظریه اینشتین ویژگی اساسی نسبیت هستند و نمی شود به سادگی کنارشان گذاشت. در سال ۱۹۷۴ هاوکینگ هم چنین اثبات کرد که سیاه چاله ها کاملا تاریک نیستند، بلکه به آرامی تابش گسیل می کنند، البته نه به نام تابش هاوکینگ، زیرا تابش می تواند از درون میدان گرانش حتی سیاه چاله هم تونل بزند.

این مقاله نخستین کاربرد عمده ی نظریه کوانتوم در نسبیت عام بود و بهترین کار وی بشمار می رود. بنا به پیش بینی بیماری ALS کم کم منجر به از کار افتادن دست ها، پاها و حتی تارهای صوتی او شد، ولی با آهنگی بسیار آهسته تر از آنچه پزشکان پیش بینی کرده بودند. امروزه او تقریبا در صندلی چرخدارش زمین گیر شده است و تنها با تکان دادن چشمانش با دنیای بیرون ارتباط بر قرار می کند. حتی با وجود این ناتوانی فلج کننده، او کماکان به گفتن لطیفه، نوشتن مقالات، ایراد سخنرانی، و شرکت در بحث و جدل می پردازد. او با تکان دادن چشم هایش از گروهی از دانشمندانی که کنترل کامل روی بدن خود دارند، ثمربخش تر است.
در سال ۱۹۹۰ هاوکینگ مقاله ای از همکارانش را خواند که نسخه ی آنها از ماشین زمان را پیشنهاد کرد و او فورا نسبت به آن دچار تردید شد. احساس وی به او گوشزد کرد که سفر در زمان ناممکن است زیرا خبری از هیچ توریستی از آینده نیست. اگر سفر در زمان به سادگی رفتن به پیک نیکی در روز تعطیل بود، آنگاه باید ما از دست مسافران آمده از آینده ، که با دروبین هایشان شروع به گرفتن عکس یادگار ی می کردند، به ستوه می آمدیم.
هاوکینگ هم چنین چالشی پیش روی دنیای فیزیک گذاشت. او اعلام کرد باید قانونی در فیزیک وجود داشته باشد که سفر در زمان را امکانپذیر سازد. او حدس حفاظت از گاه شناختی رابرای دور نگاه داشتن سفر در زمان از قوانین فیزیک مطرح کرد تا تاریخ برای تاریخ نویسان بماند.
با این حال گیج کننده بود که فیزیکدانها هر چه کوشیدند نتوانستند به قانونی برای جلوگیری از سفر در زمان دست یابند. انگار سفر در زمان با قوانین شناخته شده فیزیک سر ناسازگاری ندارد. به تازگی هاوکینگ ناتوان از یافتن قانونی فیزیکی که سفر در زمان را ناممکن سازد، نظرش را عوض کرده است. این گفته ی او به تیتر روزنامه ها در لندن تبدیل شد که « چه بسا سفر در زمان ممکن باشد، ولی عملی نیست.»

[Interstellar]

سفر در زمان از خیال تا واقعیت | پارت 4 |

سفر در زمان که هنگامی، خیال پردازی علمی در نظر گرفته می شد، به ناگاه تبدیل به تفریگاه فیزیکدانهای نظری شد. دلیل تمام این سردرگمی و هیجان آن است که معادلات اینشتین انواع زیادی از ماشین های زمان را مجاز می شمارند. با این حال هنوز مورد تردید است که آیا آنها از پس چالش های نظریه کوانتوم بر می آیند یا خیر؟ راستش در نظریه ی اینشتین اغلب با چیزی به نام « خم های بسته ی زمان مانند » رو به رو می شویم، که عبارتی است فنی برای مسیرهایی که سفر به گذشته را مجاز می دارند. اگر مسیر یک خم بسته ی زمان مانند را پی بگیریم، سفری را آغاز می کنیم و پیش از رفتنمان بر می گردیم.
نخستین ماشین زمان شامل کرم چاله است. راه حل های متعددی برای معادلات اینشتین وجود دارند که دو نقطه ی دور دست در فضا را به هم وصل می کنند. ولی آنجا که در نظریه اینشتین فضا و زمان کاملا در هم بافته اند، همان کرم چاله می تواند دو نقطه در زمان را نیز به هم وصل کند. با رفتن به کرم چاله، شما می توانید دست کم از نظر ریاضی به گذشته برگردید و با خودتان قبل از رفتن دیدار کنید. مثل فیلم لوپر، نکته اصلی این فیلم سفر در زمان است. در این فیلم، روسای خلافکاری که در سال ۲۰۷۴ زندگی می‌کنند، دشمنان خود را در زمان به ۳۰ سال قبل می‌فرستند تا توسط آدمکش‌هایی موسوم به «چرخه گر(Looper)» کشته شوند. اشتباه فیلم در این است که علم نشان می‌دهد سفر به گذشته در زمان غیرممکن است، و اگر هم امکان‌پذیر باشد؛ انرژی مورد نیاز برای انجام آن از تمام انرژی موجود در جهان بیشتر است.

کارگردان فیلم، ریان جانسون، احتمالا قبل از ساخت فیلم این نکته را می‌دانست؛ و به همین دلیل از یک حقه هوشمندانه برای خشنود کردن مخالفان خشمگین استفاده کرده است.در یک صحنه، شخصیت اصلی فیلم به نام جو (با بازی جوزف گوردون لویت) با شخصیت خودش در آینده (بوروس ویلیس) بر سر میز شام گفتگو می‌کند. جو جوان از جو سالخورده می‌پرسد که سفر در زمان چطور امکان‌پذیر است، و ویلیس برای اینکه به او بفهماند که جزئیات مهم نیستند اما سفر در زمان امکان‌پذیر است، جواب می‌دهد: «نمی‌خوام درباره مزخرفات سفر در زمان حرف بزنم. چون اگر بخوام این کار رو بکم، باید تمام روز رو اینجا باشیم و آخرش هم به اینجا می‌رسیم که داریم با دستمال سفره و نی نمودار درست می‌کنیم.» حداقل نکته مثبت اینجاست که کل فیلم از چنان ساختار محکمی برخوردار هست که بتوان این راه‌حل جناب جانسون را قبول کرد.

[an idiot]

نظریه ابر ریسمان و ابعاد بالاتر



زمانی که شخصی به 'ابعاد متفاوت ' اشاره میکند سریعا به مبحث جهان های موازی فکر میکنیم. واقعیت های متناوب که موازی با دنیای ما هستند اما جایی که همه چیز در آنجا متفاوت است. با این حال ابعاد بالاتر و اینکه چه نقشی در نظم کیهان ما ایفا میکنند کاملا متفاوت با مبحث دنیاهای موازی است. 
برای روشن کردن قضیه : ابعاد واقعیت هایی کاملا متفاوت از چیزی هستند که ما به عنوان واقعیت میشناسیم.  ما به طور ذاتی از واقعیت 3 بعدی اطراف خود آگاه هستیم. ابعادی که طول و عرض و عمق اشیا در کیهان ما را تعریف میکنند. (محورهای x , y, z ) 
فراتر از این 3 ابعاد مرئی ، دانشمندان فکر میکنند که ممکن است ابعاد بیشتری وجود داشته باشند. در واقع چهارچوب نظری تئوری ریسمان عنوان میکند که کیهان در 10 بعد متفاوت وجود دارد. این ابعاد متفاوت چیزهایی هستند که بر دنیا حاکمند و نیروهای بنیادی طبیعت و همه ی ذرات اولیه در آن موجود است. 
به ادامه ی مطلب بروید. 



بعد اول همان چیزی است که شامل طول (محور X ) میباشد. یک توصیف خوب از جسم تک بعدی یک خط مستقیم است که تنها در چهارچوب  طول وجود دارد و هیچ ویژگی عینی دیگر ندارد. آن را به  بعد دوم اضافه کنید (محور عرض y ) و شما جسمی ۲ بعدی خواهید داشت. (مانند مربع) 
بعد سوم شامل عمق است (محور Z ) و به همه ی اجسام حالت مکان و سطح مقطع میدهد. بهترین مثال بعد سوم یک مکعب است که در 3 بعد وجود دارد و شامل طول عرض عمق و بنابراین حجم است.  فراتر از این 3 ابعاد 7 بعد دیگر نیز وجود دارد که برای ما قابل دید نیست اما میتواند به عنوان تاثیری مستقیم در کیهان و واقعیتی که میشناسیم درک شود. 
دانشمندان عقیده دارند که بعد چهارم زمان است که بر تمام ویژگی های ما در هر مکانی حاکم است همراه با 3 بعد دیگر. دانستن موقعیت اجسام در زمان برای یافتن موقعیت آنها در کیهان ضروری است. 
ابعاد دیگر جاهایی هستند که احتمالات عمیق تر را درگیر خود میکنند. از دیدگاه فیزیکدانان  در جایی که همه چیز به نظر فریبنده می آید واکنش های خود را آشکار میکنند.
طبق نظریه ریسمان ابعاد پنجم و ششم جاهایی هستند که مفهوم جهان های احتمالی از آنجا آغاز میشود. اگر ما میتوانستیم بعد پنجم را درک کنیم دنیایی کاملا متفاوت از دنیای خود را میدیم که برایمان شباهت ها و تفاوت های دنیای ما و دنیای اطراف را نشان میداد. 
در بعد ششم ما سطحی متفاوت از دنیاهای احتمالی را خواهیم دید جایی که میتوانیم این دنیاها را با یکدیگر مقایسه کنیم ، جهان هایی که همه از یک شرایط ابتدایی همانند این جهان ما (بیگ بنگ) ایجاد شده اند. به طور نظری اگر شما بر بعد 5 و 6 حاکم شوید میتوانید در زمان به عقب سفر کرده یا در آینده های متفاوت سفر کنید. 
در بعد هفتم شما به دنیاهای احتمالی دسترسی دارید که با شرایط اولیه متفاوتی ایجاد شده اند. در حالی که در ابعاد پنجم و ششم شرایط اولیه خلقت این دنیاها یکسان بوده و عمل های بعدی آن ها متفاوت بود اما در بعد هفتم همه چیز از ابتدای زمان متفاوت است. بعد هشتم هم شامل جهان های احتمالی است که هر کدام آغازی متفاوت داشته و به بی نهایت میروند (دنیاها و جهان های بی نهایت ) 
در بعد نهم ما میتوانیم تاریخ جهان های احتمالی را با قوانین فیزیکی احتمالی متفاوت و شرایط بی نهایت مقایسه کنیم. در بعد دهم و یازدهم  (بعد آخر ) ما به جایی میرسیم که در آن هر چیز محتمل و قابل تصوری وجود دارد. فراتر از این دیگر چیزی توسط ما موجودات فانی نمیتواند تصور شود که باعث محدودیت طبیعی ما از درک ابعادی است.
موجودیت این  6 بعد اضافی که ما از درک آن ناتوانیم برای نظریه ریسمان و ثبات آن در طبیعت ضروری است. این واقعیت که ما تنها 4 بعد از ابعاد فضا زمان را میتوانیم درک کنیم توسط یکی از دو مکانیسم میتواند توضیح داده شود : این که یا ابعاد فراتر در حد یک مقیاس بسیار کوچک متمرکز شده اند یا اینکه جهان ما در یکی از تعداد فراوان دنیاهای 3 بعدی قرار دارد که در یک غشا از ابعاد فراتر قرار گرفته که در آن همه ی ذرات شناخته شده در کنار گرانش محصور شده اند. 
(نظریه ی غشا و تنه -جهان قابل مشاهده ی 4 بعدی محصور به یک غشا در درون یک فضا با ابعاد بیشتر به نام تنه یا ابر فضا است.در مدل تنه ای حداقل یکی از ابعاد باید قابل گسترش یا نامحدود باشند و غشاهای دیگر درون این تنه حرکت میکنند. )
اگر ابعاد اضافی متراکم باشند پس ابعاد اضافی 6 بعدی باید به شکل یک فضای کالابی یائو باشند. (خمینه ی کالابی یائو نوع خاصی از خمینه هاست که در برخی نشانه های ریاضیات مانند هندسه ی جبری توصیف میشود. در نظریه ی ریسمان گمان میرود که بعدهای اضافی فضا شکل یک خمینه ی 6 بعدی کالابی یائو را میگیرند.) که برای ما قابل مشاهده نیست و این خمینه ها بر شکل گیری کیهان از همان ابتدا حاکمند. از این رو چرا دانشمندان باور دارند که با استفاده از تلسکوپ ها و بازگشت به گذشته و نگاه به کیهان اولیه (میلیاردها سال قبل ) ممکن این بتوانند ببینند که چگونه موجودیت این ابعاد اضافی ممکن است تکامل کیهان را تحت تاثیر قرار دهد. 
همانند بسیاری از گزینه ها برای نظریه بزرگ وحدت -نظریه ای در مورد همه چیز (TOE ) -این باور که کیهان از 10 بعد (یا بیشتر ، بسته به نوع نظریه ی ریسمانی که استفاده میکنید ) تشکیل یافته تلاشی برای وفق دادن مدل استاندارد فیزیک ذرات با گرانش است یا به طور خلاصه تلاشی برای توضیح اینکه چگونه همه ی نیروهای شناخته شده در کیهان باهم تعامل دارند و چگونه جهان های دیگر عملکرد دارند.

[an idiot]

انواع دنیاهای موازی



مطلبی که در زیر میخوانید برگرفته شده از کتاب دنیاهای موازی نوشته میچیو کاکو

دست کم سه نوع دنیای موازی وجود دارد که به شدت در نوشتار های علمی مورد بحث قرار میگیرند . :

1)فوق فضای یا بعدهای بالاتر

2)بسگیتی

3)گیتیهای موازی کوانتومی

 

فوق فضا :

هر چیزی که  ما میبینیم با عقل سلیمی که دارید حقیقتی در سه بعد میباشد . تمام موقعیت ها مختصات های فضایی و غیره همگی با این سه بعد مشخص میشوند طول عرض ارتفاع .

افزودن بعد چهارم این واقعیت که درک میکنیم را نقض میکند . در 150 میلادی بطلیموس نخستین اثبات را برای امکان ناپذیری بعدهای بالاتر عرضه کرد . و در این باره استدلالی بیان کرد که در این قسمت به شرح ان نمیپردازیم . برای بعد 4 هیچ مدرکی یافت نشده است . در سال 1919 وقتی تئودور کالوزا مقاله ای جنجالی نوشت که به بعدهای بالاتر اشاره داشت . وی ایده اش را با نظریه نسبیت عام انیشتین اغازکرد . ولی ان را در 5 بعد گذاشت . { یک بعد زمان و 4 بعد فضا }

 اگر بعد 5 کوچکتر و کوچکتر شود معادلات نیز به گونه ای جادویی نصف میشود نصف ان نظریه نسبیت عام استاندارد انیشتین و تکه دیگر به نظریه نور ماکسول تبدیل میشود .

حیرت انگیز بود – شاید راز  نور نتیجه در  بعد پنجم  میباشد . انیشتین از این رابطه بین گرانش و نور یکه خورد و حیرت زده شد هرگز این ابعاد یافت نشده اند و تنها توضیحی که از نظر ریاضی و فلسفه فیزیکی قابل گفتن بود این بود که این بعدهایی ک از دید پنهان هستند در هم فشرده میباشند . این نظریه بعد دو سه دهه کار شدن روی ان به فراموشی سپرده شد .

 

نظریه ریسمان :

با امدن نظریه خیره کننده ای به نام ابرریسمان همه چیز تقریبا در فیزیک دستخوش تغیراتی شد . در دهه 80 میلادی فیزیکدانها در تحقیق روی ذرات ریز اتمی غرق شده بودند . هر بار شتاب دهنده ها اتم را میشکافتند ذرات جدیدی بیرون میامد .. دانشمندان الگو و نظریه ای استاندارد را شکل دادند که گویی با تمام داده های تجربی در ارتباط با فیزیک زیر اتمی است . ولی مدل استاندارد دانشمندان با تمام ظرافتش نقصی جدی داشت . این نظریه و معادلاتش شامل دست کم 19 پارامتر ازاد بود . 36 کوارک و پاد کوارک . . سه رونوشت دقیق از ذرات ریز ... ریز اتم هایی با نام های عجیب مثل نوترینو ها تائو ها و گلئونها بوزون هیگز ها و غیره ....

این مدل استاندارد چیزی از گرانش برای ما نمیگوید .

یکی از دستاوردهای بزرگ در دنیای فیزیک خلاصه کردن فیزیک در نظریه نسبیت عام و نظریه کوانتوم است . یعنی از ریز ترین جز یک اتم تا بزرگترین ساختارهای کیهانی در این نظریه جای دادند هر چند هنوز به نظریه واحدی که همه چیز را توصیف کند دست پیدا نکردیم و دنبالش هستیم .

 با ظهور نظریه ابرربسمان که میگوید : الکترونها و دیگر ذرات زیر اتمی چیزی نیستند جز ارتعاشات مختلف ریسمانی که مانند کش ریز عمل میکند ..اوضاع دستخوش تغیراتی در فیزیک شد .

این کش در اثر ضربه زدن در مدلهای مختلف مرتعش میشود . نظریه ریسمان به این شیوه پیشبینی صدها ذره ریز اتمی را کرد است که در شتاب دهنده ها تا کنون کشف شده اند .

در واقع نظریه انیشتین به عنوان پایین ترین ارتعاشات این ریسمان پدید میاید. اگر نظریه ریسمان در یکپارچه کردن نظریات نسبیت عام و کوانتوم درست باشد انگاه بزرگترین دستاورد علمی بشر رونمایی خاهد شد .

و پاسخ به این سوال که ماده از چه چیز ساخته شده سوالی که از دوران یونان باستان عرضه شد پاسخ داده خواهد شد .

ولی ویژگی عجیب نظریه ریسمان این است که این ریسمانها تنها میتوانند در بعد خاصی از فضا زمان ارتعاش کنند انها تنها میتوانند در 10 بعد دیکر ارتعاش کنند .اگر کسی بخاهد نظریه ریسمان را در بعدهای دیگر ایجاد کند این نظریه از لحاظ ریاضی در هم میشکند .

البته گیتی ما 4 بعدی است ( سه بعد مکان یک بعد زمان ) یعنی شش بعد دیگر باید به طریقی فروپاشیده و یا در هم فرو رفته باشند  .

اما اگر در گیتی 4 بعد فضایی وجود داشته باشد انگاه گرانش باید بصورت توان سوم فاصله از بین میرفت . برخورد دهنده بزرگ هدرونی در ژنو سوییس که از سال 2008 شروع به کار کرد در سال 2012-2013 رد پایی از بوزون هیگز { ذره ای که توسط همین نظریات پیشبینی شد چندین دهه پیش توسط هیگز که خود جرمی ندارد ولی به ذرات دیگر کیهان جرم میدهد }  کشف شد.

 هرچند تردید امیز . این شتاب دهنده در نیمه اول سال 2015 بعد از دو سال وقفه با قدرتی بسیار بالاتر به فعالیت برگشته است تا رازهای هستی را مورد کاوش قرار دهد . کیپ ثورن میگید فیزیک دانها تا سال 2020 پرده از رازهای قوانین گرانش کموانتومی فر خواهند داشت . پس فهمیدیم که یکی دیگر از امکانات حضور دنیاهای موازی نظریه ریسمان ها و ابعاد بالاتری است که ریاضیات ریسمان ان را توصیف کرد .

 

بسگیتی :

هنوز پرسشی ازار دهنده در مورد نظریه ابر ریسمان موجوده  . چرا باید 5 نسخه از نظریه ریسمان وجود داشته باشد ؟ نظریه ریسمان میتوانست با موفقیت نظریه کوانتوم را با گرانش متحد کند . ولی 5 راه مختلف برای اینکار بود این تا حدی گیج کننده برای فیزیک دانها بوده است در سال 1944 شوک دیگری توسط دانشمند مشهور یعنی ادوارد ویتن وارد شد و گفت پنج نظریه ریسمان را میتواند با هم متحد کرد اکر بعد 11 هم اظافه کنیم . از چشم انداز برتر در بعد یازده هر 5 نظریه ریسمان در هم میشکند .

در بعد 11 قطعه جدیدی از نظر ریاضی پیش بینی میشود و اسمش را غشا نامیدند . (مثلا رویه ی یک کره ) اگر کسی از بعد 11 به بعد ده سقوط کند هر 5 نظریه ریسمان ظاهر میگردد . بعد 11 تصویری تازه به ما عرضه کرد  .و این مفهوم را در بر نیز داشت که شاید گیتی متا نیز خودش غشایی باشد شناور در فضا زمانی 11 بعدی و گذشته از ان الزامی نیست که همه این ابعاد کوچک و فشرده باشند چه بسا که برخی از ان بعدها عملا نامتناهی باشند .

پس این امکان فیزیکی و ریاضیاتی موجود است که گیتی ما شناور در میان گیتیهای موازی دیگر باشد . مکس تگمارک از دانشگاه اِم آی تی اظهار دارد تا 50 سال اینده ما به رد پای مهم از دنیاهای موازی پی خاهیم برد .

نکته مهم باید اشاره کرد که ما نمیتوانید از گیتی خود به ابعاد بالاتر بجهیم چرا که ما به گیتی خود چسبیده این ولی گرانش بعنوان درهم تاباننده فضا زمان میتواند ازادانه بین گیتی ها شناور باشد .

راستش نظریه ای هست که میگوید شاید ماده تاریک { که قبلا مفصل در باره ان توضیح دادیم } شکل نامرئی ماده ای که دور تا دور کهکشان ا گرفته شاید ماده معمولی شناور در یک گیتی موازی باشد .

بی گمان بیشتر این دنیاهای موازی مرده اند و یا متشکل از گازهای بی شکل و ذرات ریز اتمی هستند و به احتمال زیاد وجود ماده پیچیه متشکل از اتم و مولکولها در بسیاری از این گیتی ها ممکن نخاهد بود .

شاید گاهی این گیتی هایی غشایی بهم برخورد و موجی ایجاد و باعث تولید جهان های نوزاد دیگر شوند نظریه ای هست که میگوید گیتی ما نیز 13.72 میلیارد سال پیش از چنینی واقعه ای بیگ بنگش شکل گرفت .

و بعقیده این دانشمندان که این نظریه ای ارائه داده موج چنین برخوردی را میتوان در نقشه تابش ریزموج کیهانی که توسط ماهواره دبلیو مپ ناسا گرفته شد { و یکی از پایه های تایید بیگ بنگ بود } نشان میدهد . این نظریه را بیگ اسپلت مینامند .

نظریه کوانتوم :

 علاوه بر بعدهای بالاتر و بسگیتیهای شناور که در مورد انها صحبت شد نوع دیگری از دنیهای موازی نیز وجود دارد همانی که باعث سردرگمی انیشتین نیز شده بود . این گیتی کوانتومی است که با مکانیک کوانتومی معمولی پیش بینی میشود .

پارادوکسهای فیزیک کوانتومی گویی انقدر حل ناشدنی است که ریچارد فاینمن برنده جایزه نولد گفت هیچ کس از کوانتوم سر در نمیاورد .

شگفتی های عصر جدید از اینترنت و لیزر و کامپیوتر و تی وی و تلفنهای همراه و اجاقهای ماکروویو و غیره و ...صنعت پزشکی و فضایی و ...همگی برمبنای  سنگ لغزان احتمالات و دنیای کوانتومی هستند .

دیدگاهی که بین دانشمندان محبوب شده است چیزی است موسوم به { واهمدوسی } این نظریه میگوید که تمام این گیتی های موازی امگان پذیریهایی هستند ولی تابع موج ما از ان ها واهمدوسیده شده است . (یعنی دیگر در هماهنگی با انها ارتعاش نمیکند )

پس دیگر با انها بر هم کنش ندارد . یعنی شما در اتاق خود همزمان تابع موج دایناسورها و فضاییان و دزدان دریایی و تک شاخها ( به طعنه ) وجود دارید و همگی قاطعانه باور دارید دنیایتان واقعی است و بقیه غیر واقعی هستند .

به قول استیون واینبرگ این مثل تنظیم کردن رادیو بر فرکانس خاصی از ایستگاه رادیویی است ..

 

در لحظه بیگ بنگ گیتی بسیار کوچکتر از الکترون بوده  است  .هر فیزیک دانی موافق است که الکترون باید کوانتیده باشد . یعنی انها با یک معادله موج احتمالی (معادله معروف به دیراک ) توصیف میشوند و میتوانند در حالتهای "موازی " وجود داشته 

 باشند . پس اگر الکترونها باید کوانتیده باشند و اگر گیتی نیز زمانی کوچکتر از یک الکترون بوده انگاه گیتی نیز باید در حالات موازی وجود داشته باشد . نظریه ای که به طور طبیعی به رهیافت (جهانهای متعدد ) ختم میشود .

در کیهان شناسی کوانتومی ..گیتی به صورت افت و خیزهای کوانتومی خلا سر بر میاورد انهم از هیچ . یعنی به صورت حبابی کوچک در صفحه فضا زمان . بیشتر بچه گیتی ها در کف فضا زمان دارای بیگ بنگ هستند . و سپس فورا دارای بیگ کرانچ میشوند {عکس عمل بیگ بنگ را بیگ کرانچ گویند }

بهمین دلیل است ما هرگز انها را نمیبینیم . زیرا انها عمری بسیار کوچک دارند . استفن هاوکینگ ادعاد میکند که در بین گیتی های ممکن گیتی ما خاص است . تابع موج گیتی برای ما بزرگ است . و تقریبا برای بیشتر دیگر گیتیها صفر است ...

 

سوال : ایا راهی برای ارتباط با دنیاهای موازی وجود دارد ؟

 

تماس با گیتیهای موازی واهمدوسیده شده بسیار نامحتمل به نظر میرسد . دلیل واهمدوسیدگی ما از این گیتی ها ان است که اتمهای ما با سایر اتمهای در محیط پیرامونی برخورد کردند و در هر برخورد تابع موجی ان اتم انگار اندکی میرمبد یعنی تعداد گیتیهای موازی احتمالش کاهش میابد . و در هر برخورد تعداد امکانپذیری هایی را میکاهد .

جمع کل تریلیون ها برخورد و ریز رمبش ها این وهم را ایجاد میکند که اتمهای بدن ما به حالت قطعی و کلی رمبیده اند. در هر برخورد تعداد گیتی های ممکن حذف و کم میشه . این مانند تصویری تار در دوربین است . این متناظر با جهان خرد  که در ان چیزی گویی مبهم و ناقطعی است . ولی شما هر بار دوربین را تنظیم کنید تصویر شفافتر و بهتر میشه . پس احتمال برهمکنش با یک گیتی کوانتومی دیگر شبیه به گیتی ما صفر نیست ولی بر حسب تعداد اتمهای بدن شما به سرعت کاهش میابد . چون در بدن شما تریلیون تریلیون اتم موجوده . ولی تماس با این کیهان های کوانتومی صد در صد منتفی نیست .

ایا میتوان در ازمایشگاه گیتی های نوزاد ساخت ؟

چرا فیزیک دانان چنین قصدی دارند و چنین مباحثی مطرح میکنند ؟  لینده میگوید شاید روزی ما نیز یک افریدگا ر باشیم ... ولی دلیل علمی بیشتر روی این مسال این است که سرانجام از مرگ غایی گیتیمان بگریزیم .

توصیه و پیشنهاد :قبل از انکه وارد مباحث ریسمان ها و دنیهای موازی بشوید ..پیش درامد ان قطعا درک نسبیت عام و دنیای کوانتوم  ذرات است .

 

[an idiot]

همه چیز درمورد نظریه M



او منشا آسمانها و زمین است زمانی که تصمیم به چیزی می گیرد فقط مى‏گوید باش پس فورا موجود مى‏شود.(سوره البقرة آیه ۱۱۷)


آقای هاوکینگ در جاهای مختلف کتاب طرح بزرگ سعی کرده اند نظریه جهان های موازی یا علم های چندگانه یا پیشینه چندگانه را به نفع نظریه خود مصادره به مطلوب نمایند مثلا در فصل معجزه آشکار ایشان نوشته اند:


به نظر می رسد جهان ما یکی از چندین جهان است هر کدام با قوانین فیزیکی متفاوت.اندیشه چند جهانی فکری نبود که برای توجیه معجزه خوش تنظیمی ابداع شده باشد.
یا در همان فصل نوشته اند سیاره ما شاید تنها یک آش شعله قلمکار باشد.
در مورد این گفته آقای هاوکینگ باید چندین نکته را در نظر داشت:
الف-وجود جهان های موازی و اینکه آن جهان ها قوانین فیزیکی متفاوتی داشته باشند هنوز اثبات نشده است.
ب-آقای هاوکینگ از وجود جهان های موازی یا بزرگی جهان به نوعی برای عقیده خود به واسطه اینکه ما یک تصادف هستیم مصادره به مطلوب می نمایند از دید دیگری این موضوع نیز قابل برسی است مثلا هرچه تعداد جهان ها بیشتر و یا جهان ما بزرگتر باشد نشان می دهد که نیروی بزرگتری در پشت آفرینش این جهانها وجود دارد بدیهی است هرچه جهان کوچکتر بود احتمال پدید آمدن شانسی آن بیشتر می شد ولی جهانی به این وسعت به همراه جهان های دیگر بعید به نظر می رسد حاصل یک تصادف باشند.
همچنین آقای هاوکینگ در این کتاب برای اثبات مدعی خود از نظریه M نام برد که به موضوع جهان های مجازی نیز ارتباط دارد مثلا ایشان در فصل فرضیه همه چیز کتاب طرح بزرگ در این مورد می نویسند:
بنا بر این فرضیه M اجازه می دهد که بسته به چگونگی در هم پیچیده شدن فضای داخلی جهان های متمایز با قوانین آشکار وجود داشته باشد.فرضیه M راه حل هایی دارد برای اینکه فضاهای داخلی اجازه به وجود آمدن داشته باشند.شاید به تعداد 10 به توان 500 جهان گوناگون با قوانین فیزیکی خودش.



جان سی لنوکس در کتاب هاوکینگ در برابر خدا در جواب هاوکینگ می نویسد:
هاوکینگ با اطمینان آن را نظریه یکی شده ای که انشتاین انتظار آن را داشت می خواند.اما اصلا ضربه مرگ باری برای مفهوم خدا نیست.دن پیج(Don Page)فیزیکدان نظری از دانشگاه آلبرتا که سابقا دانشجوی هاوکینگ بوده است و هشت مقاله را به همراه وی به رشته تحریر در آورده است می گوید:من یقینا موافقم که حتی اگر نظریه M نظریه ای کاملا صورت بندی شده بود که هنوز نیست و اگر صحیح بود که البته هنوز نمی دانیم نشان نمی داد که خدا جهان را نیافریده است
یک بار دیگر باید تاکید کرد که نظریه Mنظریه ای انتزاعی است و نه یک آفریدگار این نظریه مجوعه ای از سناریو ها را شرح می دهد که جواب دارد که 10 به توان 500 عالم را ممکن می سازد.البته فرض بر اینکه نظریه M درست باشد نظریه M هیچ کدام از این عالم ها را نیافریده است.آنچه هاوکینگ می گوید از این قرار است قوانین نظریه M عالم های متفاوتی با قوانین آشکارا متفاوتی را ممکن می سازد ممکن ساختن یک چیز است و آفریدن امری کاملا متفاوت است.
هرچند این امر بر استدلال من تاثیری ندارد اما باید یاد آوری کرد که همه فیزیکدانان به اندازه هاوکینگ در مورد اعتبار نظریه M متقاعد نشده اند.پل دیویس در باره نظریه M می گوید این نظریه حتی در آینده ی قابل پیشبینی آزمون پذیر نیست.فرانک کلوز فیزیمدان آکسفورد می گوید نظریه M حتی تعریف نشده است حتی به ما گفته اند به نظر نمی رسد کسی بداند معنی نظریه M چیست من باور نمی کنم که نظریه M حتی یک ذره علیه به بحث در باره خدا بیفزاید.جوت باتروورث که در برخورد دهنده بزرگ هاردرونی در سوئیس کار می کندمی گوید نظریه M به شدت فکری است و یقینا در آن بخش از علم که ما برایش مدرک و قرینه ای داریم قرار ندارد.
علاوه بر نظریات فیزیکدانان در ویکی پدیا نیز تاکید شده که نظریه M نظریه روشن و واضحی نیست:
. هیچ کس هنوز نظریه-م را کامل نمی‌فهمد و نتوانسته‌است فرمول‌بندی کند. نظریه-م، در صورتی که با موفقیت فرمول‌بندی شود.
یعنی آقای هاوکینگ با استفاده از یک نظریه اثبات شده که به اعتقاد اکثر فیزیکدانا ارتباطی با وجود یا عدم وجود خدا و یا پدید آمدن جهان ها ندارد سعی در انکار خدا دارند.

[an idiot]

کشف اولين شاهد قطعي از وجود جهان هاي دیگر

دانشمندان دانشگاههای کارولینالی شمالی و کارنگی ملون موفق به شناسایی اولین گواه قطعی از وجود جهانهای دیگر شدند. کیهان‌شناسان با بررسی نقشه‌ای از جهان از داده‌های فضاپیمای پلانک نتیجه گرفته‌اند که این نقشه نشانگر ناهنجاری‌هایی است که تنها می‌توانند توسط کشش گرانشی جهانهای دیگر ایجاد شده باشند.

این نقشه نشان‌دهنده تابش‌های بیگ بنگ در 13.8 میلیارد سال پیش موسوم به تابش زمینه کیهانی است که هنوز در جهان قابل مشاهده است. دانشمندان پیش‌بینی کرده بودند که این تابش باید بطور مساوی توزیع شده باشد؛ اما این نقشه تمرکز بیشتری از آن را در نیمه جنوبی آسمان و یک نقطه سرد را نشان داد که با درک کنونی از فیزیک قابل توضیح نیست.
لائورا مرسینی هیوتون، فیزیکدان نظری دانشگاه کارولینای شمالی و ریچارد هولمان، استاد دانشگاه کارنگی ملون در سال 2005 پیش‌بینی کردند که ناهنجاریها در تابش وجود داشته و در اثر کشش از سوی جهانهای دیگر ایجاد شده‌اند. اکنون که مرسینی هیوتون داده‌های پلانک را برسی کرده، بر این باور است که فرضیه وی درست بوده است.
یافته‌های وی نشان می‌دهد که تعداد نامحدودی از جهانهای دیگر در خارج از جهان ما وجود دارد. اگرچه برخی دانشمندان در مورد نظریه جهانهای دیگر تردید دارند، این یافته‌ها می‌تواند گامی رو به جلو در جهت تغییر دیدگاه فیزیک باشد.
بر اساس محاسبات لائورا مرسینی عالم نمي بايست وجود داشته باشد، بر طبق احتمالات لورا شانس براي شروع کائنات با بیگ بنگ برابر است با یک و 123 صفر در مقابلش بعبارتی تقریبا صفر است. اما “لورا” ايده اي دارد که بيگ بنگ را به عنوان راهي براي يک شرط بندي مطمئن ارائه ميکند و آن بر طبق “نظريه ریسمان” است. اين ديدگاه وی نشان دهنده اين واقعيت است که در کنار سه بُعد رايج فضا ،هفت بُعد پنهان ديگر وجود دارد و بسيار تنگاتنگ در هم تنيده شده اند که نمي توانيم آنها را ببينم. نظريه پردازان ریسمانها با تنها يک جهان سه بعدي کار را تمام نميکنند بلکه با بسيار بسيار جهان سه بعدي ممکن سر و کار دارند. در واقع ، نظريه پردازان ریسمانها دريافته اند که ده به توان 500 روش ممکن براي چيدمان اين ابعاد وجود دارد و آن يک است با 500 صفر در مقابلش رقمي به دفعات بزرگتر نسبت به احتمال بيگ بنگ. و این تنها راهی است که ما ميتوانيم در مورد منشاء کائنات بپرسيم ( جهان هاي موازي) یا “multiverse” است. اگر جهان در این حادثه به وجود آمده باشد بايد حاوي بيگ بنگ هاي بسيار و جهان هاي بسياري باشد و محتمل تر است.
در آن جهان مکاني نيست که بتوانبم برويم، چيدمان ابعاد آن هم کاملاً متفاوت از جهان ما خواهد بود، اما يک راه وجود دارد که بتوانيم حضور آن را حس کنيم اگر دو جهان به اندازه کافي به يکديگر نزديک شوند جاذبه گرانشي شان هر چيزي را با جرمشان به سمت لبه هاي مربوطه خود ميکشاند و به همين دليل است که ما نقطه سرد را مي بينيم و به همين دليل است که “انرژی تاريک” کهکشان هاي را به سمت خود می کشاند و به حرکت در می آورد در واقع اين جهاني ديگر است که بر روي جهان ما فشار وارد ميکند و به سوی خودش می کشد.